Jeziora Lobeliowe na Pomorzu Lobelia lakes POMERANIA

Występowanie w Polsce W Polsce jest, według różnych źródeł, 150-170 jezior lobeliowych. Listę 163 akwenów opublikował Kraska i współprac. (1996) w czasopiśmie "Chrońmy Przyrodę Ojczystą" i ta opublikowana drukiem lista została wzięta za podstawę do niniejszej analizy. Podobną listę opublikował Szmeja (1996) w czasopiśmie "Fragmenta Floristica et Geobotanica, series Polonica". Liczba ujętych na liście akwenów obejmuje także jeziora, w których gatunki "lobeliowe" występowały w czasach historycznych, ale już wyginęły. Kraska i współprac. (1996) nie potwierdził mimo badań występowania żadnego z gatunków charaktyerystycznych w 20 jeziorach, które wobec tego należałoby skreślić z listy. Natomiast nie ma podstaw do skreślenia z listy akwenów, które nie były ostatnio badane. Do dalszych analiz przyjęto więc liczbę 143 jezior lobeliowych. Jeziora lobeliowe w Polsce są skoncentrowane niemal wyłącznie na Pomorzu, tylko trzy jeziora (Czarne, Długie i Tyrsko (Gutkowskie)) znajdują się na Pojezierzu Mazurskim, a jedno (Wielki Staw) - w Karkonoszach.

Czym jest Jezioro Lobeliowe ? Jeziora lobeliowe są specyficznym typem ekosystemów jeziornych, o oligotroficznychwodach, gromadzących unikatową roślinność z udziałem m. in rzadkich i występującychwyłącznie w takich ekosystemach gatunków: lobelii jeziornej (Lobelia dortmanna), poryblinu jeziornego (Isoetes lacustris) i brzeżycy jednokwiatowej (Litorella uniflora).Czasami za czwarty gatunek charakterystyczny uważa się wywłócznik skrętoległy(Myriophyum alternifolium).

Poryblin jeziorny Poryblin jeziorny (Isoëtes lacustris ) – gatunek roślin z klasy widłaków różnozarodnikowych. Rośnie w zbiornikach wodnych Syberii, Europy i w Ameryce Południowej. W Polsce występuje głównie na Pomorzu Zachodnim, w regionie o największej koncentracji jezior lobeliowych.

Lobelia jeziorna Lobelia jeziorna (Lobelia dortmanna), zwana też stroiczką wodną lub jeziorną – gatunek roślin z rodziny dzwonkowatych. Roślina objęta w Polsce ścisłą ochroną gatunkową.

Brzeżyca jednokwiatowa Brzeżyca jednokwiatowa (Littorella uniflora (L.) Asch.) – gatunek rośliny z rodziny babkowatych. Według nowszych ujęć taksonomicznych jest to synonim gatunku Plantago uniflora Występuje w Europie i na Azorach. W Polsce występuje na Pomorzu Zachodnim, gdzie stwierdzono jego występowanie w ok. 100 jeziorach oraz na jednym stanowisku w Kotlinie Zasieckiej.

Brzeżyca jednokwiatowa

Wywłócznik skrętoległy Wywłócznik skrętoległy (Myriophyllum alterniflorum DC.) – gatunek rośliny wodnej z rodziny wodnikowatych. Występuje w Europie (głównie zachodniej i północnej), w północnej Afryce oraz w północno-wschodniej Ameryce Północnej. W Polsce występuje na Pojezierzu Pomorskim i Pojezierzu Włodawskim.

Zwierzęta W jeziorach lobeliowych występuje wiele charakterystycznych gatunków bezkręgowców, wiele ważek, chrząszczy wodnych, pluskwiaków wodnych.

Gdzie występują? Zasięg geograficzny jezior lobeliowych na świecie obejmuje Skandynawię, Islandię, wyspy duńskie, wyspy brytyjskie, północne obszary Ameryki Pn.,Nową Zelandię. Jeziora tego typu trafiają się także w Alpach, Pirenejach, górach Szkocji i w Masywie Centralnym.

Jezioro Głęboczek Głęboczek (Głębock) – jezioro położone na terenie gminy Lipnica w województwie pomorskim, w powiecie bytowskim. Powierzchnia 4,8 ha, długość 650 m, szerokość 240 m, głębokość do 42 m.

Jezioro Głęboczek k. Bytowa

Jezioro Głęboczek k. Bytowa

Głębokie Jezioro Głębokie Jezioro (kaszb. Jezoro Głãbòczé) - wytopiskowe jezioro lobeliowe we wsi Sitno w północnej Polsce, w województwie pomorskim, w powiecie kartuskim, w gminie Przodkowo, na obszarze Pojezierza Kaszubskiego ("Kartuski Obszar Chronionego Krajobrazu"). Według urzędowego spisu opracowanego przez Komisję Nazw Miejscowości i Obiektów Fizjograficznych (KNMiOF) nazwa tego jeziora to Głębokie Jezioro. W różnych publikacjach i na mapach topograficznych jezioro to występuje pod nazwą Jezioro Głębokie. Powierzchnia zwierciadła wody według różnych źródeł wynosi od 44,7 ha przez 51,0 ha do 56,6 ha. Zwierciadło wody położone jest na wysokości 159,9 m n.p.m. Średnia głębokość jeziora wynosi 6,2 m, natomiast głębokość maksymalna 18,2 m lub 20,9 m W oparciu o badania przeprowadzone w 1992 roku wody jeziora zaliczono do II klasy czystości.

Jezioro Głębokie

Jezioro Bobięcińskie Wielkie Jezioro Bobięcińskie Wielkie – jezioro lobeliowe w północnej Polsce na Pojezierzu Bytowskim. Powierzchnia jeziora wynosi 524,6 ha, jest ono położone na wysokości 177 m n.p.m. Największa głębia wynosi 48 m. Jezioro charakteryzuje się bardzo rozwiniętą linią brzegową, z kilkoma wyspami. Obiekt jest doskonale zachowany. Pozostałą część wyspy, ok. 5-6 ha. zajmowała osada otwarta. Wyspa połączona była ze stałym lądem poprzez most datowany na wiek XII. Południowy kraniec jeziora stanowił skrajne północne skrzydło umocnień Wału Pomorskiego wykonanych w okresie pokojowym do roku 1939. Wzdłuż zachodniego brzegu zachowały się umocnienia ziemne. W północnym sąsiedztwie jeziora znajduje się wzniesienie Skibska Góra (228 m n.p.m.), przy południowym Godna Góra (225 m n.p.m.) oraz nad samym brzegiem zwężająca jezioro Sypała (192,7 m n.p.m.). W części północnej jezioro połączone jest wykopanym w latach 70. płytkim, kilkudziesięciometrowej długości kanałem z jeziorem Bobięcińskim Małym. Najbliższe wsie to Bobięcino i Cybulin. Według niektórych źródeł jest to największe w Polsce i jedno z największych w Europie jezior lobeliowych.

Jezioro Bobięcińskie Wielkie

Zagrożenia! Głównym czynnikiem zagrożenia są procesy zachodzące w zlewni, przede wszystkim spływy ze zlewni. Jeziora lobeliowe są bardzo podatne na: eutrofizację, stąd silnie zagrażają im np. spływy z pól lub ścieki bytowe, zręby zupełne w bezpośrednim sąsiedztwie jezior, powodujące spływ substancji humusowych, wody odprowadzane do nich z odwadnianych torfowisk, nadmierne użytkowanie rekreacyjne, oddziałujące zarówno przez dopływ biogenów, jak i przez mechaniczne niszczenie roślinności lobeliowej, hodowli ryb.

Zagrożenia