Skrobia – w ę glowodan ro ś linny, wielocukier sk ł adaj ą cy si ę wy łą cznie z merów glukozy, pe ł ni ą cy w ro ś linach rol ę magazynu energii. Skrobia ma budow ę ziarnist ą. (C 6 H 10 O 5 ) n
Skrobia jest najwa ż niejszym polisacharydem zapasowym u ro ś lin, które magazynuj ą go w owocach, nasionach, korzeniach w formie ziaren w li ś ciach, bulwach, rdzeniu ł odygi i k łą czach. Szczególnie bogate w skrobi ę s ą ziarna zbó ż i bulwy ziemniaka, a tak ż e (cho ć mniej) kolby kukurydzy.
Odk ł ada si ę w komórkach ro ś lin w postaci ziaren lub granulek, których wielko ść i kszta ł t s ą charakterystyczne dla poszczególnych gatunków ro ś lin. Rozró ż nia si ę skrobi ę ziemniaczan ą, pszenn ą, kukurydzian ą itp.
Skrobia i niektóre jej pochodne maj ą zastosowanie w przemy ś le w ł ókienniczym, farmaceutycznym, kosmetycznym, papierniczym, tekstylnym oraz do produkcji klejów.
Skrobię można wykryć za pomocą jodyny. Jodyna pod wpływem skrobi zmienia barwę z żółtej na ciemnofioletową.