Rośliny i zwierzęta Grenlandii JAKUB MIZIŃSKI JAKUB PRZYBOROWSKI KL. 3B

GRENLANDIA TO NAJWIĘKSZA WYSPA NA ŚWIECIE. W WIĘKSZEJ CZĘŚĆI POŁOŻONA JEST ZA KOŁEM POLARNYM I W WIĘKSZOŚĆI POKRYTA JEST LODEM.

ROŚLINY (FLORA) GRENLANDII ROŚLINNOŚĆ NA GRENLANDII JEST UBOGA. SKŁADA SIĘ Z MCHÓW I POROSTÓW ORAZ GLONÓW. ROŚNIE TAM BARDZO MAŁO DRZEW I SĄ TO GATUNKI KARŁOWATE.

Flora Grenlandii jest uboga. Na jej terenie spotkać można ok Flora Grenlandii jest uboga. Na jej terenie spotkać można ok. 500 gatunków roślin wyższych oraz 3000 gatunków mchów, porostów i glonów. Roślinność na Grenlandii występuje tylko w miejscach, które choć przez krótki czas w ciągu roku są wolne od pokrywy lodowej. Zasadniczy typ roślinności porastającej te obszary stanowią różne typy tundry oraz łąki. Tundra na południu złożona jest z różnych gatunków traw, mchów, porostów i roślin zielnych, a na północy tylko z mchów i porostów. Na samym południu kraju występują także krzewy i karłowate gatunki drzew, m.in. brzozy (osiągające 10 m wysokości), olchy, wierzby(sięgające 4 m), jarzębiny, jałowce, zaś wybrzeże położone na północnym skraju wyspy jest praktycznie pozbawione roślinności.

ZWIERZĘTA (FAUNA) GRENLANDII Na wybrzeżach żyją m.in. renifery, piżmowoły, lemingi, niedźwiedzie polarne, lisy polarne, wilki polarne, zające polarne, gronostaje a także ptaki - m.in. sowy śnieżne, gęsi i mewy.  Morze w pobliżu wyspy zamieszkane jest przez liczne ryby (np. łososie, dorsze, rekiny), a także duże ssaki morskie (około 30 różnych gatunków, m.in. wale granlandzkie, narwale, morsy oraz kilka gatunków fok. Ponadto grenlandzkie wody zamieszkują liczne gatunki drobnych zwierząt, stanowiących pożywienie kręgowców, a spośród nich największe znaczenie mają krewetki. Na Grenlandii żyje ok. 700 gatunków owadów i pajęczaków: liczne komary, motyle, trzmiele i pająki.  

NIEDŹWIEDŹ Niedźwiedź polarny to ssak drapieżny, jeden z największych niedźwiedzi. Ma futro koloru białego (pojedyncze włosy są przezroczyste jak kropelki wody tworzące chmurę), co daje mu dobry kamuflaż w otaczającym go środowisku oraz izolację przed zimnem. Z wiekiem futro żółknie. Potrzebuje do przetrwania jedynie kawałka pływającego lodu i żywności znajdowanej w wodzie oraz miejsca do urodzenia i odchowania młodych. Dorosłe samce ważą 300-700 kg i osiągają dł. 2,4-3 m. Stojąc pionowo może osiągnąć wysokość do 3,35 m. Po urodzeniu, młode niedźwiadki ważą tylko 600-700 g. Szyja niedźwiedzia jest długa, a uszy małe i okrągłe. Stopy są długie ok.30 cm i szerokie ok. 25 cm, palce częściowo spięte błoną pławną, która podczas pływania pełni funkcję płetw. Mocne, krótkie i ostre pazury są przydatne do przytrzymywania zdobyczy.

FOKA GRENLANDZKA Naturalnym środowiskiem foki grenlandzkiej są pola lodowe i zimne wody Arktyki. Wierzch ciała pokryty jest szarym futerkiem z żółtawym odcieniem, spód jaśniejszy, bardziej srebrzysty. Dorosłe samce dorastają do 190 cm i osiągają masę do 135 kg, natomiast samice są nieco mniejsze (180 cm i 120 kg). Foka prowadzi wędrowny tryb życia. Za pokarm służą jej skorupiaki planktonowe i ryby. Na wiosnę płynie ku północy na obfite w pokarm żerowiska, a zimą przemieszcza się na południe, na miejsca rozrodu. Foki rodzą się na krze lub lodzie. Z początku młode są w biało umaszczonym futerku. Po okresie 4 tygodni zmieniają futerko i zaczynają samodzielnie odżywiać się w morzu. Swą dojrzałość osiągają dopiero po ok. 6-8 latach.

REN Ren, renifer zaliczany do rodziny jeleniowatych. Osiąga długość ciała do 220 cm, ciężar ciała 60- 315 kg. Samce są znacznie większe i cięższe od samic. Poroże występuje u obydwu płci. Jest długie, posiada liczne odgałęzienia. Sierść jest gęsta, w kolorze brunatnoczarnym lub brązowym. Ren jest aktywny w dzień i w nocy. Żyje w stadach stale wędrujących w poszukiwaniu karmy. Pokarm stanową głównie porosty, trawa, gałązki i liście drzew oraz krzewów, zioła, jagody, grzyby, czasem nawet jaja ptaków i ich pisklęta. Ren występujący w północnej części Europy został udomowiony jako cenione źródło mięsa, mleka i skóry, a także jako siła pociągowa. Niektóre podgatunki na wolności zostały wytępione lub są zagrożone wyginięciem. Niegdyś ren występował również na obszarze Polski, gdzie zawędrował w końcowym okresie epoki lodowcowej.

MORS Mors (koń morski) duży drapieżny ssak morski. Mieszkańcy Arktyki polowali na niego dla mięsa, skór, tłuszczu, kłów i kości. Najbardziej lubi płytkie wody w pobliżu pływających pól lodowych. Mors ma ciężkie ciało osiągające długość od 2,5 do 4,3 m, osłonięte grubą na 3,5 cm niemal nagą pofałdowaną skórą. Masa ciała wynosi od 400 do 1700 kg. Wszystkie kończyny morsa są przekształcone w płetwy. Przednie kończyny są większe od tylnych i stanowią główny narząd ruchu. Pożywieniem morsów są: małże, ślimaki i rozgwiazdy, a także skorupiaki, ryby, foki i padlina. Morsy żyją do 50 lat. Mors nie jest gatunkiem zagrożonym wyginięciem, ale liczebność jest poważnie obniżona w wyniku polowań. Nadal prowadzone jest kłusownictwo dla ich ciosów. Głównym naturalnym wrogiem morsów jest orka i rzadko niedźwiedź polarny.

PIŻMOWÓŁ Roślinożerny - głównie trawy, zioła i krzewinki, porosty, mchy. Pora godowa przypada na koniec wiosny. Samce walczą o samice zderzając się głowami, słabszy przeciwnik się poddaje i oddala od stada. Młode rodzą się w kwietniu lub maju następnego roku. Z reguły rodzi się jedno młode, przez pierwsze trzy miesiące odżywia się jedynie mlekiem matki. Ze względu na surowy klimat i dużą wrażliwość na wilgoć śmiertelność młodych jest bardzo duża. Na początku XX wieku zagrożony wyginięciem ze względu na masowe polowania. W celu ochrony gatunku powstały rezerwaty w Kanadzie i Grenlandii. Liczebność populacji objętych ochroną wzrasta.

DZIĘKUJEMY ZA UWAGĘ