Energetyka samorządowa w świetle prawa. Jacek Walski PREDA Szczecin, Koszalin, Wałcz, Pyrzyce, 08-11.06.2010 r.

Karta Energetyczna. Protokół Karty Energetycznej o efektywności energetycznej i odnośnych aspektach ochrony środowiska Polska ratyfikowała Traktat Karty Energetycznej (TKE) oraz Protokół Karty Energetycznej o Efektywności Energetycznej i Odnośnych Aspektach Ochrony Środowiska (PEEREA) w 2000 roku. Zapisy TKE zobowiązują umawiające się strony do sformułowania polityki efektywności energetycznej wraz z odpowiednimi unormowaniami prawnymi i regulacyjnymi, obejmującymi m.in. efektywne funkcjonowanie mechanizmów rynkowych, łagodzenie barier dla efektywności energetycznej, mechanizmy finansowania inwestycji energetycznych, przejrzystość struktury prawnej i regulacyjnej, działania wspierające transfer technologii oraz rozwój wiedzy i świadomości społecznej w tej dziedzinie. Cele strategiczne powinny być sformułowane w kategoriach mierzalnych.

Plan działania w celu poprawy efektywności energetycznej we Wspólnocie Europejskiej Dokument zainspirowany został głównie dążeniem do wypełnienia zobowiązań zawartych w protokole z Kioto. Nakreśla cele dodatkowe - zwiększenie ochrony środowiska, prowadzenie zrównoważonej polityki energetycznej i wzmocnienie bezpieczeństwa energetycznego. Action Plan prezentuje zasady i środki, które pomogą usunąć bariery wykorzystania potencjału efektywności energetycznej. Zaproponowano: środki pozwalające zaprojektować zintegrowanie działań w zakresie efektywności energetycznej oraz polityk i programów nie energetycznych takich jak polityka transportowa, polityka przedsiębiorstw, polityka regionalna i miejska, polityka podatkowa i taryfowa, współpraca międzynarodowa, polityka i mechanizmy poszczególnych krajów Unii Europejskiej. środki pozwalające wzmocnić i poszerzyć obecną politykę i mechanizmy służące efektywności energetycznej, np. poprawa wydajności w transporcie, schematy etykietowania, umowy negocjowane i minimalne standardy efektywności energetycznej, dobrowolne zobowiązania w przemyśle, kogeneracja, upowszechnianie nowych technologii i badań naukowych, finansowanie przez trzecią stronę (TPF), rozpowszechnianie informacji, monitorowanie i ocena wyników. Nowe reguły i mechanizmy w zakresie efektywności energetycznej, np. publiczne upowszechnianie nowych technologii energooszczędnych w sektorach transportowym i mieszkaniowym, wdrażanie programów audytów energetycznych w przemyśle i budownictwie, rozpowszechnianie i wprowadzanie zasad wymiany dobrych praktyk.

Program Zapobiegający Zmianie Klimatu Dla realizacji zainicjowanego w 2000 roku programu zaproponowano trzy grupy przedsięwzięć. Do pierwszej grupy zaliczają się : dyrektywa wdrażająca schemat handlu emisjami, dyrektywa w sprawie efektywności energetycznej budynków, dyrektywa w sprawie biopaliw, dyrektywa w sprawie przetargów publicznych związanych z efektywnością energetyczną. Drugą grupę przedsięwzięć, stanowią uregulowania prawne w postaci dyrektyw: o kogeneracji, o usługach energetycznych i minimalnych standardach wydajności energetycznej dla sprzętu elektrycznego; nowelizacja przepisów z zakresu efektywności energetycznej; wspieranie inicjatyw z zakresu technologii; inicjatywa programu silnikowego; wsparcie poprawy infrastruktury badań nad projektami z zakresu zmian klimatycznych. Trzecia kategoria to środki zaliczane jako potrzebne w przyszłych przedsięwzięciach. Do tej grupy zaliczają się: promocja ciepła wytwarzanego z odnawialnych źródeł energii, dobrowolne umowy w przemyśle, zachęty podatkowe dla użytkowników samochodów oraz dalsza poprawa technologii paliw i pojazdów.

