Polska w UE – kilka uwag w kontekście Wspólnej Polityki Rolnej Jan Fałkowski
Kontekst WPR jako jedyna polityka w pełni unijna ograniczone możliwości kształtowania polityki rolnej i rozwoju obszarów wiejskich za pomocą instrumentów krajowych WPR, wbrew temu jak się ją powszechnie postrzega, cechuje się dużą dynamiką zmiany w WPR od połowy lat 1990-tych rozmowy dot. kształtu WPR po roku 2020
Potrzeba inicjatywy i tworzenie własnych przestrzeni Tak w ramach WPR jak i poza nią korzystamy głównie ze środków (rolnictwo + spójność), które tracą na znaczeniu, gdy chodzi o udział w budżecie UE, potrzeba znalezienia dla siebie niszy w tych rozdziałach budżetowych, które stają się z roku na rok/ z perspektywy na perspektywę istotniejsze (konkurencyjność, innowacyjność etc.) Skupianie się (wyłącznie) na kwestii wyrównania stawek dopłat bezpośrednich ogranicza naszą perspektywę
Potrzeba określenia/doprecyzowania własnych celów Na ile mamy sprecyzowaną wizję sektora rolnego/obszarów wiejskich w średnim i długim okresie? W jakim stopniu cele określane w ramach polityki rolnej/obszarów wiejskich współgrają z celami określanymi w ramach innych polityk?
Polska w bezpiecznym dryfie WPR jako dobre alibi Konieczność dostosowywania się do unijnych przepisów (kwestia przeregulowania sektora) Liczba oferowanych programów Czy nie jest tak, że podświadomie zależy nam na utrzymaniu status quo?
Potrzeba oceny skuteczności naszych działań Co wiemy na temat wykorzystanych środków UE? Stosunkowo niewiele, poza wydatkowanymi kwotami potrzeba zarówno analiz ad hoc (np. efekty embarga rosyjskiego), jak i tych dotyczących długofalowych konsekwencji wdrażania konkretnych rozwiązań
Uwagi końcowe Wsparcie dla sektora i obszarów wiejskich oraz polityka/negocjacje na forum UE w innych obszarach to naczynia połączone potrzeba koordynacji i współpracy z innymi resortami wsparcie dla sektora rolnego/obszarów wiejskich może nieść za sobą negatywne konsekwencje dla innych sektorów efekty negocjacji nie uwidaczniają się wyłącznie na arenie międzynarodowej WPR traci na znaczeniu w ramach UE na ile brane jest to pod uwagę w naszych działaniach, zwłaszcza w kontekście nowych wyzwań (kryzys finansowy, kryzys migracyjny, zagrożenie terrorystyczne, etc.)?
Dziękuję za uwagę