Mikrootoczenie Przedsiębiorstwa Turystycznego

Mikrootoczenie przedsiębiorstwa tworzą: społeczności konkurencja dostawcy pośrednicy nabywcy

Mikrootoczenie Mikrootoczenie (otoczenie bliższe, konkurencyjne) W ramach mikrootoczenia istnieje zawsze możliwość wchodzenia w procesy negocjacyjne, zawieranie umów, kreowanie opinii, które to działania modyfikują podstawy podmiotów z mikrootoczenia.

Stosunki konkurencyjne Stosunki zachodzące w kontaktach z podmiotami z mikrootoczenia nie mają jednorodnego charakteru. Przyjmują one różne formy: Naturalną (podział rynków, i wpływów, odkrywanie i kreowanie nisz rynkowych) Konkurencji (w granicach fair play) Walki (np. beckmarking)

Stosunki przetargowe Między podmiotami istnieje obustronna zależność, ale również podmioty te dążą do pewnej przewagi, dyktowania warunków i próby podporządkowania partnera.

Pięć sił konkurencyjnych Portera Rywalizacja między istniejącymi firmami – konkurencja w sektorze, Siła przetargowa dostawców, Siła przetargowa nabywców, Groźba nowych wejść – potencjalni wchodzący Groźba pojawienia się zastępczych wyrobów lub usług – substytuty

Konkurenci w branży turystycznej Przedsiębiorstwa turystyczne w warunkach polskich działają na rynku dwustronnie poloplistycznym, na którym tak po stronie popytu, jak i podaży występuje wiele rozproszonych podmiotów. Charakterystyczną cechą polipolu oraz polipolistycznej formy konkurencji jest adaptacyjny sposób postępowania podmiotów na rynku, które pozostają wobec siebie w stosunkach intensywnej wzajemnej zależności. Przedmiotem adaptacyjnego postępowania są zmiany wartości produktu turystycznego, cen, form oferowania produktów itp.

Przedsiębiorstwo działające w warunkach polipolu ma zbyt: Mały udział w rynku Słaby potencjał ekonomiczny Co sprowadza się do tego, że przedsiębiorstwo jest zbyt słabe aby mogło wprowadzić jakiekolwiek zmiany w stosunkach marketingowych o takich rozmiarach, które wywołują odroczone w czasie reakcje konsumentów.

Zjawisko benchmarkinu Benchmarking (naśladownictwo) polega na porównaniu cech organizacji z konkurentami lub firmami wiodącymi w danej branży, oraz kopiowanie sprawdzonych wzorów. W branży turystycznej obserwuje się podobieństwo produktów turystycznych( nawet całych pakietów), form obsługi, wchodzenie w podobne, a nawet te same kanały dystrybucji, czy wydawania podobnych broszur, folderów i katalogów. Właściciel firm w konkurencyjny sposób ustalają ceny ( dysproporcja cen), w zależności od swojej pozycji rynkowej.

Strategie walki konkurencyjnej Sposoby na unikanie konkurencji: porozumienie podziały rynku, aliansów strategicznych odkrywanie (kreowanie) niszy rynkowej Duże znaczenie dla branży turystycznej mają badania marketingowe, lecz są uznawane za kosztowną inwestycję marketingową, zwykle nie do udźwignięcia przez małe i średnie przedsiębiorstwa.

Również brak odpowiednich kwalifikacji zarządu, właścicieli firm oraz dostępność do informacji. W tej sytuacji przedsiębiorstwa muszą wejść w walkę konkurencyjną. Rodzaje walki konkurencji: ofensywna defensywna Zawsze jednak powinny być określone instrumenty, którymi firma będzie chciała zdobyć przewagę nad konkurencją, tzn., jakość, cena czy sposób dostaw.

Walka partyzancka Prowadzenie walki partyzanckiej polega na tworzeniu pewnych nowych form ofert czy ich sprzedaży, które pozwalają na zwrócenie na siebie uwagi. W walce tej z góry zakłada się możliwość naśladowania, liczy się jednak pierwszeństwo zaskoczenia przeciwników. Przykładem takiej walki była kampania reklamowa firmy, Ving, która jako pierwsza skorzystała z potęgi spotów reklamowych.

Strategie najczęściej stosowane w polskim przedsiębiorstwie turystycznym charakteryzuje: niewielka skłonność do ryzyka ograniczony dynamizm i innowacyjność działalności Powoduje to, że wiele przedsiębiorstw turystycznych wybiera strategię odpowiadania na atak, rezultatem może stać się obniżenie konkurencyjności całej gospodarki turystycznej.