Zielona księga europejskiej strategii bezpieczeństwa energetycznego Celem tego dokumentu było zainicjowanie debaty o bezpieczeństwie energetycznym, które zostało uznane za najważniejszy element niezależności polityczno-ekonomicznej Unii Europejskiej. Debata powinna uwzględniać, fakt że aktualne zapotrzebowanie na energię pokrywane jest w: 41% przez ropę naftową, 22 % gaz, 16 % węgiel (kamienny, brunatny i torf), 15 % energię jądrową i w 6 % przez odnawialne źródła energii. Jeżeli nie zostaną podjęte zdecydowane kroki, to całościowy obraz energetyki w roku 2030 zdominowany będzie nadal przez paliwa kopalne: ropę naftową (38 %), gaz (29 %), paliwa stałe (19 %), odnawialne źródła energii (8 %) i energię jądrową (zaledwie 6 %).

Dyrektywy Unii Europejskiej w sprawie efektywności energetycznej 2005/32/WE ustanawiająca ogólne zasady ustalania wymogów dotyczących ekoprojektu dla produktów wykorzystujących energię 2006/32/WE w sprawie efektywności końcowego wykorzystania energii i usług energetycznych

Dyrektywa 2005/32/WE ramy dla ustalania wymogów w zakresie ekoprojektowania wstępnie zakwalifikowane grupy produktów: kotły i podgrzewacze wody sprzęt elektroniczny wyposażony w funkcję standby kopiarki, odbiorniki telewizyjne, ładowarki do akumulatorów silniki elektryczne i pompy systemy oświetlenia biurowego i ulicznego, sprzęt chłodniczy, pralniczy i urządzenia klimatyzacyjne

Dyrektywa 2006/32/WE cel indykatywny w zakresie oszczędności energii 9 % w 9 roku krajowy pośredni cel indykatywny w zakresie oszczędności energii mechanizmy i systemy zachęt identyfikacja i eliminacja barier rozwój rynku usług energetycznych dla użytkowników końcowych dostępność audytów energetycznych białe certyfikaty wzorcowa rola sektora publicznego system gromadzenia i raportowania danych

Krajowy Plan Działań dotyczący efektywności energetycznej. Dokument przyjęty w czerwcu 2007 r. przez Ministerstwo Gospodarki stanowi realizację zapisu art. 14 ust. 2 Dyrektywy 2006/32/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 5 kwietnia 2006 r. w sprawie efektywności końcowego wykorzystania energii i usług energetycznych. Zaproponowane w ramach Krajowego Planu Działań środki i działania mają za zadanie: osiągnięcie celu indykatywnego oszczędności energii na poziomie 9% w roku 2016, osiągnięcie celu pośredniego oszczędności energii na poziomie 2% w roku 2010.

Krajowy cel indykatywny w zakresie oszczędności energii. Średnie zużycie energii finalnej w latach 2001-2005* 593908 GWh** Cel Dyrektywy 2006/32/WE ( 9% w 9 roku ) 53452 GWh Cel w zakresie oszczędności energii przyjęty na 2016 r. ( 9% ) Cel pośredni określony na 2010 r. ( 2 % ) 11878 GWh * Na podstawie sprawozdań statystycznych wg formularza G-02a, G-02b i G-03 ** Z wyłączeniem instalacji wymienionych w Załączniku 1 do dyrektywy 2003/87/WE (rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 6 marca 2007). Całkowite zużycie energii finalnej wynosi 655851 GWh. Dane na temat zużycia energii przez poszczególne rodzaje instalacji, które są objęte wspólnotowym systemem handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych posiada Krajowy Administrator Systemu Handlu Uprawnieniami do Emisji (KASHUE).

