Projekt: „Polepszenie warunków życia mieszkańców Domu Pomocy Społecznej w Gliniku Dolnym poprzez adaptację poddasza na cele mieszkalne oraz poprzez podniesienie kwalifikacji personelu” współfinansowany przez Szwajcarię w ramach Szwajcarsko-Polskiego Programu Współpracy z nowymi krajami członkowskimi Unii Europejskiej.

Dom Pomocy Społecznej w Gliniku Dolnym położony jest w Powiecie Strzyżowskim w województwie podkarpackim. Przeznaczony jest dla 70 osób dorosłych niepełnosprawnych intelektualnie, świadczy całodobową opiekę uwzględniając niezbędne potrzeby i możliwości mieszkańców. Dbając o jakość życia swoich podopiecznych podjęliśmy się realizacji Projektu w ramach Szwajcarsko – Polskiego Programu Współpracy, który daje nowe możliwości rozwoju zainteresowań, umiejętności i predyspozycji. Fot. Dom Pomocy Społecznej w Gliniku Dolnym

Tytuł projektu: „Polepszenie warunków życia mieszkańców Domu Pomocy Społecznej w Gliniku Dolnym poprzez adaptację poddasza na cele mieszkalne oraz poprzez podniesienie kwalifikacji personelu”. Beneficjent: Powiat Strzyżowski Autor Projektu: Dyrektor Domu Pomocy Społecznej w Gliniku Dolnym Anna Pasaman Budżet Projektu: całkowita wartość projektu ,64 zł (15% wkład własny) Czas realizacji Projektu: rozpoczęcie realizacji Projektu - 10 września 2014 r. zakończenie rzeczowe i finansowe realizacji Projektu – 30 kwietnia 2015 r. zakończenie Projektu - 30 czerwca 2015 r. Projekt nie znalazł się na liście rankingowej, został zrealizowany z oszczędności poprzetargowych jako drugi z listy rezerwowej. Realizowane były dwa komponenty – Komponent I (inwestycyjny) + Komponent II (szkolenia, warsztaty, wizyta studyjna).

Komponent I W ramach działań inwestycyjnych w zakresie podstawowym: 1.Zaadaptowano poddasze Domu Pomocy Społecznej w Gliniku Dolnym na cele mieszkaniowe. Powstało 10 pokoi z łazienkami, pokój dziennego pobytu – salon, aneks kuchenny, pracownia komputerowa (z programami stymulującymi aktywność umysłową – doskonalenie pisania, mowy, itp.), gabinet konsultacji – warsztatów z psychologiem, doradcą zawodowym, pomieszczenie przepierek i pomieszczenie porządkowe. 2. Kompleksowo wyposażano w/w pomieszczenia.

Fot. Korytarz/holl

Fot. Pokój dzienny - salon

Fot. Aneks kuchenny

Fot. Pokój mieszkalny z łazienką

Fot. Pokój mieszkalny

Fot. Pracownia komputerowa

W ramach działań inwestycyjnych dodatkowych: 1.Powiększono pomieszczenie terapii zajęciowej, zaadaptowano pomieszczenie na bibliotekę z powierzchni strychu. 2.Zakupiono samochód typu bus do przewozu osób niepełnosprawnych.

Fot. Terapia zajęciowa

Fot. Biblioteka

Fot. Samochód typu bus do przewozu osób niepełnosprawnych

Komponent II Zakres podstawowy: 1.Szkolenia i warsztaty (102 godziny zegarowe):  Trening radzenia sobie ze stresem, zastępowania agresji w sytuacjach trudnych,  Trening kompetencji społecznych i komunikacji interpersonalnej,  Indywidualny plan wspierania mieszkańca z uwzględnieniem diagnozy mieszkańców DPS w obszarze aktywizacji zawodowej i społecznej,  „Obudzić wiarę w społeczną przydatność” – aktywność zawodowa i społeczna mieszkańców DPS,  „Poznać, zrozumieć, wesprzeć, pomóc”– metody pracy z osobami niepełnosprawnymi,  „Karta praw osób niepełnosprawnych”.

