Marta Drzewiecka Marzena Niewiadomska 13443

Prezentacja na temat: "Marta Drzewiecka Marzena Niewiadomska 13443"— Zapis prezentacji:

1 Marta Drzewiecka 20809 Marzena Niewiadomska 13443
Polityka edukacyjna Marta Drzewiecka 20809 Marzena Niewiadomska 13443

2 Kluczowe słowa Na jednym ze Zgromadzeń Parlamentu Rady Europy padły słowa, które podkreśliły istotę tej dziedziny na tle Unii: Edukacja powinna przygotować jednostkę do życia w społeczeństwie demokratycznym przez umożliwienie wypełnienia i powinności obywatelskich, wprowadzanie do polityki oraz uczenie podstawowych zasad i wartości leżących u podstaw naszej społeczności, takich jak poszanowanie człowieka, a także tolerancji i solidarności, które wynikają z lepszego zrozumienia i poznania innych.

3 Podstawa prawna Działania w zakresie edukacji najlepiej przedstawione zostały w Traktacie Ustanawiającym Konstytucję dla Europy, w słowach: Unia przyczynia się do rozwoju edukacji o wysokiej jakości, poprzez zachęcanie do współpracy między Państwami Członkowskimi oraz jeżeli to niezbędne poprzez wspieranie i uzupełnianie ich działań. Unia w pełni szanuje odpowiedzialność Państw członkowskich za treść nauczania i organizację systemów edukacyjnych, jak również ich różnorodność kulturową i językową. Rozdział 5, sekcja 6 Traktatu Ustanawiającego Konstytucję dla Europy; art. 126.

4 Istota polityki edukacyjnej
Obejmuje ona całokształt problemów dotyczących ustroju szkolnictwa, organizacji procesu nauczania, metod kształcenia i wychowania. Zajmuje się ustalaniem optymalnych zasad upowszechniania oświaty wśród dzieci, młodzieży i dorosłych z punktu widzenia przygotowania ich do dorosłego życia, wykonywania zawodu i aktywnego uczestnictwa w kulturze . W praktyce oznacza to działania państwa w dziedzinie szkolnictwa i wychowania, realizowanie celów kształcenia oraz podstawy materialno-techniczne funkcjonowania przyjętego systemu oświatowego jak i zarządzanie instytucjami zajmującymi się tą dziedziną.

5 Bariery edukacyjne w Polsce
barierę terytorialną – przeszło 1/3 populacji kraju w wieku powyżej 15 lat zamieszkuje na wsi gdzie nie może kontynuować nauki z powodu braku placówek edukacyjnych; ponad 60% społeczności wiejskiej nie ma nawet wykształcenia podstawowego, koszty – dostęp do studiów bezpłatnych ma coraz mniej uczących się (za studia wyższe płaci ponad 60% ogółu studiujących, nie zawsze ze środowisk zamożnych i przeważnie pochodzących z terenów, gdzie nie ma uczelni), barierę płci – problem z powrotem na studia po przerwie związanej z okresem macierzyństwa bądź całkowita decyzja o niepodejmowaniu studiów , barierę niżu demograficznego – wraz z wejściem w życie reformy oświaty w dniu 1 września 1999r. ponad 2 tys. szkół podstawowych zostało zamkniętych, ponieważ nie spełniały one ustawowego wymogu liczby 150 uczniów przypadających na jedna szkołę; wraz z nadejściem niżu demograficznego i wiążącym się z tym spadkiem liczby uczniów spora część kadry nauczycielskiej stała się niepotrzebna,

6 Bariery edukacyjne c.d. barierę wieku – w Polsce mało rozpowszechnione jest nauczanie dorosłych, bardzo niewielka liczba placówek temu służących, co prowadzi do starzenia się wiedzy, a co za tym dalej idzie zmniejsza się wydajność pracownika, barierę wzrostu gospodarczego i postępu społecznego – stanowi ją brak kadr wykwalifikowanych pracowników w krajach rozwijających się, barierę postępu technicznego – kształcenie powinno być procesem przygotowania do pełnienia określonych ról w społeczeństwie, jednak polskie szkolnictwo ma zbyt ogólny profil, a wiedza i pomoce naukowe (np. komputery) dostarczane przez uczelnie są często przestarzałe.

