Planowanie

Drogę trzeba zobaczyć nim się na nią wstąpi

„Podstawowym celem kształcenia jest ukształtowanie człowieka zdolnego do robienia rzeczy nowych, a nie tylko powtarzającego to, co robiły już poprzednie pokolenia – człowieka twórczego, wynalazczego i odkrywczego” J. Piaget, 1977

5 podstawowych właściwości planowania nauczania nakierowanie na wspomożenie indywidualnego uczenia się; perspektywa bliższa – planowanie doraźne i dalsza – długofalowe; skuteczność – systematyczne projektowanie może w wysokim stopniu wpływać na rozwój człowieka; realizacja wg podejścia systemowego; oparcie się na wiedzy o tym, jak się ludzie uczą.

PRAWO OŚWIATOWE Kontekst kształcenia: Wewnątrzszkolny system oceniania lokalne warunki pracy szkoły Szkolny plan dydaktyczny Szkolny plan wychowawczy Wewnątrzszkolny system oceniania Przedmiotowy system oceniania Wybrany program nauczania Specyfika zespołu uczniów (klasy) Kierunkowy plan Nauczycielski plan wynikowy Specyfika dydaktyki przedmiotowej System dydaktyczny nauczyciela

reguluje działanie, organizację i nadzór nad systemem oświaty. Prawo oświatowe jest częścią prawa administracyjnego. reguluje działanie, organizację i nadzór nad systemem oświaty.

Główne zasady prawa oświatowego obowiązek zapewnienia każdemu obywatelowi polskiemu równego dostępu do oświaty, nieodpłatność pobieranej nauki w zakresie wymaganym przez przepisy ustawy, obowiązek działania zgodnie z dobrem uczniów (zawarty przede wszystkim w art. 4 ustawy o systemie oświaty i art. 6 ustawy - Karta Nauczyciela),

Główne zasady prawa oświatowego (c.d.) szeroka ochrona prawna nauczycieli, zapewnienie każdemu nauczycielowi i uczniowi bezpiecznych i higienicznych warunków pracy i nauki, poszanowanie godności każdego ucznia i jego prawa do nauki.

Najważniejsze akty prawne z zakresu prawa oświatowego ustawa z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty określa: rodzaje szkół istniejących w Polsce; zasady działania Centralnej Komisji Egzaminacyjnej, okręgowych komisji egzaminacyjnych, kuratora oświaty (a także kuratorium oświaty jako jednostki pomocniczej dla kuratora); zasady pomocy stypendialnej dla uczniów;

Najważniejsze akty prawne z zakresu prawa oświatowego (c. d.) Ustawa o systemie oświaty określa (c.d.) : zasady spełniania obowiązku szkolnego i obowiązku nauki; wykaz i zakres kompetencji dyrektorów szkół i placówek, rad pedagogicznych oraz społecznych organów w systemie oświaty (rad rodziców, Krajowej Rady Oświatowej i wojewódzkich rad oświatowych oraz samorządów uczniowskich); zasady finansowania oświaty, zasady działania prywatnych placówek oświatowych.

Najważniejsze akty prawne z zakresu prawa oświatowego (c. d.) ustawa z dnia 15 kwietnia 2011 r. o systemie informacji oświatowej (SIO) określa zasady działania i korzystania z systemu informacji oświatowej.– polskiego, elektronicznego systemu baz danych służący do gromadzenia informacji o szkołach, placówkach oświatowych, nauczycielach oraz uczniach.

Najważniejsze akty prawne z zakresu prawa oświatowego (c. d.) Celem Systemu Informacji Oświatowej jest uzyskiwanie danych niezbędnych do prowadzenia polityki edukacyjnej państwa, podnoszenia jakości i upowszechniania edukacji oraz do usprawniania finansowania zadań oświatowych. Szczegółowe wytyczne odnośnie zakresu zbieranych informacji, momentów ich przekazywania oraz wzorów dokumentacji są ustalone w przywołanym wyżej rozporządzeniu.

Najważniejsze akty prawne z zakresu prawa oświatowego (c. d.) Każda szkoła lub placówka oświatowa musi przesłać dane dotyczące m.in. ilości uczniów, nauczycieli, majątku szkoły i jej wydatków. Do wprowadzania informacji do komputera jest wykorzystywana aplikacja SIO. Następnie dane te są eksportowane i przekazywane do jednostki prowadzącej lub rejestrującej, następnie do kuratoriów oświaty i na koniec do MEN.

Najważniejsze akty prawne z zakresu prawa oświatowego (c. d.) ustawa z dnia 26 stycznia 1982 r. Karta Nauczyciela określa: status prawny nauczycieli, uprawnienia emerytalne i rentowe nauczycieli, inne uprawnienia socjalne nauczycieli, zasady zatrudniania i zwalniania nauczycieli, sposób nadzoru nad pracą nauczycieli i zasady pociągania nauczycieli do odpowiedzialności dyscyplinarnej.