Fot. Szkolenie pracowników

Działania dodatkowe: 1.Organizacja wizyty studyjnej do: - Zakładu Aktywności Zawodowej w Rymanowie Zdroju, - mieszkania wspomaganego, mieszkania treningowego i domu rodzinnego prowadzonych przez Warszawskie Koło Stowarzyszenia na rzecz Osób z Upośledzeniem Umysłowym, 2. Szkolenia (42 godziny zegarowe): - „ Jak radzić sobie z agresywnym podopiecznym”, - „Terapia behawioralna”, - „Trening Balintowski”, - „Pierwsza pomoc przedmedyczna”.

Fot. Wizyta studyjna - Warszawa

Fot. Szkolenie z pierwszej pomocy przedmedycznej

Zaadaptowanie poddasza pozwoliło na stworzenie odpowiednich warunków mieszkaniowo-bytowych dla 10 mieszkańców DPS, stanowiących „eksperymentalną” grupę nauki samodzielności oraz podejmowania prób aktywności edukacyjnej, zawodowej i społecznej, w stosunku do której zastosowane zostały innowacyjne metody pracy. Dziesięcioosobowa grupa wyłoniona została przez zespół terapeutyczno-opiekuńczy spośród mieszkańców przejawiających chęć podjęcia wyzwania zmierzającego do większej samodzielności. Są to podopieczni w przedziale wiekowym od 18 do ok. 60 lat, posiadający lekki, umiarkowany lub znaczny stopień niepełnosprawności o odpowiednich predyspozycjach psychofizycznych. Do dyspozycji tych mieszkańców oddane zostało zaadaptowane poddasze, gdzie zamieszkali w jednoosobowych pokojach ze wspólną kuchnią, salonem i dostępem do innych pomieszczeń. Podpisane zostały obustronne „kontrakty”, które normują funkcjonowanie w nowej strukturze, a także motywują do pracy nad własnym rozwojem.

Stworzenie korzystnych warunków lokalowych jak najbardziej zbliżonych do warunków domowych daje mieszkańcom szansę nauki samodzielności. Otrzymali do dyspozycji klucze do użytkowanych pomieszczeń, samodzielnie dbają o ich czystość, przygotowują posiłki, zmieniają pościel, robią pranie, prasowanie, itp., a także wspólne spędzają wolny czas. Fot. Przygotowywanie posiłku

Fot. Sprzątanie

Fot. Pranie/prasowanie

Fot. Spędzanie wolnego czasu

Dla potrzeb realizacji Projektu zatrudniony został psycholog i doradca zawodowy. Praca z psychologiem, doradcą zawodowym oraz personelem bezpośrednio pracującym z mieszkańcami, ukierunkowana na indywidualne predyspozycje mieszkańców, pozwala im podejmować próby przełamywania barier związanych z krytycznym, często nieadekwatnym obrazem samego siebie, brakiem motywacji oraz ograniczeniami wynikającymi z własnej niepełnosprawności.

Fot. Praca z doradcą zawodowym/psychologiem

Podejmowane formy aktywności uczą podopiecznych samodzielności, otwartości na zmiany, motywują do działania nie tylko w strukturach Domu, ale przede wszystkim powodują ich otwarcie i „wyjście na zewnątrz” w środowisko poprzez np. aktywność w środowisku lokalnym, podnoszenie kwalifikacji zawodowych przydatnych na rynku pracy, udział w warsztatach terapii zajęciowej, a nawet podjęcie pracy w zakładach pracy chronionej, Zakładzie Aktywności Zawodowej i na otwartym rynku pracy. Fot. Zajęcia w pracowni komputerowej

