STRATEGIA OBRONNOŚCI PAŃSTWA STRATEGIA OBRONNOŚCI - podstawowa część składowa strategii bezpieczeństwa; - obejmuje: tworzenie, rozwój, przygotowanie i wykorzystanie potencjału obronnego państwa (wszelkich sił i środków, narzędzi, zasobów i sposobów); - określa: źródło i charakter zewnętrznych wyzwań i zagrożeń militarnych dla bezpieczeństwa państwa, w wymiarze narodowym i sojuszniczym; - formułuje: koncepcje przeciwstawiania się tym zagrożeniom w czasie pokoju (strategia prewencyjno-stabilizacyjna), kryzysu (strategia reagowania kryzysowego) i wojny (strategia wojenna) oraz - ustala: siły i środki do realizacji tych koncepcji USTANAWIA ELEMENTY, STRUKTURĘ I ZASADY UTRZYMYWANIA SYSTEMU OBRONNOŚCI;

STRATEGIA OBRONNOŚCI W SYSTEMIE POJĘĆ BEZPIECZEŃSTWO NARODOWE SYSTEM B. N. POLITYKA, STRATEGIA, DOKTRYNA B.N. P./DZIAŁANIE WSZELKIM ZAGROŻENIOM PRZY UŻYCIU WSZELKICH ŚRODKÓW PAŃSTWA OBRONA NARODOWA S.O. P. POLITYKA, STRATEGIA, DOKTRYNA OBRONNOŚCI P./DZIAŁANIE ZAGROŻENIOM MILITARN. PRZY UŻYCIU WSZELKICH ŚRODKÓW PAŃSTWA OBRONA MILITARNA S.O. P. POLITYKA, STRATEGIA, DOKTRYNA MILITARNA P./DZIAŁANIE ZAGROŻENIOM MILITARN PRZY UŻYCIU ŚRODKÓW MILITARNYCH (S.Z.) KAMPANIE, OPERACJE DZIAŁANIA SZ (RSZ) ZO; ZT; oddz. KONCEPCJE, PLANY DZIAŁANIA SZ NA POZIOMACH STRATEG., OPERAC., TAKTYCZNYM REALIZACJA ZADAŃ OPERACJI, WALK, BITEW

SYSTEM OBRONNOŚCI PAŃSTWA SYSTEM OBRONNOŚCI PAŃSTWA - zbiór uporządkowanych wewnętrznie i wzajemnie powiązanych elementów - LUDZI, ORGANIZACJI I URZADZEŃ - działających na rzecz zachowania BEZPIECZEŃSTWA WOJSKOWEGO (militarnego) PAŃSTWA; Polska (zgodnie z wyznaczonymi celami i zadaniami strategicznymi) ma utrzymywać system obronności o potencjale gwarantującym sprostanie wyzwaniom i skuteczne przeciwstawianie się wszystkim potencjalnym zagrożeniom wojennym; STRATEGIA OBRONNOŚCI RP- określa sposoby strategicznego wykorzystania potencjału do przeciwstawienia się wyzwaniom i zagrożeniom w czasie pokoju, kryzysu i wojny; - uznając polskie interesy narodowe za nadrzędne i uwzględniając narodowe uwarunkowania ich realizacji (potencjał militarny, położenie, wielkość, zasoby ludnościowe, poziom rozwoju gospodarczego) jest skorelowana ze strategią NATO

SYSTEM OBRONNOŚCI PAŃSTWA jest sprzężony z sojuszniczym systemem bezpieczeństwa; w warunkach zagrożenia konfliktem zbrojnym potencjał i system obronności państwa zapewnia natychmiastowe wprowadzenie mobilizacji; w razie agresji - natychmiastowej obrony; w celu umacniania i usprawniania systemu obronności realizowane są następujące przedsięwzięcia: - długofalowe i bieżące planowanie obronne; - utrzymywanie organizacyjno-technicznej i ekonomicznej bazy systemu obronności; - szkolenie obronne zapewniające uzyskanie wysokiej sprawności systemu; opiera się na potencjale narodowym państwa i obejmuje ściśle powiązane ze sobą podsystemy; wymaga ciągłej i systematycznej modernizacji;

TRZY PODSTAWOWE ELEMENTY: SYSTEM OBRONNOŚCI PAŃSTWA TRZY PODSTAWOWE ELEMENTY: 1. PODSYSTEM KIEROWANIA OBRONNOŚCIĄ; 2. PODSYSTEM MILITARNY (SIŁY ZBROJNE RP); 3. PODSYSTEM POZAMILITARNY (POZAMILITARNE OGNIWA OBRONNE);

