Miejsce i rola armii w systemie demokratycznym. Zawodowa i kontraktowa służba wojskowa – możliwości rozwoju i doskonalenia zawodowego. Kwiecień 2010 W A R S Z A W A

PAŃSTWO, PODSTAWOWE ZAGADNIENIA SYSTEMY POLITYCZNE W UJĘCIU SOCJOLOGICZNYM ARMIA JAKO INSTYTUCJA SPOŁECZNA ROLA ARMII W ŻYCIU POLITYCZNYM ZADANIA I FUNKCJE SIŁ ZBROJNYCH RP ORAZ CYWILNA KONTROLA NAD SZ STATUS ŻOŁNIERZY ZAWODOWYCH WP SYSTEM DOSKONALENIA ZAWODOWEGO SZ RP 2 Zagadnienia

1. Państwo, podstawowe zagadnienia 1.1. Teoretyczne koncepcje państwa: Państwo jako umowa społeczna (T.Hobbes, J.J.Rousseau) - powstanie państwa opiera się na umowie społecznej, mocą której jednostki poddają się woli zbiorowej i w tak zbudowanym państwie stają się poddanymi, ale tylko sobie. Państwo klasowe (K. Marks, F. Engels) - państwo powstaje w wyniku konfliktów między klasami jako aparat odpowiednich instytucji i środków przemocy, umożliwiających klasie posiadającej środki produkcji podporządkowanie sobie klas niższych. Państwo jest aparatem przemocy, pozostającym na usługach klasy panującej (wojsko, policja, sądy, więzienia itd.). Państwo społecznością naturalną (Arystoteles) - ze względu na sposób powstania i naturalną drogę swego rozwoju oraz jako naturalne źródło zabezpieczenia wszystkich potrzeb członków wspólnoty. 3

1. Państwo, podstawowe zagadnienia 1.2. Fazy kształtowania państwa: „Faza wodzów militarnych” – w danym społeczeństwie plemiennym powoływano osobę do spełnienia określonego zadania, czy też zadań, głównie chodziło o instytucję wodza militarnego w związku z konfliktami terytorialnymi czy wewnętrznymi sporami. Faza państwa patrymonialnego – okres wytworzenia się trwałych instytucji władzy administracyjnej i politycznej w postaci książąt feudalnych, władzy królewskiej. Państwo i jego terytorium traktowane było jako własność księcia, króla. Faza państwa nowożytnego – 1) następuje oddzielenie własności prywatnej księcia, króla, władcy politycznego od własności publicznej państwowej, 2) następuje wytworzenie całej struktury organizacyjnej władzy państwowej oraz 3) powstają różne formy partycypacji, doradztwa, wnioskowania czy też współdecydowania obywateli w sprawowaniu władzy państwowej. 4

1. Państwo, podstawowe zagadnienia 1.3. Funkcje państwa: Funkcje zewnętrzne: 1) zapewnienie bezpieczeństwa społeczeństwu (stworzenie siły militarnej oraz działania dyplomatyczne); 2) przedstawicielstwo w stosunkach międzynarodowych. Funkcje wewnętrzne: 1)zapewnienie ładu i porządku w obrębie społeczeństwa jako wielości różnych grup społecznych i ich instytucji oraz w stosunkach między obywatelami; 2)sprawowanie zwierzchniego nadzoru nad działalnością różnych grup społecznych i ich instytucji. 5

1. Państwo, podstawowe zagadnienia 1.4. Cechy państwa i władzy państwowej: Instytucjonalizacja – państwo istnieje, działa, funkcjonuje przez instytucje: 1) polityczne (parlament) pełniące rolę legislacyjną, stanowiącą prawa oraz instytucje przedstawicielskie (ambasady), reprezentujące państwo w stosunkach międzynarodowych; 2) instytucje administracyjne (organy władzy wykonawczej), które zajmują się rządzeniem i zarządzaniem; 3) instytucje sądownicze, zajmujące się wymiarem sprawiedliwości i ochroną praworządności. Prawo stosowania przymusu fizycznego – państwo tworzy i dysponuje takimi instytucjami i środkami władzy, jak policja, sądy, wojsko, więzienia itd., względem obywateli, którzy naruszyli określone normy prawa stanowionego. Suwerenność wewnętrzna (państwo posiada prawo kontroli nad instytucjami i grupami społecznymi, koordynuje ich działalność i rozstrzyga konflikty) oraz zewnętrzna (państwo jest reprezentantem danego społeczeństwa względem innych państw i inne państwa nie mogą ingerować w sferę wewnętrznych spraw danego państwa). Terytorialność – państwo posiada określone granice przestrzenne. 6