Niezbędnym elementem do osiągnięcia powyższych założeń było podniesienie kwalifikacji personelu w celu zdobycia odpowiedniej wiedzy i kompetencji. 30 pracowników bezpośrednio pracujących z mieszkańcami odbyło szkolenia i warsztaty z wcześniej wymienionych tematów. Profesjonalne szkolenia i warsztaty przygotowały personel merytorycznie i praktycznie do pracy z podopiecznymi. Szkolenia pozwoliły nie tylko na głębsze poznanie psychiki i mentalności naszych mieszkańców, ale przede wszystkim dostarczyły wiedzy co do technik i metod aktywizacji, motywowania i usprawniania osób niepełnosprawnych. Pracownik jest nie tylko osobą „obsługującą i wyręczającą” mieszkańca, ale przede wszystkim wspierającą, motywującą i towarzyszącą. Odbyta w ramach Projektu wizyta studyjna (ZAZ w Rymanowie Zdroju, mieszkanie wspomagane, mieszkanie treningowe, dom rodzinny w Warszawie) pozwoliła poznać rozwiązania zastosowane w instytucjach, które od dawna zajmują się w praktyce aktywizacją zawodową i społeczną osób niepełnosprawnych intelektualnie. Pozwoliła także pozyskać wiedzę umożliwiającą przeniesienie dobrych praktyk oraz wypróbowanych i sprawdzonych rozwiązań na grunt macierzysty.

Należy podkreślić, że wyodrębniona u nas „forma mieszkalnictwa” funkcjonuje w strukturze DPS, nie jest to mieszkalnictwo wspomagane, ani chronione, a raczej forma pośrednia. Osoby, które tam zamieszkały z uwagi na swoje ograniczenia wynikające z niepełnosprawności nie nadają się do samodzielnego funkcjonowania, ale staraliśmy się stworzyć takie warunki, które jak najbardziej im to umożliwiają. Grupa osób uczestnicząca w Projekcie jest nadal mieszkańcami DPS i uczestniczy w innych prowadzonych przez Dom formach aktywności: terapia, rehabilitacja, itp. Niemniej jednak stworzone warunki lokalowe i podejmowane formy aktywności dają osobom o nieco większych predyspozycjach psychofizycznych większe możliwości rozwoju. Pozwalają na ich samodzielność i wszechstronny rozwój, co w zasadniczy sposób wpływa na zaspokajanie potrzeb wyższych związanych z poczuciem własnej wartości, akceptacji i przynależności społecznej.

Warto zaznaczyć, że realizacja naszego Projektu stosunkowo późno został rozpoczęta, a tym samym stosunkowo późno zakończona. Wobec czego mieliśmy bardzo krótki czas na wdrożenie go w życie i osiągnięcie w pełni założonych rezultatów. Jednocześnie w konfrontacji z rzeczywistością można zauważyć, że rzeczywistość ta nie sprzyja osobom niepełnosprawnym i tym samym realizacji niektórych założeń Projektu. Biorąc pod uwagę powyższe czynniki zakładamy, że realizacja projektu w przyszłości przyniesie naszym podopiecznym wymierne korzyści w postaci: - poprawy kondycji umysłowej i psychicznej, - wzrostu poczucia odpowiedzialności, - poszanowania mienia, pracy własnej i pracy innych osób, - nabycia umiejętności radzenia sobie ze stresem w sytuacji trudnej, - odpowiedniej komunikacji interpersonalnej i kompetencji społecznych, - wykorzystania własnego potencjału w doświadczaniu samodzielności i samostanowieniu, - nabycia umiejętności „poruszania się po rynku pracy”, - zwiększenia poczucia własnej wartości, - zmniejszenia poczucia wykluczenia i izolacji.

Realizacja Projektu pozwoliła nie tylko zaadaptować nieużytkowane poddasze Domu, ale przede wszystkim dała zaplecze, aby stworzyć ponadstandardowy i innowacyjny rodzaj oferty Domu Pomocy Społecznej. Głównym założeniem projektu zarówno w aspekcie inwestycji jak i odbytych szkoleń było stworzenie odpowiednich warunków osobom niepełnosprawnym, aby pomimo swoich deficytów mogli realizować swoje marzenia, aby uwierzyli, w to że: „jeśli potrafisz o czymś marzyć, potrafisz tego dokonać”.

Dziękuję