Wykład 9: Polityka wydatków publicznych Polityka gospodarcza Wykład 9: Polityka wydatków publicznych Dariusz K. Rosati, 2011/2012

Czyste dobro publiczne Dwie właściwości: Ich konsumpcja nie jest przedmiotem rywalizacji (koszt krańcowy udostępnienia go dodatkowej osobie = 0) niemożliwe jest wykluczenie kogokolwiek z jego konsumpcji (koszt wykluczenia jednostki z konsumpcji jest prohibicyjnie wysoki).

Dobra prywatne pochodzące ze źródeł publicznych Dobra dostarczane przez sektor publiczny, które odznaczają się tym, że wzrost ich produkcji konieczny do zaspokojenia potrzeb dodatkowych osób wiąże się z wysokim kosztem krańcowym (np. edukacja – podwojenie liczby uczniów = podwojenie kosztów; zaopatrzenie w wodę, usługi medyczne)

Dostarczanie dóbr publicznych Wybór kanału instytucjonalnego: firmy państwowe, firmy prywatne, partnerstwo publiczno-prywatne; Koszt dla użytkownika: bezpłatnie, kontrola cen, subsydiowanie rodzajowe (in kind), subsydiowanie pieniężne; Czyste dobra publiczne, dobra publiczne publiczno-prywatne; Dariusz K. Rosati, 2011/2012

Trzy metody reglamentacji dóbr dostarczanych przez sektor publiczny Opłaty za użytkowanie Zaleta: koszty ponoszą beneficjenci Wady: powodują ograniczenie konsumpcji poniżej wielkości efektywnej. Administrowanie systemem cen powoduje koszty transakcyjne. 2) Zaopatrzenie po równo Zaleta: zapewnia oszczędności na kosztach transakcyjnych. Wady: sprawia, że konsumpcja jednych jest mniejsza, a innych większa od optymalnej. Jednostki zgłaszające duży popyt mogą konsumować dodatkowe ilości poza systemem zaopatrzenia publicznego, co zwiększa całkowite koszty transakcyjne. 3) Kolejki Zaleta: o alokacji dóbr (np. ochrona zdrowia) niekoniecznie decydują pieniądze i status majątkowy. Wady: przyjęte kryterium alokacji (konkurowanie za pomocą czasu wolnego) może być niepożądane. Występuje marnotrawstwo czasu.

Główne rodzaje dóbr publicznych Ochrona zdrowia Edukacja Ubezpieczenia społeczne Pomoc społeczna Obrona narodowa Infrastruktura Porządek publiczny i wymiar sprawiedliwości Prawo i instytucje Dariusz K. Rosati, 2011/2012

Ochrona zdrowia Uzasadnienie: Niedoskonałości rynku: ograniczenia informacyjne (lekarz wie, pacjent nie wie), sytuacje monopolistyczne (szpitale), epidemie; Wysoki koszt i zróżnicowanie dochodów; Metody: Finansowanie z budżetu; Składka; Ubezpieczenia prywatne; Systemy mieszane; Niebezpieczeństwa: ryzyko nadużycia (moral hazard): nadmierny popyt na darmowe usługi medyczne; osłabienie bodźców do troski o zdrowie; Dariusz K. Rosati, 2011/2012

System ochrony zdrowia w Polsce Art. 68 Konstytucji RP Każdy ma prawo do ochrony zdrowia. Obywatelom, niezależnie od ich sytuacji materialnej, władze publiczne zapewniają równy dostęp do świadczeń opieki zdrowotnej finansowanej ze środków publicznych. Warunki i zakres udzielania świadczeń określa ustawa. Władze publiczne są obowiązane do zapewnienia szczególnej opieki zdrowotnej dzieciom, kobietom ciężarnym, osobom niepełnosprawnym i osobom w podeszłym wieku. Władze publiczne są obowiązane do zwalczania chorób epidemicznych i zapobiegania negatywnym dla zdrowia skutkom degradacji środowiska. Władze publiczne popierają rozwój kultury fizycznej, zwłaszcza wśród dzieci i młodzieży. Ustawa z dnia 11 października 2013 r. o zmianie ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. 2013 poz. 1290). Art. 6. Zadania władz publicznych w zakresie zapewnienia równego dostępu do świadczeń opieki zdrowotnej obejmują w szczególności: 1) tworzenie warunków funkcjonowania systemu ochrony zdrowia; 2) analizę i ocenę potrzeb zdrowotnych oraz czynników powodujących ich zmiany; 3) promocję zdrowia i profilaktykę, mające na celu tworzenie warunków sprzyjających zdrowiu; 4) finansowanie w trybie i na zasadach określonych ustawą świadczeń opieki zdrowotnej.

