Organizacja dr Renata Kusiak-Winter Instytut Nauk Administracyjnych Uniwersytet Wrocławski
ORGANIZACJA w ujęciu prakseologicznym dr Renata Kusiak-Winter
wieloznaczność terminu organizacja Pojęcie ORGANIZACJI wieloznaczność terminu organizacja dr Renata Kusiak-Winter
ORGANIZACJA ujęcia znaczenia rzeczowe rezultatowe atrybutowe czynnościowe
Pojęcie ORGANIZACJI wg Kotarbińskiego Organizacja Pojęcie ORGANIZACJI wg Kotarbińskiego Pewien rodzaj całości ze względu na stosunek do niej własnych elementów, mianowicie taka całość, w której wszystkie składniki współprzyczyniają się do powodzenia całości
Organizacja a instytucja Instytucja to organizacja, która przeszła proces instytucjonalizacji
Instytucjonalizacja to proces Organizacja Instytucjonalizacja to proces tworzenia i wprowadzania wzorców zachowań dla utrwalania celów i struktur całości organizacyjnych dr Renata Kusiak-Winter
Dwa ujęcia instytucjonalizacji Organizacja Dwa ujęcia instytucjonalizacji Instytucjonalizacja jako zabieg organizacyjny Instytucjonalizacja jako proces społeczny
Błędy procesu formalizacji ze względu na stopień sformalizowania Organizacja Błędy procesu formalizacji ze względu na stopień sformalizowania
Otoczenie organizacji Organizacja Otoczenie organizacji dr Renata Kusiak-Winter
Otoczenie organizacji Otoczenie bliższe (mikrootoczenie) Organizacja Otoczenie organizacji Otoczenie dalsze (makrootoczenie) Otoczenie bliższe (mikrootoczenie) dr Renata Kusiak-Winter
Koopetycja A. M. Brandenburger, B.J. Nalebuff, Co-opetition, 1996 r. Organizacja Koopetycja A. M. Brandenburger, B.J. Nalebuff, Co-opetition, 1996 r. Jednoczesność występowania dwóch relacji międzyorganizacyjnych: współpracy i konkurencji Obopólna korzyść (wartość dodana) dla koopetytorów Duża zmienność w jego intensywności i okresie trwania Trudność rozumiana jako niemałe wyzwania menedżerskie w procesie przygotowania, implementacji i zarządzania koopetycją
Otoczenie jako sieć międzyorganizacyjna Organizacja Otoczenie jako sieć międzyorganizacyjna
powiązanych kapitałowo bądź nie, Organizacja SIEĆ to układ współdziałania niezależnych pod względem organizacyjno-prawnym organizacji, powiązanych kapitałowo bądź nie, lecz zawsze oparty na potencjale synergicznym podmiotów sieci w jednym obszarze funkcjonowania bądź ich większej liczbie oraz na współpracy szerszej niż jednorazowa wymiana
Typologia SIECI zaproponowana przez Ann Marcusen Organizacja Typologia SIECI zaproponowana przez Ann Marcusen Ann Marcusen, Sticky places in slippery space: A typology of industrial districts, Economic Geography 72 (July 1996): 293-313, 1996. Klastry sieciowe (symetryczne) Klastry koncentryczne (Hub & Spoke) Klastry instytucjonalne
Organizacja KLASTRY SIECIOWE (clusters, grona, dystrykty, regiony uczące się, regiony inteligentne) Michael Porter The Competitive Advantage of Nations (Konkurencyjna przewaga narodów, 1990) przedstawił teorię narodowej i lokalnej konkurencyjności w kontekście globalnej gospodarki
Według M. Portera klaster to: Organizacja Według M. Portera klaster to: „geograficzne skupisko wzajemnie powiązanych firm, wyspecjalizowanych dostawców, jednostek świadczących usługi, firm działających w pokrewnych sektorach i związanych z nimi instytucjami (na przykład uniwersytetów, jednostek normalizacyjnych i stowarzyszeń branżowych) w poszczególnych dziedzinach, konkurujących między sobą, ale również współpracujących. Klastry osiągające masę krytyczną (niezbędna liczba firm i innych instytucji tworząca efekt aglomeracji) i odnoszące niezwykłe sukcesy konkurencyjne w określonych dziedzinach działalności, są uderzającą cechą niemal każdej gospodarki narodowej, regionalnej, a nawet wielkomiejskiej, głównie w krajach gospodarczo rozwiniętych”
Organizacja KLASTRY Koncepcja klastrów jest nowym sposobem myślenia o gospodarce narodowej, regionalnej i miejskiej Fizyczna bliskość intensyfikuje przepływ wiedzy i przyśpiesza rozwój instytucji, dzięki czemu zwiększa się efektywność i konkurencyjność przewaga konkurencyjna w większym stopniu zależy od czynników spoza firmy, a nawet spoza jej sektora, zwłaszcza od lokalizacji jej jednostek biznesowych
Dolina Krzemowa (Silicon Valley) Organizacja Dolina Krzemowa (Silicon Valley) Położona w północnej części amerykańskiego stanu Kalifornia. Tereny te stanowią od lat 50-tych centrum amerykańskiego przemysłu tzw. "nowych technologii", głównie przemysłu komputerowego.
