Przygotowała: Maja Biegańska Leśne ptaki żyjące w Polsce

Leśne ptaki żyjące w Polsce W Polsce żyje około 450 gatunków ptaków. Chrońmy je przed wyginięciem, ponieważ utrzymują one równowagę środowiska naturalnego, niszcząc szkodniki pól i lasów. Niektóre z nich są z nami przez cały rok a inne tylko w okresie wiosenno-letnim. Jedne mieszkają na polach, inne w górach a jeszcze inne wolą lasy i to niektóre z nich przedstawię w tej prezentacji.

WILGA ZWYCZAJNA Gatunek średniego ptaka wędrownego z rodziny wilg, pochodzenia tropikalnego. W Polsce przebywa krótko - od maja do września. Żywe upierzenie wilgi jednoznacznie wskazuje na tropikalne pochodzenie. Samce tego gatunku uważa się za jedne z najpiękniejszych ptaków w Europie. Żyje w lasach liściastych i mieszanych, żywi się głównie owadami i owocami.

BOGATKA ZWYCZAJNA To ptaki prowadzące osiadły tryb życia lub częściowo wędrowne. Zimuje w kraju i wtedy trzyma się blisko ludzkich zabudowań. Osobniki, które decydują się na odlot robią to we wrześniu i październiku. Samiec wyróżnia się szerszym i dłuższym czarnym paskiem na żółtej piersi i brzuchu oraz błyszczącą czarną głową i karkiem. Samice mają bardziej matową głowę i czarny pasek na spodzie ciała kończy się już na wysokości nóg. Żywią się głównie owadami a zimą nasionami i owocami.

KUKUŁKA W Polsce przebywa od kwietnia do września, zamieszkuje tereny drzewiasto-krzewiaste i lasy. Ptak o smukłej sylwetce z długim klinowatym ogonem. Samiec - wierzch ciała, głowa, szyja i pierś jasnoszare, ogon ciemnołupkowo-szary z białymi, okrągłymi plamami oraz białą pręgą końcową. Spodnia powierzchnia ciała pokryta biało-szarym prążkowaniem poprzecznym. Samice ubarwione podobnie jak szary samiec, lecz z rdzawym nalotem na szyi. Żywią się głównie owłosionymi owadami.

DZIĘCIOŁ DUŻY Zamieszkuje lasy liściaste i iglaste.. U samca na tylnej części głowy występuje jaskrawoczerwona, poprzeczna pręga, której brak u samicy. Tęczówki oczu są czerwone. Czarny pas ciągnie się od dzioba w kierunku piersi. Drugi otacza górną część szyi. Dolna część brzucha i podogonie w kolorze jaskrawoczerwonym oddzielają się wyraźnie od białego spodu - jest charakterystyczna dla tego gatunku cecha ubarwienia. Jego pożywienie stanowią głównie owady i ich larwy a także nasiona i padlina.

SOKÓŁ WĘDROWNY Zamieszkuje w lasach umiejscowionych w pobliżu rzek i terenów górskich. To ptak o krępej sylwetce, silnej budowie ciała z długimi, ostro zakończonymi skrzydłami i masywną głową. Ptaki obu płci ubarwione podobnie: wierzch stalowoszary z rozjaśnieniem na kuprze, wole kremowe, spód biały z nakrapianiem na piersi w kształcie łez, a poniżej ciemnym poprzecznym prążkowaniem. Na policzkach charakterystyczny czarny „wąs”. Dziób krótki, silnie hakowato zagięty. Żywi się głównie ptakami w wielkości gołębia.

PUCHACZ ZWYCZAJNY Zasiedla stare, zwarte, rozległe lasy (częściej iglaste) w pobliżu bagien, rzek i jezior lub innych otwartych przestrzeni zapewniających pokarm przez cały rok. Występuje również w górach, gdzie wybiera skaliste wąwozy i urwiska. Prawdopodobnie największa sowa świata, rozmiarami dorównuje mu jedynie puchacz japoński. Upierzenie ogólnie w różnych tonacjach brązu, nieco zmienne w zależności od podgatunku, z licznymi plamkami i kreskami. Na głowie dwa sterczące pęczki piór, przypominające uszy. Poluje na średniej wielkości ptaki i ssaki, czasami na malutkie owady.

PUSZCZYK ZWYCZAJNY Najpospolitsza sowa w Polsce. Zamieszkuje głównie lasy liściaste i mieszane ze starymi, okazałymi drzewami, w których może znaleźć dziuple do założenia gniazda. Żyje również w parkach, ogrodach. Sowa średniej wielkości, krępej budowy ciała. Ubarwienie bardzo zmienne, występuje w dwóch podstawowych odmianach kolorystycznych: szarej i brązowej, możliwe są też barwy pośrednie ale widać je dopiero u ptaków dorosłych. Na głowie brak tak charakterystycznych "uszu" z piór. Puszczyki polują głównie na myszy, szczury, ryjówki, nornice, krety, chomiki, wiewiórki.

SZCZYGIEŁ Najchętniej zasiedla tereny uprawne, gdzie pola i sady przeplatają się z widnymi lasami. Zimuje w Polsce. Należą do najładniej i najjaskrawiej upierzonych europejskich ptaków. Obie płci są podobnej wielkości. Najbardziej charakterystyczną cechą jest karminowoczerwona "twarz" kontrastująca z czarnym wierzchem głowy i pręgą za uszami oraz z białymi policzkami. Rozwidlony ogon czarny, skrzydła również czarne z szeroką żółtą pręgą. Szczygły mają żółtobiałe dzioby, ciemniejsze na końcach. Głównie żywi się nasionami chwastów, ale również drobnymi owadami.

GIL ZWYCZAJNY Zamieszkuje wilgotne, gęste lasy iglaste i mieszane, bory świerkowe i jodłowe z gęstym poszyciem. W Polsce najczęściej widywany w okresie zimowym . Większy od wróbla. Ptak o krępej sylwetce, wydatnej piersi i dużej głowie. Dziób czarny, gruby. U obu płci czarny wierzch głowy, biały kuper i długi, niebieskoczarny ogon, różowo-brązowy spód. Skrzydła długie, czarne ze skośną białą pręgą. U samca policzki i pierś jaskrawoczerwona. Dorosłe samce mają zawsze czarną czapeczkę obejmującą twarz podczas gdy młodociane - brązową. Zjada głównie nasiona drzew i krzewów leśnych, chętnie wydłubuje pestki. Wiosną odżywia się pączkami drzew, młodymi pędami.

JASTRZĄB ZWYCZAJNY Zamieszkuje stare, luźne drzewostany iglaste i mieszane w pobliżu łąk, pól uprawnych i innych terenów otwartych. Jesienią i zimą częściej spotykany na otwartych terenach. Dorosłe osobniki mają wierzch ciała szaropopielaty, a spód jasny w poprzeczne, szare, faliste prążki. Pręgowane podogonie z jasną plamą u nasady. Nad okiem charakterystyczna szeroka, biała brew. Jastrząb jest wszechstronnym drapieżnikiem. Najchętniej poluje na gołębie i inne średniej wielkości ptaki, a także na wiewiórki, zające, króliki.

Dziękuję za uwagę.