BUDOWANIE PARTNERSTW MIĘDZYSEKTOROWYCH NA RZECZ ROZWOJU EKONOMII SPOŁECZNEJ

PARTNERSTWO LOKALNE 1. Platforma współpracy pomiędzy różnorodnymi partnerami, którzy wspólnie w sposób systematyczny, trwały i z wykorzystaniem innowacyjnych metod oraz środków planują, projektują, wdrażają i realizują określone działania i inicjatywy, których celem jest rozwój lokalnego środowiska społeczno-gospodarczego i budowa tożsamości lokalnej wśród członków danej społeczności. Źródło: Przez współpracę do sukcesu – Partnerstwo lokalne na rynku pracy, Warszawa 2007

PARTNERSTWO LOKALNE 2. Związek organizacji, instytucji, podmiotów działających wspólnie, mających wspólną misję i wizje, nastawionych na osiągnięcie określonych celów. 3. Prowadzenie trwałych i systematycznych działań przy wykorzystaniu zasobów organizacji działających w partnerstwie. Źródło: Budowanie partnerstw pomiędzy administracją publiczną, biznesem i NGOs – dobre praktyki – Miejski Ośrodek Wspierania Inicjatyw Społecznych w Krakowie

TRÓJKĄT WSPÓŁPRACY NA RZECZ PARTNERSTWA LOKALNEGO Źródło: Partycypacja społeczna w rządzeniu gminą w oparciu o współpracę. Idea partnerstwa trójstronnego, MSAP– Uniwersytet Ekonomiczny w Krakowie SEKTOR PUBLICZNY SEKTOR GOSPODARCZY SEKTOR SPOŁECZNY

TRÓJKĄT WSPÓŁPRACY NA RZECZ PARTNERSTWA LOKALNEGO Źródło: Tennyson R., Poradnik partnerstwa, The International Business Leaders Forum (IBLF) and the Global Alliance for Improved Nutrition (GAIN), 2003 Koncentracja na prawach i obowiązkach. Sektor publiczny umożliwia korzystanie z należnych praw, informuje, zapewnia stabilność i usankcjonowanie prawne. SEKTOR PUBLICZNY Koncentracja na zyskach. Sektor gospodarczy charakteryzuje inwencja, produktywność, wysoka motywacja i szybkość działania. SEKTOR GOSPODARCZY Skoncentrowany na wartościach. Sektor społeczny charakteryzuje wrażliwość, ekspresja, wyobraźnia i otwartość. SEKTOR SPOŁECZNY

CZYNNIKI MOTYWUJĄCE DO NAWIĄZANIA PARTNERSKIEJ WSPÓŁPRACY Realizacja wspólnego celu Podobny rodzaj organizacji Doświadczenie i praktyka działania, wzajemne korzystanie ze swoich umiejętności Zidentyfikowanie problemu podobnego rodzaju Praca na rzecz podobnej grupy docelowej Możliwość pozyskania większych środków Możliwość działania na większym obszarze Wymogi grantodawcy Tworzenie reprezentacji branżowych Wymiana informacji, doświadczeń, lepszy przepływ informacji, pozyskanie nowych kontaktów i znajomości Racjonalność ekonomiczna w rozwiązywaniu problemów

Współpraca OWES z instytucjami pomocy i integracji społecznej  DOKUMENTACJA KONKURSU OWES (9.3.1.): OWES-y, które otrzymają dofinansowanie będą zobligowane do nawiązania współpracy z właściwymi im terytorialnie PUP, oraz PCPR, MOPS/MOPR celem zapewnienia ciągłości rekrutacji uczestników do projektu oraz informacji zwrotnej do ww. instytucji o zaoferowanym wsparciu i sposobie jego realizacji przez uczestnika. OWES powinien podjąć starania o nawiązanie współpracy ze wszystkimi właściwymi mu terytorialnie ww. instytucjami. W przypadku odmowy podjęcia współpracy przez którąś z nich, OWES przekazuje przedmiotową informację do IZ.  DOKUMENTACJA PROGRAMY AKTYWNEJ INTEGRACJI OSÓB I GRUP ZAGROŻONYCH WYKLUCZENIEM SPOŁECZNYM: Czy wnioskodawca w ramach ścieżki reintegracji skieruje co najmniej 20% uczestników, którzy wymagają dalszego wsparcia do Ośrodka Wsparcia Ekonomii Społecznej działającego w ramach projektu z Poddziałania Wsparcie sektora ekonomii społecznej?

Wsparcie w tworzeniu i funkcjonowaniu partnerstw lokalnych  Promowanie powstawania grup inicjatywnych  Promowanie powstawania partnerstw międzyinstytucjonalnych Każdy z partnerów ROWES posiada środki w formie pakietów zadaniowych, w ramach których będzie możliwy rozwój podstawowych form wsparcia:  Pakiet rozwojowy partnerstw (do 5000 zł): środki na realizację zadań z zakresu animacji i inkubacji inicjatyw z zakresu ES. W ramach pakietu możliwe będzie np.: zatrudnienie zewnętrznych ekspertów i prelegentów na spotkania dot. budowania partnerstw, czy organizacja wizyt studyjnych.  Wynagrodzenie doradców specjalistycznych: środki na zatrudnienie zewnętrznych specjalistów m.in. z zakresu prawa, księgowości, doradztwa biznesowego i marketingowego, psychologa, doradcy zawodowego. Katalog specjalistów ma charakter otwarty, tak aby możliwe było zatrudnienie niezbędnych do udzielenia wsparcia osób.  Wynagrodzenie trenerów: środki na trenerów zewnętrznych realizujących wybrane szkolenia tematyczne zgodnie z zapotrzebowaniem określonym przez korzystających z ROWES.