7 Instytucje UE odpowiedzialne za politykę edukacyjną
Wszystkie organy Unii Europejskiej mają swój wkład w politykę oświatową. Administrowaniem oświatą we Wspólnocie zajmuje się Komisja poprzez trzy dyrekcje: V- edukacja zawodowa, XII- badania, nauka i edukacja oraz XIII- polityka oświatowa. Inicjatywę w procesie tworzenia nowych rozwiązań i wyznaczania nowych kierunków polityki oświatowej przejawiają przede wszystkim: Rada Europy, Organizacja Współpracy i Rozwoju Ekonomicznego (OCDE) oraz Organizacja Narodów Zjednoczonych ds. Oświaty, Nauki i Kultury (UNESCO).

8 Narzędzia – programy edukacyjne
Na lata Unia Europejska określiła nowe programy edukacyjne: Uczenie się przez cale życie, Młodzież w Działaniu oraz Europa dla Obywateli. Erasmus: Erasmus jest programem dla uczelni, ich studentów i pracowników. Wspiera międzynarodową współpracę szkół wyższych, umożliwia wyjazdy studentów za granicę na część studiów i praktykę, promuje mobilność pracowników uczelni, stwarza uczelniom liczne możliwości udziału w projektach wraz z partnerami zagranicznymi. Polska bierze udział w programie Erasmus od roku 1998/99. W latach 1995–2006 Erasmus wchodził w skład wspólnotowego programu Socrates, a od roku akademickiego 2007/2008 jest częścią programu „Uczenie się przez całe życie” (LLP – the Lifelong Learning Programme), którego celem jest przede wszystkim podnoszenie jakości i atrakcyjności kształcenia oraz ułatwianie międzynarodowej współpracy i wymiany w dziedzinie edukacji.

9 Narzędzia – programy edukacyjne c.d.
„Program uczenia się przez całe życie” obejmuje następujące cztery programy szczegółowe: „Comenius” – dotyczący edukacji na poziomie przedszkolnym i szkolnym (do szkoły średniej włącznie); „Erasmus” – dotyczący studiów wyższych, obejmujących również studia doktoranckie; „Leonardo da Vinci” – odnoszący się do szkolenia i kształcenia zawodowego; „Grundtvig” – obejmujący wszelkie formy kształcenia dorosłych. Ponadto kontynuowany jest program „Jean Monnet”, którego celem jest upowszechnianie idei integracji europejskiej na szczeblu uniwersyteckim.

10 Narzędzia – programy edukacyjne c.d.
„Młodzież w działaniu” – jego głównym celem jest rozwój współpracy młodzieży w UE. Program realizowany jest poprzez: „Młodzież dla Europy” – wspiera się wymianę młodzieży i jej uczestnictwo w życiu demokratycznym; „Wolontariat europejski” – wspiera udział młodzieży w różnych formach społecznej pracy w państwach UE i poza nią; „Młodzież w świecie” – jego celem jest współpraca z młodzieżą z krajów trzecie, które zawarły odpowiednie umowy partnerskie z UE; „Systemy wsparcia młodzieży” – w ich ramach pomaga się szczególnie pozarządowym organizacjom młodzieżowym; „Wsparcie europejskiej współpracy w dziedzinie młodzieży” – stworzenie płaszczyzny dialogu pomiędzy różnymi uczestnikami działań na rzecz młodzieży, np. z decydentami młodzieży

11 Narzędzia – programy edukacyjne c.d.
„Europa dla obywateli” - program wspólnotowy obejmujący lata , mający na celu promowanie aktywnego obywatelstwa europejskiego i stanowiący kontynuację działań Wspólnoty na rzecz wspierania zaangażowania obywateli w życie publiczne i integrację europejską. Program składa się z czterech obszarów działań: „Aktywni obywatele dla Europy”, „Aktywne społeczeństwo obywatelskie w Europie”, „Razem dla Europy”, „Aktywna pamięć europejska”.