System ochrony zdrowia w Polsce - źródła finansowania 1) Ubezpieczenie zdrowotne w NFZ Głównym źródłem finansowania systemu jest ubezpieczenie zdrowotne w NFZ. Obywatele obciążeni są obowiązkową składką ubezpieczeniową stanowiącą 9% dochodów osobistych (7,75% odliczane jest od podatku dochodowego, zaś 1,25% pokrywa ubezpieczony), która odprowadzana jest do instytucji ubezpieczenia zdrowotnego (NFZ). 2) Budżet państwa Niektóre świadczenia wysokospecjalistyczne finansowane są bezpośrednio z budżetu Ministerstwa Zdrowia, a nie ze środków NFZ. Od 1 stycznia 2007 r. z budżetu państwa finansowane jest również w całości przedszpitalne ratownictwo medyczne (pogotowie ratunkowe). 3) Ubezpieczenia indywidualne w komercyjnych instytucjach Odpłatność za koszty leczenia pokrywa ubezpieczyciel. Kwoty refundacji ustalone są poprzez wartość dobrowolnego ubezpieczenia i mogą pokrywać 100% lub mniej rzeczywistych kosztów leczenia. Koszt łączny – ok. 5% PKB

System ochrony zdrowia w USA W 1965 r. prezydent Lyndon Johnson wprowadził opłacany przez budżet federalny system obejmujący opieką medyczną wszystkich obywateli amerykańskich powyżej 65. roku życia. Medicare w 2008 r. obejmował 45 mln osób. Od 1965 do 1982 r. kolejno wszystkie stany tworzyły swoje własne odrębne fundusze zdrowotne, zapewniające opiekę osobom ubogim, tzw. Medicaid, opłacane z własnych budżetów. W 2008 r. Medicaid zapewniał opiekę 49 mln ludzi. W 1997 r. został powołany do życia fundusz State Children’s Health Insurance Program (SCHIP) opłacany z budżetu państwa i finansujący obecnie opiekę medyczną ponad 9 mln dzieci z rodzin, których zbyt wysokie dochody nie kwalifikowały do programu Medicaid. Za wyjątkiem funduszy Medicare i Medicaid Stany Zjednoczone nie mają jednego powszechnego systemu opieki zdrowotnej. Odpowiedzialność za własne zdrowie spoczywa na barkach obywateli lub, znacznie częściej, pracodawców. Kupują oni dla swoich pracowników prywatne ubezpieczenia zdrowotne lub tzw. plany zdrowotne w instytucjach HMO (Health Maintenance Organization). Ok. 62% Amerykanów ma wykupione prywatne ubezpieczenie zdrowotne przez swoich pracodawców, a jedynie 9% kupuje je samodzielnie. W 2007 r. 15,3% populacji, czyli ok. 45 mln osób, nie miało wykupionego prywatnego ubezpieczenia zdrowotnego i jednocześnie, ze względu na zbyt młody wiek czy zbyt wysokie zarobki, nie kwalifikowało się do żadnego z systemów publicznych (10 mln z tej grupy to osoby o nieuregulowanym statusie pobytu w Stanach Zjednoczonych, czyli nielegalni imigranci).

System ochrony zdrowia w USA W przypadku Medicare amerykańscy emeryci i osoby niepełnosprawne otrzymują dostęp do leczenia szpitalnego, ambulatoryjnego, a od 2006 r. mają również prawo do zwrotu części kosztów leków. Mimo oferowanego bardzo szerokiego zakresu usług, w związku z istnieniem mechanizmów ograniczających nadmierne korzystanie, np. współpłacenie, ponad 20% korzystających z tego funduszu ma wykupione dodatkowe, prywatne ubezpieczenia zdrowotne. Medicaid w wielu stanach oferuje szerszy zakres opieki niż Medicare, lecz dostępny jest tylko u wybranych, akceptujących tego płatnika świadczeniodawców. Finansowanie ochrony zdrowia W 2007 r. 16% PKB Stanów Zjednoczonych stanowiły całkowite wydatki na zdrowie, z tego 45% to wydatki publiczne. Roczne wydatki na głowę mieszkańca w 2007 r. wyniosły 7290 USD. Drugi kraj w kolejności wydawania pieniędzy na zdrowie to Norwegia: 4763 USD na głowę mieszkańca. Stany Zjednoczone to kraj wydający najwięcej na zdrowie ze środków publicznych. W 2007 r. Medicare kosztował budżet państwa 440 mld US $, co stanowiło 16% wszystkich wydatków. Wydatki na systemy Medicaid opłacane z własnych budżetów stanowych w 2008 r. wyniosły 204 mld US $. Fundusz SCHIP w 2007 r. kosztował amerykańskich podatników 5 mld US $

