Osnowa Realizacyjna Istota zakładania i standardy techniczne WYDZIAŁ GEODEZJI GÓRNICZEJ I INŻYNIERII ŚRODOWISKA Osnowa Realizacyjna Istota zakładania i standardy techniczne Wyznaczanie w terenie treści planu realizacyjnego dla dużych inwestycji (zakłady przemysłowe, osiedla mieszkaniowe, trasy komunikacyjne, budowle inżynierskie) prowadzi się w oparciu o punkty geodezyjnej osnowy realizacyjnej. Instrukcje geodezyjne : - G-1. Pozioma osnowa geodezyjna - G-2. Wysokościowa osnowa geodezyjna - G-3. „Geodezyjna obsługa inwestycji” - Instrukcja Przemysłu Ciężkiego Wytyczne techniczne: G-3.1. „Osnowa realizacyjna” G-3.2. „Pomiary realizacyjne”

Osnowa Realizacyjna Rola WYDZIAŁ GEODEZJI GÓRNICZEJ I INŻYNIERII ŚRODOWISKA Osnowa Realizacyjna Rola Rolą osnowa realizacyjnej jest to aby zapewnić wyniesienie w terenie zaprojektowanej inwestycji sprawnie, wygodnie i z wymaganą dokładnością. Z tego powodu konstrukcja geometryczna takiej osnowy i sposoby jej pomiaru ustalane są w dostosowaniu do potrzeb realizacji konkretnej inwestycji z uwzględnieniem wielkości zajmowanego obszaru, gęstości i rodzaju zabudowy oraz wyników wstępnych analiz dokładności. Zakładana osnowa realizacyjna powinna służyć tworzeniu lub aktualizacji mapy zasadniczej ponadto zabezpieczać prowadzenie pomiarów inwentaryzacyjnych powykonawczych, pomiarów przemieszczeń i odkształceń.

Osnowa Realizacyjna Podział WYDZIAŁ GEODEZJI GÓRNICZEJ I INŻYNIERII ŚRODOWISKA Osnowa Realizacyjna Podział Względy praktyczne wynikające z możliwości technicznych obecnie stosowanych instrumentów geodezyjnych sprawiają, że rozróżnia się osnowy realizacyjne sytuacyjne (poziome), wysokościowe i przestrzenne.

Osnowa Realizacyjna Podział WYDZIAŁ GEODEZJI GÓRNICZEJ I INŻYNIERII ŚRODOWISKA Osnowa Realizacyjna Podział Ponadto, rozległość obszaru inwestycji zróżnicowane wymagania dokładności tyczenia poszczególnych obiektów budowlanych prowadzą do podziału osnów realizacyjnych na: podstawowe, szczegółowe i budowlano-montażowe.

Osnowa Realizacyjna Podział WYDZIAŁ GEODEZJI GÓRNICZEJ I INŻYNIERII ŚRODOWISKA Osnowa Realizacyjna Podział Podstawowa osnowa realizacyjna umożliwia powiązanie planu zagospodarowania terenu z obiektami i urządzeniami istniejącymi w terenie, a także stanowi podstawę do rozwinięcia osnowy szczegółowej. Powinna ona być nawiązana do punktów istniejącej państwowej osnowy geodezyjnej w sposób zapewniający określenie współrzędnych nowych punktów w układzie współrzędnych “1965” Szczegółowa osnowa realizacyjna jest nawiązana do punktów osnowy podstawowej i wraz z nią stanowi podstawę do tyczenia lokalizującego obiekty budowlane w terenie. Osnowa tego typu może mieć jednorodną strukturę geometryczną dla całego terenu inwestycji, lub też struktura ta może być różna i dopasowana w poszczególnych fragmentach terenu inwestycji do kształtu realizowanych obiektów. Dokładność wyznaczenia współrzędnych punktów osnowy szczegółowej powinna zabezpieczyć lokalizację poszczególnych elementów planu realizacyjnego w ramach dopuszczalnych odchyłek usytuowania. Osnowa budowlano-montażowa służy do tyczenia szczegółów konkretnego obiektu budowlanego, którego poszczególne fragmenty (elementy konstrukcyjne) muszą być usytuowane w przestrzeni z wysoką dokładnością, trudną do uzyskania przy wykonywaniu tyczenia w oparciu o osnowę szczegółową. Osnowa tego typu jest osnową lokalną lecz zlokalizowaną w oparciu o punkty osnowy szczegółowej. Konstrukcja geometryczna osnów budowlano-montażowych jest dostosowana do kształtu wznoszonego obiektu.