1. Państwo, podstawowe zagadnienia Definicja państwa w ujęciu politologicznym: Państwo jest przymusową organizacją, wyposażoną w atrybuty władzy zwierzchniej po to, by ochraniać przed zagrożeniami zewnętrznymi i wewnętrznymi ład, zapewniający zasiedlającej jego terytorium społeczności, składającej się ze współzależnych grup o zróżnicowanych interesach, warunki egzystencji korzystne odpowiednio do siły ich ekonomicznej pozycji i politycznych wpływów. (M. Gulczyński, 2007 r.) 7

2. Systemy polityczne w ujęciu socjologicznym M. Weber wyróżnił władzę charyzmatyczną, której filarem jest autorytet przywódcy / władcy; władzę tradycjonalną opartą na przywództwie dziedziczonym i tradycyjnie akceptowanym oraz władzę racjonalno-legalną opartą na przestrzeganiu porządku prawnego. Amerykański politolog David Easton : „System polityczny, stanowiący część systemu społecznego, obejmuje te wszystkie działania, które mają związek z formułowaniem i wdrażaniem polityki. Między systemem politycznym a jego środowiskiem istnieją związki: do systemu docierają oczekiwania, czy żądania (inputs), które w ramach systemu przekształcane są w decyzje i działania (outputs). (…) System polityczny, aby dobrze przekształcać inputs w outputs, powinien zapewniać socjalizację polityczną (w rodzinach, kościołach, szkołach itd.), rekrutację do polityki i komunikację polityczną”. W podejściu tym zwraca się uwagę na: otoczenie systemu (międzynarodowe, ekonomiczne, społeczne); funkcje systemu politycznego; strukturę władzy, sposób, w jaki jest zorganizowana i jak działa oraz brane są pod uwagę również kwestie bardziej szczegółowe. 8 Encyklopedia socjologii, Warszawa 2005 r.

Typologia systemów politycznych ze względu na poziom i zasięg Ponadpaństwowe Imperia Konfederacje Państwowe Unitarne Federacyjne Subpaństwowe Samorządy wsi i miast, obszarów metropolitarnych, regionów itd. 9 Encyklopedia socjologii, Warszawa 2005 r.

Typologia systemów politycznych ze względu na strukturę władzy Monarchia Dyktatura Autorytaryzm Totalitaryzm Demokracja 10 Encyklopedia socjologii, Warszawa 2005 r.

Definicja demokracji Josepha Schumpetera: Metoda demokratyczna jest tym rozwiązaniem instytucjonalnym dochodzenia do decyzji politycznych, w którym jednostki uzyskują moc decydowania poprzez walkę konkurencyjną o głosy wyborców. (Kapitalizm, socjalizm, demokracja, 1995) Definicja demokracji Roberta Dahla (Demokracja i jej krytycy, Kraków 1995). System, aby być uznanym za demokratyczny musi spełniać następujące warunki: wolność zakładania i przystępowania do organizacji; wolność słowa; prawo do głosowania; prawo do ubiegania się o urzędy publiczne; prawo przywódców politycznych do konkurowania o głosy wyborców; istnienie alternatywnych źródeł informacji; wolne i uczciwe wybory; uzależnienie instytucji ustalających politykę rządu od głosów wyborców oraz innych sposobów ujawniania ich preferencji. 11