Krajowy cel indykatywny w zakresie oszczędności energii.

efektywności energetycznej Środki służące poprawie efektywności energetycznej w sektorze mieszkalnictwa Lp Planowane środki poprawy efektywności energetycznej Działanie w celu poprawy u odbiorcy końcowego Lata 1. Wprowadzenie systemu oceny energetycznej budynków Certyfikacja nowych i istniejących budynków mieszkalnych realizowana w wyniku wdrażania Dyrektywy 2002/91/WE 2009 do 2016 – proces ciągły 2. Fundusz Termomodernizacji Prowadzenie przedsięwzięć termomodernizacyjnych dla budynków mieszkalnych 1998 do 2016 - 3. Promowanie racjonalnego wykorzystania energii w gospodarstwach domowych Ogólnopolska kampania informacyjna na temat celowości i opłacalności stosowania wyrobów najbardziej efektywnych energetycznie 2008 do 2016 –

Środki służące poprawie efektywności energetycznej w sektorze usług Lp Planowane środki poprawy efektywności energetycznej Działanie w celu poprawy u odbiorcy końcowego Lata 1. Zwiększenie udziału w rynku energooszczędnych produktów zużywających energię Określenie min. wymagań dla nowych produktów zużywających energię wprowadzanych do obrotu (wdrażanie Dyrektywy 2005/32/WE) 2008 do 2016 – proces ciągły 2. Program oszczędnego gospodarowania energią w sektorze publicznym Zobowiązanie administracji rządowej do podejmowania działań energooszczędnych w ramach pełnienia przez nią wzorcowej roli 3. Promocja usług energetycznych wykonywanych przez ESCO Pobudzenie rynku dla firm usług energetycznych (ESCO) 2009 do 2016 4. Program Operacyjny Infrastruktura i Środowisko na lata 2007-2013 oraz Regionalne Programy Operacyjne Wsparcie finansowe działań dotyczących obniżenia energochłonności sektora publicznego 2008 do 2013 5. Grant z Globalnego Funduszu Ochrony Środowiska (GEF) – Projekt Efektywności Energetycznej Wsparcie finansowe przedsięwzięć w zakresie termomodernizacji budynków, miejskich systemów grzewczych i sieci cieplnych 2005 do 2011

Środki służące poprawie efektywności energetycznej w sektorze przemysłu Lp Planowane środki poprawy efektywności energetycznej Działanie w celu poprawy efektywności energetycznej u odbiorcy końcowego Lata 1. Promocja wysokosprawnej kogeneracji (CHP) Wspieranie rozwoju wysokosprawnej kogeneracji, poprzez obowiązek nałożony na sprzedawców energii elektrycznej oraz mechanizm wsparcia 2007 do 2016 – proces ciągły 2. System dobrowolnych zobowiązań w przemyśle Zobowiązanie decydentów w przemyśle do realizacji działań skutkujących wzrostem efektywności energetycznej ich przedsiębiorstw 2009 do 2016 – 3. Rozwijanie systemu zarządzania energią i systemu audytów energetycznych w przemyśle Podnoszenie kwalifikacji i umiejętności pracowników w zakładzie przemysłowym oraz przeprowadzanie audytów energetycznych w przemyśle 2008 do 2016 – 4. Program Operacyjny Infrastruktura i Środowisko na lata 2007-2013 oraz RPO Wsparcie finansowe działań dotyczących wysokosprawnego wytwarzania energii oraz zmniejszenia strat w dystrybucji energii 2008 do 2013 5. lata 2007-2013 Wsparcie dla przedsiębiorstw w zakresie wdrażania najlepszych dostępnych technik (BAT)

Środki służące poprawie efektywności energetycznej w sektorze transportu Lp. Planowane środki poprawy efektywności energetycznej Działanie w celu poprawy u odbiorcy końcowego Lata 1. Wprowadzenie systemów zarządzania ruchem i infrastrukturą transportową Działania mające na celu wzrost efektywności energetycznej w transporcie poprzez planowanie i koordynację zarządzania ruchem i infrastrukturą transportową. 2008 do 2016 – proces ciągły 2. Promowanie systemów transportu zrównoważonego oraz efektywnego wykorzystania paliw w transporcie Działania promujące wprowadzenie energooszczędnych środków transportu oraz ekologicznego sposobu jazdy.