12 Proces boloński Proces Boloński zapoczątkowany został 19 czerwca 1999 roku. Wtedy to ministrowie odpowiedzialni za szkolnictwo wyższe z 29 krajów Europy podpisali Deklarację Bolońską. Zobowiązali się do utworzenia do roku wspólnego Europejskiego Obszaru Szkolnictwa Wyższego (European Higher Education Area). Kraje zaangażowane w Proces Boloński: Albania, Andora, Austria, Belgia – Wspólnota Francuska i Flamandzka Belgii, Bośnia i Hercegowina, Bułgaria, Chorwacja, Cypr, Czechy, Dania, Estonia, Finlandia, Francja, Grecja, Hiszpania, Holandia, Irlandia, Islandia, Litwa, Luksemburg, Łotwa, Niemcy, Norwegia, Macedonia, Malta, Polska, Portugalia, Rosja, Rumunia, Serbia i Czarnogóra, Słowacja, Słowenia, Szwajcaria, (Lichtenstein), Szwecja, Turcja, Watykan, Węgry, Wielka Brytania, Włochy.

13 Cele procesu bolońskiego
– przyjęcie systemu „czytelnych” i porównywalnych dyplomów; – wprowadzenie systemu studiów dwustopniowych, opartego na dwóch cyklach kształcenia (licencjat – magister); – wprowadzenie punktowego systemu zaliczania osiągnięć studentów (ECTS); – rozwój mobilności studentów i pracowników uczelni; – rozwój współpracy europejskiej w zakresie zapewnienia jakości kształcenia; – wzmocnienie wymiaru europejskiego szkolnictwa wyższego. – rozwój kształcenia przez całe życie (lifelong learning); – zwiększenie zaangażowania studentów na rzecz realizacji Procesu Bolońskiego; – promowanie atrakcyjności Europejskiego Obszaru Szkolnictwa Wyższego poza Europą.

14 Cele procesu bolońskiego c.d.
– współpracy na poziomie rządów państw sygnatariuszy w dziedzinie dostosowania regulacji prawnych w sferze    szkolnictwa wyższego, a także współpracy komisji akredytacyjnych uznawanych przez rządy państw sygnatariuszy; – działań podejmowanych bezpośrednio przez instytucje szkolnictwa wyższego, w tym konferencje rektorów,    prowadzących do wdrożenia zmian w szkolnictwie wyższym; – współpracy organizacji studenckich działających w poszczególnych krajach w celu upowszechniania problematyki    związanej z Procesem Bolońskim wśród studentów.

15 ECTS European Credit Transfer System (ECTS, ang. Europejski System Transferu Punktów) - zbiór procedur, które zostały opracowane przez Komisję Europejską, gwarantujących zaliczanie studiów krajowych i zagranicznych do programu realizowanego przez studenta w macierzystej uczelni. Komisja Europejska promuje w ten sposób współpracę pomiędzy uczelniami w zakresie wymiany studentów. ECTS jest częścią programu Socrates - Erasmus. Dzięki wdrożeniu ECTS europejscy studenci mają możliwość podjęcia lub kontynuacji studiów we wszystkich uczelniach realizujących projekt, a okres studiów odbyty na innych uczelniach może być w pełni uznany przez uczelnię macierzystą. Ułatwia to wyjazd na uczelnie zagraniczne, a także wymianę studentów między polskimi uczelniami, które wdrożyły ECTS. Program ECTS, który ma na celu ujednolicenie sposobu studiowania w Europie, a tym samym prowadzi do pełnego uznawania okresu studiów odbywanych za granicą i w Polsce.

16 Punkty ECTS Punkty ECTS są wartościami liczbowymi odpowiadającymi wkładowi pracy, którą winien wykonać student, aby otrzymać zaliczenie poszczególnych przedmiotów. Każda wartość odzwierciedla ilość pracy koniecznej do zaliczenia pojedynczego przedmiotu w stosunku do całkowitej ilości pracy wymaganej do zaliczenia pełnego roku studiów na danym wydziale. Pod uwagę brane są wszelkie formy nauki: wykłady, ćwiczenia, konwersatoria, zajęcia laboratoryjne, seminaria, prace semestralne, a także egzaminy oraz inne metody oceny.

17 Nostryfikacja dyplomów
Nostryfikacji podlegają dyplomy uzyskane w krajach, z którymi Polska nie zawarła oddzielnych dwustronnych porozumień o uznaniu równoważności wykształcenia . Nostryfikację przeprowadza większość wydziałów uczelni państwowych, które prowadzą również dany kierunek studiów. Nostryfikacji podlegają dyplomy o nadaniu stopni naukowych nie objęte umowami międzynarodowymi o uznaniu równoważności wykształcenia Nie ma możliwości potwierdzenia równoważności studiów podyplomowych ukończonych za granicą, gdyż tej sprawy nie regulują w Polsce żadne przepisy. Zagraniczny dyplom ukończenia studiów podyplomowych może być jedynie przedstawiony pracodawcy jako dodatkowa kwalifikacja. To samo dotyczy studiów MBA, które w Polsce są traktowane jako studia podyplomowe.  