Armia jako instytucja społeczna Armia, jako zorganizowana siła zbrojna, powstała w odległej przeszłości. Jej początki wiążą się nierozerwalnie z powstaniem państwa, którego była i jest jedną z głównych instytucji. Miała ona za zadanie zapewnienie bezpieczeństwa narodom tworzącym organizm państwowy lub prowadzenie ekspansji zewnętrznej. 12

Szczególne cechy armii jako instytucji społecznej 1. Wojsko jest instytucją ściśle zorganizowaną, wysoce zdyscyplinowaną, posiadającą wyraźnie oznaczoną strukturę hierarchiczną, opierającą się na kierowaniu biurokratycznym, tzn. takim, w którym osoby zajmujące w hierarchii służbowej wyższą pozycję mają podporządkowaną pewną ilość członków zbiorowości (podporządkowanie wyłącznie „z góry” „w dół”). Hierarchia wojskowa jest widoczna nie tylko wewnątrz samej zbiorowości w której istnieje, ale również wśród społeczeństwa cywilnego poprzez odrębność umundurowania, oznaki różnych stopni wojskowych, symbole, które ukazują pozycję danego żołnierza w hierarchii (aczkolwiek niedokładnie). 13

Szczególne cechy armii jako instytucji społecznej cd. 2. Specyficzne środki działania jakimi dysponuje wojsko, a przede wszystkim posługiwanie się techniką niszczenia, wyraźnie odróżniają armię od innych instytucji społecznych, a jednocześnie wpływają na jej organizację i funkcjonowanie, w szczególności dotyczy to: jednoznacznie określonych norm zachowania żołnierzy; częstych zmian, modyfikacji struktur wojska; zaostrzania kryteriów naboru do poszczególnych specjalności oraz modyfikacji systemu przygotowania do zawodu; zmian układu relacji między korpusami żołnierzy, zwiększającymi rolę specjalistów określonych dziedzin. 14

Szczególne cechy armii jako instytucji społecznej cd. 3.Wojsko jest instytucją kultywującą tradycje patriotyczne, zawodowe, środowiskowe. Powoduje to rytualizację pewnych form zachowań społecznych, eksponowanie symboliki zewnętrznej oraz ceremonialność w wystąpieniach publicznych wojska, wzmacniając w konsekwencji poczucie zespołowej solidarności. 4.Wojsko jest instytucją, która wymaga wyjątkowo sprawnego działania, co powoduje konieczność oparcia jego funkcjonowania na kilku podstawowych zasadach, takich jak: 5.zasada jednoosobowego dowodzenia; ścisłe określenie celów i zakresów wykonywanych czynności; racjonalny podział pracy i racjonalna organizacja; depersonalizacja i obiektywizacja czynności, co oznacza uniezależnienie wykonywanych zadań od cech osobowości i interesów podejmujących je ludzi. Obiektywizacja ta znajduje swój wyraz w istnieniu wyraźnie sformalizowanych reguł postępowania zarówno w stosunku do przełożonych, jak i do podwładnych. 15

Rola armii w życiu politycznym Armia jako narzędzie wojenne; Armia jako gwarant politycznego porządku i stabilności; Armia jako grupa interesu; Armia jako alternatywa dla władzy cywilnej. 16

Zasady cywilnej kontroli nad siłami zbrojnymi Pełna zwierzchność i odpowiedzialność władz cywilnych – w kwestii kierunków obieranej polityki, ilości i rodzajów sił zbrojnych, pełna odpowiedzialność musi spoczywać na władzach cywilnych. Separacja struktur wojskowych i cywilnych – wojskowi w służbie czynnej nie mogą piastować funkcji w cywilnych organach władzy, w ministerstwie obrony musi być przestrzegany ścisły rozdział między pionem cywilnym a wojskowym. Apolityczność sił zbrojnych – w armii nie może być prowadzona jakakolwiek działalność i agitacja polityczna, wojskowi nie mogą być członkami partii politycznych, armia nie może być angażowana w działalność polityczną. Ograniczenie wewnętrznych funkcji sił zbrojnych – funkcje gospodarcze i inne skierowane do wewnątrz państwa (utrzymanie porządku społecznego, funkcje policyjne) powinny być ograniczone do niezbędnego minimum. Zapobieganie autonomizacji sił zbrojnych – zbyt daleko idące przywileje, oddzielne osiedla, szkoły itp. sprzyjają wyalienowaniu armii ze społeczeństwa. Wojskowi muszą mieć poczucie zbieżności swoich interesów z interesami reszty społeczeństwa. Dobrze służy temu również stymulowanie wzajemnego poznania i zrozumienia między wojskowymi a cywilami (zwłaszcza politykami a wyższymi oficerami) przez np. imprezy integracyjne, wspólne szkolenia. 17