Klastry koncentryczne (niesymetryczne) Klastry koncentryczne (ang. Hub and Spoke, dosłownie „oś i szprychy”) charakteryzują się istnieniem wielkich firm, wokół których zakotwiczona jest sieć dostawców (towarów i usług). Małe firmy są często związane z firmą dominującą poprzez łańcuch dostaw. Zalety sąsiedztwa dużych firm wpływają na przyciąganie firm mniejszych. W przeciwieństwie do klastrów sieciowych wielkie firmy dominują w relacjach pomiędzy przedsiębiorstwami. Interakcje wynikają bardziej z powiązań w ramach dostaw niż z współdzielenia innowacyjności. Usługi finansowe i biznesowe dostosowane są do potrzeb firm dominujących, a rynek pracy jest mniej elastyczny niż w klastrze sieciowym. Przewaga i zysk regionu zależą więc od firmy lub przemysłu dominującego, a ten może powstrzymywać zdolność dostosowania się do zmian.
Organizacja Keiretsu 系列 Grupa spółek powiązanych za pomocą zależności biznesowych i kapitałowych Przed II wojną przemysł Japonii był kontrolowany przez ogromne konglomeraty nazywane zaibatsu Każde z głównych keiretsu było skoncentrowane wokół jednego banku, który udzielał kredytów członkom keiretsu, a także posiadał w nich udziały Minimalna ilość wrogich przejęć na rynku japońskim
Klastry instytucjonalne Klastry typu state-anchored (skupione wokół instytucji publicznych) zdominowane są przez publiczne lub niedochodowe jednostki, takie jak: laboratoria badawczo- rozwojowe, uniwersytety, systemy obronne lub administracja publiczna. Duże instytucje przyciągają grono dostawców nastawionych na zaspokajanie ich potrzeb. Instytucja w porównaniu do innych rodzajów klastrów odgrywa tu silnie dominującą rolę. Klastry instytucjonalne są generalnie zorientowane na zewnątrz, odpowiadając przede wszystkim na zapotrzebowanie instytucji, która może być również zorientowana na zewnątrz. Rozwój lokalnej przedsiębiorczości jest celem drugorzędnym. Klastry tego typu, zwłaszcza te zdominowane przez pojedynczą wielką instytucję, mogą stać się zależne ekonomicznie od źródła finansowania tej instytucji
Inne typologie SIECI Sieci transterytorialne i lokalne Organizacja Inne typologie SIECI Sieci transterytorialne i lokalne Sieci materialne i niematerialne Sieci symetryczne i niesymetryczne Sieci społeczne i biurokratyczne
Kapitał społeczny James Coleman (1926-1995) rozwinął koncepcję kapitału społecznego wyróżniając: Kapitał fizyczny dotyczy maszyn, urządzeń oraz innych aktywów materialnych i finansowych służących do produkcji Kapitał ludzki obejmuje wiedzę, umiejętności i zdolności pracowników KAPITAŁ SPOŁECZNY jest najtrudniejszy do uchwycenia, obejmuje bowiem specyficzne stosunki międzyludzkie, wartości, normy, etos pracy „Kapitał społeczny definiuje się przez jego funkcje. Nie jest to jedna całość, ale wiele całości, które mają dwie wspólne charakterystyki: wszystkie wynikają z jakiegoś aspektu struktury społecznej i umożliwiają niektóre działania jednostkom znajdującym się wewnątrz struktury”
Kapitał społeczny Robert Putnam (ur. 1941) Organizacja Kapitał społeczny Robert Putnam (ur. 1941) „Demokracja w działaniu. Tradycje obywatelskie we współczesnych Włoszech” (Making Democracy Work: Civic Traditions in Modern Italy, 1993 r. „Samotna gra w kręgle” 2009 r. (Bowling Alone. America’s Declining Social Capital) 2009 r. Kapitał społeczny oznacza ogół norm, zasad postępowania, relacje wzajemnego zaufania, lojalności.
Organizacja Kapitał społeczny „Kapitał społeczny odnosi się do takich cech organizacji społeczeństwa, jak zaufanie, normy i powiązania, które mogą zwiększyć sprawność społeczeństwa ułatwiając skoordynowanie działania. Tak jak inne postacie kapitału, kapitał społeczny jest produktywny, umożliwia bowiem osiągnięcie pewnych celów, których nie dałoby się osiągnąć, gdyby go zabrakło. [...] Na przykład grupa, której członkowie wykazują, że są godni zaufania i ufają innym, będzie w stanie osiągnąć znacznie więcej niż porównywalna grupa, w której brak zaufania” (R. Puntam)
Organizacja P. Bullen i J. Onyx wyróżniają sześć wyznaczników kapitału społecznego: Działanie w ramach sieci. Istotne w tworzeniu kapitału społecznego jest istnienie mniej lub bardziej złożonych sieci powiązań między jednostkami lub grupami. Wzajemność. Kapitał społeczny oznacza działalność jednych osób na rzecz innych nawet kosztem interesu własnego, oczekujących jednak, że to działanie zostanie w przyszłości odwzajemnione. Zaufanie. Tworzenie atmosfery zaufania, która skłania do podejmowania ryzyka przez uczestników organizacji. Wynika to z założenia, że można liczyć na wsparcie innych. Normy społeczne. Są to niepisane, ale powszechnie zrozumiałe wartości określające, jakie formy zachowania są pożądane. Wspólnota. Połączenie uczestnictwa w sieci, zaufania, norm i wzajemności tworzy silną wspólnotę; powstaje wspólnota zasobów (każdy członek wspólnoty ma do nich dostęp, ale nikt nie posiada ich na własność). Postawa proaktywna. Rozwój kapitału społecznego wymaga spontanicznego i aktywnego zaangażowania się ludzi we wspólne działanie