 17 października 1773r. – Komisja Edukacji Narodowej – pierwszy w Europie centralny organ władzy oświatowej › powołanie świeckich szkół średnich › uruchomienie.

Prezentacja na temat: " 17 października 1773r. – Komisja Edukacji Narodowej – pierwszy w Europie centralny organ władzy oświatowej › powołanie świeckich szkół średnich › uruchomienie."— Zapis prezentacji:

1

2  17 października 1773r. – Komisja Edukacji Narodowej – pierwszy w Europie centralny organ władzy oświatowej › powołanie świeckich szkół średnich › uruchomienie seminariów nauczycielskich

3  „ ogół procesów całożyciowych, prowadzonych we wszelkich możliwych formach organizacyjno- programowych i we wszystkich sytuacjach kontaktów międzyludzkich.” Zygmunt Wiatrowski  „specyficzny sposób przygotowania […] do współczesnego rynku pracy i jego przemian” dotyczący zarówno dokształcania, jak i przekwalifikowania Janina Karney

4  koncepcja formalnego i nieformalnego uczenia się przez całe życie  zespół środków i możliwości uzyskanych w drodze kształcenia  proces kształcenia poprzez naukę i doświadczenie  filozofia twórczego rozwoju człowieka

5  „proces systematycznego uczenia się następujący po zakończeniu obowiązku szkolnego lub wydłużonej edukacji stacjonarnej i trwający przez cały okres aktywności zawodowej, a często także dłużej, w okresie tak zwanego „trzeciego wieku”” Ryszard Gerlach

6  Formy szkolne: › szkoły wszystkich szczebli › studia podyplomowe dokształcające › studia podyplomowe specjalistyczne i kwalifikacyjne  Formy pozaszkolne, organizowane przez : › stowarzyszenia i organizacje społeczne › kluby zainteresowań, spotkania autorskie › uniwersytety powszechne, rolnicze, „trzeciego wieku” › kursy zawodowe kwalifikacyjne i szkolenia przyuczające do zawodu › kursy doskonalące i hobbystyczne

7  kompensacyjna  adaptacyjna  renowacyjna  rekonstrukcyjna  rekwalifikacyjna  wyrównawcza  kreująca

8 Zawód, „to wydzielony w procesie pracy system czynności wymagających od pracownika kwalifikacji zdobywanych w kształceniu w systemie szkolnym lub pozaszkolnym, wywołujący rozwój osobowości zawodowej i potrzebę nieustannego dokształcania się i doskonalenia. […]” Tadeusz Nowacki

9  „proces podwyższania kwalifikacji formalnych, a szczególnie proces teoretycznego dopełnienia kwalifikacji zawodowych, kończących się uzyskaniem odpowiedniego świadectwa, dyplomu lub certyfikatu.” Zygmunt Wiatrowski

10 Najczęstsze przyczyny przekwalifikowania, to:  utrata pracy i brak możliwości znalezienia nowej w tym samym zawodzie  obumieranie zawodów i powstawanie nowych  przesiedlenie  zmiana aspiracji zawodowych, statusu społecznego i chęć zwiększenia zarobków  stan zdrowia

11  uświadomione i celowe działanie zmierzając do podniesienia kwalifikacji zawodowych  cechuje je duża samokontrola i efektywność  wypływa bezpośrednio z wewnętrznej potrzeby jednostki  przejawia się zarówno w dążeniu człowieka do rozwoju zawodowego, jak również społecznego i osobowościowego

12  bezpośrednio związane z wykonywanym zawodem  celem jest osiągnięcie mistrzostwa w zawodzie  związane ze szczeblowym podnoszeniem kwalifikacji

13  adaptacyjna  wyrównawcza  renowacyjna  rekonstrukcyjna

14  przygotowanie zawodowe  adaptacja społeczno – zawodowa  identyfikacja i stabilizacja zawodowa  sukces zawodowy  mistrzostwo w zawodzie

15  może przybrać formę samokształcenia lub mieć charakter zinstytucjonalizowany  dotyczy zainteresowań, upodobań i zdolności  odnosi się do rozwoju osobistego i zaspokajania wewnętrznych potrzeb człowieka

16  umożliwia sprawne funkcjonowanie w globalnym społeczeństwie pracy i informacji  wzmacnia wiedzę, umiejętności i kompetencje  wzmaga mobilność na rynku zawodowym, poszerza horyzonty  pozytywnie wpływa na relacje międzyludzkie i społeczne  kreuje tolerancję i niweluje strach przed nieznanym  pobudza do działania i zachęca do zmian  wpływa na poczucie własnej wartości i wzmacnia samoocenę

17  wymusza usprawnianie systemów edukacyjnych i dostosowywanie programów szkolnych do aktualnego zapotrzebowania rynku pracy  wpływa na stały rozwój technologiczny i komfort życia  rozwija instytucje pośrednictwa pracy i doradztwa zawodowego  ma istotny udział w rozwoju gospodarczym i kulturowym społeczeństw

18  J. Karney, Psychopedagogika pracy, Wydawnictwo Akademickie Żak, Warszawa 2007.  T. Nowacki, Zawodoznawstwo, Instytut Technologii Eksploatacji, Radom 1999.  W. Okoń, Nowy słownik pedagogiczny, Wydawnictwo Akademickie Żak, Warszawa 2004.  T. Pilch (red.), Encyklopedia pedagogiczna XXI wieku, Tom V, Wydawnictwo Akademickie Żak, Warszawa 2009.  E. Podolska-Filipowicz, Zarys Zawodoznawstwa, orientacji i poradnictwa zawodowego, Wyższa Szkoła Hotelarstwa i Turystyki, Częstochowa 2000.  Z. Wiatrowski, Podstawy pedagogiki pracy, Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Pedagogicznej, Bydgoszcz 2000.

19 Dziękuję za uwagę