Ceny transferowe Ceny transferowe to ceny ustalane dla transakcji pomiędzy podmiotami powiązanymi tzw. transakcje kontrolowane, które odbiegają od tych, które ustaliłyby między sobą niezależne podmioty.

Stosowanie cen transferowych w celu minimalizacji obciążeń podatkowych Przykład 1 cena zakupu Sp. zależna cena transf. Sp. matka cena sprzedaży Razem Zysk brutto St. % pod. 20% 60% - Podatek Wynik netto Przykład Zysk brutto St. % pod. 20% 60% - Podatek Wynik netto

Przykład Zysk brutto St. % pod. 20% 60% - Podatek Wynik/ netto Przykład Zysk brutto St. % pod. 20% 60% - Podatek Wynik netto

Polskie organy podatkowe mają prawo do urynkowienia wartości transakcji kontrolowanych i oszacowania prawidłowej wartości podstawy opodatkowania deklarowanej w Polsce, i korzystają z tego prawa. Jednym ze sposobów zabezpieczenia przedsiębiorstwa przed negatywnymi skutkami ewentualnych korekt cen transferowych jest uzyskanie od ministra finansów potwierdzenia, że metody ustalania cen transferowych stosowane przez przedsiębiorstwo w kontrolowanych transakcjach są prawidłowe. Takie potwierdzenia są wydawane przez ministra finansów w formie porozumień w sprawie ustalania cen transferowych na wniosek zainteresowanego przedsiębiorstwa lub grupy zainteresowanych przedsiębiorstw. Porozumienia cenowe mogą być zawierane na okresy nie dłuższe niż 5 lat z możliwością ich przedłużenia. Przedłużenie może obowiązywać przez kolejne 5 lat, jeśli warunki będące podstawą wydania przedmiotowych porozumień nie uległy zmianie.

Firmy powiązane muszą sporządzać dokumentację zawieranych między sobą transakcji w przypadku, gdy łączna kwota wynikająca z umowy lub rzeczywiście zapłacona w roku podatkowym przekracza równowartość: a)W przypadku transakcji towarowych: euro, gdy wartość operacji nie przekroczy 20% kapitału zakładowego podatnika niebędącego osobą fizyczną euro w pozostałych przypadkach. b)W przypadku transakcji usługowych euro w przypadku świadczenia usług, sprzedaży lub udostępniania wartości niematerialnych i prawnych. Elementy dokumentacji podatkowej: Zwięzły opis transakcji, Opis podmiotów uczestniczących w transakcji, Opis planowanych korzyści wynikających z transakcji, Warunki porównywalności transakcji, Przyjęta metoda kalkulacji ceny transferowej wraz z uzasadnieniem

Metody ustalania cen transferowych Metody transakcyjne Metody zysku transakcyjnego Metoda podziału Metoda marży zysku transakcyjnej netto Metoda porównywalnej ceny ceny odsprzedaży Niekontrolowanej Metoda Koszt plus

Metoda porównywalnej ceny niekontrolowanej Metoda porównywalnej ceny niekontrolowanej polega na porównaniu ceny ustalonej w transakcjach między podmiotami powiązanymi z ceną stosowaną w porównywalnych transakcjach przez podmioty niezależne i na tej podstawie określeniu wartości rynkowej przedmiotu transakcji zawartej między podmiotami powiązanymi Porównania cen dokonuje się w dwóch formach: Transakcje z podmiotami niepowiązanymi stanowiącymi podstawę do porównania powinny: Dotyczyć produktów, usług lub innych świadczeń tego samego rodzaju, Dotyczyć transakcji o porównywalnej wartości, Być zawierane na tym samym etapie łańcucha dystrybucji, Być zawierane na podobnych warunkach, jak wyceniane transakcje z podmiotami powiązanymi. wewnętrznego porównania cen - którą dokonuje się na podstawie cen, jakie stosuje dany podmiot na danym lub porównywalnym rynku w transakcjach z podmiotami niezależnymi, zewnętrznego porównania cen - którą dokonuje się na podstawie cen, jakie stosują w porównywalnych transakcjach inne niezależne podmioty

Metoda ceny odsprzedaży (MCO) Metoda ceny odsprzedaży polega na obniżeniu ceny określonej w transakcji danego podmiotu z podmiotem niezależnym, dotyczącej dóbr lub usług nabytych uprzednio przez ten dany podmiot od podmiotu z nim powiązanego, o marżę ceny odsprzedaży. Tak ustalona cena może być uważana za cenę rynkową określoną w transakcji danego podmiotu z podmiotem z nim powiązanym

Metoda rozsądnej marży "koszt plus" Metoda rozsądnej marży "koszt plus" polega na ustaleniu ceny sprzedaży rzeczy i praw oraz świadczenia usług w transakcji danego podmiotu z podmiotem powiązanym na poziomie odpowiadającym sumie kosztów bezpośrednio związanych z nabyciem od podmiotu niezależnego lub wytworzeniem we własnym zakresie przedmiotu transakcji i odpowiedniego zysku wynikającego z warunków rynkowych i wykonywanych przez te podmioty funkcji oraz kosztów pośrednich, z wyłączeniem kosztów ogólnych zarządu, to jest kosztów działania jednostki jako całości oraz kosztów zarządzania tą jednostką.

