Francja, Republika Francuska – państwo, którego część metropolitarna znajduje się w Europie Zachodniej, posiadające także zamorskie terytoria na innych kontynentach. Francja metropolitarna rozciąga się od Morza Śródziemnego na południu do kanału La Manche i Morza Północnego na północy, oraz od Renu na wschodzie do Zatoki Biskajskiej na zachodzie. Francuzi często nazywają swój kraj l'Hexagone – pochodzi to od kształtu Francji metropolitarnej.

Spis treści: 1. Gospodarka 1.1 Flaga i herb 1.2 Hymn 1.3 Stolica 1.4 Głowa państwa 1.5 Waluta 1.6 Francja w UE 1.7 Powierzchnia i ludność 2. Kultura 2.1 Zabytki 2.2 Taniec, rozrywka, muzyka… 3. Kuchnia 4. Sławni ludzie 5. Tradycje i obyczaje

Flaga Francji Herb Francji

Marsylianka (fr. La Marseillaise) – hymn państwowy Francji oraz jej departamentów i terytoriów zamorskich: Gwadelupy, Gujany Francuskiej, Majotty, Martyniki, Polinezji Francuskiej, Reunionu, Saint- Pierre i Miquelon oraz Wallis i Futuny. Słowa i muzykę tej pieśni napisał 24 kwietnia 1792 Claude Joseph Rouget de Lisle na cześć rewolucyjnej Armii Renu. Zdobyła wielką popularność w okresie rewolucji francuskiej. Wówczas jako pierwsi na ulicach Paryża zaśpiewali ją żołnierze z Marsylii. Tak powstała jej nowa nazwa, najpierw Marche de Marseille, a później ostatecznie La Marseillaise, czyli Marsylianka. 14 lipca 1795 została ogłoszona hymnem państwowym. W 1830 nową aranżację muzyki zaproponował Hector Berlioz. Hymn

Stolica Paryż – stolica i największa aglomeracja Francji, położona w centrum Basenu Paryskiego, nad Sekwaną (La Seine). Miasto stanowi centrum polityczne, ekonomiczne i kulturalne kraju. Znajdują się tu liczne zabytki i atrakcje turystyczne, co powoduje, że Paryż jest co roku odwiedzany przez ok. 30 milionów turystów.

Głowa państwa Nicolas Sarkozy (ur. 28 stycznia 1955 w Paryżu) – francuski polityk, od 2007 prezydent Republiki Francuskiej i z urzędu współksiążę Andory, w latach 2004–2007 przewodniczący Unii na rzecz Ruchu Ludowego, były minister w kilku rządach, deputowany i poseł do Parlamentu Europejskiego.

Waluta 1 euro = 100 eurocentów (EUR, €)

Francja w UE Przystąpienie do Unii Europejskiej : państwo założycielskie

całkowita km² PowierzchniaLudność Francja, jej część metropolitalna dzieli się na 22 regiony, 96 departamentów oraz około gmin. Ponadto wyróżnia się departamenty i terytoria zamorskie oraz zamorskie zbiorowości terytorialne. Więcej informacji na temat jednostek podziału administracyjnego wraz z danymi statystycznymi znajduje się w artykule: Regiony administracyjne i departamenty Francji. całkowita gęstość zaludnienia 95 os./km² Pod względem liczby ludności Francja zajmuje 5 miejsce w Europie; jej udział w ogólnej liczbie mieszkańców kontynentu, wynoszący 20% w XVII w. (bez Rosji), spadł przeszło dwukrotnie wskutek utrzymującego się od XIX w., szczególnie w latach międzywojennych, niskiego przyrostu naturalnego; obecny przyrost naturalny wynosi ok. 5 rocznie; wzrost liczby ludności kraju jest w dużym stopniu spowodowany imigracją, gł. z krajów Maghrebu, Portugalii, Turcji, Włoch, Hiszpanii, Czarnej Afryki

Zabytki

Notre-Dame de Paris – gotycka katedra w Paryżu. Jedna z najbardziej znanych katedr na świecie, między innymi dzięki powieści Dzwonnik z Notre Dame francuskiego pisarza Viktora Hugo.

Bazylika Notre-Dame de Fourvière - bazylika w Lyonie, znajdująca się na szczycie wzgórza Fourvière.

Wieża Eiffla – najbardziej znany obiekt architektoniczny Paryża, rozpoznawany również jako symbol Francji. Jest najwyższą budowlą w Paryżu i piątą co do wysokości we Francji.

Fort Boyard — fort umiejscowiony między wyspami Île-d'Aix i Île d'Oléron w cieśninie Pertuis d'Antioche na zachodnim wybrzeżu Francji.