System ochrony zdrowia w USA Reforma Obamy (Obamacare) – 2010 r. Główny cel: zahamowanie gwałtownego wzrostu kosztów opieki medycznej w ciągu ostatnich lat, związanego zwłaszcza ze starzeniem się społeczeństwa (zahamowanie lawiny pozwów spowodowanych rzeczywistymi lub rzekomymi błędami lekarskimi i ograniczenie zasądzanych kwot odszkodowań). Główne cele dla ubezpieczonych: • ograniczenie możliwości Towarzystw Ubezpieczeń udzielania odmowy obejmowania ochroną osób chorych; • zakaz rozwiązywania umów ubezpieczenia, gdy ubezpieczony poważnie zachoruje; • zwiększenie roli programów profilaktycznych; • rozszerzenie zakresu ubezpieczenia pokrywającego koszty leków dla osób starszych. Główne cele dla nieubezpieczonych: • stworzenie „giełdy ubezpieczeń zdrowotnych” z łatwym dostępem dla wszystkich, co pozwoli na porównanie i wybór ubezpieczenia za odpowiadającą cenę; • wprowadzenie ulg podatkowych dla osób fizycznych i małych firm wykupujących ubezpieczenie dla pracowników; • wprowadzenie ubezpieczenia o minimalnym zakresie, którego cena będzie kontrolowana przez państwo.

Udział wydatków na ochronę zdrowia w PKB, 2006 r. (%, dane OECD) Dariusz K. Rosati, 2011/2012

Wydatki publiczne na zdrowie jako % wydatków ogółem na zdrowie   2005 2006 2007 2008 2009 2010 2011 2012 Australia 66,9 66,6 67,5 67,9 68,5 67,8 .. Austria 75,3 75,7 75,8 76,3 76,2 Belgium 76,1 (d) 73,8 (d) 73,4 (d) 74,9 (d) 76,0 (d) 75,1 (d) 75,9 (d) Canada 70,2 69,8 70,5 70,9 70,8 70,4 70,1 e Chile 40,0 42,1 43,2 44,1 47,7 47,2 46,9 44,5 e Czech Republic 87,3 86,7 85,2 82,5 84,0 83,8 84,2 Denmark 84,5 84,6 84,4 84,7 85,0 85,1 85,3 Estonia 76,7 73,3 75,6 77,8 78,9 79,3 Finland 73,8 74,8 74,4 74,5 75,2 74,8 e 75,4 e France 77,7 77,2 77,3 76,8 77,0 76,9 Germany 76,6 76,4 76,5 Greece 60,1 62,0 60,3 59,9 68,4 (d) 66,8 (d) 65,1 (d) Hungary 70,0 67,3 67,1 65,7 64,8 65,0 Iceland 81,4 82,0 82,6 80,4 80,4 e Ireland 76,0 75,4 72,6 69,6 67,0 Israel  (1) 59,3 61,8 60,2 60,9 60,8 Italy 77,9 78,2 78,3 78,5 Japan 81,6 79,4 81,5 82,1 Korea 53,3 54,8 55,1 56,7 56,5 55,3 54,4 e Luxembourg 84,9 84,1 86,6 85,5 Mexico 45,0 45,2 45,4 48,3 e 47,3 e Netherlands New Zealand 79,7 80,1 82,4 82,8 83,0 83,2 (d) 82,7 (d) Norway 83,5 Poland 69,3 69,9 71,8 71,6 71,2 70,3 Portugal 68,0 66,7 65,3 66,5 65,9 Slovak Republic 74,4 | 68,3 66,8 64,5 Slovenia 72,7 72,3 71,9 74,0 73,7 73,3 e Spain 73,0 74,7 74,2 Sweden 81,2 81,1 Switzerland 59,5 59,1 65,2 | 65,5 65,2 64,9 61,7 e Turkey United Kingdom 80,9 81,3 80,2 United States 44,2 46,0 47,6 47,8 .. Not available | Break in series e Estimated value 1. The statistical data for Israel are supplied by and under the responsibility of the relevant Israeli authorities. The use of such data by the OECD is without prejudice to the status of the Golan Heights, East Jerusalem and Israeli settlements in the West Bank under the terms of international law. d) Difference in methodology Source: OECD Health Data: Health expenditure and financing: OECD Health Statistics (database).

