NAUCZANIE INDYWIDUALNE ODN SŁUPSK Władysława Hanuszewicz Konsultant ds. szkolnictwa specjalnego

Rozporządzenie MENiS z dnia 29 stycznia 2003 roku w sprawie sposobu i trybu organizowania indywidualnego nauczania dzieci i młodzieży (Dz.U. Nr 23. poz. 193) Wykładnia MENiS z dnia 14 marca 2003 roku kierowana do wszystkich Kuratorów Oświaty, podkreśla konieczność integrowania uczniów przewlekle chorych z grupami rówieśniczymi.

b/ dla dzieci i młodzieży, których stan zdrowia znacznie Orzeczenie o potrzebie indywidualnego nauczania wydaje Zespół Orzekający Publicznej Poradni Psychologiczno – Pedagogicznej: a/ na wniosek lekarza (z określeniem czasu trwania), b/ dla dzieci i młodzieży, których stan zdrowia znacznie utrudnia lub uniemożliwia uczęszczanie do szkoły – dzieci przewlekle chore, ewentualnie z tak zaburzonym zachowaniem, że stanowią zagrożenie (powyżej 21 dni).

Uczeń niepełnosprawny, posiadający orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego może otrzymać także orzeczenie o potrzebie indywidualnego nauczania (i na odwrót). Jeżeli rodzice dziecka, posiadającego orzeczenie o potrzebie indywidualnego nauczania, chcą zrezygnować z tego nauczania, powinni przedłożyć dyrektorowi szkoły orzeczenie uchylające indywidualne nauczanie z PPP lub zaświadczenie lekarskie, że uczeń nie wymaga indywidualnego nauczania.

Dla każdego ucznia posiadającego orzeczenie o potrzebie indywidualnego nauczania dyrektor szkoły ustala zasady, zakres, miejsce i czas prowadzenia zajęć. Proponuje się spisać „kontrakt” z rodzicem lub opiekunem dziecka.

Zajęcia w ramach indywidualnego nauczania prowadzi się w miejscu pobytu ucznia, tj. w jego domu. Zajęcia te mogą być prowadzone w szkole w szczególnych przypadkach, np.: a) brak właściwych warunków w domu, b) uczeń jest włączany w grupę rówieśników. W obu przypadkach musimy mieć wszystko dobrze udokumentowane.

W celu pełnego osobowego rozwoju uczniów objętych nauczaniem indywidualnym oraz ich integracji ze środowiskiem rówieśników, dyrektor szkoły w miarę posiadanych możliwości, uwzględniając stan zdrowia dzieci, organizuje im uczestniczenie w życiu szkoły, np. a/ w uroczystościach szkolnych, b/ w niektórych zajęciach (np. w zajęciach plastycznych 1 x w tygodniu, w zajęciach muzycznych 1 x w tygodniu – zapis o tych zajęciach musi znaleźć się w ww. kontrakcie). Musimy jednak wcześniej sprawdzić, czy nie ma przeciwwskazań zdrowotnych do uczestniczenia w życiu szkoły lub klasy. Niedopuszczalne jest, by uczeń posiadający orzeczenie o potrzebie indywidualnego nauczania uczęszczał najpierw na zajęcia lekcyjne, tak jak cała klasa, a potem na zajęcia w ramach indywidualnego nauczania.

W indywidualnym nauczaniu realizuje się treści nauczania, wynikające z obowiązującej ucznia podstawy programowej oraz obowiązkowe zajęcia edukacyjne, wynikające z ramowego planu nauczania dla danego typu szkoły tzn. te same treści i te same przedmioty. Dyrektor szkoły, na wniosek nauczyciela prowadzącego zajęcia indywidualnego nauczania, może zezwolić na odstąpienie od realizacji niektórych treści nauczania objętych obowiązkowymi zajęciami edukacyjnymi, stosownie do możliwośc organizacyjnych nauczania (mniej treści, te same przedmioty).

Wychowanie fizyczne w indywidualnym nauczaniu 1) Uczeń zostaje zwolniony z zajęć wychowania fizycznego na mocy tego samego zaświadczenia lekarskiego, na podstawie którego przyznano indywidualne nauczanie lub na podstawie orzeczenia o potrzebie indywidualnego nauczania. Na świadectwie wpisujemy adnotację „zwolniony”; 2) Uczeń realizuje „teoretycznie” ten przedmiot np. poprzez napisanie kilku referatów o tematyce sportowej. Na świadectwie wpisujemy stopień. O tym, czy i jak uczeń realizuje przedmiot wychowania fizycznego musi znajdować się odpowiedni zapis w „kontrakcie”.

Prowadzenie zajęć indywidualnego nauczania dyrektor powierza: a/ jednemu nauczycielowi (na zerowym etapie edukacyjnym, w klasie I-III, uczniowi niepełnosprawnemu intelektualnie w stopniu umiarkowanym i znacznym), b/ nauczycielom poszczególnych przedmiotów (w klasie IV-VI,w gimnazjum, w szkole ponadgimnazjalnej) Mogą wystąpić szczególne przypadki, tj.: A/ nie ma możliwości pracy z uczniem (np. autyzm, brak komunikacji werbalnej...- wszystko musi być udokumentowane), B/ łączenie przedmiotu w bloki (zbliżoność – chodzą wyznaczeni nauczyciele).

Zajęcia indywidualnego nauczania muszą być odpowiednio dokumentowane: a/ dziennik indywidualnego nauczania osobny dla każdego ucznia, b/ programy nauczania z przedmiotów lub bloków przedmiotowych.

Tygodniowy wymiar godzin zajęć indywidualnego nauczania realizowanych bezpośrednio z uczniem wynosi: a/ dla uczniów zerowego etapu edukacyjnego – od 4 do 6 godzin (co najmniej 2 dni w tygodniu), b/ dla uczniów klas I-III szkoły podstawowej – od 6 do 8 godzin (co najmniej 3 dni w tygodniu), c/ dla uczniów klas IV-VI szkoły podstawowej – od 8 do 10 godzin (co najmniej 3 dni w tygodniu), d/ dla uczniów szkół gimnazjalnych – od 10 do 12 godzin (co najmniej 3 dni w tygodniu), e/ dla uczniów szkół ponadgimnazjanych – od 12 do 16 godzin (co najmniej 3 dni w tygodniu).

Uczeń korzystający z indywidualnego nauczania ma prawo do zajęć rewalidacyjnych , jeżeli ma dodatkowe orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego i znajdują się w nim zalecenia o zajęciach rewalidacyjnych. Zajęcia rewalidacyjne to: a/ zajęcia dodatkowe, b/ zajęcia prowadzone przez specjalistę, Zgodnie z rozporządzeniem MENiS w sprawie ramowych planów nauczania liczbę godzin zajęć rewalidacyjnych przydziela dyrektor szkoły w porozumieniu z organem prowadzącym.