Drugim elementem biorącym udział w mikrootoczeniu sił konkurencyjnych są pośrednicy i dostawcy. Ich rolą jest umożliwienie i usprawnienie działalności gospodarczej. Heterogeniczność( zróżnicowanie) działań przedsiębiorstw turystycznych wpływa na wielkość i rozmaitość pośredników i dostawców. Zaliczamy do nich: banki firmy ubezpieczeniowe punkty sprzedaży detalicznej touroperatorzy biura podróży zakłady hotelarskie, gastronomiczne punkty informacji turystycznej firmy transportowe agencje reklamowe i badań marketingowych

Stosunki przetargowe Stosunki przetargowe Pośrednicy Przedsiębiorstwo turystyczne Dostawcy Między dostawcami i pośrednikami, a przedsiębiorstwem turystycznym zachodzą stosunki przetargowe.

Problemy, jakie pojawiają się przy negocjacjach z bankami i firmami ubezpieczeniowymi Przed „związaniem” się z danym bankiem lub firmą ubezpieczeniową należy wcześniej dokonać analizy wszelkich informacji z zakresu funkcjonowania tej gospodarki. W czasie przeprowadzania analizy można wyróżnić: pozycję kapitałową banku stopień bezpieczeństwa

Jednym z warunków rozwoju przedsiębiorstwa turystycznego jest dokonywanie trafnych inwestycji, wymagających znacznych nakładów finansowych, co wiąże się z: zaciąganiem kredytów bankowych wchodzenie w stosunki przetargowe z bankami

Stosunki przetargowe W stosunkach przetargowych z innymi biurami podróży, hotelami, pensjonatami, firmami transportowymi czy touroperatorami przedsiębiorstwo turystyczne dąży do uzyskania: najkorzystniejszej oferty warunków pobytu lub podróży wysokiej gwarantowanej jakości rzetelnej i lojalnej współpracy

Podział ryzyka W umowach zawieranych z pośrednikami i dostawcami istotny jest stosunek do tzw. podziału ryzyka w razie rezygnacji turystów z przejazdu lub skróceniu przez nich długości pobytu. Prawidłowo skonstruowana umowa określa również konwekcje niezrealizowania świadczeń przez zleceniobiorcę i ciążące na nich zobowiązania z tego tytułu.

Trzecim elementem biorącym udział w mikrootoczeniu sił konkurencyjnych są nabywcy Ich pozycja w gospodarce rynkowej nie jest jednoznacznie określona. Mieści się ona pomiędzy stanem nazywanym jako „konsument – król na rynku” a rola biernego odbiorcy oferty rynkowej. Jednak im bardziej dojrzały charakter ma gospodarka rynkowa, tym bardziej rzeczywiste staje się panowanie nabywcy na rynku.

Przyczyny wynikające w konfrontacji indywidualnego konsumenta z wielkimi, silnymi i prężnymi organizacjami producentów i sprzedawców: Racjonalność działania konsumenta, którego zamiar zakupu wiąże się z konkretnym, wymagającym zaspokojenia celem, pobudza go do podejmowania kontaktów handlowych ze sprzedawcami poszukiwanych towarów bądź usług. Indywidualny konsument stanowi osobę fizyczną, nie posiadającą aparatu zarządzania, ekspertów techniczno – ekonomicznych czy prawnych. Indywidualny konsument posiada najczęściej niewielkie zasoby ekon-finansowe, które są niezbędne do ochrony praw i dochodzenia roszczeń. Indywidualny , pracujący zarobkowo konsument jest zaabsorbowany czynnościami zawodowymi i na ogół nie ma czasu ani warunków na załatwianie spraw spornych u producenta czy w sklepie. Indywidualni konsumenci z zasady nie posiadają wiedzy potrzebnej do dokonywania czynności prawno-administracyjnych związanych z dochodzenie swych praw. Działający w rozproszeniu nabywcy nie mają silnych organizacji reprezentujących ich interesy ani też wpływowego lobby, które mogłyby skutecznie wpływać na procesy ustawodawcze w kierunku rozwiązań pro konsumenckich.

Dyrektywa nr 90/314/EEC o podróżach pakietowych, wakacjach i wycieczkach Dyrektywa reguluje zagadnienia dotyczące informacji o warunkach umowy, zmiany warunków cenowych oraz informacji przed wyjazdem oraz skutków niewykonania usługi. Pakietem jest uprzednio ustalona kombinacja nie mniej niż dwóch usług, takich jak: transport i nocleg, jeśli są one oferowane i sprzedawane za łączną cenę oraz obejmują okres dłuższy niż 24 h lub przewidują całodobowe zakwaterowanie. Należy stwierdzić, że siła przetargowa nabywców usług turystycznych wzrosła w UE po uregulowaniu tej problematyki tejże dyrektywą.