Wydatki ogółem na zdrowie per capita (w cenach bieżących USD i PPPs)   2005 2006 2007 2008 2009 2010 2011 2012 Australia 2 980 3 168 3 360 3 470 3 734 3 800 .. Austria 3 503 3 733 3 905 4 173 4 345 4 457 4 546,4 Belgium 3 214 (d) 3 242 (d) 3 394 (d) 3 670 (d) 3 874 (d) 3 965 (d) 4 061,4 (d) Canada 3 451 3 672 3 845 3 998 4 309 4 445 4 521,6 4 666 e Chile 843 980 1 103 1 178 1 283 1 368 1 568,4 1 712 e Czech Republic 1 474 1 555 1 658 1 765 2 039 1 884 1 966,0 Denmark 3 243 3 573 3 764 4 056 4 390 4 495 4 448,2 Estonia 831 960 1 114 1 337 1 371 1 274 1 302,7 Finland 2 589 2 762 2 907 3 163 3 259 3 239 e 3 373,8 e 3 498 e France 3 254 3 435 3 600 3 962 4 016 4 117,9 Germany 3 363 3 564 3 723 3 973 4 187 4 349 4 494,7 Greece 2 352 2 606 2 722 2 998 2 977 2 624 2 360,8 Hungary 1 434 1 509 1 452 1 525 1 567 1 656 1 688,7 1 683 e Iceland 3 304 3 267 3 378 3 606 3 597 3 299 3 304,9 3 355 e Ireland 2 938 3 182 3 571 3 848 4 037 3 780 3 699,5 Israel  (1) 1 829 1 813 1 952 1 971 1 991 2 081 2 239,4 Italy 2 473 2 684 2 724 2 967 3 030 3 019 3 012,0 3 071 Japan 2 491 2 604 2 748 2 891 3 025 3 213 Korea 1 282 1 479 1 667 1 758 1 895 2 086 2 198,5 2 315 e Luxembourg 4 152 4 600 4 490 4 614 4 403 4 246,2 Mexico 731 (d) 781 (d) 837 (d) 892 (d) 957 e 977 e Netherlands 3 820 | 4 087 4 382 4 717 4 870 5 028 5 098,9 New Zealand 2 124 2 389 (d) 2 441 (d) 2 697 2 984 (d) 3 042 (d) 3 182,2 (d) Norway 4 301 4 606 4 881 5 246 5 300 5 413 5 668,6 5 901 Poland 857 934 1 061 1 241 1 356 1 395 1 452,4 Portugal 2 212 2 301 2 417 2 548 2 692 2 767 2 618,8 Slovak Republic 1 139 | 1 349 1 618 1 862 2 063 2 094 1 914,9 | Slovenia 1 961 2 103 2 139 2 423 2 470 2 364 2 420,6 2 350 e Spain 2 270 2 545 2 735 2 964 3 080 3 034 3 072,2 Sweden 2 963 3 191 3 429 3 656 3 703 3 717 3 924,8 Switzerland 4 015 4 247 4 567 4 933 5 157 5 299 5 642,6 5 914 e Turkey 621 749 839 906 United Kingdom 2 997 3 094 3 274 3 456 3 422 3 405,5 United States 6 735 7 111 7 490 7 771 8 006 8 247 8 507,6 .. – brak danych, e – szacunek, d – różnica w metodologii