ETAPÓW PROCESU BUDOWANIA PARTNERSTW 1.Ustalenie zakresu działania 2.Identyfikacja 3.Zawiązanie partnerstwa 4.Planowanie 5.Zarządzanie 6.Zapewnienie potrzebnych zasobów 7.Wdrożenie 8.Monitoring 9.Przegląd struktury 10.Korekta 11.Instytucjonalizacja 12.Kontynuacja lub zakończenie współpracy partnerskiej Źródło: Tennyson R., Poradnik partnerstwa, The International Business Leaders Forum (IBLF) and the Global Alliance for Improved Nutrition (GAIN), 2003

TYPOLOGIA PARTNERSTW Podział partnerstw ze względu na stopień formalizacji:  Partnerstwa o strukturze formalnej, posiadające osobowość prawną ;  Partnerstwa o strukturze nieformalnej, które tej osobowości nie posiadają. Podział partnerstw ze względu sposób realizacji celów:  Sieć - celem partnerstwa jest głównie wymiana informacji, doświadczeń;  Partnerstwo koordynujące, działa w szerokim obszarze, wdraża rożne projekty i nie angażuje w poszczególne działania wszystkich swoich zasobów i partnerów;  Partnerstwo wykonawcze (projektowe), cały zasób sił i środków partnerów jest zaangażowany w realizację jednego działania lub wdrożenie jednego projektu. Źródło: Zbigniew Wejcman, Paweł Jordan, JAK BUDOWAC EFEKTYWNE PARTNERSTWA, BORIS- materiały szkoleniowe programu CELODIN

TYPOLOGIA PARTNERSTW  Partner Zosia-samosia. Partner, który uważa, że wszystko może zrobić sam, błyskawicznie zapomina o zasadach podziału zadań.  Partner pasożyt. Partner wykazujący małą samodzielność w realizacji projektu, często zachowuje się bardziej jak beneficjent niż podpora.  Partner pochłaniacz czasu. Bardziej nastawiony jest na kontakt i komunikację niż na znalezienie konkretnego rozwiązania problemu.  Partner luzak. Typ partnera, który nie pyta o szczegóły, zawsze mówi „to się da zrobić”, niepoprawny optymista z nierealistycznym podejściem do zadań.  Partner doskonały. Posiada bardzo wysokie mniemanie o sobie. Za wszystkie problemy i pojawiające się błędy, przerzuca odpowiedzialność na druga stronę.  Partner bez szefa. Typ partnera, u którego występuje permanentny problem z podejmowaniem decyzji.  Partner „to mój sukces”. W sytuacjach oficjalnych błyskawicznie zapomina z kim realizuje prezentowany projekt. Lubi być w centrum uwagi. Źródło: Romana Krzewicka, Partnerstwo projektowe

WSKAŹNIKI SPRZYJAJĄCE BUDOWANIU PARTNERSTWA W LOKALNEJ SPOŁECZNOŚCI Świadomość problemów, potrzeb; Oddolna potrzeba zmiany istniejącego stanu rzeczy; Mały obszar geograficzny; Kapitał społeczny – silne więzi międzyludzkie; Elastyczność i otwartość, zdolność do zmian; Umiejętność prowadzenia dyskusji, osiągania konsensusu i podejmowania współpracy –gotowość do prowadzenia debaty; Lokalni liderzy; Pozytywne doświadczenia we wcześniejszej wspólnej pracy; Brak konfliktów interpersonalnych – osobowych pomiędzy osobami kierującymi kluczowymi instytucjami.

ZASADY PARTNERSTWA – 1/4 Włączenie rożnych grup społecznych  potrzeba włączenia w działania różnych społeczności, także tych, które dotychczas były marginalizowane  określenie roli władz lokalnych w partnerstwie Sprawozdawczość  potrzeba regularnych informacji zwrotnych od instytucji kontrolujących  zasada rozliczalności Usprawnienie funkcjonowania demokracji  zapewnienie zgodności podejmowanych działań z prawem  uwzględnienie kluczowej roli władz lokalnych Wysiłek dobrowolny  partnerstwa pozwalają wykorzystać dobrowolną chęć działania ze strony obywateli (bez zapłaty)  potrzeba określenia adekwatnych form uznania poniesionego wysiłku

