Jedno ść …
Szkoda, ż e porz ą dny talent i porz ą dny człowiek tak rzadko tworz ą jedno ść.
Im wi ę cej jedno ś ci, tym wi ę cej dobra.
Jako ciało ka ż dy człowiek jest jedno ś ci ą, jako dusza nigdy
Ś wiat jest jedno ś ci ą, a zarazem jest tak ró ż norodny, pi ę kno mo ż liwe jest tylko w przemijaniu, łaski zazna ć mo ż e tylko grzesznik
Głosem narodu jest harmonia czysta, mieczem - jedno ść i zgoda, celem - prawda.
Kiedy dwie dusze, które poszukiwały się w tłumie, może od bardzo dawna, odnajdą się nareszcie; kiedy spostrzegą, że pasują do siebie, czują do siebie sympatię i uzupełniają się, mówiąc krótko: są do siebie podobne, wtedy zawiązuje się między nimi wspólnota, gorąca i czysta tak, jak oni sami; jedność, która ma początek na ziemi, a kontynuację w wieczności. Ta jedność to miłość, prawdziwa miłość, taka jaką potrafi pojąć w istocie niewielu ludzi
Dzi ę kuje za uwag ę … Ola Kustra Kl. III e