Wydatki publiczne na zdrowie Publiczne wydatki społeczne jako % PKB   2002 2003 2004 2005 2006 2007 2008 2009 Australia 5,6 5,5 5,7 5,9 6,2 Austria 6,5 6,6 6,8 6,7 6,9 7,3 Belgium 7,4 7,7 7,0 7,5 8,1 Canada 8,0 Chile 3,6 2,8 2,7 2,6 3,1 3,7 Czech Republic 6,1 6,4 5,8 Denmark 6,3 Estonia 3,8 4,6 5,2 Finland 6,0 France 8,4 8,6 8,7 8,8 9,0 Germany 8,2 7,9 7,8 Greece 5,3 5,4 Hungary 5,0 5,1 Iceland Ireland 7,1 Israel  (1) 4,4 4,3 4,1 4,0 Italy Japan 7,2 Korea 3,0 3,3 3,5 Luxembourg Mexico 2,5 Netherlands New Zealand 8,3 Norway Poland 4,5 4,9 Portugal Slovak Republic Slovenia Spain Sweden Switzerland .. Turkey .. (m) United Kingdom United States OECD - Total  (2) The statistical data for Israel are supplied by and under the responsibility of the relevant Israeli authorities. The use of such data by the OECD is without prejudice to the status of the Golan Heights, East Jerusalem and Israeli settlements in the West Bank under the terms of international law. Refers to an unweighted average of 33 OECD countries and Estonia. m) Data not available Source: Social expenditure: Aggregated data, OECD Social Expenditure Statistics (database).

Wydatki na ochronę zdrowia w 2011 r. Wydatki na ochronę zdrowia ogółem w Polsce w 2011 r. stanowiły 6,9% PKB, o ponad 2 punkty procentowe mniej niż średnia OECD (9,3%) ("OECD Health Data 2013„). Krajem, w którym najwięcej wydaje się na zdrowie, pozostają Stany Zjednoczone (17,7% PKB w 2011 r.), za którymi plasuje się Holandia (11,9%), Francja (11,6%) i Niemcy (11,3%). Mniej niż w Polsce na zdrowie wydaje się tylko w Estonii (5,9% PKB), Turcji (6,1% PKB w 2008 r.) i Meksyku (6,2% PKB w 2010 r.). Dla porównania - Czesi płacą na opiekę zdrowotną 7,5% PKB, Węgrzy i Słowacy - po 7,9%, Irlandia - 8,9%, a Hiszpania - 9,3%. Polska plasuje się także poniżej średniej OECD (3339 USD) w zakresie wydatków na ochronę zdrowia per capita, z kwotą 1452 USD w 2011 r. (skorygowane o parytet siły nabywczej). Za nami jest tylko Turcja (906 USD), Meksyk (977 USD) i Estonia (1303 USD), a przed nami m.in. Węgry (1689 USD), Słowacja (1915 USD), Czechy (1966 USD), Hiszpania (3072 USD) i Irlandia (3700 USD). Na czele zestawienia znajdują się Stany Zjednoczone (8508 USD), przed Norwegią (5669 USD) i Szwajcarią (5643 USD).

Udział wydatków na ochronę zdrowia w PKB, 1977-2006 (%, średnia arytmetyczna dla krajów OECD) Dariusz K. Rosati, 2011/2012

Wydatki na ochronę zdrowia per capita, 2006 r. (USD PPP, dane OCED) Dariusz K. Rosati, 2011/2012

Wydatki na ochronę zdrowia per capita, kraje OECD i Polska,1987-2006, (USD PPP, dane OECD) Dariusz K. Rosati, 2011/2012

Udział wydatków na leki w całości wydatków na zdrowie, 2006 r Udział wydatków na leki w całości wydatków na zdrowie, 2006 r. (%, dane OECD) Dariusz K. Rosati, 2011/2012

Udział wydatków na leki w całości wydatków na zdrowie, kraje OECD i Polska, 1987-2006, (%) Dariusz K. Rosati, 2011/2012

Wydatki na leki per capita, 2006r (USD PPP, dane OECD) Dariusz K. Rosati, 2011/2012

Wydatki na leki per capita, kraje OECD i Polska,1987-2006, (USD PPP, dane OECD) Dariusz K. Rosati, 2011/2012