18 „Siły Zbrojne zachowują neutralność w sprawach politycznych oraz podlegają cywilnej i demokratycznej kontroli.” Art. 26 ust. 2 Konstytucji RP

19 ZADANIA SIŁ ZBROJNYCH RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ OKREŚLAJĄ PRZEDE WSZYSTKIM: – Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. ; – ustawa o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 21 listopada 1967 r. ; – ustawa o stanie wojennym z dnia 29 sierpnia 2002 r. (Dz. U. z 2002 r. Nr 156, poz. 1301).

Ponadto Siły Zbrojne RP: realizują zadania związane ze zwalczaniem klęsk żywiołowych i likwidacją ich skutków ; biorą udział w działaniach antyterrorystycznych i z zakresu ochrony mienia, akcjach poszukiwawczych oraz ratowania lub ochrony zdrowia lub życia ludzkiego ; oczyszczają tereny z materiałów wybuchowych i niebezpiecznych pochodzenia wojskowego oraz je unieszkodliwiają ; uczestniczą w realizacji zadań z zakresu zarządzania kryzysowego. 20 Siły Zbrojne RP – podstawowy element systemu obronności państwa. Służą ochronie niepodległości państwa i niepodzielności jego terytorium oraz zapewnieniu bezpieczeństwa i nienaruszalności jego granic. Art. 26 ust. 1 Konstytucji RP

21 Działając w narodowym i sojuszniczym systemie obronności, Siły Zbrojne RP są przygotowane do wykonywania następujących zadań strategicznych: Obronnych w czasie wojny Reagowania kryzysowego Stabilizacyjnych i prewencyjnych w czasie pokoju Reagowania na zagrożenia pozamilitarne

22 Armię zawodową wspierają siły rezerwowe, używane, gdy rośnie zagrożenie militarne lub pojawiają się inne zjawiska kryzysowe. Żołnierze Narodowych Sił Rezerwowych łączą służbę wojskową z pracą zawodową.

23 Główne zadania sił rezerwowych: udział w zwalczaniu klęsk żywiołowych i likwidacji ich skutków; działania antyterrorystyczne i ochrony mienia; akcje poszukiwawcze i ratowania lub ochrony życia ludzkiego; oczyszczanie terenów z materiałów wybuchowych i niebezpiecznych.

Pojęcie statusu społecznego Status społeczny – wyróżnione i nazwane w danej kulturze typowe miejsce w społeczeństwie, które zajmować może wiele różnych osób (np. zawód) (P. Sztompka, „Socjologia”, 2005). Status osiągany – wynika z indywidualnych osiągnięć jednostki. Status przypisany – wynika z tego „kim się jest”, przypisuje się go ludziom bez względu na przynależność klasową, płeć, wykształcenie, wiek itp. Rola społeczna – zachowania, które wynikają z oczekiwań formułowanych pod adresem jednostki zajmującej określoną pozycję społeczną.

Akty normatywne i inne dokumenty regulujące status żołnierzy zawodowych Ustawa o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych z 11 września 2003 r. (Dz. U. Nr 179, poz. 1750, z późn. zm.); Ustawa o dyscyplinie wojskowej z 9 października 2009 r. (Dz. U. Nr 190, poz. 1474); Ustawa o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych z 22 czerwca 1995 r. (Dz. U. z 26 lipca 1995 r., z późn. zm. 12); Regulamin Ogólny Sił Zbrojnych z 2004 r.