Czego uczyć? Podstawa Programowa zasadniczy akt prawny, ustalany przez Ministra Edukacji Narodowej, regulujący działania edukacyjne i wyznaczający kierunki pracy nad koncepcją edukacji w danej szkole, umożliwiający powstawanie różnych szkolnych i ogólnopolskich programów nauczania. podstawa programowa dla matematyki i informatyki

Ramowe plany nauczania określają minimalne liczby godzin, które należy przeznaczyć na realizację podstawy programowej dla odpowiednich okresów nauczania (etapów edukacyjnych). np. informatyka w Gimnazjum – 65h; godziny do dyspozycji dyrektora szkoły; zajęcia rewalidacyjne dla uczniów niepełnosprawnych.

Ramowe plany nauczania (c.d.) Przykładowy ramowy plan nauczania dla gimnazjum; Przykładowy ramowy - tygodniowy plan nauczania dla gimnazjum; Dysponowanie godzinami do dyspozycji dyrektora.

Jak uczyć? Jak oceniać? Program nauczania ogólnego stanowi opis sposobu realizacji zadań edukacyjnych, ustalonych w podstawie programowej kształcenia. przykładowy program nauczania 1 przykładowy program nauczania 2

W budowie programu nauczania możemy wyróżnić: Szczegółowe cele edukacyjne – kształcenia i wychowania; Materiał nauczania związany ze szczegółowymi celami edukacyjnymi, uwzględniający treści nauczania zawarte w treści podstawy programowej kształcenia ogólnego; Procedury osiągania szczegółowych celów edukacyjnych;

Opis założonych osiągnięć ucznia i propozycje metod ich oceny, z uwzględnieniem standardów wymagań będących podstawą przeprowadzania sprawdzianów lub egzaminów; Omówienie założeń dydaktyczno-wychowawczych, na jakich została oparta koncepcja programu, relacji do zakresu podstawy programowej kształcenia ogólnego, ewentualnie specjalnych warunków odnoszących się do realizacji programu; Nazwiska rzeczoznawców, którzy program zaopiniowali, oraz nazwy podmiotów ich rekomendujących.

Wyróżniamy 3 etapy planowania planowanie kierunkowe planowanie wynikowe planowanie metodyczne prof. B. Niemierko

Planowanie kierunkowe dotyczy roku nauki lub koncepcji nauczania przedmiotu wytycza kierunek pracy uczniów wiążąc: cele ogólne: obiektywne i subiektywne; poznawcze - o co chcemy wzbogacić wiedzę, umiejętności uczniów; motywacyjne - do jakich zachowań i postaw przekonać uczniów; ze strukturami materiału nauczania. przykładowy plan kierunkowy

Umiejętności poznawcze Taksonomia celów motywacyjnych poznawczych Poziom Kategoria Działania Uczestnictwo w działaniu Wiadomości Zapamiętanie wiadomości Podejmowanie działania Zrozumienie wiadomości Postawy Nastawienie na działanie Umiejętności poznawcze (intelektualne) Stosowanie wiadomości w sytuacjach typowych System działań Stosowanie wiadomości w sytuacjach problemowych

Planowanie wynikowe dotyczy działu programowego lub cyklu tematycznego Polega na zaplanowaniu czynności ucznia, które powinien on opanować w trakcie lekcji. Przewiduje osiągnięcia uczniów i do nich przyporządkowuje materiał nauczania i odpowiednie środki dydaktyczne. W1 W2 Ukierunkowuje działalność nauczyciela na najbliższe kilka lub kilkanaście tematów.

Planowanie metodyczne dotyczy jednostki lekcyjnej lub metodycznej Scenariusz lekcji zawiera opis wybranego toku, form organizacyjnych, metod, środków dydaktycznych, a podjęte decyzje uporządkowane są przez normy postępowania dydaktycznego, czy przez zasady; wszystko to wypływa z koncepcji realizacji działu programowego

NARZĘDZI TI DO PROBLEMU SP G I M L I C E U M S T U D I A / P R A C A TWÓRCA METOD I NARZĘDZI TI INTERDYSCY-PLINARNE WYKORZY-STANIE UMIEJĘTNOŚĆ DOBORU NARZĘDZI TI DO PROBLEMU PODSTAWOWA WIEDZA I  UMIEJĘTNOŚCI Bierny użytkownik Świadomy Aktywny Aktywny uczestnik społeczeństwa informacyjnego WIEDZA UMIEJĘTNOŚĆI WARSTWOWY MODEL KSZTAŁCENIA Treści kształcenia