Edukacja Art. 70 Konstytucji RP Każdy ma prawo do nauki. Nauka do 18 roku życia jest obowiązkowa. Sposób wykonywania obowiązku szkolnego określa ustawa. Nauka w szkołach publicznych jest bezpłatna. Ustawa może dopuścić świadczenie niektórych usług edukacyjnych przez publiczne szkoły wyższe za odpłatnością. Rodzice mają wolność wyboru dla swoich dzieci szkół innych niż publiczne. Obywatele i instytucje mają prawo zakładania szkół podstawowych, ponadpodstawowych i wyższych oraz zakładów wychowawczych. Warunki zakładania i działalności szkół niepublicznych oraz udziału władz publicznych w ich finansowaniu, a także zasady nadzoru pedagogicznego nad szkołami i zakładami wychowawczymi, określa ustawa. Władze publiczne zapewniają obywatelom powszechny i równy dostęp do wykształcenia. W tym celu tworzą i wspierają systemy indywidualnej pomocy finansowej i organizacyjnej dla uczniów i studentów. Warunki udzielania pomocy określa ustawa. Zapewnia się autonomię szkół wyższych na zasadach określonych w ustawie.

Edukacja Uzasadnienie dla roli sektora publicznego: efekty pozarynkowe wykształcenia (wykształcone społeczeństwo jest bardziej wydajne, bardziej innowacyjne, bardziej praworządne, zdrowsze i dokonuje lepszych wyborów politycznych), Istniejące zróżnicowanie dochodów uzasadnia wyrównywanie szans dzieci z uboższych rodzin, niedoskonałość rynku kapitałowego nie pozwala na korzystanie z kredytów komercyjnych na kształcenie; Metody bezpłatne nauczanie (finansowane z budżetu – czyli z podatków); płatne szkoły, w połączeniu z ulgami podatkowymi i stypendiami; Bony („vouchery”) edukacyjne; ryzyko: za dużo wykształconych? zła struktura? Dariusz K. Rosati, 2011/2012

Publiczne wydatki na edukację w UE27, (2007 r., % PKB) Dariusz K. Rosati, 2011/2012

Wydatki państw członkowskich UE na edukację Badanie Komisji Europejskiej na temat wpływu kryzysu na środki przeznaczane na edukację od 2010 r.: W ośmiu spośród 25 państw członkowskich odnotowano obniżenie inwestycji w edukację. Ponad pięcioprocentowe cięcia wprowadzono w Grecji, na Węgrzech1, we Włoszech2, na Litwie i w Portugalii, podczas gdy w Estonii, Polsce3, Hiszpanii i Wielkiej Brytanii (Szkocja) odnotowano spadek o 1-5 %. Jednocześnie pięć państw członkowskich zwiększyło swoje wydatki na edukację o ponad 1%: Austria, Dania, Luksemburg, Malta i Szwecja, a także niemieckojęzyczny obszar Belgii. Niemcy i Holandia nie przedstawiły danych za okres od 2010 r. W innych krajach UE występują różne tendencje wydatków; niektóre zwiększają swoje budżety, by w kolejnym roku je obniżyć i odwrotnie. Belgia (wspólnota francuskojęzyczna), Cypr, Finlandia, Francja, Irlandia, Łotwa, Słowenia i Wielka Brytania (Walia), jak również przyszły członek Unii – Chorwacja zwiększyły swoje budżety na edukację w latach 2010-2011, a następnie w latach 2011-2012 je obniżyły. Odwrotna sytuacja zaszła w Bułgarii, Czechach, Rumunii i na Słowacji, które wprowadziły cięcia w budżetach na edukację w latach 2010-2011, po czym zwiększyły je w następnym okresie. Budżet flamandzkiej wspólnoty Belgii był stabilny w obu okresach. 1 : Informacje dla Węgier dotyczą 2011 r. porównanego z 2010 r. 2 : Zmniejszenie budżetu na edukację we Włoszech wyniosło w 2011 r. między 1 a 5 % w porównaniu z 2010 r. i ponad 5% w 2012 r. w porównaniu z 2011 r. 3 : Informacje dla Polski dotyczą 2011 r. porównanego z 2010 r.