Zasady wyznaczające funkcjonowanie żołnierzy zawodowych na płaszczyźnie zawodowej i społecznej Zasada ograniczonej partycypacji w życiu publicznym – wyznacza zakres publicznej działalności żołnierzy zawodowych, nadając im z jednej strony pełnię praw obywatelskich, z drugiej wprowadzając wyjątki przewidziane w ustawach. Zasada szczególnej odpowiedzialności za podejmowane decyzje i działania – wynika ze specyficznego, właściwego tylko wojsku katalogu kar i środków dyscyplinarnych zapisanych w ustawie o dyscyplinie żołnierzy zawodowych, która precyzyjnie określa ponadto status i właściwości przełożonych dyscyplinarnych. Zasada sformalizowanego wyznaczania ram i procedur działania służbowego – szczegółowe zasady żołnierskiego zachowania, postępowania służbowego, organizację życia w jednostce itd. określa Regulamin Ogólny SZ. Zasada hierarchicznego podporządkowania żołnierzy – wynika przede wszystkim z Regulaminu Ogólnego SZ, w którym zapisano, iż: „organizacja wojska opiera się na hierarchicznym podporządkowaniu żołnierzy”.

27 SYSTEM DOSKONALENIA ZAWODOWEGO SZ RP System składa się z dwóch kategorii form doskonalenia zawodowego: -studia podyplomowe i kursy kwalifikacyjne; -kursy doskonalące.

28 Minimalne wymagania w zakresie wykształcenia do wyznaczenia na pierwsze stanowisko służbowe w korpusie oficerów Ustawa z dnia 24 kwietnia 2009 r. o zmianie ustawy o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych oraz niektórych innych ustaw GENERAŁA BRYGADY (KONTRADMIRAŁA) Ukończenie Podyplomowych Studiów Polityki Obronnej Art Wyznaczenie na kolejne stanowisko służbowe jest uzależnione od ukończenia kursu, szkolenia, stażu lub specjalizacji, w zależności od wymaganych kwalifikacji określonych w karcie opisu stanowiska służbowego. Art Na równi ze świadectwem lub dyplomem uczelni wojskowej są traktowane świadectwa lub dyplomy zagranicznych oraz krajowych szkół i uczelni na kierunkach zgodnych z KOSS. PUŁKOWNIKA (KOMANDORA) Studia Podyplomowe lub posiadanie stopnia naukowego doktora PODPUŁKOWNIKA (KOMANDORA PORUCZNIKA) Kurs kwalifikacyjny MAJORA (KOMANDORA PODPORUCZNIKA) Posiadanie tytułu zawodowego magistra KAPITANA (KAPITANA MARYNARKI) Kurs kwalifikacyjny PORUCZNIKA (PORUCZNIKA MARYNARKI) Kurs kwalifikacyjny PODPORUCZNIKA (PODPORUCZNIKA MARYNARKI) Posiadanie dyplomu ukończenia studiów wyższych (studia stacjonarne i Studium Oficerskie)

Minimalne wymagania w zakresie wykształcenia do wyznaczenia na pierwsze stanowisko służbowe w korpusie podoficerów Ustawa z dnia 24 kwietnia 2009 r. o zmianie ustawy o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych oraz niektórych innych ustaw STARSZY CHORĄŻY SZTABOWY (STARSZY CHORĄŻY SZTABOWY MAR.) STARSZY CHORĄŻY (STARSZY CHORĄŻY MAR.) CHORĄŻY (CHORĄŻY MAR.) MŁODSZY CHORĄŻY (MŁODSZY CHORĄŻY MAR.) STARSZY SIERŻANT (STARSZY BOSMAN) SIERŻANT (BOSMAN) KAPRAL Absolwent szkoły średniej PLUTONOWY (BOSMANMAT) Ukończenie nauki w szkole podoficerskiej Art Wyznaczenie podoficera zawodowego na wyższe stanowisko służbowe może nastąpić w zależności od okresu zajmowania dotychczasowego stanowiska, a także od ogólnej oceny bardzo dobrej lub dobrej w opinii służbowej oraz od odbycia, w zależności od potrzeb, stosownego kursu, szkolenia lub specjalizacji.

