Syzyfowe Prace

Stefan Żeromski Stefan Żeromski - urodził się 14.10.1864r w Strawczynie koło Kielc. Zmarł 20.11.1925r w Warszawie. Polski prozaik, publicysta, dramaturg, nazywany ,, sumieniem polskiej literatury’’.

Miejsce rodzinne Żeromskiego Strawczyn

Kościół w Strawczynie

Sytuacja Polaków pod zaborami W zaborze rosyjskim rusyfikacja objęła przede wszystkim szkolnictwo. Wprowadzono naukę w języku rosyjskim. Opór przeciwko rusyfikacji utrudniał brak swobód obywatelskich. W zaborze pruskim germanizacja objęła nazwy miast, ulic i nazwisk, a ponadto język niemiecki stał się językiem urzędowym.

Likwidacja odrębności Królestwa Polskiego – zlikwidowana zostaje autonomia Królestwa, – Królestwo Polskie zmienia nazwę na Kraj Przywiślański, – terytorium zostaje podzielone na 10 guberni na wzór rosyjski, – całością zarządzają generałowie - gubernatorzy utrzymujący aż do wybuchu I wojny światowej stan wojenny.

Polityka rusyfikacji – język rosyjski staje się językiem urzędowym, – intensyfikuje się rusyfikacja szkolnictwa, – likwidacji ulega Szkoła Główna (w jej miejsce powstaje uniwersytet rosyjski).

Sytuacja gospodarcza – rozwija się mechanizacja przemysłu, – następuje gwałtowny rozwój przemysłu włókienniczego w okręgu łódzkim, – następuje mechanizacja i rozwój Zagłębia Dąbrowskiego, – następuje intensywna urbanizacja, szczególnie Łodzi (czterokrotny wzrost ludności) i Warszawy (wzrost dwukrotny), – Królestwo pod koniec XIX w. jest już pokryte najgęstszą siecią linii kolejowych w państwie rosyjskim.

Sytuacja Kościoła – następuje konfiskata dóbr kościelnych, – hierarchia kościelna zostaje podporządkowana Kolegium Rzymsko - Katolickiemu w Petersburgu, – zostają zlikwidowane wszystkie zakony oprócz szarytek (zajmują się chorymi w szpitalach).

Szkoła polska pod zaborem rosyjskim W zaborze rosyjskim pierwszym posunięciem Katarzyny II była likwidacja szkół KEN-u oraz wprowadzenie cenzury książek. Wprowadzono politykę rusyfikacyjną. Zaczęły się wysiedlenia, konfiskaty. Do miast wkroczyło wojsko. Powstała tajna policja. Wprowadzono rosyjski kodeks karny. Szkoła Główna Wileńska została przekształcona w 1803 r., ukazem cara, na Imperatorski Uniwersytet. Uczelni nadano szeroką autonomię, zwrócono dawne fundusze edukacyjne oraz podporządkowano jej wszystkie szkoły byłych ziem Rzeczpospolitej przyłączonych do Rosji (8 guberni). Tak powstała Kuratoria Wileńska (Wileński Okręg Naukowy).

Geneza utworu ,,Syzyfowe prace’’ Syzyfowe prace" Stefan Żeromski pisał za granicą, w Szwajcarii. Ukończył powieść w 1896 roku. Po raz pierwszy utwór drukowany był w czasopiśmie "Tygodnik Powszechny", od 7 lipca do 24 października 1897 roku w Krakowie, a więc poza zaborem rosyjskim. W Galicji powieść ukazała się w 1898 roku pod pseudonimem Maurycy Zych. W Kongresówce utwór ukazał się drukiem dopiero w XX wieku. Powieść nosiła kilka tytułów.