Udział osób z wykształceniem średnim w całości populacji w wieku 25-64 lata, UE27, 2008 r. (%) Dariusz K. Rosati, 2011/2012

Poziom wykształcenia a stopa bezrobocia (2007 r., %) Dariusz K. Rosati, 2010/2011

Ubezpieczenia społeczne: emerytury, renty Uzasadnienie: dlaczego ubezpieczenia są obowiązkowe (pokusa nadużycia)? Ubezpieczenia społeczne (repartycyjne) a prywatne (kapitałowe); Systemy wielofilarowe; Koszty administracyjne i efektywność ekonomiczna w systemie społecznym i prywatnym; System społeczny, czyli repartycyjny („pay-as-you-go” – PAYG), oparty o solidaryzm społeczny, gwarantujący bezpieczeństwo i ochronę przed inflacją; Problemy: Dłuższa oczekiwana długość życia; negatywna selekcja; ryzyko nadużycia; „starzenie się” społeczeństw, odwrócona piramida demograficzna i wzrost wydatków budżetu; Dariusz K. Rosati, 2011/2012

Ubezpieczenia społeczne: emerytury, renty Art. 67 Konstytucji RP Obywatel ma prawo do zabezpieczenia społecznego w razie niezdolności do pracy ze względu na chorobę lub inwalidztwo oraz po osiągnięciu wieku emerytalnego. Zakres i formy zabezpieczenia społecznego określa ustawa. Obywatel pozostający bez pracy nie z własnej woli i nie mający innych środków utrzymania ma prawo do zabezpieczenia społecznego, którego zakres i formy określa ustawa.

Ubezpieczenia od ryzyka rynku pracy Zasiłki dla bezrobotnych: uzasadnienie, formy; Problemy: Brak bodźców do poszukiwania legalnej pracy; Utrwalanie bezrobocia; Uzależnienie od pomocy; Rola tzw. replacement ratio; Alternatywne polityki: aktywna polityka zatrudnienia (aktywizacja zawodowa), subsydia do miejsc pracy, Dopłaty do niskopłatnych miejsc pracy i „kredyt podatkowy” (tax credits): Negative Income Tax (NIT), Earned Income Tax Credit (EITC - USA), Working Families Tax Credit (WFTC – UK); Dariusz K. Rosati, 2011/2012

Pomoc w naturze (kartki, bony, kontrolowane czynsze) czy w gotówce? Pomoc socjalna Uzasadnienie; Pomoc w naturze (kartki, bony, kontrolowane czynsze) czy w gotówce? Problemy: koszty administracyjne, selekcja i właściwe adresowanie (marnotrawstwo), możliwość nadużyć („pokusa nadużycia”), „uzależnienie” od pomocy społecznej, wpływ na bodźce do pracy i nauki. Dariusz K. Rosati, 2011/2012

Government social spending Publiczne wydatki socjalne ogółem jako % PKB   2006 2007 2008 2009 2010 2011 2012 2013 Australia 16,5 16,4 17,8 17,9 18,2 18,8 19,5 Austria 26,8 26,3 29,1 28,9 27,9 28,3 Belgium 26,0 27,3 29,7 29,5 30,5 30,7 Canada 16,9 16,8 17,6 19,2 18,7 18,1 Chile 9,3 9,4 9,6 11,3 10,8 10,4 10,2 .. Czech Republic 18,3 20,7 20,8 21,0 21,8 Denmark 27,1 26,5 30,2 30,6 30,8 Estonia 12,7 15,8 20,0 20,1 17,7 Finland 25,8 24,7 25,3 29,4 29,6 29,2 30,0 France 29,8 32,1 32,4 32,0 32,5 33,0 Germany 26,1 25,1 25,2 27,8 25,9 26,2 Greece 21,3 21,6 22,2 23,9 23,3 24,4 24,1 22,0 Hungary 22,8 23,0 23,1 22,9 21,9 Iceland 15,9 15,3 18,5 18,0 17,2 Ireland 16,1 16,7 19,7 23,6 23,7 22,4 Israel  (1) 15,5 16,0 Italy 25,0 27,7 27,5 28,0 28,4 Japan 19,8 22,3 Korea 7,5 7,7 8,4 9,2 9,1 Luxembourg 20,3 22,6 23,2 23,4 Mexico 7,0 6,9 7,4 8,2 8,1 Netherlands 21,7 21,1 20,9 24,0 24,3 New Zealand 18,9 18,6 21,2 21,4 Norway 20,5 Poland 21,5 20,6 Portugal 22,7 25,6 25,4 26,4 Slovak Republic 15,7 19,1 Slovenia 23,8 Spain 26,7 27,4 Sweden 27,6 28,1 28,6 Switzerland 19,3 Turkey 10,0 10,5 10,7 12,8 United Kingdom 20,4 United States 16,3 17,0 19,6 OECD - Total  (2) 19,9 22,1 1. The statistical data for Israel are supplied by and under the responsibility of the relevant Israeli authorities. The use of such data by the OECD is without prejudice to the status of the Golan Heights, East Jerusalem and Israeli settlements in the West Bank under the terms of international law. 2. Refers to an unweighted average of 33 OECD countries and Estonia Source: Social expenditure: Aggregated data, OECD Social Expenditure Statistics (database)

