Urodził się we wrześniu 1775 roku w Warszawie, zmarł 12 lutego 1841 w Łomży. Ród Rembielińskich wywodził się z Rembielina nieopodal Chorzel w powiecie przasnyskim. Rajmund był jednym z założycieli Towarzystwa Republikanów Polskich w

Główny pomysłodawca utworzenia okręgu przemysłu włókienniczego w okolicy Łodzi. Był synem Stanisława i Marianny z Łączyńskich. Żonaty z Agnieszką Heleną z Opackich - małżeństwo to zakończyło się rozwodem. Jego drugą żoną była Antonina z Weltzów, z którą miał synów: Aleksandra i Eugeniusza.

Kro ś niewice to miasto w województwie ł ódzkim, w powiecie kutnowskim, siedziba gminy miejsko- wiejskiej Kro ś niewice. W latach miasto administracyjnie nale ż a ł o do województwa p ł ockiego. W Kro ś niewicach krzy ż uj ą si ę dwie trasy mi ę dzynarodowe.

W skład zespołu pałacowo- parkowego Rembieli ń skiego wchodz ą : neobarokowy, pi ę trowy, kiedy ś zwie ń czony mansardowym dachem pałac, kordegarda i pawilon pałacowy oraz rozległy park o powierzchni 17 ha z rzadkimi i egzotycznymi gatunkami drzew m.in. cypry ś nik błotny i kł ę k londy ń ski.

12 MARCA LISTOPADA 1794 Kiedy w roku 1794 wybuch ł o Powstanie Ko ś ciuszkowskie, Rembieli ń ski zorganizowa ł pospolite ruszenie na ziemiach wiskiej i ł om ż y ń skiej. Z zebranym wojskiem zameldowa ł si ę u Naczelnika, który mianowa ł go pu ł kownikiem.

Budowniczym kompleksu budynków dawnego zajazdu dworskiego, typu hotelowego, by ł Rajmund Rembieli ń ski - przedstawiciel rodu, który w czasach Ksi ę stwa Warszawskiego i Królestwa Polskiego doszed ł do du ż ego znaczenia. W 1797 r. Rembieli ń ski po ś lubi ł Agnieszk ę z hrabiów Opackich, która wnios ł a mu w posagu dobra kro ś niewickie. Zapewne w kilka lat po ś lubie ma łż onkowie rozpocz ę li budow ę, w samym centrum Kro ś niewic, pierwszego obiektu zajazdu - ober żę. Prawdopodobnie po 1803 r. budynek g ł ówny ju ż istnia ł.

Ł ód ź – miasto wojewódzkie w ś rodkowej Polsce. Siedziba w ł adz województwa ł ódzkiego. Drugie pod wzgl ę dem liczby ludno ś ci miasto w Polsce ( osób i czwarte pod wzgl ę dem powierzchni (293,25 km²).

Pochodzenie nazwy miasta (a przedtem wsi) nie jest wyja ś nione. Poprzednie hipotezy, ż e miała si ę ona wywodzi ć od nazwiska rodowego Łodzic od "łozy" (wierzby), od nazwy rzeki Łódka", od łódki" ( ś rodka komunikacji) czy wreszcie od imienia Włodzisław w ś wietle nowych bada ń okazały si ę nieprawdziwe.

Łódź rolnicza Pierwsza wzmianka w dokumencie z 1332 r. (wie ś Ł odzia); prawa miejskie nadane w Przedborzu nad Pilic ą w 1423 r., a wraz z nimi pozwolenie na organizowanie targów.1332prawa miejskie 1423 Do ko ń ca XVII w. Ł ód ź rozwija ł a si ę jako ma ł e miasteczko rolnicze, b ę d ą ce w ł asno ś ci ą biskupstwa w ł oc ł awskiego. Sta ł a si ę ona wtedy lokalnym o ś rodkiem handlowym oraz rzemie ś lniczym.XVII w.

W 1820 r. decyzj ą władz rz ą dowych nast ą pił wł ą czenie Łodzi do grona osad przemysłowych i przeznaczenie jej roli o ś rodka tkackiego i sukienniczego. Przemawiały za tym warunki naturalne i prawne:1820 pa ń stwowa własno ść ziemi – mo ż liwo ść wydzielania działek osadnikom, du ż e zalesienie – drewno jako materiał budowlany i opałowy, liczne drobne rzeczki o du ż ym spadku (m.in. Ostroga/Łódka, Jasie ń, Olechówka) – energia do nap ę du maszyn.ŁódkaJasie ń Olechówka

Zmar ł 12 lutego 1841 roku w Ł om ż y

Rajmund Hiacynt Rembieliński został wybrany na patrona Gimnazjum nr 10 w Łodzi.