Zasada Partnerstwa w ramach funduszy unijnych – perspektywa NGO

I. Warunki instytucjonalno-regulacyjne

W obszarze planowania: Należy wzmacniać rolę partnerów poprzez stworzenie systemu wymiany informacji i współpracy pomiędzy przedstawicielami organizacji pozarządowych (a także innych partnerów społeczno-gospodarczych) opartego na silnych podmiotowo instytucjach, w celu wypracowywania stanowisk w kwestiach strategicznych. Takimi instytucjami mogą być: krajowe i regionalne fora terytorialne; Dobrym przykładem planowania polityk publicznych/strategii itp. były powołane przez Ministerstwo Infrastruktury i Rozwoju grupy robocze do tworzenia programów operacyjnych

W obszarze wdrażania: Zwiększenie roli partnerów poprzez powierzanie im zadań związanych z wdrażaniem funduszy (np. jako operator) oraz wzmacnianie potencjału partnerów społeczno-gospodarczych na pełnienie tych ról np. w celu przekazania im organizacji prac instrumentów funduszowych takich jak: komitety monitorujące, grupy robocze czy sieci tematycznych; Wspieranie partnerów jako współdecydentów w ciałach zarządzających (np. komitetach sterujących, zespołach tematycznych do poszczególnych działań itp.); Wzmacnianie formy partnerstw projektowych przy wdrażaniu projektów unijnych ( zlecając im zadania/usługi), jak i wykorzystania na dużą skalę instrumentu RLKS ( Rozwój lokalny kierowany przez społeczność).

W obszarze monitorowania: wzmocnienie odpowiedzialności komitetów monitorujących jako ważnego elementu bieżącego zarządzania ( np. poprzez obowiązek opracowywania rocznych planów działania dla funduszy – na wzór PO KL) i kontroli społecznej, wzmocnienie roli partnerów społeczno-gospodarczych w komitetach monitorujących poprzez m.in. zwiększenie ich udziału w składzie KM oraz stworzenie narzędzi dla ich aktywnego i reprezentatywnego uczestnictwa; zwiększenie roli partnerów w opracowywaniu ewaluacji – szczególnie w wymiarze partycypacyjnym – jako sposobu promocji funduszy europejskich i informacji zwrotnych (dla administracji) dla oceny podejmowanych interwencji.

II. Samoorganizacja i współpraca partnerów

Współpraca partnerów - zwiększenie roli instrumentów partnerstwa Wzmocnienie prelogatyw Grupy roboczej ds. Społeczństwa Obywatelskiego (Grupy ds. Partnerstwa?) – uznanie jej formalnie jako instytucji systemu funduszy europejskich oraz rozszerzenie jej uprawnień, np. umożliwiając jej członkom inicjowanie zmian w systemie funduszy europejskich, negocjowanie planów działań, wytycznych, czy zmian w Szczegółowych opisach priorytetów; Wsparcie sieciowania się partnerów społeczno-gospodarczych w komitetach monitorujących w ramach Krajowej Sieci Tematycznej do spraw Partnerstwa – uznanie jej podmiotowości przy Komitecie ds. Umowy Partnerstwa, zlecanie ekspertyz i analiz oraz innych zadań ewaluacyjnych i eksperckich związanych z wdrażaniem funduszy europejskich.

Samoorganizacja – wdrażanie dobrych praktyk Stałej konferencji OFOP Opracowanie 12 postulatów i powołanie grupy roboczej złożonej z dużych sieciowych i silnych branżowo organizacji pozarządowych, które prowadzą działania rzecznicze, konsultacyjne i monitorujące uwzględnianie i wdrażania postulatów; Powołanie sekretariatu Stałej konferencji ds. konsultacji funduszy UE wspierający grupy robocze ( 12 postulatów, On-inclusion, regionalnych koalicji) Prowadzenie polityki informacyjnej i aktywizacyjnej poprzez dostarczanie wiedzy o funduszach, konsultacjach i zmianach w dokumentach strategicznych; Udział przedstawicieli SK OFOP we wszystkich grupach roboczych tworzących PO w ramach funduszy strukturalnych

Dziękuję za uwagę Michał Dymkowski Sekretariat stałej konferencji ds. konsultacji funduszy europejskich ul. Strzelecka 3 lok. 12, Warszawa tel./fax. (022)