Redystrybucja dochodu ”Podwójna” redystrybucja: przez podatki, a następnie przez wydatki budżetu; Koszt podatku należy porównać z efektem wydatku; Pożądany model: jednolite podatki, dobrze adresowane wydatki; Dariusz K. Rosati, 2011/2012

Poziom wydatków publicznych w krajach uprzemysłowionych w latach 1870–2010, % PKB. (na podstawie danych z: V. Tanzi, L. Schuknecht, Public Spending in the 20th Century. a Global Perspective, Cambridge University Press, 2000, s. 6, i dane OECD dla 2000 i 2010) Dariusz K. Rosati, 2010/2011

Poziom wydatków publicznych w USA i UE-15 (na podstawie danych OECD) Dariusz K. Rosati, 2011/2012

Wydatki publiczne w relacji do PKB w wybranych krajach (dane OECD). 1960 1970 1980 1990 2005 Zmiana od 1960* Maksimum (rok) 2010 Austria 35,7 39,2 48,9 49,3 50,6 14,9 56,7 (1995) 53,0 Belgia 34,5 36,5 50,7 54,6 14,8 61,0 (1983) 53,1 Dania 24,8 40,2 56,2 58,6 56,3 31,5 58,0 (1996) 58,2 Finlandia 26,6 31,3 36,6 46,8 24,1 59,1 (1993) 55,1 Francja 34,6 38,9 46,1 49,9 53,4 18,8 55,4 (1996) Niemcy 32,4 38,6 48,3 45,7 14,4 50,2 (1996) 46,7 Grecja 17,4 22,4 30,5 49,6 52,0 52,0 (2000) 49,5 Irlandia 28,0 39,6 49,8 40,9 34,2 6,2 49,8 (1982) 67,0 Włochy 30,1 41,9 53,8 48,5 18,4 57,1 (1993) 56,0 Luksemburg 33,1 54,8 45,5 45,9 15,4 51,7 (1981) 41,2 Holandia 33,7 46,0 57,5 48,6 57,1 (1983) 51,2 Portugalia 17,0 21,6 25,9 48,4 31,4 48,4 (2005) Hiszpania 13,7 22,2 32,9 43,0 24,9 47,6 (1993) 45,0 Wielka Brytania 32,2 44,9 42,3 43,9 11,7 45,4 (1984) 51,0 Szwecja 31,0 43,7 61,6 60,8 57,3 26,3 67,5 (1993) USA 28,4 32,5 34,8 8,1 37,2 (1992) UE-15 28,1 35,1 45,8 20,2 49,3(1990) 50,5 Dariusz K. Rosati, 2010/2011

Zmiany w poziomie różnych kategorii wydatków publicznych (na podstawie V. Tanzi, L. Schuknecht, Public Spending in the 20th Century, a Global Perspective, Cambridge University Press, 2000, s. 25, 33). Dariusz K. Rosati, 2011/2012

Wydatki publiczne w krajach UE-27 Dariusz K. Rosati, 2011/2012

Który model lepszy?: Europa vs. USA; Ocena Wydatki zawsze finansowane podatkami lub długiem – konieczność porównania kosztu finansowania i efektu wydatków; Kraje uboższe z reguły maja niższy udział wydatków publicznych w PKB niż kraje bogatsze; Który model lepszy?: Europa vs. USA; Czy wydatki publiczne w Europie są nadmierne? Dariusz K. Rosati, 2011/2012

10 etapów analizy wydatków publicznych Uzasadnienie celowości danego programu; Określenie rodzajów zawodności rynku, którym ma przeciwdziałać program; Ocena istniejących rozwiązań alternatywnych wobec programu; Szczegółowa charakterystyka konstrukcji programu; Próba przewidzenia możliwych reakcji sektora prywatnego; Zbadanie skutków realizacji programu w dziedzinie efektywności; Ocena wpływu programu na podział dochodów; Zbadanie dylematów dotyczących wyboru między równością a efektywnością; Ocena programu na tle celów polityki państwa; Ocena programu przez pryzmat mechanizmu podejmowania decyzji politycznych.