Osnowa Realizacyjna Podział WYDZIAŁ GEODEZJI GÓRNICZEJ I INŻYNIERII ŚRODOWISKA Osnowa Realizacyjna Podział Ze względu na kształt terenu inwestycji można jeszcze rozróżnić osnowy powierzchniowe i wydłużone (liniowe)

Osnowa Realizacyjna Warunki geometryczne sieci WYDZIAŁ GEODEZJI GÓRNICZEJ I INŻYNIERII ŚRODOWISKA Osnowa Realizacyjna Warunki geometryczne sieci W klasyfikacji poziomych osnów realizacyjnych rozróżnić jeszcze można dwa rodzaje sieci: − sieci w których na wartość współrzędnych punktów nie nałożono warunków równości z wartościami projektowanymi, − sieci w których wartości współrzędnych punktów po wyrównaniu równe są założonym w projekcie wartościom nominalnym. W pierwszym przypadku lokalizowanie punktów w terenie cechuje się pewną dowolnością w doborze miejsca osadzenia znaku pomiarowego, zaś w drugim przypadku miejsce osadzenia znaku jest określone ściśle w planie realizacyjnym. Uzyskanie nominalnych wartości współrzędnych wiąże się tu z przesuwaniem pierwotnego środka głowicy znaku o wartości poprawek trasowania uzyskanych z wyrównania sieci.

Osnowa Realizacyjna Projekt i realizacja WYDZIAŁ GEODEZJI GÓRNICZEJ I INŻYNIERII ŚRODOWISKA Osnowa Realizacyjna Projekt i realizacja Głównym celem dosyć złożonego procesu projektowania osnowy realizacyjnej jest wybór optymalnej struktury geometrycznej sieci która powinna zapewnić: trwałość i stabilność znaków pomiarowych reprezentujących w terenie punkty sieci realizacyjnej, wymaganą dokładność tyczenia poszczególnych fragmentów planu realizacyjnego, łatwy dostęp do punktów sieci realizacyjnej zespołów geodezyjnych wykonujących swe czynności w różnych fazach procesu budowlanego, możliwość wykorzystania sieci realizacyjnej w pomiarach inwentaryzacyjnych powykonawczych i w pomiarach przemieszczeń. Etapy zakładania osnowy: - tyczenie wstępne (regularna); - stabilizacja (regularna płyty betonowe z płytkami metalowymi); - pomiar i wyrównanie; - wniesienie poprawek trasowania; - pomiar kontrolny (najczęściej przekątnych).

Osnowa Realizacyjna Budowlano - montażowa WYDZIAŁ GEODEZJI GÓRNICZEJ I INŻYNIERII ŚRODOWISKA Osnowa Realizacyjna Budowlano - montażowa

Osnowa Realizacyjna Wyrównanie i ocena dokładności WYDZIAŁ GEODEZJI GÓRNICZEJ I INŻYNIERII ŚRODOWISKA Osnowa Realizacyjna Wyrównanie i ocena dokładności § 13. Kryteria dokładności wyznaczenia poziomej osnowy geodezyjnej zakładanej w celu sporządzenia podkładów do projektowania, należy ustalić według zasad określonych w instrukcjach technicznych G-1 i G-4. Za główne kryterium oceny dokładności wyznaczenia poziomej osnowy realizacyjnej należy przyjmować średni błąd po wyrównaniu długości najbardziej niekorzystnie położonego boku sieci. Pomocniczymi kryteriami oceny dokładności wyznaczenia poziomej osnowy realizacyjnej są: 1) średnie błędy kierunków i kątów w sieci po wyrównaniu, 2) średnie błędy podłużne i poprzeczne punktów (na przykład średnie błędy współrzędnych), 3) długości półosi i kierunki dłuższych półosi elips błędu średniego, 4) średnie błędy położenia punktów sieci, odniesione do jej punktu głównego i kierunku głównego, przyjętych do wyrównania.