PODSYSTEM KIEROWANIA OBRONNOŚCIĄ realizację decyzji państwa w dziedzinie obronności zapewniają ORGANY KIEROWANIA na wszystkich szczeblach struktury państwowej (odpowiadają za realizację zadań obronnych, powiązane informacyjnie i pozostające w ustanowionych prawnie relacjach kompetencyjnych wraz ze swoim aparatem wykonawczym – administracyjnym, sztabowym, organizacyjnym – oraz niezbędną infrastrukturą); PODSYSTEM KIEROWANIA OBRONNOŚCIĄ - tworzą wszystkie organy kierowania odpowiadające za realizację zadań obronnych w ustanowionych prawnie relacjach kompetencyjnych; Podstawowe funkcje: - kierowanie przygotowaniami obronnymi w czasie pokoju; - kierowanie reagowaniem na zagrożenia kryzysowe; - kierowanie obroną państwa w czasie wojny;

PODSYSTEM KIEROWANIA OBRONNOŚCIĄ WŁADZA WYKONAWCZA – Prezydent RP (stoi na straży suwerenności i bezpieczeństwa państwa oraz nienaruszalności i niepodzielności jego terytorium; jest Najwyższym Zwierzchnikiem SZ RP; jego organem doradczym jest Rada Bezpieczeństwa Narodowego) i Rada Ministrów (prowadzi politykę wewnętrzną i zagraniczną RP, zapewnia jej bezpieczeństwo wewnętrzne i zewnętrzne oraz sprawuje ogólne kierownictwo w dziedzinie obronności); MINISTER OBRONY NARODOWEJ, kieruje resortem ON, przygotowuje projekty założeń obronnych państwa oraz sprawuje kierownictwo w sprawach wykonywania powszechnego obowiązku obrony; W CZASIE POKOJU - całością SZ kieruje MON; zasadniczym organem planowania strategicznego SZ jest Sztab Generalny; Dowództwa RSZ ponoszą odpowiedzialność za całokształt działalności pokojowej oraz prowadzą przygotowanie do działań w czasie kryzysu i wojny - współpracują z dowództwami sojuszniczymi; W SYTUACJACH KRYZYSOWYCH - nie wprowadza się nadzwyczajnych zmian w zasadach kierowania obronnością, a jedynie uruchamiane są dodatkowe środki i procedury kierowania reagowaniem kryzysowym; - kierowanie SZ odbywa się wg zasad kierowania pokojowego; - wojskami wydzielonymi do międzynarodowych zgrupowań dowodzą operacyjnie dowódcy zgrupowań;

W DZIAŁANIACH WOJENNYCH - wprowadza się szczególne rozwiązania: funkcję organu ustawodawczego, jeśli nie może zebrać się SEJM, sprawuje PREZYDENT RP, wydaje on (na wniosek RM) rozporządzenia z mocą ustawy, dotyczące prowadzenia wojny; PREZES RM zapewnia realizację polityki RM w zakresie obrony państwa (określa sposoby jej prowadzenia); na czas WOJNY uruchamiane jest CENTRALNE STANOWISKO KIEROWANIA OBRONNOŚCIĄ PAŃSTWA; SZ dowodzi NACZELNY DOWÓDCA SZ RP, mianowany przez Prezydenta na wniosek Prezesa RM; rozwijany jest WOJENNY SYSTEM DOWODZENIA - organizowany w czasie „P” (w razie narastania zagrożenia bezpieczeństwa państwa); proces dowodzenia odbywa się w systemie NARODOWYM i SOJUSZNICZYM; całością SZ wydzielonych do NATO dowodzą DOWÓDZTWA WIELONARODOWE;

2. PODSYSTEM MILITARNY. SIŁY ZBROJNE RP podstawowy, wyspecjalizowany i specjalnie dla potrzeb obronnych utrzymywany element systemu obronności państwa; W skład SZ RP wchodzą: WL, SP, MW oraz Wojska Specjalne; We wszystkich RSZ występują: wojska operacyjne i wojska OT; Wojska operacyjne - przygotowane do działań w strukturach wielonarodowych, a ich skład i struktura dostosowane są do wymagań wynikających z potrzeb wspólnego działania w ugrupowaniach wielonarodowych; Wojska OT - przeznaczone do wspierania i zapewniania swobody działań wojsk operacyjnych oraz wykonywania zadań lokalnych; w czasie „P” SZ utrzymują odpowiedni system mobilizacyjny, obejmujący zarządzanie zasobami osobowymi, materiałowymi, transportowymi oraz szkoleniem rezerw;