ZASADY PARTNERSTWA – 2/4 Prostota  określenie prostych i jasnych struktur działania  unikanie dublowania wysiłków i funkcji  potrzeba przejrzystego określenia kompetencji partnerów Wartość za rozsądną cenę  jak najlepsza koordynacja środków, usług i inicjatyw  skierowanie środków na rzeczywiste potrzeby Wysiłek dobrowolny  partnerstwa pozwalają wykorzystać dobrowolną chęć działania ze strony obywateli (bez zapłaty)  potrzeba określenia adekwatnych form uznania poniesionego wysiłku Prostota  określenie prostych i jasnych struktur działania  unikanie dublowania wysiłków i funkcji  potrzeba przejrzystego określenia kompetencji partnerów

ZASADY PARTNERSTWA – 3/4 Wartość za rozsądną cenę  jak najlepsza koordynacja środków, usług i inicjatyw  skierowanie środków na rzeczywiste potrzeby Zaangażowanie i otwartość na zmiany  samorząd terytorialny powinien wspierać uczestnictwo społeczności w działaniach lokalnych  ocena tradycyjnych metod podejmowania decyzji i rozwoju przez partnerów  publiczne zobowiązanie do podejmowania wspólnych działań Spójność  programy lokalne powinny być zgodne z założeniami polityki państwa  oraz z programami regionalnymi, priorytetami i strategiami rozwoju

ZASADY PARTNERSTWA – 4/4 Nowe rozwiązania dla starych problemów  usprawnienie i lepsza koordynacja usług publicznych i rynkowych  możliwość zmiany stosunków pomiędzy władzami lokalnymi a społecznością lokalną, wypracowania nowych rozwiązań Elastyczność  dostosowanie struktur działań do przyszłych potrzeb  skupienie się na obszarach, które faktycznie wymagają poprawy Źródło: Budowanie partnerstw pomiędzy administracją publiczną, biznesem i NGOs – dobre praktyki – Miejski Ośrodek Wspierania Inicjatyw Społecznych w Krakowie

FORMALIZACJA I ORGANIZACJA PARTNERSTWA Partnerstwo funkcjonuje jako instytucja w oparciu o deklarację współpracy. Swoje działania opiera na:  regulaminie, określającym zasady współpracy oraz reprezentacji;  demokratycznie wyłonionych władzach;  aktualnym planie operacyjnym i strategii finansowania działań;  regularnej ocenie dokonań merytorycznych i finansowych. Struktura partnerstwa:  Walne Zgromadzenie;  Sekretariat Partnerstwa;  Rada Partnerstwa;  Zespoły Tematyczne. Role w partnerstwie: Lider Partner

FORMALIZACJA I ORGANIZACJA PARTNERSTWA PROJEKTOWEGO Realizacja projektów partnerskich dofinansowanych ze środków publicznych (w tym z EFS) wymaga:  posiadania lidera partnerstwa, który jest jednocześnie beneficjentem projektu;  uczestnictwa partnerów w realizacji projektu na każdym jego etapie, co oznacza również wspólne przygotowanie wniosku o dofinansowanie projektu oraz wspólne zarządzanie projektem, przy czym partner może uczestniczyć w realizacji tylko części zadań w projekcie;  adekwatności udziału partnerów, co oznacza odpowiedni udział partnerów w realizacji projektu (wniesienie zasobów ludzkich, organizacyjnych, technicznych lub finansowych odpowiadających realizowanym zadaniom). Zespół zarządzający projektem partnerskim tworzą:  Grupa Sterująca;  Kierownik Projektu;  Kierownik Zespołu (Kierownicy Zespołów). Por.: Zakres realizacji projektów partnerskich określony przez Instytucję Zarządzającą Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki, Warszawa, 2011

STRUKTURA ZARZĄDZANIA PROJEKTEM Opracowanie własne w oparciu o: PRINCE2, Skuteczne Zarządzanie Projektami, Londyn 2006; Zakres realizacji projektów partnerskich określony przez Instytucję Zarządzającą Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki, Warszawa, 2011.

RYZYKO W PROJEKCIE Ryzyko jest to zagrożenie, że określone zdarzenie działanie lub brak działania, negatywnie wpłynie na zdolność organizacji do osiągnięcia wyznaczonych celów projektu. Pięć głównych grup czynników ryzyka:  finansowanie projektów,  harmonogram realizacji,  partnerzy, personel projektu,  podwykonawcy,  warunki formalno-organizacyjne.

RYZYKO W PROJEKCIE Ryzyko jest to zagrożenie, że określone zdarzenie działanie lub brak działania, negatywnie wpłynie na zdolność organizacji do osiągnięcia wyznaczonych celów projektu. Pięć głównych grup czynników ryzyka:  finansowanie projektów,  harmonogram realizacji,  partnerzy, personel projektu,  podwykonawcy,  warunki formalno-organizacyjne.

ZARZĄDZANIE RYZYKIEM W PROJEKCIE Schemat systemu zarządzania ryzykiem tworzą:  Budowa infrastruktury zarządzania ryzykiem;  Określenie ryzyk;  Określenie strategii zarządzania ryzykiem;  Zaprojektowanie i wdrożenie procedur;  Monitorowanie procedur kontroli ryzyka;  Usprawnienie procedur zarządzania ryzykiem. CYKL ZARZĄDZANIA RYZYKIEM

Piotr Bańczyk – ul. Wyszyńskiego Łaziska Górne tel./fax.: