Świat przedszkolaka prezentację przygotowała mgr Małgorzata Drabik

„Współczesne przedszkole ma stwarzać możliwie najkorzystniejsze warunki rozwoju dziecka, dostarczać mu bodźców stymulujących, wyrównywać braki wywołane niekorzystnymi warunkami środowiskowymi” - J. Lamęcka - Adamek –  

"...Dziecko rodzi się wszechstronnie uzdolnione, z pełną możliwością rozwoju we wszystkich kierunkach, potencjalną, wybitną inteligencją i zadatkami na rozwijanie wszelkiej twórczości oraz dużym talentem społecznym. Trzeba stworzyć mu możliwości ich maksymalnego rozwoju...„ - Dawid Lewis

"Pierwsze 6 lat życia to czas, gdy kształtują się podstawy całej naszej przyszłej edukacji. To wówczas dziecko, jeśli ma po temu idealne warunki, zdobywa wiedzę i umiejętności, które stanowią solidny fundament jego dalszej nauki, uczy się języka i wyrażania swoich emocji, tworzy więzi z dorosłymi i rówieśnikami, nabywa umiejętności społeczne, które umożliwiają mu znalezienie swojego miejsca w środowisku szkolnym i społeczeństwie" - T. Ogrodzińska -

Trzeci rok życia zamyka okres, który nazywamy wczesnym dzieciństwem Trzeci rok życia zamyka okres, który nazywamy wczesnym dzieciństwem. Nie wnosi pozornie żadnych rewelacji w postaci nowych form aktywności ruchowej dziecka, jednakże czynności, takie jak chodzenie, mówienie, samoobsługa, zabawa, tak dalece doskonalą się, że nabierają nowych wartości i nowego znaczenia. Dziecko, które kończy trzy lata dobrze orientuje się w swoim otoczeniu, ma już bogatą wiedzę o świecie, w którym żyje. Porusza się swobodnie, demonstruje różne formy aktywności ruchowej. Nie wymaga już stałej asekuracji i kontroli. Dzięki udoskonaleniu sprawności ruchowej rąk i znacznej precyzji ruchów potrafi celowo i skutecznie oddziaływać zarówno na przedmioty codziennego użytku, jak i na przedmioty używane w zabawie. Swobodnie porozumiewa się z otoczeniem za pomocą mowy, przekazując swoje informacje, zadając pytania.

Trzylatek jest samodzielny w zakresie samoobsługi Trzylatek jest samodzielny w zakresie samoobsługi. Samodzielnie organizuje sobie zabawę i współdziała w niej z innymi dziećmi, których towarzystwa zaczyna aktywnie poszukiwać. Zabawę, która jest główną formą działalności dziecka, obserwuje się we wszystkich jej postaciach. Zabawa dziecka to nie tylko rozrywka, lecz także jego “nauka” i “praca”, to jeden z czynników pobudzających rozwój psychiczny i ruchowy dziecka. Trzeci rok życia to również okres intensywnego rozwoju i ujawniania się cech osobowości dziecka. Łatwiej nam kierować tym rozwojem oraz wychowywać dziecko, ponieważ mamy możliwość słownego oddziaływania na jego zachowanie. Rozumie ono nasze polecenia, perswazje, wyjaśnienia i reaguje na nie. Jednakże w tym czasie pojawiają się też reakcje przekory, negatywizmu (wszystko “na nie”). Z tych względów okres ten, wymagający wyrozumiałości i cierpliwości ze strony dorosłego, nazywamy “okresem uporu, przekory i negatywizmu”. Dojrzałość umysłowa, ruchowa, emocjonalna i społeczna osiąga ten stopień, przy którym dziecko, bez szkody, a natomiast z korzyścią dla dalszego rozwoju, może opuścić swoje naturalne środowisko, jakim jest rodzina i zacząć przebywać w środowisku oddziałującym wychowawczo w sposób systematyczny i zamierzony - w przedszkolu. Osiąga zatem ten stopień rozwoju, który można by nazwać “dojrzałością przedszkolną”.

Czterolatek w przedszkolu W wieku czterech lat pojawiają się pierwsze oznaki rodzenia się u dzieci teorii umysłu, czyli świadomości, że inni ludzie mają swój własny wewnętrzny świat myśli i uczuć, które pozostają niezależne od stanów umysłu innej osoby. By w pełni pojąć ten świat, dzieci muszą zrozumieć, że w każdym z nas tkwi inna natura i wiedzieć, że nie wszyscy czujemy tak samo, jak dziecko. I znów wiele wskazuje na to, że przedszkolaki są już do tego zdolne. Okres czterech lat jest czasem w którym dziecko bardzo chętnie uczestniczy w wyprawach, odkryciach i wszelkich atrakcjach związanych z przygodą. Czterolatki są także uroczymi „gadułami”. Wykorzystują zdobytą już umiejętność werbalizacji w poznawaniu, rozumieniu i opowiadaniu o wszystkim co jest dookoła. Zadają ogromną ilość pytań, często w takim tempie że dorosły ma trudność z udzieleniem odpowiedzi. A dlaczego trawa jest zielona, dlaczego niebo jest niebieskie, dlaczego śnieg jest biały itp. to niektóre z pytań jakimi zasypywani są już często umęczeni nauczyciele i rodzice.

Zadawanie przez dziecko pytań jest pożądanym objawem, i świadczy o ciekawości dziecka w stosunku do świata zewnętrznego. Zgodnie z prawami rozwoju dziecko w wieku 4 lat może jeszcze łatwo tracić poczucie bezpieczeństwa, poza tym zaczyna przeciwstawiać się wszelkim poleceniom które do tej pory wykonywało grzecznie i bez protestów. Różnymi sposobami, również poprzez upór i bunt dąży do wzbogacenia własnego „ja”. Czterolatek odczuwa też chęć podobania się, pragnie skupiać na sobie uwagę. Dziecko w tym wieku nawiązuje pierwsze przyjaźnie i doświadcza pierwszych rozczarowań. Dzieci w tym wieku często przejawiają wręcz fanatyczny stosunek do prawdy i może też odczucie zagrożenia w pewnych okolicznościach. W wielu przypadkach szczególnie podczas uporu czy buntu bezcelowe jest przesadne tłumaczenie czy stosowanie jakichkolwiek kar. Bardzo potrzebna jest w tym okresie określenie jasnych granic, stanowczość i konsekwencja. Konieczne są też dowody miłości do dziecka, zainteresowania jego problemami i wspierania poczucia własnej wartości dziecka, pewności siebie i utwierdzania jak duże są jego możliwości, podpowiadanie rozwiązań i sposobów na pokonanie strachu czy smutku. Takie postępowanie w miarę upływu czasu spowoduje z pewnością łatwiejsze i szybsze dostosowanie się dziecka pobytu w przedszkolu, poprzez co nastąpi wzrost jego poczucie bezpieczeństwa.

Świat według pięciolatka Dziecko w wieku pięciu lat staje się doskonałym kompanem do zabawy i partnerem do współpracy.

Pięciolatek w skupieniu przygląda się światu

Jego rozwój bywa często zaskakujący Jego rozwój bywa często zaskakujący. Jeszcze do niedawna dziecko było wulkanem energii, a teraz potrafi dłużej koncentrować się na danej zabawie. Około piątego roku u wielu dzieci powraca czas zachwycającej równowagi. Stają się pogodzone z sobą, są spokojne, przyjacielskie, można na nich polegać. Zabawa wzbogaca się też o dodatkową formę aktywności – jest nią praca. Charakteryzuje się ona tym, że dziecko nie przerywa wykonywanego zadania, jeśli mu coś do skończenia brakuje uzupełnia. Jest wy­trwałe w swojej intencji i dopiero z chwilą ukończenia pracy oddala się od niej. Oznacza to, że dziecko łączy zabawę z doświadczaniem, poszukiwaniem, ze sztuką, z pracą, które dopiero później ulegają zróżnicowaniu. Między czwartym a szóstym rokiem życia świadomość mo­ralna dziecka przestaje być wiązana z możliwością otrzymania nagrody czy kary, a zaczyna obejmować ogólniejsze, abstrakcyjne standardy przekształcające się w dalszych latach do ocen moralnych czy słuszności. W miarę rozwoju zdolności postrzegania i umiejętności po­znawczych, dzieci coraz sprawniej uczą się dostrzegać sygnały wskazujące na trudną sytuację emocjonalną innych ludzi i potrafią odpowiednio zareagować.

Pięcioletnie dzieci chętnie naśladują życie dorosłych, odtwarzają ich role - bawią się w mamę, dom, chłopcy udają kierowcę. Interesują się różnymi urządzeniami i eksperymentują z nimi: rozkręcają latarkę, otwierają pilot od telewizora. Pięciolatki interesują się życiem i sprawami dorosłych. Naśladują ich i chętnie odgrywają ich role. Obiektami wielkiego zainteresowania są często w tym wieku urządzenia - komputer, telefon komórkowy, odtwarzacz CD, telewizor.

Pięciolatek… naśladuje podczas zabaw życie dorosłych – np. dziewczynki bawią się w mamę, dom, chłopcy bawią się samochodem, narzędziami, w wojnę, udają kierowcę próbuje samodzielnie robić książeczki z obrazkami, wkleja w nie naklejki, przerysowuje, kopiuje, tworzy samodzielne prace rysunkowe, malarskie, rzeźbiarskie, zamiast bajek o wróżkach lub zwierzętach, chętniej słucha opowieści zbliżonych do rzeczywistości lub opowiadań przygodowych, słucha muzyki, śpiewa i tańczy, próbuje pisać listy do Świętego Mikołaja, choć zaczyna powątpiewać, czy on na pewno istnieje, robi prezenty dla innych, bardzo chce mieć kolegów w swoim wieku, potrafi się z nimi bawić np. samochodami, w kowboja, interesuje się telewizją, biegle posługuje się pilotem, jeśli ma to w domu i ma do tego dostęp to: obsługuje komputer, telefon komórkowy, odtwarzacz CD, lubi wspólnie z rodzicami przeprowadzać drobne eksperymenty np. rozpuszczanie lodu w wodzie, ubijanie piany z białek, sadzenie roślin, chętnie zakłada zielnik, poznaje świat, obserwuje gwiazdy, lubi zbierać skarby i samemu je tworzyć, np. robi „skarby” z kolorowych papierków od cukierków, chowa je, zakopuje, gromadzi w kieszeniach, eksperymentuje z różnymi urządzeniami np.: rozkręca latarkę, otwiera pilot od telewizora.

Pięciolatek zaczyna żyć w zgodzie ze światem. Jest miły i uczynny Pięciolatek zaczyna żyć w zgodzie ze światem. Jest miły i uczynny. Potrafi lepiej kontrolować swoje frustracje, chociaż nadal bardzo się złości, jeśli nie może zrobić czegoś po swojemu.

Fantazja dziecka pięcioletniego jest ogromna, ale potrafi ono już odróżnić ją od rzeczywistości. Stąd tak dużą przyjemność czerpie ono z opowiadanych historii, które doskonale zapamiętuje i domaga się ich kontynuacji. Zadaje dużo pytań, dzięki którym chce odróżniać fikcję od rzeczywistości. Próbuje zrozumieć zasady funkcjonowania świata.

Pięciolatek w nowej roli Awans edukacyjny dzieci 5-letnich wraz z uwypukleniem ich odrębności w ramach wychowania przedszkolnego, zapoczątkowany został reformą systemu oświaty obniżającą dolną granicę obowiązku szkolnego, inicjując tym samym powszechność nauki szkolnej dzieci 6-letnich. Regulacje prawne dotyczące ich wcześniejszych uprawnień w ramach edukacji przedszkolnej przeniesione zostały na dzieci 5-letnie.

Zgodnie z zapisami nowelizacji z 2009 roku ustawy o systemie szkolnym dzieci 5-letnie nabyły prawo do nauki. Z jednej strony wprowadzono zapis o rocznym obowiązkowym przygotowaniu przedszkolnym dla dzieci 5-letnich, z drugiej dano im także prawo do wcześniejszego spełniania obowiązku szkolnego. Jednak obowiązkowym rocznym przygotowaniem przedszkolnym objęte zostaną wszystkie dzieci 5-letnie dopiero począwszy od roku szkolnego 2011/2012 (art. 26 nowelizacji), natomiast w latach 2009–2011 pięciolatki posiadać będą jedynie prawo do odbycia rocznego przygotowania przedszkolnego (art. 9, tamże). Z kolei wcześniejszą naukę szkolną będą one mogły podejmować nie wcześniej niż w roku szkolnym 2012/2013 (art. 26, tamże). Dzieci 5-letnie nigdy przedtem nie były przedmiotem szczególnego zainteresowania władz oświatowych. Aż do 2009 roku nie istniały w ustawodawstwie oświatowym jakiekolwiek zapisy dające tym dzieciom prawo do nauki.

Czy sześciolatek jest gotowy rozpocząć naukę w szkole podstawowej?   Naukę w wieku 6 lat może rozpocząć dziecko, które: było objęte wychowaniem przedszkolnym w roku poprzedzającym naukę, lub posiada właściwą opinię poradni psychologiczno-pedagogicznej

Dla jakiego dziecka klasa I jest najlepszym rozwiązaniem?   Klasa I jest właściwym miejscem dla dziecka, które: jest ciekawe świata, zadaje pytania i szuka odpowiedzi na nie, dobrze czuje się w grupie rówieśników, posiada gotowość do nauki czytania, pisania i liczenia (m.in. rozróżnia stronę prawą i lewą, określa kierunki i ustala położenie obiektów w stosunku do własnej osoby, interesuje się czytaniem i pisaniem, książkami itp.) zgodnie funkcjonuje w zabawie i sytuacjach zadaniowych, w zrozumiały sposób mówi o swoich potrzebach i decyzjach, wykonuje czynności samoobsługowe i higieniczne, uczestniczy w grach i zabawach z rówieśnikami.

Jakie są korzyści z zapisania dziecka sześcioletniego do I klasy?   Dziecko, które w wieku 6 lat rozpocznie naukę w szkole podstawowej: ma możliwość wszechstronnego rozwoju, dzięki szerokiej ofercie bezpłatnych zajęć dodatkowych, uczy się samodzielności i łatwiej nawiązuje kontakty, uczy się poprzez zabawę, gry i sytuacje zadaniowe, ma możliwość wykorzystania swojej inwencji twórczej, ma większe szanse edukacyjne niż jego rówieśnicy w oddziałach przedszkolnych, wcześniej przystępuje do matury i rozpoczyna studia w tym samym wieku, co jego koledzy z pozostałych państw Unii Europejskiej.

Decyzja o nauce szkolnej wyznaczana jest dzisiaj nie tylko, jak dotąd, przez metrykę, ale jeszcze przez inne dwa czynniki: dojrzałość oraz decyzję rodziców. Tak będzie przez trzy lata. Minister ma nadzieję, że w tym czasie uda się wypracować model najlepszy z możliwych.