Holocaust Zbrodnia Hitlerowskich Niemiec

Pojęcie Holocaust Holokaust - zagłada, eksterminacja - to słowa, które do dziś, wywołują w umysłach cywilizowanych ludzi, poczucie wstydu bycia człowiekiem. Jednak słowo holokaust, najczęściej utożsamiane jest z eksterminacją narodu żydowskiego. Holokaust Żydów był zespołem działań, stworzonych przez niemiecki system totalitarny zwany hitleryzmem, mający unicestwić naród żydowski. Holokaust oznacza nie tylko unicestwienie, lecz również niewyobrażalną mękę i upodlenie człowieka przez drugiego człowieka. Niemieccy faszyści nazwali to nieludzkie barbarzyństwo mianem " Ostatecznego rozwiązania kwestii żydowskiej". To niemieccy oprawcy stworzyli ten nieludzki system, którego głównym celem była powolna eliminacja z mapy świata kolejnych narodów.

Eksperymenty medyczne i pseudomedyczne w Auschwitz W hitlerowskich obozach Auschwitz rozwinięta była zbrodnicza działalność niemieckich lekarzy, w znacznej części należących do SS. Traktując więźniów jako łatwo dostępny i tani materiał doświadczalny, prowadzili oni eksperymenty z zakresu medycyny, patologii i genetyki. Badania te wynikały i służyły ideologicznym celom nazistowskiej teorii rasizmu oraz sprzeniewierzały się zupełnie zasadom etyki lekarskiej, której podstawy są zawarte w przysiędze Hipokratesa.

W szczególności takimi działaniami były: Sterylizacja chemiczna polegająca na wprowadzaniu do kobiecych narządów rodnych substancji wywołujących stany zapalne i niedrożność jajowodów; w skrajnych wypadkach powodowało to śmierć, niezależnie od tego część kobiet uśmiercano dla przeprowadzenia sekcji zwłok; doświadczenia na kilkuset kobietach żydowskich w bloku 10 KL Auschwitz przeprowadzał prof. dr Carl Clauberg. Sterylizacja promieniami Roentgena polegająca na naświetlaniu jąder i jajników, co powodowało rany oparzeniowe o różnym stopniu nasilenia; metoda nie dała wyników uznanych za satysfakcjonujące; doświadczenia na więźniach i więźniarkach żydowskich prowadził w Birkenau dr Horst Schuman.

Eksperymenty nad skutkami głodu polegające na selekcjonowaniu najbardziej wyniszczonych i wyczerpanych więźniów, zabijaniu ich zastrzykiem fenolu i dokonywaniu sekcji zwłok dla analizy zachodzących zmian anatomicznych, w szczególności w zakresie wątroby, śledziony i trzustki; badania prowadził prof. dr i SS- Obersturmführer Johann Paul Kremer w KL Auschwitz. Badania genetyki obejmujące zasadniczo kwestię bliźniactwa, skarlenia oraz patologii i anomalii dziedzicznych dotknęły w szczególności dzieci selekcjonowane w Birkenau przy transportach żydowskich oraz romskich; dzieci były poddawane bolesnym zabiegom i uśmiercane zastrzykiem fenolu dla przeprowadzenia sekcji zwłok, zrobienia im zdjęć i odlewów anatomicznych; badania były prowadzone przez dr. med. i filozofa Josefa Mengele. Tworzenie zbioru szkieletów dotyczące 86 (29 kobiet i 57 mężczyzn) więźniów różnych typów antropologicznych, wieku i płci, którzy zostali wyselekcjonowani przez SS-Hauptsturmführera dr Bruno Begera a następnie przewiezieni do KL Natzweiler-Struthof w Alzacji i uśmierceni; pracami kierował z ramienia organizacji Ahnenerbe, SS- Hauptsturmführer prof. dr August Hirt.

Testowanie lekarstw i preparatów wykonywane na zlecenie IG Farbenindustrie (m. in. Bayer) i polegające na badaniach nad chorobami zakaźnymi obejmujące m. in. zarażanie więźniów prowadzące bezpośrednio do ich wysokiej śmiertelności; procederem tym zajmowali się lekarze SS Friedrich Entress, Helmut Vetter i Eduard Wirths. Eksperymenty nad hipotermią (wyziębieniem) i opracowywanie sposobów przywracania sprawności po wyziębieniu. Ponadto prowadzono hodowle laboratoryjne bakterii na pożywce, którą był bulion z mięśni ludzkich. eksperymenty nad hipotermią (wyziębieniem) i opracowywanie sposobów przywracania sprawności po wyziębieniu.

