POLSKIE SIŁY ZBROJNE

"Siły Zbrojne Rzeczypospolitej Polskiej służą ochronie niepodległości państwa i niepodzielności jego terytorium oraz zapewnieniu bezpieczeństwa i nienaruszalności jego granic. Siły Zbrojne zachowują neutralności w sprawach politycznych oraz podlegają cywilnej i demokratycznej kontroli.„ "Siły Zbrojne ponadto mogą brać udział w zwalczaniu klęsk żywiołowych i likwidacji ich skutków, działaniach antyterrorystycznych, akcjach poszukiwawczych oraz ratowania życia ludzkiego, a także w oczyszczaniu terenów z materiałów wybuchowych i niebezpiecznych pochodzenia wojskowego oraz ich unieszkodliwianiu."

W skład Sił Zbrojnych wchodzą jako ich rodzaje: Wojska Lądowe, Siły Powietrzne, Marynarka Wojenna. Wojska Specjalne. Żandarmeria wojskowa - wyodrębniona służba

Wojska Lądowe Wojska Lądowe, przeznaczone są do zapewnienia obrony przed atakiem lądowo-powietrznym w dowolnym rejonie kraju, na każdym kierunku, w obliczu każdej formy zagrożenia militarnego. Zgodnie z wymogami współczesnego pola walki wojska lądowe przystosowane są do wykonywania zadań operacyjnych i taktycznych w skomplikowanych warunkach technicznych, meteorologicznych i bojowych. Dysponując dużą siłą ognia, manewrowością, ruchliwością i odpornością na uderzenia przeciwnika, stanowią trzon sił zbrojnych. Współczesne wojska lądowe cechuje całkowite zmotoryzowanie, szerokie wykorzystanie nowoczesnych technik prowadzenia walki oraz wielopłaszczyznowe współdziałanie z siłami powietrznymi i marynarki wojennej. Wojska lądowe dysponują własnym szkolnictwem wojskowym, chorążych i podoficerów. Święto Wojsk Lądowych – 12 września

Wojska Lądowe dzielą się na następujące rodzaje wojsk: Obrony przeciwlotniczej Pancerne Rakietowe i artylerii Inżynieryjne Łączności i informatyki Aeromobilne Rozpoznanie walki radioelektronicznej Zmechanizowane Obrony przeciwchemicznej.

Siły Powietrzne Głównym zadaniem Sił Powietrznych, jest prowadzenie operacji mających na celu uzyskanie przewagi w powietrzu i wspieranie oddziałów innych Rodzajów Sił Zbrojnych. Składają się z Wojsk Lotniczych, Wojsk Obrony Przeciwlotniczej i Wojsk Radiotechnicznych.

Główne zadania Marynarki Wojennej: ochrona polskich interesów na morzu, szczególnie w wyłącznej strefie ekonomicznej we współpracy z Morskim Oddziałem Straży Granicznej; zapewnienie bezpiecznej żeglugi w polskiej strefie odpowiedzialności; ochrona ekologiczna polskich obszarów morskich; ratowanie życia na morzu w polskiej strefie odpowiedzialności, ale także poza nią; realizacja polskiej morskiej racji stanu; demonstrowanie obecności na morzu w polskiej strefie zainteresowania państwa; udział w operacjach pokojowych i antyterrorystycznych; szkolenie i przygotowywanie sił do realizacji zadań bojowych na wypadek zagrożenia dla bezpieczeństwa państwa; utrzymanie odpowiednio wysokiej gotowości bojowej na wypadek wojny; odpowiednio wczesne wykrycie zagrożenia dla bezpieczeństwa państwa od strony morza; obrona państwa podczas wojny przed atakiem od strony morza; utrzymanie panowania na morzu podczas wojny w odpowiedniej strefie obrony przy współdziałaniu z Siłami Powietrznymi; obrona wybrzeża i terenów nadmorskich przy współpracy z Wojskami Lądowymi i Siłami Powietrznymi

Marynarka Wojenna RP posiada: Około 60 okrętów głównych i około 40 pomocniczych, 5 okrętów podwodnych (Orzeł, Sokół, Sęp, Bielik, Kondor) Fregaty, okręty szkolne, okręty ratownicze, niszczyciele min, trałowce, korwety rakietowo- artyleryjskie, Około 15 samolotów i 35 śmigłowców, Samoloty transportowe, monitoringu ekologicznego, ratownicze, Śmigłowce transportowe, zwalczania okrętów podwodnych, śmigłowce ratownictwa medycznego 50 armat przeciwlotniczych,