Historia Marcina Borowicza Marcin Borowicz był synem zubożałego szlachcica. Jego rodzice pragnęli, by ich dziecko zdobyło wiedzę, a w szczególności poznało język rosyjski, który był językiem urzędowym na terenie tego zaboru. Już jako ośmiolatek został odwieziony z rodzinnych Gawronek do Owczar, gdzie rozpoczął swoją edukację. Przerażony, pozostawiony sam sobie, w zupełnie obcym środowisku, miał pod opieką pana Wiechowskiego i jego żony odkrywać arkana nauki. Mimo tej nowej sytuacji życiowej szybko zgłębiał tajniki różnych przedmiotów. Wiejska szkoła w Owczarach kształciła przede wszystkim dzieci z biednych rodzin. Klasa nie była ogrzewana, a książki mieli tylko nieliczni szczęśliwcy. Sam nauczyciel był słabo opłacany, co odbijało się na jego wyglądzie, chociażby wychudłej twarzy i skromnym ubraniu. Chłopiec po raz pierwszy spotkał się z tak widocznym ubóstwem. Był jednak pełen podziwu dla wysiłku nauczyciela oraz uczniów, którzy mimo wszystko chcieli się czegoś nauczyć. Dni spędzone w szkole były przepełnione nudą. Dopiero wizyta inspektora Jaczmieniewa wniosła trochę urozmaicenia. Nerwowa atmosfera związana z inspekcją udzieliła się również Borowiczowi, niezdającemu sobie nawet sprawy z tej sytuacji.

Charakterystyka Marcina Borowicza Marcin, od młodych lat jest chłopcem wesołym, żywym i ciekawym świata. W chwili wyjazdu ogarnia go samotność, bardzo tęskni za rodzicami, staje się nieśmiały i małomówny. Z czasem uczy się pokonywać smutek, ośmiela się, powoli przyzwyczaja się do nowej sytuacji i do posługiwania się językiem rosyjskim. Po śmierci matki czuje się samotny jak nigdy dotąd. Z biegiem czasu zapomina o smutku, poznaje nowych kolegów, zaczyna się uczyć . Momentem ewolucji w życiu Borowicza jest lekcja języka polskiego, na której to jego kolega Zygier daje dowód swego patriotyzmu, popisując się wiedzą o Polsce. W tym momencie Marcin zmienia swój system wartości. Dojrzewa, staje się patriotą, zaczyna interesować się polską literaturą. Jest silny, dojrzały, lojalny, a także wrażliwy, uczuciowy i delikatny w momencie, kiedy zakochuje się w Annie Stogowskiej — ,,Birucie”. Jest niezależny, przeciwstawia się rusyfikatorom. Kończąc gimnazjum, jest człowiekiem dojrzałym moralnie, jest prawdziwym Polakiem — patriotą.

Miłość Borowicza Borowicz przeżywa również pierwszą nieszczęśliwą miłość do Anny Stogowskiej, która kończy się wysłaniem jej i rodziny na Sybir przez władze carskie.

Andrzej Radek Andrzej urodził się we wsi Pajęczyn Dolny w bardzo biednej chłopskiej rodzinie. Ojciec jego pracował jako fornal. Mieszkali w czworakach w jednej izbie. Nie miał wesołego dzieciństwa, bardzo często spał pod gołym niebem, a w deszczowe noce chował się w stodole. Rodzice nie zajmowali się nim. Już jako dziecko musiał pracować, pasał gęsi i trzodę chlewną, a że nie wykonywał tego sumiennie, poznał twardą rękę ojca. Radek przez takie zachowanie nauczył się, że za każde przewinienie spotka go bolesna kara.

Przyjaźń Radka i Borowicza Byli oni chłopcami o różnych osobowościach. Trudno ich ze sobą porównać, trudno też ocenić, który okazałby się lepszym i bardziej wartościowym przyjacielem. Obie postaci uznać można za wyjątkowo pozytywne, choć oczywiście niepozbawione wad. Marcin to symbol człowieka, który potrafi zauważyć i naprawić swoje błędy. Andrzej to z kolei człowiek pokonujący przeciwności na drodze do szczytnego celu.

Zdjęcia z filmu ,, Syzyfowe Prace’’

Weronika Gorczyńska Gabriela Tobiasz Przygotowały Weronika Gorczyńska Gabriela Tobiasz