Politechnika Wrocławska, Wydział Elektryczny V Konferencja Regionalna Matematyka, fizyka i chemia w szkole i na studiach Platforma zdalnej edukacji, a „tradycyjne formy kształcenia” na kierunkach inżynierskich Wydziału Elektrycznego PWr Doc. Dr inż. Jarosław Szymańda Wydziałowy Koordynator ds. Kształcenia na Odległość Politechnika Wrocławska, Wydział Elektryczny 50 - 370 Wrocław, ul. Wybrzeże Wyspiańskiego 27, E-mail: jaroslaw.szymanda@pwr.wroc.pl

Jakość kształcenia DECYZJA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY NR 2318/2003/WE z dnia 5 grudnia 2003 r. zatwierdzająca wieloletni program na rzecz efektywnego wprowadzania technologii informacyjno- komunikacyjnych w systemach edukacji w Europie (Program eLearning – kształcenie za pomocą mediów elektronicznych) Unia Europejska powinna zwrócić szczególną uwagę na efektywne promowanie wirtualnych campusów w uczelniach, aby w ten sposób uzupełnić działania realizowane w programach obejmujących mobilność w obrębie Unii Europejskiej i z udziałem krajów trzecich należy wzmocnić i uzupełnić istniejące instrumenty oraz rozważyć rolę e-edukacji także w kontekście przygotowywania nowych technologii dla potrzeb kształcenia

Jakość kształcenia poziom skuteczności osiągania celów dydaktycznych jest jednym z najważniejszych elementów wszystkich ośrodków edukacyjnych podstawowy wyznacznik procesu bolońskiego: wysoka jakość kształcenia jest istotą europejskiego systemu edukacyjnego; przy czym za zapewnienie tej jakości odpowiadają przede wszystkim poszczególne ośrodki edukacyjne (szkoły, uczelnie) podejmowane próby stanowią w wielu przypadkach działania o trudnym do przewidzenia ryzyku i stopniu powodzenia

Przestrzenie e-edukacji LCMS -zarządzanie treścią edukacyjną LMS - zarządzanie kompetencjami i umiejętnościami LCS - zarządzanie zdalną wspólpracą

Formy kształcenia Opracowanie na podstawie danych Corporate E-learning, raport firmy WR Hambrecht and Co

Kształcenie na odległość pod pojęciem kształcenia na odległość (e-learning) przyjmuje się wszelkie działania wspierające proces szkoleń i edukacji, wykorzystujące technologie teleinformatyczne, komunikacyjne oraz multimedialne Wyraźne odwoływanie się do technologii infor-matycznych nie uzasadnia jednak utożsamiania tego obszaru nauczania z technikami infor-matycznymi.

Czy ważny jest wybór technologii „e-edukacji” ? Na podstawie własnych doświadczeń i obserwacji środo-wiska akademickiego, postulujemy nabywanie umieję-tności projektowania kursów komplementarnych z wykorzystaniem zasady "prostych kroków" Często w publikacjach "zachęcających" nauczycieli do nowego spojrzenia na swoje "stare i sprawdzone przez lata" opracowania zajęć dydaktycznych, nie proponuje się konkretnych działań i rozwiązań technologicznych Efektem, skądinąd dobrych intencji, są wyjątkowo nieliczenie akceptacje doświadczonych dydaktyków

Czy ważny jest wybór technologii „e-edukacji” ? Podaż zbyt dużej liczby poziomów swobody realizacji (lub modyfikacji) kursu nie odnosi sukcesów, a wręcz odsuwa te działania do bliżej nieokreślonej przyszłości. Doświadczony dydaktyk jako początkujący autor kursu komplementarnego lub zdalnego, przeglądając materia-ły oraz konspekty, pozostaje najczęściej sam ze swoim retorycznym pytaniem: od czego właściwie mam zacząć ? Odpowiadamy twierdząco na postawione pytanie i opowiadamy się za przyjmowaniem konkretnych technologii edukacyjnych – nabywając „krok po kroku” doświadczenie zmierzające w kierunku standardów uogólniających

Projekcja zasobów tradycyjnych W przypadku kursu komplementarnego znaczącej modyfikacji i rozwinięciu podlegają przede wszystkim te elementy, które stanowią istotę kształcenia interaktywnego, uwzględniającego już w projekcie kursu dynamikę planowanych interakcji nie tylko w relacjach nauczyciel-student-nauczyciel, ale również student-student.

Zespoły wirtualne *) projektowanie wirtualne w ramach kursu komplementarnego nabycie umiejętności umożliwiających naukowo umotywowanej diagnozy problemu wykazanie innowacyjności propozycji jego rozwiązania adaptowanie projektów prowadzących do rozwiązania postawionego problemu akceptacja przydziału ról (zadań) w zespole przez każdego członka grupy projektowej _____________________________ *) Szymańda J.M.: Dydaktyczne aspekty projektowania wirtualnego w kształceniu na odległość: XIII ZKwE’08 Poznań, Kwiecień 14-16, 2008 strony: 361-362

Projekcja zasobów tradycyjnych Jednym z wypracowanych rezultatów wynikających z uruchomienia i administracji wydziałowej platformy kształcenia na odległość, jest wprowadzenie pojęcia projekcji zasobów kursów tradycyjnych na aktywności kursów komplementarnych. Scenariusz projekcji obejmuje ścisłe określenie relacji i procentowego udziału poszczególnych zasobów i aktywności w całym kursie. Uwzględnia także dynamikę proponowanych form dydaktycznych.

Projekcja zasobów tradycyjnych Projekcja kursu poprzez moduły aktywności platformy CMS Moodle

Projekcja zasobów tradycyjnych Powiększony fragment tabeli z pierwszej strony formularza

Projekcja zasobów tradycyjnych W scenariuszu kursu komplementarnego przyjęto, że część zajęć dotąd realizowanych w salach i laboratoriach dydaktycznych przy bezpośrednim udziale nauczyciela akademickiego, będzie wydzielona i prowadzona w formie sesji zdalnych z wykorzystaniem (wydziałowej, uczelnianej) platformy edukacyjnej W przypadku każdej formy tradycyjnej, czyli zatwierdzonej i zlecanej według siatki zajęć dydaktycznych dla danego semestru, suma procentowego udziału aktywności po projekcji zasobów zawsze przyjmuje wartość 100% Proponowana forma opisu formalnych zgłoszeń obejmuje również istotne elementy, precyzujące opis m.in. w aspekcie komunikacji, statystyki aktywności m-kursów, ogólnych uwarunkowań technicznych

Podsumowanie Przedstawiona propozycja jest szczególnie ważna w przypadku konieczności sporządzania formalnych zleceń dydaktycznych i późniejszego ich rozliczania. Nauczyciele dokładnie określają formę i organizację kursów komplementarnych, a osoby odpowiedzialne (rady wydziału, dziekani, dyrektorzy) udzielają odpowiedniej zgody na ich realizację i finansowanie. Układ i specyfikacja zadań dla poszczególnych aktywności ujęta w scenariuszu może być również elementem konkretyzującym i wspomagającym autorów w pierwszym etapie projektowania kursu metodą „krok po kroku”.

Dziękuję za uwagę i zapraszam do dyskusji Czy aktualnie funkcjonujące rozwiązania w zakresie określania warunków merytorycznych, organizacyjnych i prawnych uruchamiania innowacyjnych form dydaktycznych w polskich ośrodkach edukacyjnych są wystarczające ? Portal edukacyjny Wydziału Elektrycznego PWr http://eportal.eny.pwr.wroc.pl