METODA DOBREGO STARTU

GENEZA METODY DOBREGO STARTU Oryginalna metoda została opracowana w latach 40-tych i 50-tych we Francji przez fizjoterapeutkę Théę Bugnet i nosi nazwę Le Bon Départ czyli „dobry odjazd, odlot”- nazwa miała wskazywać na możliwość zastosowania jej w przygotowaniu do nauki czytania i pisania. Początkowo była skierowana do dzieci z różnymi zaburzeniami rozwoju psychoruchowego.

Twórczynią polskiego odpowiednika tej metody jest prof Twórczynią polskiego odpowiednika tej metody jest prof. Marta Bogdanowicz, która z jej oryginalną wersją po raz pierwszy zetknęła się w 1968 r. w postaci relacji prof. Hanny Jaklewicz, która odbywała staż we Francji. Mimo braku dostępnych materiałów prof. Bogdanowicz w roku 1968 podjęła próby pracy tą metodą z dziećmi dyslektycznymi. Dopiero po osobistym kontakcie z oryginalną metodą w Holandii w roku 1990 prof. Bogdanowicz rozpoczęła pracę nad rozwijaniem własnej wersji metody przy współpracy z nauczycielami, muzykami, rodzicami i dziećmi. W wyniku tej współpracy powstała obecna wersja MDS oraz jej modyfikacje.

ZAŁOŻENIA I CELE METODY DOBREGO STARTU Jednoczesne rozwijanie funkcji językowych spostrzeżeniowych: wzrokowych dotykowych słuchowych kinestetycznych motorycznych Współdziałanie między nimi Czyli integracja percepcyjno-motoryczna Są to funkcje leżące u podstaw złożonych czynności jak: pisanie i czytanie.

kształtowanie lateralizacji (ćwiczenia ustalonej ręki dominującej) kształtowanie orientacji w prawej i lewej stronie ciała wyrównywanie dysharmonii rozwojowych w przypadku dzieci z „ryzyka dysleksji” rozwijanie sfery pozaintelektualnej (procesy emocjonalne i zachowania społeczne)

W JAKI SPOSÓB REALIZOWANA JEST METODA DOBREGO STARTU Cykliczne zajęcia 1 raz w tygodniu. Zajęcia prowadzone zgodnie z określoną strukturą. Materiałem do pracy są: wiersze, piosenki i wzory graficzne ułożone według stopnia trudności. Wykorzystywane są określone pomoce dydaktyczne np. woreczki wypełnione grochem, tacki z kaszą manną

STRUKTURA ZAJĘĆ MDS Zajęcia wprowadzające ćw. koncentracji uwagi i orientacji w schemacie własnego ciała i przestrzeni rozwijanie kompetencji językowych (analiza i synteza sylabowa, głoskowa, wyrazowa) Zajęcia właściwe ćw. ruchowe ćw. ruchowo-słuchowe ćw. ruchowo - słuchowo - wzrokowe Zajęcia końcowe

KORZYŚCI PŁYNACE DLA DZIECI Z PRACY METODĄ MDS Spełnia rolę profilaktyczną – zapobiega wystąpieniu dysleksji (specyficzne trudności w czytaniu i pisaniu). Wyrównuje wybiórcze opóźnienia rozwoju niektórych funkcji psychomotorycznych (percepcyjnych i motorycznych) Sprzyja uczeniu się liter, szczególnie w przypadku dzieci mylących litery podobne i mających kłopoty z zapamiętywaniem ich kształtu.

Spełnia rolę diagnostyczną – nauczyciel i rodzice analizując popełniane przez dziecko błędy mogą łatwo dostrzec jaki jest zakres trudności i jakie postępy czynione są przez dziecko. Dziękuję za uwagę.