Elementy składowe cen porównywane w metodach transakcyjnych Transakcje MPN MCO Koszt-Plus 1000 zł Podmiot 1000 trzeci z ł Koszty produkcji 600 Producent Pośrednik Odbiorca końcowy Poz. Koszty 100 Zysk 100 Koszty 150 Zysk 50

Metody zysku transakcyjnego - Metoda podziału zysku (MPZ) W sytuacji, gdy dostępne dane nie pozwalają na określenie cen transferowych w oparciu o metody tradycyjne, przepisy prawa podatkowego zezwalają na użycie metod zysku transakcyjnego. Polegają one na określaniu dochodów podmiotów powiązanych na podstawie zysku, jakiego racjonalnie oczekiwać dany podmiot uczestniczący w transakcji. Metoda podziału zysku –polega na określeniu właściwego podziału zysku między podmiotami powiązanymi uzyskanego ze sprzedaży towarów i usług podmiotom zależnym i wytworzonych uprzednio wspólnie przez podmioty powiązane zgodnego z zasadami podziału zysku, jaki ustaliłyby we wzajemnych stosunkach podmioty niezależne.

Zastosowanie metody podziału zysków Firma A jest niemiecką firmą produkującą walizki, które są lżejsze od walizek oferowanych przez konkurentów, i które mogą być tak składane, aby mogli z nich korzystać pasażerowie linii lotniczych. Podstawowe elementy są produkowane w firmie matce w Niemczech, a następnie sprzedawane są do filii ulokowanej w Polsce B. Polska filia montuje gotowe walizki oraz zajmuje się ich wprowadzaniem na rynek i dystrybucją na polskim rynku. A B Skonsolidowany Sprzedaż Koszt produkcji Zysk operacyjny Koszty sprzedaży Koszty zarządu Wynik brutto

Podział skonsolidowanego zysku pomiędzy A i B na poziomie zysku operacyjnego to: 37,50% ( 15/40) dla A, natomiast 62,50% (25/40) dla B. Na poziomie zysku brutto: 127% ( 14/11) dla A i -27% (-3/11) dla B. Wynika z tego, że cena transferowa użyta w tym przykładzie powoduje niesprawiedliwy podział zysku- z pewnością nie do zaakceptowania przez organy podatkowe.

Rodzaje porozumień cenowych Jednostronne porozumienia cenowe (tzn. takie, które dotyczą polskiej administracji podatkowej oraz polskich lub zagranicznych podatników) -nie ograniczają ryzyka potencjalnego podwójnego opodatkowania dodatkowego dochodu ujawnionego w wyniku ewentualnej korekty cen transferowych, ponieważ nie zabezpieczają przed sporami w sprawie wyceny przedmiotowych transakcji za granicą. Porozumienia dwustronne oraz wielostronne (tzn. takie, które wymagają konsultacji z więcej niż jedną administracją podatkową) wymagają od ministra finansów międzynarodowych konsultacji z władzami podatkowymi państw właściwych dla zagranicznych partnerów handlowych w sprawie ustalenia właściwych metod wyceny transakcji będących przedmiotem wniosku i faktycznie zabezpieczają zainteresowane podmioty przed negatywnymi skutkami korekt cen transferowych.

Strony porozumień cenowych Stronami porozumień cenowych z ministrem finansów mogą być zarówno podmioty krajowe w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym (np. spółki kapitałowe i osobowe, przedsiębiorstwa osób fizycznych, fundusze inwestycyjne czy towarzystwa ubezpieczeniowe), jak i polskie zakłady zagranicznych przedsiębiorstw czy zagraniczne zakłady polskich podatników prowadzących działalność gospodarczą za pomocą zakładu poza terenem Polski.

Korzyści związane z zawarciem porozumienia cenowego Porozumienia cenowe to korzystna dla przedsiębiorstw oraz organów administracji podatkowej swoistego rodzaju umowa. Porozumienia cenowe umożliwiają przedsiębiorstwom uczestniczącym w złożonych transakcjach kontrolowanych o istotnej wartości m.in.: zwiększenie wiarygodności planowanych obciążeń podatkowych oraz wyniku finansowego w okresie objętym porozumieniem cenowym, szczegółową symulację rozliczeń pomiędzy stronami transakcji, a w konsekwencji zwiększenie skuteczności operacyjnego i finansowego zarządzania przedsiębiorstwem, wyeliminowanie ryzyka korekt zysków, a w konsekwencji potrzeby tworzenia rezerw na podatek dochodowy w stosunku do transakcji objętych porozumieniami cenowymi, zmniejszenie stopnia intensywności ewentualnych kontroli podatkowych lub karnoskarbowych dotyczących transakcji będących przedmiotem porozumienia cenowego, ograniczenie zakresu dokumentacji podatkowej, która powinna być gromadzona oraz przechowywana w przedsiębiorstwie (a na żądanie organów podatkowych udostępniana), usprawnienie przepływu informacji i uproszczenie dokumentacji kontrolowanych transakcji (wypracowanie odpowiednich procedur w tym zakresie jest często efektem ubocznym prac towarzyszących zawieraniu porozumień cenowych), mobilizację do bieżącego gromadzenia i przetwarzania informacji dotyczących kontrolowanych transakcji oraz kontrolę okoliczności mogących mieć wpływ na prawidłowe ustalenie cen transakcyjnych, eliminację ewentualnego podwójnego opodatkowania dochodu odpowiadającego korekcie cen transferowych w przypadku niepowodzenia procedur wzajemnego porozumiewania przewidzianych w odpowiednich umowach o unikaniu podwójnego opodatkowania, stosowanie takiej metody ustalania cen transferowych, która w jak bardziej prawidłowy sposób odzwierciedla specyficzną sytuację przedsiębiorstwa z uwzględnieniem czasu i miejsca transakcji, warunków rynkowych, funkcji stron oraz zakresu ryzyka ponoszonego przez strony transakcji.