Krajowy Plan Działań dotyczący efektywności energetycznej. Podmioty Krajowego Planu Działań na rzecz efektywności energetycznej. Podmioty zajmujące się wytwarzaniem energii elektrycznej lub ciepła, Podmioty zajmujące się dystrybucją energii, Podmioty zajmujące się sprzedażą energii odbiorcom końcowym, Producenci, importerzy oraz podmioty zajmujące się sprzedażą urządzeń zużywających energię, Osoby fizyczne lub prawne, dokonujące zakupu energii do własnego użytku (tzw. odbiorcy końcowi), w tym: jednostki sektora publicznego (jednostki administracji rządowej, jednostki samorządu terytorialnego, szkoły, szpitale itp.).

Krajowy Plan Działań dotyczący efektywności energetycznej. Ustanowione ramy prawne obejmą następujące obszary: określenie podmiotów objętych regulacją, krajowe cele w zakresie oszczędności energii, obliczanie oszczędności energii, wzorcową rolę sektora publicznego, obowiązki dostawców energii, obowiązki dostawców urządzeń zużywających energię, system białych certyfikatów, system dobrowolnych zobowiązań, system nadzoru i monitorowania, krajowe plany działania na rzecz efektywności energetycznej.

Wzorcowa rola sektora publicznego. Rada Ministrów określi katalog działań obowiązkowych do przeprowadzenia przez jednostki sektora publicznego przy realizacji krajowego celu oszczędności energii. Wzmocniona zostanie rola gminnych planów energetycznych. W przepisach o zamówieniach publicznych zostaną wprowadzone regulacje dotyczące zakupów urządzeń o najwyższej uzasadnionej ekonomicznie klasie efektywności energetycznej oraz uwzględniania w realizowanych inwestycjach kryterium maksymalnej efektywności energetycznej przy założonym poziomie kosztów. Zostanie wskazany organ administracji rządowej odpowiedzialny za wymianę najlepszych praktyk w powyższym zakresie pomiędzy jednostkami sektora publicznego. Jednostki sektora publicznego o podejmowanych działaniach w zakresie oszczędnego gospodarowania energią będą informować społeczeństwo. Krajowy organ nadzorujący (URE) będzie monitorował wypełnianie obowiązku na podstawie kryterium wyznaczonym w krajowych celach oszczędności energii

Krajowe cele w zakresie oszczędności energii. 9% w 2016 r. (dyrektywa2006/32/WE) 20% w 2020 r. (3x20% Rada Europejska z dn. 9.03.2007) - obniżenie emisji gazów cieplarnianych o 20% - poprawa efektywności energetycznej o 20% - podniesienie udziału energii odnawialnych o 20%

„Polityka energetyczna Polski do 2030 roku” „Polityka energetyczna Polski do 2030 roku” to strategia państwa, która ma przygotować rozwiązania wychodzące naprzeciw najważniejszym wyzwaniom polskiej energetyki zarówno w perspektywie krótkoterminowej, jak i do 2030 r. Dokument ten został przyjęty przez Radę Ministrów w dniu 10 listopada 2009 r. Prognozowany wzrost zużycia energii finalnej do 2020 r. wyniesie 11%, a największy udział w tym wzroście (31,7%) przypadnie transportowi. W pozostałych sektorach wzrost wyniesie odpowiednio: 31,3% w usługach, 13,6% w rolnictwie i 0,5% w gospodarstwach domowych. Zużycie energii w przemyśle nie zmieni się.

„Polityka energetyczna Polski do 2030 roku” POPRAWA EFEKTYWNOŚCI ENERGETYCZNEJ WZROST BEZPIECZEŃSTWA DOSTAW PALIW I ENERGII DYWERSYFIKACJA STRUKTURY WYTWARZANIA ENERGII ELEKTRYCZNEJ POPRZEZ WPROWADZENIE ENERGETYKI JĄDROWEJ ROZWÓJ WYKORZYSTANIA ODNAWIALNYCH ŹRÓDEŁ ENERGII W TYM BIOPALIW ROZWÓJ KONKURENCYJNYCH RYNKÓW PALIW I ENERGII OGRANICZENIE ODDZIAŁYWANIA ENERGETYKI NA ŚRODOWISKO Załącznik 3. Program działań wykonawczych na lata 2009 – 2012 p. 1.1 – 1.10 p. 2.41 przewiduje rozważenie w 2011 roku wprowadzenia obowiązku tworzenie powiatowych i wojewódzkich programów rozwoju energetyki p. 4.1. 3

