Spis treści 1. Wałęsak brazylijski. Wałęsak brazylijski. 2. Sicarius hahni Sicarius hahni 3. Czarna Wdowa Czarna Wdowa 4. Ptasznik Goliat Ptasznik Goliat 5. Atrax Robustus Atrax Robustus 6. Lasiodora Parahybana Lasiodora Parahybana 7. Brachypelma Brachypelma 8. Grammostola rosea Grammostola rosea 9. Patu marplesi

Najbardziej jadowity pająk świata, którego jedno ukąszenie potrafi zabić człowieka. Rozstaw nóg u wałęsaka brazylijskiego może dochodzić nawet do 15 centymetrów. Oprócz bardzo bolesnego ukąszenia, jad tego pająka powoduje obrzęk, mdłości, wymioty, drgawki, skurcze, pocenie się a nawet długotrwałą erekcję u mężczyzn. Z tego powodu wałęsaki są badane przez naukowców pod kątem leczenia zaburzeń erekcji.

Sicarius hahni to pająk z rodzaju Sicarius o niezwykle silnym jadzie. Ten pająk może dorosnąć do 5 centymetrów wielkości, a spotkać go można w obszarach piaszczystych i na pustyniach w Afryce. Jak wielbłąd, ten pająk potrafi wytrzymać bardzo długo bez posiłku i wody – nawet 12 miesięcy – będąc zagrzebanym w piasku i czekając na ofiarę. Jego jad uszkadza czerwone krwinki, komórki oraz poraża układ nerwowy.

Latrodectus mactans czyli Czarna Wdowa to pająk z rodziny Latrodectus w skład której wchodzi 31 znanych gatunków. Jest jednym z najgroźniejszych pająków należących do tej rodziny, przez ludzi nazywany potocznie czarną wdową. To prawdopodobnie jeden z najbardziej znanych niebezpiecznych dla zdrowia i życia człowieka pająków. Popkultura i dezinformacja doprowadziły do wyolbrzymienia toksyczności jadu tego pająka.

Ptasznik goliat, ptasznik gigant masa dorosłego osobnika wynosi do 250 g, a rozstaw odnóży do około 30 c m. Samice wyraźnie większe od samców. Najczęściej występują osobniki brązowe, istnieją również formy czarne. Jad nie jest zagrożeniem dla życia lub zdrowia dorosłego człowieka. Należy jednak wziąć pod uwagę nieprzyjemne w skutkach ukąszenie pazurami jadowymi dorastającymi do 2,5 cm. Po ukąszeniu najczęściej pojawiają się wymioty, nudności, bóle głowy, gorączka oraz skurcze mięśni (czasem występujące na długo po ukąszeniu). Dość często przejawia agresję. Ze względu na swoje rozmiary i wagę, podrośnięte i dorosłe osobniki mają kłopoty ze wspinaniem się po pionowych powierzchniach.

Atrax robustus występuje głównie w obrębie Sydney, ale również w Nowej Południowej Walii. Pająk tego rodzaju może dorastać nawet do rozmiarów 70 mm. Samice potrafią żyć nawet 20 lat. Gatunek jest bardzo agresywny. Słyszano o sytuacjach, gdzie pająk tego gatunku "biegał" za ludźmi i próbował ich ukąsać. Często uważany za najbardziej jadowitego pająka na świecie. W języku Polskim na tego pająka mówi się Ptasznik Austalijski - jednak nie jest on gatunkiem ptasznika.

Samica osiąga 9-10 cm (głowotułów + odwłok) z nogami do około 22 cm. Dorosłe samce mniejsze po ostatnim linieniu posiadają na nogogłaszczkach bulbusy a na pierwszej parze odnóży krocznych haki. Samice masywniejsze od samców. Całe ciało dorosłych samic jest czarno-szare pokryte długimi gęstymi włoskami. Młode tego gatunku są różowe z ciemną plamką na odwłoku. Kolory dorosłych osobników przybierają po 6-7 linieniu

Rodzaj ptaszników naziemnych występujących w Ameryce Środkowej i Ameryce Południowej. Zamieszkują zarówno wilgotne lasy tropikalne, jak i rejony półpustynne (okolice Meksyku). Są to masywne ptaszniki, osiągają 5–8 cm długości samego ciała. Charakteryzuje je aktywność nocna, i zazwyczaj w nocy opuszczają swoje wykopane w ziemi norki w poszukiwaniu pożywienia. Chętnie też wprowadzają się do nor wykopanych przez gryzonie. Miejsca w których żyją są dosyć ciepłe (22–29 °C), jednak mają zróżnicowaną wilgotność. W przypadku ptaszników zamieszkujących półpustynne obszary wilgotność ta nie będzie wyższa niż 50–60%. Natomiast u zwierząt żyjących w dżungli niejednokrotnie jest ona wyższa niż 80%. Ptaszniki z rodzaju Brachypelma są długowieczne i nierzadko notuje się długość życia u samicy 19–20 lat. Samiec umiera zwykle po roku od ostatniego linienia, co najczęściej ma miejsce po około 3 latach od wyklucia. Zwierzęta te w naturze odżywiają się bezkręgowcami (zaczynając od larw owadów, karaczanów, szarańczy i świerszczy, a kończąc na przedstawicielach własnego gatunku). W skład ich diety wchodzą też kręgowce, tj. myszy, jaszczurki, a nawet młode wężyki.

Grammostola rosea – duży pająk spotykany pod polską nazwą ptasznik chilijski różowy. Ptasznik zamieszkujący górzyste tereny Ameryki Południowej (Chile, Argentyna). Bardzo gęsto owłosiony, dorastający do 6-7 cm "ciała" (rozmiary ptaszników zwyczajowo podaje się jako długość od początku szczękoczułek do końca odwłoka, zważywszy na problemy z dokładnym wyznaczeniem długości odnóży). Ubarwienie brązowo-beżowo-różowe, karapaks bardziej różowo-fioletowy. Na odnóżach można zauważyć jaśniejsze paseczki. Jest to długowieczny (samice nieraz dożywają 30 lat), aczkolwiek bardzo wolno rosnący ptasznik. Zwykle łagodny, choć zdarzają się osobniki bardziej agresywne. Jad bardzo słaby, porównywalny z jadem pszczoły. Jest znany z robienia sobie nawet kilkumiesięcznych głodówek, przez co rzadziej się go poleca początkującym hodowcom. W naturze występuje na pustyniach Północnej Chile, Bolivii i Argentyny. Zwykle nie kopią w niewoli. Zwykle są aktywne wieczorem lub nocą.

Patu marplesi  Jest to najmniejszy pająk na ziemi. Pająk, a raczej pajączek Patu marplesi osiąga średnicę maksymalnie 1 mm. W 1965 r. w Mongolii odnaleziono najmniejszy okaz tego gatunkuamiec mierzył zaledwie 0,43 mm.  Tak jak swoi więksi krewni buduje sieci, w które łapie ofiary.