Żandarmeria wojskowa Żandarmeria Wojskowa ( ŻW ) została sformowana z dniem 1 września 1990 r. Terenowe jednostki organizacyjne ŻW utworzono na bazie rozformowywanych organów Wojskowej Służby Wewnętrznej, a Komendę Główną ŻW w miejsce Szefostwa WSW. Świętem Żandarmerii Wojskowej jest dzień 13 czerwca. Znakiem ŻW jest emblemat przedstawiający nałożone na siebie litery "ŻW", umieszczone wewnątrz koła otoczonego wieńcem laurowym. Kropka nad literą "Ż" jest w kształcie czarnego znicza z płomieniem, wnętrze znaku jest szkarłatne, a płomień znicza żółty.

Zadania Żandarmerii Wojskowej: ochranianie porządku publicznego na terenach i obiektach jednostek wojskowych oraz w miejscach publicznych, zapobieganie popełnianiu zjawisk patologicznych, a w szczególności alkoholizmowi i narkomanii w Siłach Zbrojnych, zwalczanie klęsk żywiołowych, nadzwyczajnych zagrożeń środowiska i likwidowanie ich skutków oraz czynne uczestniczenie w akcjach poszukiwawczych, ratowniczych i humanitarnych, mających na celu ochronę życia i zdrowia oraz mienia, kontrolowanie przestrzegania dyscypliny wojskowej oraz porządku publicznego, interweniowanie w przypadkach naruszania dyscypliny wojskowej lub porządku publicznego, wykonywanie czynności operacyjno – rozpoznawczych, poszukiwanie sprawców przestępstw i wykroczeń oraz zaginionych żołnierzy, a także poszukiwanie utraconych przez jednostki wojskowe: broni, amunicji, materiałów wybuchowych i innego mienia wojskowego oraz materiałów zawierających informacje niejawne, zabezpieczanie śladów i dowodów popełnienia przestępstw i wykroczeń oraz sporządzanie ekspertyz i opinii kryminalistycznych, kontrola posiadania uprawnień do użycia munduru oraz odznak i oznak wojskowych, konwojowanie osób, dokumentów i mienia wojskowego, przymusowe doprowadzanie osób, w zakresie i na zasadach przewidzianych w przepisach o postępowaniu karnym, skarbowym, karnym wykonawczym i cywilnym, wykonywanie zadań policji sądowej w sądach wojskowych i wojskowych jednostkach organizacyjnych prokuratury;

Umundurowanie Obecnie w Wojsku Polskim występuje kilka rodzajów umundurowania, które w zależności od przeznaczenia dzieli się na ubiory: mundury wieczorowe – noszone są tylko przez oficerów zgodnie ze zwyczajem przyjętym w środowisku cywilnym, mundury zasadnicze: mundur galowy – noszony przez żołnierzy zawodowych w czasie uroczystości związanych z uczczeniem świąt państwowych i wojskowych z udziałem Prezydenta RP, marszałków Sejmu i Senatu, prezesa Rady Ministrów i ministra obrony narodowej. Żołnierze występują w nim również podczas uroczystych spotkań służbowych, świąt rodzajów sił zbrojnych i jednostek wojskowych, mianowań na kolejne stopnie wojskowe oraz wyróżnień żołnierzy orderami i odznaczeniami mundur wyjściowy – noszony powszechnie jako podstawowa forma umundurowania żołnierzy zawodowych i słuchaczy szkół wojskowych w toku wykonywania codziennych obowiązków służbowych

mundur służbowy – noszony przez generałów oraz żołnierzy pododdziałów reprezentacyjnych w trakcie pełnienia służby i wystąpień w szyku zwartym podczas uroczystości państwowych mundur polowy (ćwiczebny) – noszony przez żołnierzy w trakcie wykonywania zadań służbowych w ramach szkolenia bojowego oraz pełnienia służby wartowniczej (wewnętrznej i garnizonowej) mundury roboczy – noszony w czasie obsługi uzbrojenia, sprzętu technicznego oraz wykonywania prac gospodarczych mundury specjalne – noszony w trakcie pracy przy sprzęcie wymagającym wyposażenia ochronnego Ubiory zasadnicze występują w następujących barwach: wojskach lądowych – w kolorze khaki w wojskach lotniczych i obrony powietrznej – w kolorze stalowym w marynarce wojennej – w kolorze granatowym i białym. Ubiory polowe są noszone przez wszystkich żołnierzy w barwach ochronnych

Czapki Kolor otoku czapki garnizonowej uzależniony jest od rodzaju wojsk i służb. W wojskach lądowych kolory, nawiązujące do barw Wojska Polskiego II Rzeczypospolitej, określone zostały na podstawie rozkazu ministra Obrony Narodowej z 2 stycznia 1991 roku w sprawie dziedziczenia i kultywowania tradycji oręża polskiego. granatowy (nawiązujący do barwy granatowego munduru piechoty od XVIII w.), noszony przez: generałów, żołnierzy jednostek zmechanizowanych i zmotoryzowanych, jednostek zabezpieczenia materiałowego, słuchaczy szkół i ośrodków szkolenia tych rodzajów wojsk i służb, żołnierzy zawodowych korpusu sprawiedliwości i obsługi prawnej, żołnierzy kompanii reprezentacyjnej Wojska Polskiego; pomarańczowy (nawiązujący do barwy otoków na rogatywkach i barwy korpusów wojsk pancernych i samochodowych do 1951 roku), noszony przez: żołnierzy jednostek dziedziczących tradycje wojsk pancernych i samochodowych, żołnierzy jednostek rozpoznawczych, słuchaczy szkół i ośrodków szkolenia tych rodzajów wojsk; ciemnozielony (nawiązujący do barwy mundurów artylerii od XVII w. i barwy otoków na rogatywkach tego rodzaju wojsk do 1951 roku), noszony przez: żołnierzy wojsk rakietowych i artylerii, jednostek wojsk obrony przeciwlotniczej, słuchaczy szkół i ośrodków szkolenia tych rodzajów wojsk;

czarny (nawiązujący do barw wyłogów i wypustek mundurów wojsk inżynieryjnych od XVIII w. oraz barwy otoków na rogatywkach tego rodzaju wojsk do 1951 roku), noszony przez: żołnierzy jednostek wojsk inżynieryjnych i obrony przeciwchemicznej, jednostek zabezpieczenia technicznego, służby kartograficznej i topogeodezyjnej, słuchaczy Wojskowej Akademii Technicznej, szkół i ośrodków szkolenia tych rodzajów wojsk i służb; chabrowy (nawiązujący do barwy wypustek i lampasów wojsk łączności od 1919 roku), noszony przez: żołnierzy jednostek dowodzenia, wojsk łączności i radiotechnicznych, rozpoznania i walki radioelektronicznej, słuchaczy szkół i ośrodków szkolenia tych rodzajów wojsk i służb; wiśniowy (nawiązujący do barwy otoków służby medycznej do 1951 roku), noszony przez: żołnierzy jednostek służby medycznej, lekarzy i żołnierzy zatrudnionych w wojskowych szpitalach i sanatoriach, słuchaczy Wojskowej Akademii Medycznej, szkół i ośrodków szkolenia służby medycznej; szkarłatny (nawiązujący do barwy wypustek i otoków żandarmerii do 1939 roku), noszony przez: żołnierzy jednostek żandarmerii, słuchaczy szkół i ośrodków szkolenia tej służby; fioletowy (nawiązujący do barwy wypustek służby duszpasterskiej do 1951 roku), noszony przez kapelanów wojskowych; żółty, noszony przez: żołnierzy sztabu 1 Warszawskiej Dywizji Zmechanizowanej i 1 Warszawskiej Brygady Pancernej.