Ustawa o samorządzie gminnym System konsultacji – art. 4a i 4b Tworzenie przedsiębiorstw pomocniczych i innych podmiotów oraz określanie zakresu ich działania i ich finansowania – art. 5, 9, 10, 18, 18a, 24d, 24f, 31b i rozdział 7 oraz 9 Zaspakajanie potrzeb – art. 7 Zadania zlecone – art. 8 Akty prawa miejscowego – rozdział 4 Mienie komunalne – rozdział 5 Gospodarka finansowa – rozdział 6

Ustawa o zagospodarowaniu przestrzennym Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego – rozdział 2 Skutki prawne uchwalonego planu zagospodarowania przestrzennego – rozdział 3 Ustalenie warunków zabudowy i zagospodarowania terenu – rozdział 4

Ustawa o gospodarce komunalnej podstawy dla prowadzenia – art. 2 – 4 Zakłady budżetowe i spółki – rozdziały 2 i 3

Ustawa o utrzymaniu czystości porządku w gminach Zadania gminy– rozdział 2 Zezwolenia – art. 9

Ustawa Prawo energetyczne Terminologia – art. 3 Przyłączenie do sieci – art. 7 i 7a Instrukcja ruchu i eksploatacji sieci dystrybucyjnej – art. 9g Planowanie energetyczne – art. 16 i 18-20 Koncesje – art. 32 – 42 Taryfy – art. 46 Urządzenia, instalacje, sieci i ich eksploatacja – rozdział 6

Ustawa o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę, zbiorowym odprowadzaniu ścieków Budowa oczyszczalni ścieków – art. 15

Ustawa Prawo ochrony środowiska Definicje – art. 3 O tworzeniu planów i strategii – art. 8, 14, 17, 18 Ochrona środowiska w zagospodarowaniu przestrzennym i przy realizacji inwestycji – rozdział VII Ochrona powietrza – art. 85 – 87 i 95 – 96 Ochrona wód – art. 99 i 100 Ochrona przed hałasem – art. 112-115a i 119 Ochrona przed polami elektromagnetycznymi – dział VI Ograniczenia ,strefy przemysłowe – dział IX Przeciwdziałanie zanieczyszczeniom – dział I – instalacje, dział III – drogi Pozwolenia na wprowadzanie do środowiska substancji lub energii – rozdział IV Środki finansowo-prawne – tytuł V Opłaty za korzystanie ze środowiska- dział II Organy kontrolne – art. 379

Ustawa o odpadach Definicje – art. 3 Gospodarka odpadami – art. 9, 26, 43 i rozdział 6

Ustawa o drogach publicznych Ustawa o drogach ekspresowych i autostradach płatnych

Ustawa o partnerstwie publiczno – prywatnym Ustawa Prawo zamówień publicznych

Ustawa o podatku akcyzowym Podatek od energii elektrycznej – art. 9 Powstanie obowiązku podatkowego – art. 10

Ustawa Prawo budowlane Wymagania: art. 5, art. 17 i rozdział IV, art. 61, art. 70

Ustawa o specjalnych strefach ekonomicznych Cele – art. 3, 5, 8.

Strategia Rozwoju Kraju Cele strategii – poprawa infrastruktury technicznej, w tym energetycznej oraz rozwój lokalny – s. 26 -38

Ustawa Prawo Energetyczne. Rozdział I – Przepisy ogólne, a w nim: definicje. Rozdział II - Dostarczanie paliw i energii, a w nim: Art. 5 – o przyłączeniu do sieci i umowach na sprzedaż i przesył energii. Pamiętaj - w przypadku pisemnego zgłoszenia zamiaru zmiany sprzedawcy energii elektrycznej przez odbiorcę uprawnionego do wyboru sprzedawcy, przedsiębiorstwo energetyczne dostosuje umowy, o których mowa w ust. 1, do wymagań określonych w art. 5 ust. 2a i 2b ustawy wymienionej w art. 1, w terminie 14 dni od dnia otrzymania zgłoszenia odbiorcy.”.