30 ZAŁOŻENIA PROGRAMOWE SYSTEMU DOSKONALENIA OFICERÓW ZAWODOWYCH STUDIA I KURSY DOSKONALĄCE CEL ZASADNICZY Aktualizacja i poszerzenie wiedzy zawodowej i specjalistycznej oraz nabycie kompetencji niezbędnych do funkcjonowania na wyższym stanowisku służbowym AON, AMW, WAT, WSO z wykorzystaniem CENTRÓW SZKOLENIA RSZ Uzupełnić wiedzę do pełnienia obowiązków na konkretnym stanowisku służbowym 1. UCZELNIE WOJSKOWE 2. CENTRA SZKOLENIA 3. JEDNOSTKI WOJSKOWE 4. INNE POZA WOJSKIEM MIEJSCE REALIZACJI: I KURSY KWALIFIKACYJNE DLA KANDYDATÓW NA STANOWISKA W PIONIE FUNKCYJNYM DOWÓDCZESZTABOWEZABEZPIECZENIASZCZEGÓLNYM STUDIA PODYPLOMOWE DO KAPITANA WŁĄCZNIE

31 GENERAŁA BRYGADY (KONTRADMIRAŁA) PUŁKOWNIKA (KOMANDORA) PODPUŁKOWNIKA (KOMANDORA PORUCZNIKA) MAJORA (KOMANDORA PODPORUCZNIKA) KAPITANA (KAPITANA MARYNARKI) PORUCZNIKA (PORUCZNIKA MARYNARKI) PODPRUCZNIKA (PODPORUCZNIKA MARYNARKI) Dla kandydatów do objęcia stanowiska o stopniu etatowym Typ kursu Do 10 miesięcy 1. Do 10 miesięcy 2. Do 6 miesięcy Do 3 miesięcy 1. Do 4 semestrów 2. Do 6 miesięcy Do 2 miesięcy Podyplomowe Studia Polityki Obronnej 1. Podyplomowe Studia Operacyjno-Strategiczne 2. Wyższy Kurs Operacyjno-Strategiczny Kurs kwalifikacyjny 1. Studia I stopnia (II stopnia) 2. Studium Oficerskie 1. Studia II stopnia w Akademii Wojskowej 2. Wyższy Kurs Taktyczno-Operacyjny Czas trwania 1. ABSOLWENCI SZKÓŁ PONADGIMNAZJALNYCH 2. ABSOLWENCI STUDIÓW I i II STOPNIA MODEL KSZTAŁCENIA I DOSKONALENIA OFICERÓW Kursy doskonalące do 2 miesięcy

32 ZAŁOŻENIA PROGRAMOWE SYSTEMU DOSKONALENIA PODOFICERÓW ZAWODOWYCH KURSY DOSKONALĄCE CEL ZASADNICZY KURSY KWALIFIKACYJNE DLA KANDYDATÓW NA STANOWISKA W PIONIE FUNKCYJNYM DOWÓDCZESZTABOWEZABEZPIECZENIASZCZEGÓLNYM Aktualizacja i poszerzenie wiedzy zawodowej i specjalistycznej oraz nabycie kompetencji niezbędnych do funkcjonowania na wyższym stanowisku służbowym SZKOŁY PODOFICERSKIE Uzupełnić wiedzę do pełnienia obowiązków na konkretnym stanowisku służbowym 1. SZKOŁY PODOFICERSKIE 2. CENTRA I OŚRODKI SZKOLENIA 3. JEDNOSTKI WOJSKOWE 4. UCZELNIE WOJSKOWE 5. INNE POZA WOJSKIEM MIEJSCE REALIZACJI:

33 MODEL KSZTAŁCENIA I DOSKONALENIA PODOFICERÓW ZAWODOWYCH STARSZY CHORĄŻY SZTABOWY (STARSZY CHORĄŻY SZTABOWY MAR.) STARSZY CHORĄŻY (STARSZY CHORĄŻY MAR.) CHORĄŻY (CHORĄŻY MAR.) MŁODSZY CHORĄŻY (MŁODSZY CHORĄŻY MAR.) STARSZY SIERŻANT (STARSZY BOSMAN) SIERŻANT (BOSMAN) PLUTONOWY (BOSMANMAT) Kursy doskonalące do 2 miesięcy SZKOŁA PODOFICERSKA KAPRAL (MAT) Ocena 5,4 w opinii służbowej Wolne stanowisko służbowe Obecnie w zależności od potrzeb, stosownego kursu, szkolenia lub specjalizacji WYMAGANIA USTAWOWE Ukończenie kursu kwalifikacyjnego do 2 miesięcy Ukończenie kursu kwalifikacyjnego do 2 miesięcy Ukończenie kursu kwalifikacyjnego do 2 miesięcy

34 UMOŻLIWIENIE PODOFICEROM ZAWODOWYM PRZEJŚCIA DO KORPUSU OFICERÓW ZAWODOWYCH UKOŃCZONE STUDIA WYŻSZE PODOFICER ZAWODOWY BARDZO DOBRA OCENA W OSTATNIEJ OPINII SŁUŻBOWEJ ODBYCIE SZKOLENIA I ZDANIE EGZAMINU NA OFICERA MIANOWANIE NA STOPIEŃ PODPORUCZNIKA DO 6 MIESIĘCY STUDIUM OFICERSKIE DLA PODOFICERÓW ZAWODOWYCH (DWUTYGODNIOWY KURS WYRÓWNAWCZY)

35 UKOŃCZONE GIMNAZJUM KURSY PRZYDATNE W WOJSKU I UZNAWANE W CYWILU CENTRA I OŚRODKI SZKOLENIA LUB CYWILNE OŚRODKI KSZTAŁCENIA MOŻLIWOŚĆ UZYSKANIA DODATKOWEGO ZAWODU LUB UKOŃCZENIE KURSÓW DOSKONALĄCYCH MOŻLIWOŚĆ UKOŃCZENIA SZKOŁY PONADGIMNAZJALNEJ PRAKTYKA (CENTRA I OŚRODKI SZKOLENIA) SZKOLENIE SPECJALISTYCZNE Wolne stanowisko Odbycie w zależności od potrzeb, stosownego kursu, szkolenia w zależności od wymaganych kwalifikacji określonych w karcie opisu stanowiska WYMAGANIA USTAWOWE MOŻLIWOŚĆ ZDAWANIA EGZAMINU NA PODOFICERA EGZAMIN PRAKTYKA (CENTRA I OŚRODKI SZKOLENIA) SZKOLENIE SPECJALISTYCZNE 12 LAT REKONWERSJA 4 LATA KURSY DOSKONALĄCE WG POTRZEB SZ RP 2 LATA PO ZAKOŃCZENIU SŁUŻBY NIE ZDANIE EGZAMINU 6 MIESIĘCY 3 MIESIĄCE REZERWA OGÓLNA SŁUŻBA KANDYDACKA MODEL KSZTAŁCENIA I DOSKONALENIA ZAWODOWEGO SZEREGOWYCH ZAWODOWYCH

36 UMOŻLIWIENIE SZEREGOWYM ZAWODOWYM PRZEJŚCIA DO KORPUSU OFICERÓW ZAWODOWYCH UKOŃCZONE STUDIA WYŻSZE SZEREGOWY ZAWODOWY PEŁNIĄCY SŁUŻBĘ KONTRAKTOWĄ W OKREŚLONYM KORPUSIE OSOBOWYM (GRUPIE OSOBOWEJ) BARDZO DOBRA OCENA W OSTATNIEJ OPINII SŁUŻBOWEJ ODBYCIE SZKOLENIA I ZDANIE EGZAMINU NA OFICERA MIANOWANIE NA STOPIEŃ PODPORUCZNIKA ROCZNE STUDIUM OFICERSKIE (BEZ SZKOLENIA PODSTAWOWEGO)