Berety Zielony - jednostki wojsk lądowych Czarne - w pododdziałach czołgów, w jednostce 11 Dywizji Kawalerii Pancernej, Bordowy - w jednostce desantowo szturmowej i kawalerii powietrznej, Niebieskie - w jednostkach obrony wybrzeża, Szkarłatne - w jednostkach żandarmerii wojskowej, Brązowe - w jednostkach obrony terytorialnej, Szare - w jednostce specjalnej GROM

Oznaki stopni wojskowych Oznaki stopnia wojskowego w wojskach lądowych i lotniczych są w kolorze matowo-srebrnym, a w marynarce w kolorze złotym. Oznaki umieszcza się na: nakryciach głowy - z wyjątkiem czapek futrzanych, wszystkich beretów w marynarce wojennej, beretów do ubioru polowego dla żołnierzy rezerwy i beretu do ubioru roboczego oraz hełmofonów i hełmów; naramiennikach - z wyjątkiem ubiorów roboczych; rękawach kurtek wyjściowych i bluz wyjściowych oraz półpłaszczy w marynarce wojennej; na lewym przodzie kurtki zimowej nieprzemakalnej, kombinezonu pilota, bluzy ćwiczebnej marynarskiej i oficerskiej, swetra oficera marynarki wojennej, na wysokości piersi. 

ODZNAKI JEDNOSTEK WOJSKOWYCH Honorowe i pamiątkowe odznaki pododdziałów i oddziałów utożsamiają żołnierzy, kadrę i weteranów z jednostką wojskową, w której pełnią lub pełnili służbę. Współczesne odznaki nawiązują do tradycji orężnych wojska polskiego. W większości z nich zachowane zostały elementy krzyża i orła. Obok tych motywów pojawiają się inne charakterystyczne dla danego rodzaju sił zbrojnych (np. kotwica w marynarce wojennej, biało - czerwona szachownica w lotnictwie, w wojskach lądowych skrzydła husarskie). Nowymi elementami są m.in. daty restrukturyzacji lub powstania jednostki lub daty historyczne związane z tradycjami kultywowanymi przez jednostkę. Często na odznakach pojawiają się elementy uzbrojenia odpowiadające aktualnemu stanowi techniki.

Rezerwa Rezerwa - potoczne określenie żołnierzy rezerwy, są to osoby przeniesione do rezerwy po zwolnieniu z czynnej służby wojskowej, w tym z zawodowej służby wojskowej lub ze służby wojskowej kandydatów na żołnierzy zawodowych, albo bez odbycia tej służby (jeżeli posiadają przydatne w wojsku kwalifikacje), jeżeli w dalszym ciągu podlegają obowiązkowi służby wojskowej. Żołnierze rezerwy mogą być powołani na jednodniowe lub krótkotrwałe ćwiczenia żołnierzy rezerwy lub powołani do czynnej służby wojskowej w przypadku ogłoszenia mobilizacji lub wojny. Podstawowym podziałem żołnierzy rezerwy jest podział na: kadrę rezerwy (oficerowie, podchorążowie i podoficerowie rezerwy); szeregowych rezerwy.

Uzbrojenie Sprzęt strzelecki jest przeznaczony do zwalczania pojedynczych i grupowych celów żywych oraz lekko opancerzonego sprzętu i środków ogniowych na stosunkowo małych odległościach. Dzieli się na indywidualny i zespołowy. Do sprzętu indywidualnego, stanowiącego uzbrojenie pojedynczego żołnierza, są zaliczane: pistolety, pistolety maszynowe i karabinki. Natomiast do sprzętu zespołowego, wchodzącego w skład wyposażenia pododdziałów, a także wozów bojowych, jednostek pływających i latających, zalicza się karabinki i karabiny maszynowe (w tym wielkokalibrowe). Oddzielną grupę sprzętu strzeleckiego stanowią środki wyspecjalizowane: karabinki-granatniki, karabiny wyborowe, granatniki ręczne oraz granaty ręczne.

Sprzęt rakietowy ziemia - powietrze (z-p) jest przeznaczony do wykrywania i zwalczania celów powietrznych. W Wojskach Lotniczych i Obrony Powietrznej jest użytkowany zestaw dalekiego zasięgu "Wega", średniego zasięgu "Krug" oraz małego zasięgu "Newa". W Wojskach Lądowych na szczeblu korpusu i dywizji występują samobieżne zestawy rakietowe "KUB" i "OSA", zaś w pododdziałach brygad ogólnowojskowych przenośne zestawy rakiet przeciwlotniczych bliskiego zasięgu "Strzała-2M„ i "Grom". Sprzęt rakietowy ziemia - ziemia Taktyczne zestawy rakietowe są przeznaczone głównie do niszczenia celów punktowych i o małej powierzchni na głębokości taktycznej ugrupowań bojowych, zaś przeciwpancerne zestawy rakietowe - samobieżne i przenośne do zwalczania nieruchomych i ruchomych celów opancerzonych.