Wyżywienie Przebywający w obozie więźniowie otrzymywali posiłki trzy razy dziennie: rano, w południe i wieczorem. Wartość odżywcza posiłków zależała przede wszystkim od obowiązujących w hitlerowskich obozach koncentracyjnych norm wyżywienia. Na ich podstawie opracowywano tygodniowe i dzienne jadłospisy. Takie były zasady i tak to miało wyglądać, jednak w rzeczywistości więźniowie dziennie otrzymywali troszkę zupy, kawałek chleba i garnuszek kawy. Z początku odczuwało się jedynie niedosyt, jednak po jakimś czasie niedosyt przeradzał się w głód, który połączony z niewolniczą pracą i biciem, w szybkim tempie prowadził do krematorium. Dlatego też, niektórzy rozumiejąc swoją sytuację wybierali się na tzw. „organizowanie”, czyli po prostu szukanie tego, co wyrzucali SS- mani i strażnicy. Wiele osób szukało pożywienia z kubłach przy kuchni zjadając łupiny kartofli, czy głąby kapusty. Było to bardzo niebezpieczne - groziło za to pobicie ze skutkiem śmiertelnym. Było to również powiązane z „miganiem” się od pracy. Nie było to łatwe, jednak z pewnością się opłacało.

Na terenie obozu znajdowała się również kantyna, w której można było kupić od czasu do czasu papierosy. Jeśli ktoś nie palił to miał szczęście, bo mógł nieformalnie je komuś sprzedać za porcję zupy lub kawałek chleba. Oficjalnie nie można było otrzymywać paczek żywnościowych, ale jeśli już ktoś wysłał taką do więźnia, to miał 80% pewności, że paczka w całości trafi do odbiorcy. Raz na jakiś czas można było wysłać listy, nie można było jednak prosić w nich o paczki.

Komory gazowe W czasie II wojny światowej Niemcy realizując program ludobójstwa, zaczęli używać preparatu cyjanowodoru Cyklonu B do zabijania ludzi w dużych, stacjonarnych komorach gazowych (zaaranżowanych jako zbiorowe łaźnie na kilkaset osób) w hitlerowskich obozach zagłady i koncentracyjnych począwszy od 1941 r. Takie komory gazowe funkcjonowały w większości niemieckich obozów koncentracyjnych położonych na terenie Polski (czasem błędnie nazywane w prasie zachodniej „polskimi obozami zagłady”) między innymi w Auschwitz II (Birkenau) i w Majdanku. Przedtem wykorzystywano do tego celu spaliny samochodowe (taki sposób zagłady stosowano ok. w Kulmhof nieopodal Chełmna nad Nerem), a jeszcze wcześniej – realizując program „eutanazji” „osobników niepełnowartościowych” (głównie osób upośledzonych umysłowo) w ramach tzw. T4 Aktion – eksperymentowali z tlenkiem węgla i spalinami w adaptowanych pomieszczeniach murowanych lub na samochodach. W ramach tego programu w Łodzi, w szpitalu psychiatrycznym w Kochanówce, w marcu 1940 r. zgładzono w komorach gazowych na samochodach 540 upośledzonych bądź chorych psychicznie osób, głównie dzieci. Na przełomie maja i czerwca 1940 pod kierownictwem Wilhelma Koppego w samochodowych komorach gazowych zamordowano ponad 2000 niepełnosprawnych pacjentów z ośrodka opieki w Działdowie (1558 Niemców i ok. 500 Polaków). W obozie w Dachau istniała komora gazowa, w której testowano na więźniach działanie rozmaitych gazów bojowych.

Komora Gazowa

Środki używane w komorach gazowych Cyklon B Cyklon B (oryginalna nazwa: Zyklon B) – to nazwa handlowa insektycydu niemieckiego konsorcjum Degesch, w którym udziały miały koncerny Degussa, IG Farben i Th. Goldschmidt AG. Była to granulowana ziemia okrzemkowa nasycona cyjanowodorem, która uwalniała cyjanowodór (HCN) po wyjęciu ze szczelnych pojemników. Oddziaływanie na człowieka Cyjanowodór, przedostając się do krwi, blokuje proces uwalniania tlenu z czerwonych krwinek oraz inaktywuje enzymy oddychania tkankowego (oksydaza cytochromowa), w wyniku czego występuje jak gdyby wewnętrzne uduszenie. Towarzyszą temu objawy porażenia ośrodków oddechowych połączone z uczuciem lęku, zawrotami głowy i wymiotami. Przy odpowiednim stężeniu cyjanowodoru w powietrzu śmierć może nastąpić niemal momentalnie.

W lecie 1944r., kiedy dokonano eksterminacji 400 tys. węgierskich Żydów, liczba zagazowanych i spalonych w ciągu doby w Oświęcimiu ludzi sięgała 20 tys. osób.

Wykona ł : –Szot Tomasz –Martyna Mielniczuk