Kaplica królewska św. Ludwika w Dreux – kaplica i miejsce pochówku członków bocznej linii Burbonów – dynastii Orleańskiej

Katedra świętego Krzyża– katedra katolicka w Orleanie. Zniszczona przez protestantów 24 marca 1568 r. Odbudowywana w latach , w 1862 wpisana do rejestru zabytków. Słynna głównie z powodu mszy, w której miała uczestniczyć Joanna d'Arc w 1429 po oswobodzeniu miasta z angielskiego oblężenia.

Pałac wersalski - pałac królewski w Wersalu, na przedmieściach Paryża, uznawany za symbol monarchii absolutnej tzw. ancien régime.

Łuk Triumfalny - pomnik stojący na placu Charles'a de Gaulle'a w 8. Dzielnicy w Paryżu, na zachodnim skraju Pól Elizejskich. Jest to ważny element architektury Paryża, stanowiący zakończenie perspektywy Pól Elizejskich.

Zamek Monte Christo – rezydencja francuskiego pisarza Aleksandra Dumasa ojca, wzniesiona w 1846 według projektu Hippolyte'a Duranda w stylu eklektycznym. Zamek otoczony jest parkiem angielskim o powierzchni 9 hektarów, całość położona jest w granicach administracyjnych gminy Port-Marly.

Taniecrozrywka muzyka …

Disneyland – sieć parków rozrywki stworzony przez wytwórnię Disneya. Głównymi atrakcjami parku są postacie z filmów Disneya, różnego rodzaju baśniowe budynki oraz niektóre formy zabaw jak np. kolejka górska.

Ulubionymi sportami Francuzów są piłka nożna i tenis, a jedną z narodowych gier – gra w kule (les boules lub la pétanque). Najpopularniejszymi wśród Francuzów instrumentami muzycznymi są gitara i pianino. Są jednak i tacy, którzy wolą grę na klarnecie, oboju lub saksofonie.

We Francji organizuje się la Fęte de la musique, pomysł ministra kultury Jacka Langa, wprowadzony w życie począwszy od roku Dzień muzyki stał się szybko popularny. Co roku 21 czerwca cała Francja zaczyna muzykować. Na ulicach i w kawiarniach organizowane są koncerty muzyki jazzowej, poważnej, rockowej, reggae, pop, techno...oraz oczywiście znanych na całym świecie francuskich chansons.

Kankan, cancan – francuski taniec z 2. połowy XIX wieku, pochodzenie niepewne. Według jednej z hipotez rozwinął się z kadryla, według innej był początkowo karykaturą tańców murzyńskich, istnieje również przypuszczenie, że do Francji przywieźli go wracający z Algieru żołnierze. Towarzyszy mu muzyka bardzo szybka, w rytmie galopu, w metrum 2/4.

Francuzi nie przywiązują zbyt wielkiej wagi do porannych posiłków i nie jadają z reguły długich, obfitych śniadań. Klasyczne śniadanie spożywane w domu składa się z kawy / soku / kakao / mleko, chleba lub sucharów, masła, konfitur, miodu. Dzieci zazwyczaj spożywają płatki z mlekiem. Śniadanie serwowane jest na słodko, do rzadkości należy jedzenie na śniadanie wędliny lub pomidorów. Herbatę pije się tylko w zimie lub kiedy jest się chorym, nie piją jej dzieci. Wiele osób woli przed pójściem do pracy zjeść w kawiarni przy barze śniadanie złożone z kawy i croissants (rogaliki).

Francuzi jadają natomiast dwa ciepłe posiłki w ciągu dnia, w południe dejeuner, a wieczorem diner. Większość Francuzów kupuje kanapki lub je obiad w małych restauracjach, gdzie zamawia najczęściej sałatkę lub un croque-monsieur - czyli dwie grzanki posmarowane masłem a między nimi plasterek szynki lub sera, lub też drugą wersję un croque-madame - to samo, ale ze smażonym jajkiem.

Dzieci uczęszczające do szkoły mają przez cały dzień zajęcia i często jedzą obiad w stołówce szkolnej. Późnym popołudniem otrzymują un gouter (podwieczorek), na który składają się jogurty, owoce, lub ciasteczka.

Wieczorem, kolacja rzadko jadana jest przed godziną ósmą, jest to moment uprzywilejowany, kiedy wszyscy domownicy zbierają się przy stole i dzielą wrażeniami z całego dnia. Kolacja stanowi posiłek zazwyczaj dość obfity, w skład którego wchodzą les hors-d`oeuvre (przystawki) np. surówki, wędlina, pasztet lub le potage (zupa ze zmiksowanych warzyw). Danie główne stanowi mięso (wołowina, wieprzowina, cielęcina) lub ryba, podawane z gotowanymi warzywami, ryżem lub makaronem. Następnie, je się sery, owoce lub słodki deser (ciasto, lody, krem). Podczas kolacji pije się wino i wodę.