PODSYSTM MILITARNY. SIŁY ZBROJNE RP(2) obejmują wojska wydzielone do dyspozycji NATO oraz pozostające pod dowództwem narodowym; wojska wydzielone do NATO obejmują: - SIŁY REAGOWANIA (natychmiastowego i szybkiego); - GŁÓWNE SIŁY OBRONY; - SIŁY WZMOCNIENIA; - SIŁY ODPOWIEDZI; SIŁY ZBROJNE RP - są podstawowym, wyspecjalizowanym elementem systemu obronności państwa oraz głównym - obok dyplomacji - instrumentem realizacji Strategii Bezpieczeństwa RP; służą ochronie niepodległości RP i niepodzielności jej terytorium oraz zapewnieniu bezpieczeństwa i nienaruszalności granic; wykonują zadania wynikające ze Strategii Bezpieczeństwa, a skonkretyzowane w narodowych i sojuszniczych planach reagowania kryzysowego i obrony państwa; zachowują neutralność w sprawach politycznych oraz podlegają cywilnej i demokratycznej kontroli;

PODSYSTM MILITARNY. SIŁY ZBROJNE RP(3) STRATEGICZNE ZADANIA SZ: ZADANIA OBRONNE W RAZIE WOJNY (odparcie bezpośredniej agresji na terytorium Polski lub udział w odparciu agresji na inne państwo sojusznicze); ZADANIA REAGOWANIA KRYZYSOWEGO (także w ramach misji międzynarodowych); ZADANIA STABILIZACYJNE I PREWENCYJNE w czasie pokoju; SZ RP - zapewnić zdolność do: odstraszania potencjalnego agresora, prowadzenia operacji obronnej przeciwko agresji na szeroką skalę, udziału w dwóch jednoczesnych większych operacjach reagowania kryzysowego spoza art. V Traktatu Waszyngtońskiego albo w kilku operacjach o mniejszej skali, w tym operacjach pokojowych w ramach sił międzynarodowych; zadania te są podstawowym wyznacznikiem kierunków rozwoju i doskonalenia systemu obronnego; KIERUNKI ZMIAN W SZ RP - wielkość, organizacja, rozmieszczenie, wyposażenie systematycznie dostosowywane do potrzeb obronnych oraz możliwości i warunków społeczno-ekonomicznych państwa; szczególne miejsce w procesie integracji z NATO - proces dostosowywania - zgodny z Koncepcją Strategiczną i Inicjatywą Zdolności Obronnych;

ZDOLNOŚCI OPERACYJNE SZ gotowość bojowa i mobilizacyjna - zdolność do reagowania na polityczno-militarne i pozamilitarne zagrożenia kryzysowe, realizacji zobowiązań wynikających z umów, strategicznego rozwinięcia wojsk; efektywność wywiadu i rozpoznania wojskowego - warunkowane przez terminowe i wiarygodne dostarczanie organom politycznym państwa i dowódcom wojskowym informacji o zagrożeniach, potencjalnym przeciwniku, warunkach meteorologicznych oraz terenie w rejonach operacyjnego zainteresowania; efektywność dowodzenia - zapewnienie pełnej zgodności funkcjonalnej, organizacyjnej, technicznej i informacyjnej systemów dowodzenia w czasie „P” z potrzebami czasu „W”; elastyczność reagowania - zapewnienie zdolności do bezkolizyjnego przejścia wojsk ze stanów stałej got. boj. w jej wyższe stany i natychmiastowego rozpoczęcia różnych operacji; skuteczność rażenia - nasycenie wojsk bronią precyzyjnego rażenia (koncentracja ognia w wymaganym miejscu i czasie) na celach wyłącznie wojskowych, zmniejszając do minimum prawdopodobieństwo uderzeń omyłkowych na obiekty chronione traktatami; żywotność wojsk - odporność na różnorodne oddziaływania przeciwnika oraz zdolność do długotrwałego działania w różnych środowiskach operacyjnych, warunkach terenowych i klimatycznych - zapewnienie poprzez wyposażenie ich w środki zwiększające ochronę przed skutkami użycia systemów ogniowych, informacyjnych i BMR;