Cukier Pobieranie i przygotowanie próbek PN Zamiast PN-85/A Łódź czerwiec 2007

propozycja: Przedmiotem normy jest pobieranie próbek cukru białego oraz przygotowanie próbek do analizy 1.1. Przedmiot normy jest: Przedmiotem normy jest pobieranie próbek cukru białego i rafinowanego oraz przygotowanie próbek do analizy Łódź czerwiec 2007

1.2. Określenia partia cukru- określona ilość cukru jednego rodzaju i asortymentu, wyprodukowana w podobnych warunkach, w jednakowym opakowaniu przeznaczona do jednorazowego odbioru,nie większa niż 400 ton próbka pierwotna –próbka pobrana jednorazowo z jednego miejsca jednostki opakowania próbka jednostkowa-próbka składająca się ze wszystkich próbek pierwotnych, pobrana z danej jednostki opakowania próbka ogólna-próbka składająca się ze wszystkich próbek pierwotnych pobranych z danej partii produktu próbka laboratoryjna-całość lub część próbki ogólnej, przeznaczona do badań laboratoryjnych. Łódź czerwiec 2007

a) Próbnik do materiałów sypkich PN-74-C rys b) Szufelka c) Taca z tworzywa sztucznego d) Hermetyczny pojemnik wykonany z materiału dozwolonego do kontaktu z żywnością. Sprzęt i naczynia używane do pobierania próbek i do przygotowania próbki laboratoryjnej powinny być bezwonne, czyste i suche. 2. Sprzęt i naczynia Łódź czerwiec 2007

3.2. Pobieranie próbki cukru luz ze silosów, auto cystern pobiera się w trakcie załadunku lub rozładunku wg. pkt. 3.1 lub z samego silosu, autocysterny z każdego otworu zasypowego zagłębiając w cukrze próbnik PN-74 /C rys Próbę należy pobrać z całej głębokości autocysterny, tak by próbka ogólna, składająca się z próbek pierwotnych była nie mniejsza niż 4 kg. Łódź czerwiec Pobieranie próbki z partii przemieszczanego transporterem taśmowym nieopakowanego cukru (luz) wykonuje się za pomocą zainstalowanych sond mechanicznych lub przez zanurzenie narzędzi do pobierania próbek w strumieniu cukru, z całej głębokości i szerokości tego strumienia. Próbki pierwotne nie powinny być mniejsze niż 100 g. Częstotliwość pobierania należy tak dobrać by pobieranie próbek pierwotnych odbywało się podczas transportowania całej partii cukru oraz by próbka ogólna, składająca się z próbek pierwotnych była nie mniejsza niż 4 kg. 3. Pobieranie prób

Łódź czerwiec 2007

3.3 Pobieranie próbki cukru z opakowań Sposób wyboru opakowań. Opakowania do pobrania próbek jednostkowych należy pobrać losowo „na ślepo” wg. PN-83/N Próbki należy pobierać jedynie z opakowań nie uszkodzonych Liczba opakowań. Liczba opakowań, które należy wybrać z partii do pobrania z nich próbek jednostkowych, powinna być ustalona w zależności od liczby opakowań transportowanych w partii, zgodnie z tabelą. Liczba opakowań transportowych w partii Do 1516÷2526÷6364÷160161÷250251÷1000Powyżej 1001 Liczba opakowań transportowych do pobrania próbki

Łódź czerwiec Pobieranie próbek jednostkowych. Z każdego wybranego wg. pkt opakowania należy pobierać próbnikiem lub szufelką próbkę pierwotną w jednostkowej ilości, nie mniejszej niż 100 g. W przypadku cukru kryształu, cukru pudru, cukru żelującego w opakowaniach jednostkowych detalicznych, próbkę pierwotną stanowi jedno opakowanie. W przypadku cukru w kostkach oraz kandyzu w opakowaniach jednostkowych detalicznych, próbkę pierwotną stanowi jedno opakowanie. Próbki jednostkowe należy zbierać do pojemnika. Próbka ogólna nie powinna być mniejsza niż 4 kg. Otwory powstałe w opakowaniach przez wprowadzenie próbnika należy zabezpieczyć tak aby nie następowało zanieczyszczanie bądź usypywanie cukru.

3.4 Przygotowanie próbki laboratoryjnej. Próbkę ogólną, składającą się ze wszystkich próbek pierwotnych, należy dokładnie wymieszać /ostrożnie aby nie uszkodzić kostek lub kandyzu/. Następnie podzielić na trzy części, po ok. 1300g każda. Dwie próbki przeznaczyć do badań laboratoryjnych, a trzecią do ewentualnej analizy arbitrażowej. Próbki arbitrażowe należy przechowywać w suchym i chłodnym pomieszczeniu przez określony przepisami okres czasu. Cukier w kostkach oraz kandyz po ocenie sensorycznej przed wykonaniem oznaczeń fizykochemicznych należy dobrze rozetrzeć lub zemleć. Oznaczenie wilgotności wykonywać natychmiast po roztarciu kostek. Łódź czerwiec 2007

4. OPAKOWANIE I ZNAKOWANIE PRÓBEK LABORATORYJNYCH Opakowanie próbki laboratoryjnej oraz jego zamknięcie powinny być szczelne, czyste, suche i bezwonne oraz zabezpieczać próbkę laboratoryjną przed zmianami jakościowymi i ilościowymi. Zamknięcie opakowania zabezpiecza się w taki sposób, aby niemożliwe było jego otwarcie bez naruszenia tego zabezpieczenia. Opakowanie próbki laboratoryjnej powinno zostać opatrzone informacją zawierającą w szczególności: a) nazwę producenta, b) sortyment, klasę cukru c) wielkość partii, d) dane umożliwiające identyfikację partii e) nazwę odbiorcy f) nazwisko i podpis pobierającego próbki g) datę i miejsce pobrania próbki. Łódź czerwiec 2007

INFORMACJE DODATKOWE 1. Istotne zmiany w stosunku do PN-85/A a) zmieniono opis przedmiotu normy b) Określono sposób pobierania próbek z cukru przemieszczanego oraz z cukru transportowanego luzem c) dostosowano opakowanie i znakowanie próbek laboratoryjnych UWAGA: Norma PN-85-A Pakowanie i przygotowanie próbek przywoływana jest we wszystkich uaktualnionych normach w p.1.2 Normy przywołane oraz w p. dotyczącym wykonania analiz ( przeważnie p. 2.1 lub 2.2) Łódź czerwiec 2007

KONIEC Łódź czerwiec 2007

Cukier Pakowanie, przechowywanie i transport cukru PN Zamiast PN-86/A Łódź czerwiec 2007

propozycja: Przedmiotem normy są podstawowe wymagania dotyczące pakowania, przechowywania i transportu cukru. 1. WSTĘP 1.1. Przedmiot normy jest: Przedmiotem normy są podstawowe wymagania dotyczące pakowania, przechowywania i transportu cukru z wyłączeniem przechowywania i transportu cukru luzem. Łódź czerwiec 2007

ROZPORZĄDZENIE (WE) NR 178/2002 PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY z dnia 28 stycznia 2002 r. ustanawiające ogólne zasady i wymagania prawa żywnościowego, powołujące Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności oraz ustanawiające procedury w zakresie bezpieczeństwa żywności obowiązuje od r- Śledzenie życia produktu- od pola do widelca, identyfikacja. ROZPORZĄDZENIE (WE) NR 1829/2003 I 1830/2003 Z dnia 22 września 2003r W sprawie genetycznie zmodyfikowanej żywności i pasz W sprawie śledzenia i etykietowania organizmów zmodyfikowanych genetycznie Łódź czerwiec 2007

DYREKTYWA 2003/89/WE Z dnia 10 listopada 2003r Zmieniająca dyrektywę 2001/13/WE w odniesieniu do oznaczania składników obecnych w środkach spożywczych/ alergeny-oznakowanie/ DYREKTYWA 94/62/EC Dyrektywa dotycząca opakowań i odpadów opakowaniowych „ dyrektywa nowego podejścia”, której zadaniem jest dbałość o to, aby w obrocie znajdowały się tylko wyroby bezpieczne dla zdrowia, życia i środowiska. Ustawa o Bezpieczeństwie Żywności i Żywienia z dnia 25 sierpień 2006r

2. PAKOWANIE 2.1 Opakowania i materiały opakowaniowe Opakowania i materiały do pakowania cukru powinny spełniać wymogi prawne materiałów przeznaczonych do kontaktu z żywnością. / Rozporządzenie WE 1935/2004, Dyrektywa94/62/EC, Ustawa o Bezpieczeństwie Żywności i Żywienia z dnia 25 sierpień 2006r/ 2.2 Wymagania ogólne dla opakowań i materiałów opakowaniowych Opakowania i materiały do pakowania cukru powinny być czyste, suche i nieuszkodzone, bez obcych zapachów oraz powinny mieć atest władz sanitarnych. Łódź czerwiec 2007

2.3 Znakowanie Znakowanie opakowań z cukrem Cukier w opakowaniu jednostkowym znakuje się, podając co najmniej następujące informacje: 1) nazwa środka spożywczego, 2) dotyczące składników występujących w środku spożywczym, 3) datę minimalnej trwałości albo termin przydatności do spożycia / nie dotyczy cukru bez dodatków/, 4) sposób przygotowania lub stosowania, jeżeli brak tej informacji mógłby spowodować niewłaściwe postępowanie ze środkiem spożywczym, 5) dane identyfikacyjne: a) producenta środków spożywczego, b) miejsce pochodzenia, w przypadku gdy brak tej informacji mógłby wprowadzić konsumenta w błąd, 5) zawartość netto lub liczbę sztuk środka spożywczego w opakowaniu, Łódź czerwiec 2007

6) warunki przechowywania, jeżeli oznakowanie środka spożywczego zawiera informacje o terminie przydatności do spożycia oraz w przypadku, gdy jakość środka spożywczego w istotny sposób zależy od warunków jego przechowywania, 7) oznaczenie partii produkcyjnej rozumianej jako określona ilość środka spożywczego wyprodukowanego, przetworzonego lub zapakowanego w praktycznie takich samych warunkach, 8) Klasę jakości handlowej, jeżeli została ona ustalona w przepisach w sprawie szczegółowych wymagań w zakresie jakości handlowej artykułów rolno- spożywczych lub ich grup, albo inny wyróżnik jakości handlowej, jeżeli obowiązek podawania tego wyróżnika wynika z odrębnych przepisów. Dla cukru taki obowiązek wynika z Rozp.Min.Rol.i Roz.Wsi z dnia 23 grudnia 2003r W sprawie szczegółowych wymagań w zakresie jakości handlowej niektórych półproduktów i produktów przemysłu cukrowniczego. Łódź czerwiec 2007

3.PRZECHOWYWANIE 3.1 Warunki przechowywania cukru Warunki przechowywania cukru w magazynach płaskich i silosach a/ budynek magazynowy musi być w dobrym stanie technicznym, szczelny, chroniący wyroby magazynowane przed wilgocią i dostępem ptactwa lub szkodników; b/ posadzka magazynu winna być gładka, zaokrąglona przy styku ze ścianami łatwa do utrzymania w czystości oraz dezynfekcji. Ściany gładkie nie gromadzące kurzu. Punkty świetlne i okna zabezpieczone przed rozpryskiem szkła; c/ przy magazynie musi być szatnia i ubikacja dla pracowników; d/ w pomieszczeniu magazynowym musi być zapewniona wymagana temperatura i wilgotność względna powietrza uwzględniająca higroskopijne własności cukru. Wilgotność względna nie może przekraczać 70 %, a temperatura winna wynosić min C. W pomieszczeniu magazynowym musi być zainstalowana aparatura do pomiaru wilgotności i temperatury; e/ magazyn musi posiadać skuteczną ochronę przed szkodnikami. W magazynie może być przechowywany tylko cukier. f/ obejście magazynu winno być schludne, a drogi dojazdowe utwardzone; Łódź czerwiec 2007

3.1.2 Układanie i rozbieranie stosów cukru : a/ w przypadku układania stosów cukru na drewnianych podkładkach (ramkach)- sztaplowanie: - stosy z cukrem należy układać na drewnianych podkładach ( ramkach) wyścielonych papierem; - pracownicy pracujący na stosie worków z cukrem muszą posiadać obuwie miękkie; - stosy układane są dla każdego rodzaju cukru (opakowania) osobno; - odległość linii worków od ścian powinna wynosić 1 m, stos z cukrem powinien mieć kształt piramidy ściętej ze zbieżnością 5 cm na każdy 1 m wysokości; - odległość ostatniej warstwy worków od konstrukcji dachowej nie powinna być mniejsza niż 2 metry; - co 10 warstwę wkłada się pasy parciane zabezpieczające sztapel przed rozjechaniem; - przy rozbieraniu stosu stosuje się system schodowy polegający na zachowaniu różnicy poziomów poszczególnych warstw ze względu na bezpieczeństwo jak i na ograniczenie uszkodzenia opakowań; Łódź czerwiec 2007

b/ w przypadku składowania cukru na drewnianych paletach : - palety drewniane winny być ułożone jedna na drugiej do wysokości 4 warstw. Czwarta warstwa musi być warstwą wiążącą; - między warstwami winny być przekładki ze sklejki o grubości min. 10 mm. Na spodzie palety musi obowiązkowo znajdować się tekturowa podkładka; - palety układane są dla każdego rodzaju cukru (opakowania) osobno; - odległość linii palet od ścian powinna wynosić 1 m; - odległość ostatniej warstwy cukru od konstrukcji dachowej nie powinna być mniejsza niż 2 metry. Łódź czerwiec 2007

3.1.3 Warunki przechowywania opakowań i materiałów opakowaniowych cukru Magazyny przeznaczone do składowania opakowań powinny być zamykane, suche, zabezpieczające opakowania przed nagłymi zmianami temperatury i wilgotności oraz dostosowane do przechowywania opakowań na paletach. Wilgotność względna nie może przekraczać 70 %, a temperatura winna wynosić min C. W pomieszczeniu magazynowym musi być zainstalowana aparatura do pomiaru wilgotności i temperatury. Magazyn musi posiadać skuteczną ochronę przed szkodnikami Łódź czerwiec 2007

4. Transport 4.1. Środki transportu cukru. Do przewozu cukru stosuje się transport : a) kolejowy (wagony), b) samochodowy (samochody, naczepy, przyczepy, silosy) c) wodny (barki, siatki) 4.2. Przygotowanie środków transportu do załadowania. Wszystkie środki transportowe przeznaczone do przewozu cukru powinny być kryte, suche, czyste, bez obcych zapachów, zabezpieczające ładunek przed zamoknięciem. Wystające gwoździe i inne ostre części należy usunąć lub zabezpieczyć, aby nie uszkadzały opakowań podczas transportu. Środki transportu muszą spełniać zasady higieny i HACCP. Łódź czerwiec 2007

4.3 Wymagania dla silosów transportowych Silosy wykorzystywane do transportu cukru powinny mieć: 1. Powierzchnię wewnętrzną łatwą do utrzymania w czystości. 2. Atest Państwowego Zakładu Higieny o dopuszczeniu do kontaktu z żywnością przeznaczoną dla ludzi. 3. Czytelny napis na zewnętrznej powierzchni silosu wskazujący na jego przeznaczenie np. „TYLKO DO PRZEWOZU ŚRODKÓW SPOŻYWCZYCH”. 4. Książkę Kontroli Sanitarnej, w której odnotowywane są czynności wykonywane w celu przygotowania pojazdu do transportu żywności oraz wyniki kontroli prowadzonych przez administrację sanitarną. 5. Wąż rozładunkowy oznakowany niepowtarzalnym numerem oraz zabezpieczony odpowiednimi zaślepkami. 6. Odpowiedni sprzęt(przyłącza) do rozładunku umożliwiający bezpieczny rozładunek silosu u odbiorcy. 7. Wszystkie elementy wykorzystywane przy rozładunku cystern utrzymywane w czystości i przechowywane w przeznaczonych do tego celu schowkach z dala od szczotek, ściereczek, rękawic oraz zabezpieczone przed możliwością zanieczyszczenia w trakcie transportu. Łódź czerwiec 2007

8. Węże, złącza, filtry itp. muszą być wykonane z materiału dopuszczonego do kontaktu z żywnością oraz systematycznie sprawdzane i w razie uszkodzenia wymieniane Przyłącza wykorzystywane do wysypu cukru z silosu zabezpieczone na czas transportu przed zanieczyszczeniem. 9. Zamontowaną w pojeździe bezolejową sprężarkę powietrza, z filtrowaniem powietrza używanego przy rozładunku surowca przy zastosowaniu filtra 25 mm lub drobniejszego. 10. Instalację sprężonego powietrza wyposażoną w skuteczne urządzenia do usuwania wilgoci, które muszą być sprawdzane pod kątem poprawności pracy co najmniej 1x tydzień, a w przypadku nadmiernego zawilgocenia powietrza atmosferycznego przed każdym załadunkiem. Należy prowadzić ewidencję tej kontroli. 11. Systematycznie przeprowadzane testy pod kątem przestrzegania norm hałasu przez zamontowaną sprężarkę powietrza wykorzystywaną do rozładunku. Należy prowadzić ewidencję tej kontroli. 12. Zawory bezpieczeństwa zabezpieczone przed dostaniem się przez nie do silosu ciał obcych i owadów. 13. Przyłącze umożliwiające odprowadzenie w sposób skuteczny ładunków elektrostatycznych z powierzchni silosu. Łódź czerwiec 2007

INFORMACJE DODATKOWE 1. Istotne zmiany w stosunku do PN-86/A a) zmieniono opis przedmiotu normy b) Uaktualniono wymagania dla opakowań, sposoby oznakowania c) zaktualizowano warunki przechowywania, oraz transportu cukru UWAGA: Norma PN-86-A Pakowanie, przechowywanie oraz transport przywoływana jest w Normie PN – A – Cukier Biały w p. 4 Pakowanie, przechowywanie oraz transpor Łódź czerwiec 2007

KONIEC Łódź czerwiec 2007