Kurt Schumacher Wykonała: Natalia Góra kl. II Technikum Urządzeń i Systemów Energetyki Odnawialnej w Zespole Szkół Centrum Kształcenia Praktycznego w Grubnie.

BIOGRAFIA urodził się 13 października 1895 roku w Chełmnie, zmarł 20 sierpnia 1952 roku w Bonn, niemiecki polityk, przywódca Socjaldemokratycznej Partii Niemiec, przeciwnik rządu kanclerza Konrada Adenauera oraz przeciwnik wschodnio-niemieckiej partii socjalistycznej jedności i komunizmu, jeden z założycieli ojców powojennej demokracji niemieckiej

Ulica Św. Ducha- dom, w którym urodził się Schumacher.

ŻYCIE W CHEŁMNIE Kurt Schumacher uczęszczał do szkoły elementarnej, a następnie do Królewskiego Katolickiego Gimnazjum w Chełmnie w latach 1905–1914. Z powodu wybuchu I wojny światowej zdał przyśpieszoną maturę i od razu został wysłany na przeszkolenie artyleryjskie do Łodzi. Po zwolnieniu z armii podjął studia prawnicze. Wykładów słuchał w Berlinie, Halle i Lipsku, lecz praktykę podjął w Sądzie Okręgowym w Chełmnie. Po wcieleniu Chełmna do Polski w 1920 roku przeniósł się z rodziną do Berlina, gdzie zatrudnił się w ministerstwie pracy jako pomocniczy pracownik naukowy.

DZIAŁANIA SCHUMACHERA W 1918 roku dołączył do Socjaldemokratycznej Partii Niemiec (SPN). Został redaktorem politycznym lewicowej „Schwäbische Tagwach”. Z ramienia socjaldemokracji zasiadał w landtagu Wirtembergii (1924–1931). W 1930 został wybrany do Reichstagu stając się jednym z najmłodszych posłów SPD. Po dojściu Adolfa Hitlera do władzy SPD została zdelegalizowana.

POD NAZISTAMI Schumacher był stanowczo anty-nazistowski. Został aresztowany w lipcu 1933 r. Był silnie pobity w więzieniu. Przez następne dziesięć lat spędził czas w obozach koncentracyjnych w Heuberg, Kuhberg, Flossenbürg i Dachau. Obóz w Dachau był przeznaczony dla ludzi, których narodowi socjaliści pragną utrzymać przy życiu, a fakt, że był niepełnosprawnym byłym ekspertem, przyniósł Schumacherowi trochę pobłażliwości. W 1943 roku, kiedy Schumacher był blisko śmierci, jego szwagrowi udało się przekonać nazistowskiego oficera, aby go uwolnił. Został ponownie aresztowany pod koniec 1944 roku do obozu w Neuengamme.

POLITYKA POWOJENNA Schumacher chciał doprowadzić SPN i Niemcy do socjalizmu. W maju był już reorganizatorem SPN w Hanowerze, bez zgody organów okupacyjnych. Wkrótce znalazł się w bitwie z Otto Grotewohl, liderem SPN w sowieckiej strefie okupacji, który argumentował, że SPD powinno połączyć się z komunistami w celu utworzenia zjednoczonej partii socjalistycznej. Schumacher odrzucił plan Grotewohla. W sierpniu zwołał konwencję SPN w Hanowerze, która wybrała go jako "zachodniego przywódcę" partii Schumacher spotkał się z Konradem Adenauer, byłym burmistrzem Kolonii, którego Amerykanie, którzy nie chcą widzieć socjalizmu w Niemczech, dbali o przywództwo. Adenauer zjednoczył większość przedwojennych niemieckich konserwatystów w nową partię- Unię Chrześcijańsko-Demokratyczną (UCD). Schumacher przeprowadził w latach 1948 i 1949 kampanię za zjednoczonymi socjalistycznymi Niemcami, a zwłaszcza z nacjonalizacją przemysłu ciężkiego, których właściciele obwinił za finansowanie hitlerowskiego powstania. Gdy władcy okupacyjne sprzeciwili się jego pomysłom, wyrzekł się ich. Adenauer sprzeciwiał się zasadniczo socjalizmowi, a także twierdził, że najszybszym sposobem na zdobycie aliantów na przywrócenie samorządu do Niemiec jest współpraca z nimi.

Konrad Adernauer Otto Grotewohl

Schumacher chciał, aby nowa konstytucja z silną prezydencją krajową zajęła się tym stanowiskiem. Jednak pierwszy projekt z 1949 r. Grundgesetz przewidywał system federalny z słabym rządem krajowym, który sprzyja zarówno Sojusznikom, jak i UCD. Schumacher nie zgodził się na to, a w końcu alianci, chętni do nowego funkcjonowania niemieckiego państwa w obliczu radzieckich wyzwań, zgodzili się co Schumacher chciał. Nowy rząd federalny będzie dominował nad państwami, chociaż prezydent byłby słaby.

SCHUMACHER KONTRA ADERNAUER Pierwsze wybory do Republiki Federalnej odbyły się w sierpniu 1949 roku. Schumacher był przekonany, że wygra, a większość obserwatorów zgodzi się z nim. Ale nowa UCD Adenauera miała kilka zalet w stosunku do SPN. Niektóre najsilniejsze tereny SPN w Niemczech przedwojennych znajdowały się w strefie sowieckiej, a najbardziej konserwatywne części kraju - Bawaria i Nadrenia - były w nowej Republice Federalnej Niemiec. Ponadto zarówno amerykańska, jak i francuska władza okupacyjna sprzyjały Adenauerowi i robili wszystko, aby pomóc jego kampanii; Brytyjczycy pozostali neutralni. Pomimo, że SPN Schumachera wygrało najwięcej miejsc jednej partii w wyborach, to UCD mogła utworzyć koalicję z Wolną Partią Demokratyczną, chrześcijańską społecznością Unii i partii niemieckiej, a Adenauer został wybrany kanclerzem. To był szok dla Schumachera. Odmówił współpracy w sprawach parlamentarnych i potępił UCD jako agentów kapitalistów i obcych mocarstw.

W czasie pierwszej kadencji Adenauera Schumacher nadal sprzeciwiał się jego rządowi, ale gwałtowny wzrost niemieckiego dobrobytu, nasilenie zimnej wojny i wzrost Adenauera, które doprowadziły Niemcy do przyjęcia w społeczności międzynarodowej, podważyły ​​pozycję Schumachera. SPN zaczął mieć poważne wątpliwości co do kolejnego wyboru z Schumacherem jako liderem, zwłaszcza wtedy, gdy miał wypadek w grudniu 1951 r. Zaoszczędzono im na radzenie sobie z tym dylematem, gdy Schumacher zmarł nagle w sierpniu 1952 roku.

Adenauer podziwiał integralność, siłę woli i odwagi Schumachera, nawet jeśli sprzeciwił się jej polityce i był zszokowany jego śmiercią. "Pomimo naszych różnic", powiedział: "zjednoczyliśmy się we wspólnym celu, robiąc wszystko, co możliwe, korzyści i dobrobytu naszych ludzi.”

Plac Kurta Schumachera w Berlinie

Tablica upamiętniająca Kurta Schumachera