Rodzaje umów. Umowa o przyłączeniu do sieci Umowa o dystrybucję energii Umowa o sprzedaż energii Umowa kompleksowa Umowa usługi oświetleniowej

Umowa kompleksowa.

Umowa kompleksowa.

Umowa kompleksowa. Umowa o charakterze adhezyjnym - wszystkie zawarte w umowie postanowienia są przez Ciebie akceptowane, w tym: postanowienia o cenach, które znajdują się w odrębnych dokumentach.

Umowy odrębne. Minimum zapisów w umowie sprzedaży. miejsce dostarczenia energii do odbiorcy, ilość energii w podziale na okresy umowne (prognozowaną), moc umowną oraz warunki wprowadzania jej zmian, cenę lub grupę taryfową stosowane w rozliczeniach i warunki wprowadzania zmian tej ceny i grupy taryfowej, sposób prowadzenia rozliczeń, odpowiedzialność stron za niedotrzymanie warunków umowy, okres obowiązywania umowy, warunki jej rozwiązania;

Umowy odrębne. Minimum zapisów w umowie o świadczenie usług przesyłania lub dystrybucji energii moc umowną i warunki wprowadzania jej zmian, ilość przesyłanych paliw gazowych lub energii w podziale na okresy umowne (prognozowaną), miejsce dostarczania energii do sieci i ich odbioru z sieci, standardy jakościowe, warunki zapewnienia niezawodności i ciągłości dostarczania paliw gazowych lub energii, stawki opłat lub grupę taryfową stosowane w rozliczeniach oraz warunki wprowadzania zmian tych stawek i grupy taryfowej, sposób prowadzenia rozliczeń, parametry techniczne energii oraz wysokość bonifikaty za niedotrzymanie tych parametrów oraz standardów jakościowych obsługi odbiorców, odpowiedzialność stron za niedotrzymanie warunków umowy, okres obowiązywania umowy, warunki jej rozwiązania.

Ustawa Prawo Energetyczne. Rozdział II - Dostarczanie paliw i energii, a w nim: Art. 5 – także o zmianach w strukturze rynku energetycznego. Pamiętaj - Sprzedawca energii elektrycznej informuje swoich odbiorców o strukturze paliw zużytych lub innych nośników energii służących do wytworzenia energii elektrycznej sprzedanej przez niego w poprzednim roku kalendarzowym oraz o miejscu, w którym są dostępne informacje o wpływie wytwarzania tej energii na środowisko, co najmniej w zakresie emisji dwutlenku węgla i radioaktywnych odpadów.

Ustawa Prawo Energetyczne. Zakład Energetyczny Sprzedawca z urzędu Operator Systemu Dystrybucyjnego Niezależny Operator Pomiarowy

Ustawa Prawo Energetyczne. Rozdział II - Dostarczanie paliw i energii, a w nim: Art. 9g – o instrukcji ruchu dystrybucyjnego bądź przesyłowego, Instrukcje zawierają jednoznaczny i obowiązujący w całym kraju dziesięciopunktowy algorytm zmiany sprzedawcy energii elektrycznej: RiESD określa także wymagania techniczne dla układów pomiarowo-rozliczeniowych oraz kwestii transmisji i udostępniania danych. Instrukcje opisują uwarunkowania formalnoprawne, zasady funkcjonowania rynku bilansującego i umowy zawierane pomiędzy stronami.

Niezależny Operator Pomiarowy Ustawa Prawo Energetyczne. PROCEDURA ZMIANY SPRZEDAWCY Niezależny Operator Pomiarowy Źródło: Supplier Switching Process. Best Practice Proposition. Ref: E05-CFG-03-05, Bruxelles, 21.06.2006 r.