POTAGE A L'OIGNON GRATINE (ZUPA CEBULOWA) Początkowo specjalność paryska, Obecnie każdy region szczyci się własnym przepisem na zupę cebulową.

RATATOUILLE To chyba jedno z najbardziej popularnych dań południowej Francji. Podawane na zimno czy na gorąco, kryje w sobie słoneczne ciepło Prowansji.

SALADE NICOISE (SAŁATKA NICEJSKA) Niemal każdy wie, co to jest sałatka nicejska, jednak istnieje tyle jej odmian, że nigdy nie musi być zwyczajna.

MOUSSE AU CHOCOLAT BASQUE (BASKIJSKI MUS CZEKOLADOWY) Ten mus z ciemną czekoladą zastyga w lodówce, tworząc pożywny krem.

LE GRATIN DAUPHINOIS (ZAPIEKANKA Z ZIEMNIAKÓW)

Joanna d'Arc, zwana Dziewicą Orleańską (ok ), francuska święta i bohaterka narodowa, pochodząca ze wsi Domremy na pograniczu lotaryńskim. Od 13 życia miała wizje i słyszała "głosy niebiańskie", wzywające ją do ratowania ojczyzny.

Ludwik XIV ( ), król Francji od 1643, syn Ludwika XIII, przedstawiciel dynastii Burbonów. Najwybitniejszy europejski reprezentant absolutyzmu oświeconego.

Napoleon l, Napoleon Bonaparte, (Buonaparte) ( ). cesarz Francuzów i przejściowo 1815, król Włoch Syn korsykańskiego adwokata.

Christian Dior (ur. 21 stycznia 1905 w Granville w Normandii, zm. 24 października 1957), francuski projektant, założyciel domu mody. Yves Henri Donat Mathieu Saint Laurent (ur. 1 sierpnia 1936 w Oranie w Algierii, zm. 1 czerwca 2008 w Paryżu) – francuski projektant mody, współtwórca domu mody Yves Saint- Laurent.

Coco Chanel, właśc. Gabrielle Bonheur Chanel (ur. 19 sierpnia 1883 w Saumur, zm. 10 stycznia 1971 w Paryżu) – francuska projektantka mody, od 1915 roku rewolucjonizowała damską modę, lansując ubrania o prostych sportowych fasonach oraz pozbawione ozdób krótkie suknie, stając się na sześć dziesięcioleci ikoną paryskiej haute couture.

W 1921 roku stworzyła popularne do dziś perfumy – Chanel No. 5. Jej pomysły: sukienki i kostiumy z dzianiny, fryzury "na pazia", golfy, biżuteria (długie sznury pereł, łańcuchy, plastikowa biżuteria), "mała czarna" (sukienka), spodnie – dzwony, prochowiec spotykały się z entuzjastycznym przyjęciem i uważane są za klasyczny kanon elegancji. Od 1983 roku firmą Chanel kieruje Karl Lagerfeld.

Bonne fęte! Imieniny mają we Francji spore znaczenie w życiu rodzinnym. Wręcza się z tej okazji kwiaty lub małe prezenty. W wielu rodzinach obchodzi się raczej imieniny niż urodziny. Po wiadomościach w telewizji podawane są przypadające na dany dzień imieniny.

Etykieta Przy powitaniu ludzie najczęściej podają sobie dłonie i - jeśli są bliskimi przyjaciółmi lub krewnymi - całują w oba policzki. Ważne jest również użycie formalnych tytułów 'Madam', 'Monsieur' lub 'Mademoiselle'. W przestrzeni publicznej obcy sobie ludzie zazwyczaj nie uśmiechają się do siebie ani nie nawiązują kontaktu wzrokowego. Rozmawiać należy raczej przyciszonym głosem. Prywatność jest wysoce cenioną wartością również w domach, gdzie drzwi od łazienki i sypialni niemal zawsze pozostają zamknięte.

Małżeństwo w kulturze Francji Wedle ogólnej tendencji, która panuje we Francji, zawieranych jest coraz mniej małżeństw i w coraz późniejszym wieku. Obecnie średni wiek wchodzenia w związek małżeński wynosi 29 dla mężczyzny i 27 dla kobiety. Liczba rozwodów rośnie, zwłaszcza od 1975 roku, kiedy to wprowadzono prawa pozwalające na szybki i łatwy rozwód. Obecnie jedna trzecia małżeństw się nim kończy. Rośnie również liczba konkubinatów. Prawo traktuje mieszkające wspólnie pary - także homoseksualne - niemal na równi z małżeństwami.