Dane, które powinny znaleźć się w treści broszury: Każda informacja w formie opisowej (broszura, folder) stanowi część umowy. Wszystkie materiały muszą odpowiadać prawdzie, dlatego biurom podróży nie wolno zamieszczać klauzul typu: „biuro podróży nie ponosi odpowiedzialności za niezgodność opisów, fotografii itp. ze stanem faktycznym”. Dane, które powinny znaleźć się w treści broszury: rodzaj transportu do miejsca przeznaczenia, zakwaterowanie plus lokalizacja, kategoria i standard, posiłki wymagania paszportowe i wizowe, badania i szczepienia, wymagana zaliczka i termin wpłaty pozostałej sumy.

Tabela frankfurcka Odpowiadając na zapotrzebowanie społeczne w tym zakresie w Niemczech stosowana jest tzw. tabela frankfurcka redukcji cen podróży, wykorzystywana w razie nienależytego wykonania umów o podróż przy ustaleniu wysokości odszkodowania na rzecz klientów. Tabela ta została opracowana przez Izbę Cywilną Sądu Krajowego we Frankfurcie. Tabela ta zawiera typowe wady umowy o podróż i związane z tym procentowe obniżenie ceny wycieczek i pobytów. Wady wydzielono na 4 grupy: zakwaterowanie, wyżywienie, inne wady i transport.

Poziom siły przetargowej nabywców na rynku turystycznym jest odzwierciedleniem następujących zjawisk: nabywcy są rozproszeni i nie kupują większych ilości produktów (destymulator), nie mają dużego udziału w sprzedaży przedsiębiorstw (destymulator), sprzyja im duży udział kosztów stałych, co zmusza usługodawców do pełniejszego wykorzystania swego potencjału (stymulator), system inf. o rynku turystycznym dopiero się kształtuje (destymulator), dostawcy są rozproszeni i silnie konkurują między sobą (stymulator).

Kolejnym elementem sił konkurencyjnych mikrootoczenia to potencjalni konkurenci wchodzący na rynek usług i produkty substytucyjne Sytuacja przedsiębiorstwa turystycznego w jego mikrootoczeniu zależy od tendencji rozwoju podaży na obsługiwanym przez niego rynku. Dotyczy to zakładania nowych przedsiębiorstw i rozwoju ofert zaspokajających potrzeby czasu wolnego – takich jak usługi kulturalne, sportowo-rehabilitacyjne, oferta budowy domków letniskowych itp. Groźba wejścia nowych konkurentów na rynek jest wysoce realna, wynika bowiem z procesów integracyjnych w Europie i cech usług turystycznych (brak ochrony patentowej, stosunkowo niewielkie wymagania kapitałowe niewykształcona sieć dystrybucji, słaby image produktów turystycznych).

Ostatnim z tej grupy elementów sił konkurencyjnych mikrootoczenia są społeczności W mikrootoczeniu przedsiębiorstw turystycznych znajdują się jednostki i organizacje, z którymi nie wchodzą one ani w stosunki przetargowe, ani konkurencyjne, lecz z których zdaniem (opinią) musi się liczyć, a nawet próbować je kreować. Zaliczamy do nich: prawnicy lekarze nauczyciele dziennikarze przedstawiciele społeczności lokalnej – radni, grupy finansowe, rządowa administracja terenowa, policja, straż pożarna, regionalne izby turystyczne, niekomercyjne organizacje turystyczne, (np. PTTK, PTSM, PZH), a także organizacje konsumenckie – kluby Federacji Konsumentów, Państwowa Inspekcja Handlowa, Sanepid.

W kreowaniu opinii i zdobywaniu zaufania społeczności pomaga tzw W kreowaniu opinii i zdobywaniu zaufania społeczności pomaga tzw. dobre zachowanie przedsiębiorstwa turystycznego, szanowanie klientów i szybkie reagowanie na ewentualne reklamacje , włączanie się w akcje typu działania charytatywne, sponsoring, dni otwarte, study tours, współpraca ze szkołami turystycznymi – systemy praktyk, prezentacja własnej działalności w różnych gremiach, identyfikacja wizualna firmy – logo, ubiory personelu, wystrój zewnętrznych i wewnętrznych części obiektów turystycznych, utrzymywanie estetyki, ładu i porządku w swoim otoczeniu.

Dziękujemy za uwagę  skład grupy: Paweł Grzywacz Natalia Wilczyńska Małgorzata Puzon