Ustawa Prawo Energetyczne. Rozdział III – Polityka energetyczna, a w nim: Art. 12-15 – o celach, zadaniach i sposobie tworzenia Krajowej Polityki Energetycznej, Art. 16 – o planach przedsiębiorstw energetycznych,

TWORZENIE PLANÓW ROZWOJU Ustawa Prawo Energetyczne. TWORZENIE PLANÓW ROZWOJU Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego albo kierunki rozwoju gminy określone w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy Gmina W wielu przypadkach brak jest planów gminnych Prezes URE Plany powinny zapewniać minimalizację nakładów i kosztów ponoszonych przez przedsiębiorstwo energetyczne, tak aby nakłady i koszty nie powodowały w poszczególnych latach nadmiernego wzrostu cen i stawek opłat dla energii elektrycznej przy zapewnieniu ciągłości, niezawodności i jakości dostaw PLAN ROZWOJU PRZEDSIĘBIORSTWA ENERGETYCZNEGO Art.16 Ustawy Prawo Energetyczne Okres: Minimum: 3 lata Zakres: przedsięwzięcia w zakresie modernizacji, rozbudowy albo budowy sieci oraz ewentualnych nowych źródeł energii elektrycznej w tym źródeł odnawialnych przedsięwzięcia racjonalizujące zużycie energii u odbiorców sposób finansowania inwestycji harmonogram realizacji inwestycji TARYFA

Ustawa Prawo Energetyczne.

Ustawa Prawo Energetyczne. Rozdział III – Polityka energetyczna, a w nim: Art. 17 – o zadaniach samorządu wojewódzkiego, Art. 18 – o zadaniach gminy, Art. 19 – o sposobie tworzenia projektu założeń do planu zaopatrzenia w ciepło, energię elektryczną i paliwa gazowe, Art. 20 – o sposobie tworzenia planu zaopatrzenia w ciepło energie elektryczna i paliwa gazowe,

Gminne planowanie energetyczne. Legislacja. Firma opracowująca Wójt, Burmistrz, Prezydent Projekt założeń do planu zaopatrzenia w ciepło, energię elektryczną i paliwa gazowe Przedsiębiorstwa Energetyczne OSD Samorząd Wojewódzki Samorząd Wojewódzki Osoby i jednostki zainteresowane projektem Osoby i jednostki zainteresowane projektem Projekt planu Wójt, Burmistrz, Prezydent Wójt, Burmistrz, Prezydent Założenia do planu Rada Gminy uchwala Rada Gminy uchwala Plan zaopatrzenia w ciepło, energię elektryczną i paliwa gazowe

Gminne planowanie energetyczne.

Dwa zdania o przyszłości.

Zielone zamówienia. Instytucje publiczne (urzędy administracji państwowej, jednostki samorządu terytorialnego) są ważnymi na rynku nabywcami urządzeń technologii informatyczno-komunikacyjnej, energii elektrycznej, pojazdów, itp. Łączna kwota wydatków stanowi w tym przypadku ok. 16 % PKB Unii Europejskiej. Przy takim potencjale zakupów, instytucjonalni nabywcy wywierają ogromny wpływ na upowszechnienie się produktów i usług korzystnych dla środowiska i efektywnych energetycznie, przyczyniając się istotnie do realizacji zasady zrównoważonego rozwoju.

Zielone zamówienia. Zintegrowana polityka produktowa (ZPP) jest inicjatywą Komisji Europejskiej mającą na celu ścisłe powiązanie szeroko rozumianej polityki produktowej z ochroną środowiska poprzez odniesienie do tzw. cyklu życia produktu. Komunikat Komisji Europejskiej COM(2003)302 wymienia wśród instrumentów wspierających wdrażanie ZPP stosowanie kryteriów środowiskowych w zamówieniach publicznych.

Zielone zamówienia. Kwestia zielonych zamówień publicznych uwzględniona została również w odnowionej Strategii Zrównoważonego Rozwoju UE, przyjętej w czerwcu 2006 r. przez Radę Europejską. Za jeden z celów w obszarze zrównoważonej konsumpcji i produkcji uznano dążenie do osiągnięcia do 2010 r. średniego poziomu proekologicznych zamówień publicznych, równego poziomowi osiąganemu obecnie przez przodujące w tej dziedzinie Państwa Członkowskie, kładąc nacisk na wymianę dobrych praktyk i wiedzy w tym zakresie.

Kontakt AM PREDA ul. Korczaka 4/8 46-040 Ozimek Tel. +48 77 544 99 20 Gsm +48 508 939 932 Fax +48 77 544 97 23 E-mail: preda@preda.pl www.preda.pl