18 System edukacyjny w Polsce
Klasa zerowa Wiek: 6 lat Szkoła podstawowa (6-letnia) Wiek: 7-13 lat Etap I: nauczanie zintegrowane, 7-10 lat Etap II: nauczanie przedmiotowe, lat Gimnazjum (3-letnia szkoła średnia I stopnia) Wiek: lat Etap III: nauczanie przedmiotowe

19 Liceum ogólnokształcące Wiek: 16-19 lat Liceum profilowane
Technikum Wiek: lat Zasadnicza szkoła zawodowa Wiek: 16-18/19 lat Uzupełniające liceum ogólnokształcące Wiek:18/19-20/21 lat Technikum uzupełniające Wiek: 18/19-21/22 lat Szkoła policealna Wiek:19-21 lat ( b. rzadko 20 lat)

20 System edukacyjny w Finlandii
Kształcenie obowiązkowe Kształcenie obowiązkowe rozpoczyna sie w wieku 7 lat i trwa dziewięć lat. Zajęcia dydaktyczne są na ogół prowadzone przez wychowawców klas w klasach I-VI i przez nauczycieli przedmiotu w klasach VII-IX. Peruskoulu/Grundskola (szkoła powszechna) Klasy I-VI Wiek: 7-12 lat Klasy VII-IX Wiek: lat Kształcenie ponadobowiązkowe • Lukio/Gymnasium (ogólnokształcąca szkoła średnia 2 stopnia); wiek:16-19 lat • Ammatillnen oppilaitos/Yrkesläroanstalt (zawodowa szkoła średnia 2 stopnia); wiek: lat

21 System edukacyjny w Republice Czeskiej
Kształcenie obowiązkowe Uczęszczanie do szkoły jest obowiązkowe przez dziewięć lat, na ogół w wieku od 6 do 15 lat. Wszyscy uczniowie rozpoczynają naukę w szkole powszechnej (základni škola), a w drugim etapie mogą uczęszczać do gymnázium. Základní škola (jednolita struktura obejmująca poziom szkoły podstawowej i szkoły średniej 1 stopnia) • Etap 1: wiek uczniów 6-10 lat; • Etap 2: wiek uczniów lat Gymnázium (szkoła średnia 1 stopnia ) wiek uczniów 11/13-15 lat. Kształcenie ponadobowiązkowe Typy szkół: Gymnázium szkoła średnia 2 stopnia – okres kształcenia 4 lata - wiek uczniów lat Strední odborná škola szkoła średnia zawodowa lub techniczna 2 stopnia – okres kształcenia 4 lata - wiek uczniów lat. Strední odborné ucilište szkoła średnia zawodowa lub techniczna 2 stopnia: • Okres kształcenia 4 lata, wiek ucznia lat • Okres kształcenia 3 lata, wiek ucznia lat • Okres kształcenia 2 lata, wiek ucznia lat • Okres kształcenia 1-2 lata, wiek ucznia 15-16/17 lat Szkoły średnie 2 stopnia na poziomie policealnym: okres kształcenia 1-2 lata, wiek ucznia lat.

22 System edukacyjny w Hiszpanii
Kształcenie obowiązkowe Kształcenie jest obowiązkowe w wieku od 6 do 16 lat i dzieli sie na dwa poziomy: Kształcenie na poziomie podstawowym, składające sie z trzech dwuletnich etapów, oraz kształcenie na poziomie średnim 1 stopnia, trwające cztery lata. Szkoła podstawowa (trzy 2-letnie etapy) (Educación Primaria). Wiek 6-12 lat Szkoła średnia 1 stopnia (4 lata) (Educación Secundaria Obligatoria – ESO) . Wiek lat Kształcenie ponadobowiązkowe Bachillerato (kształcenie prowadzące do egzaminu maturalnego) 2 lata. Wiek lat Formación Profesional Específica de grado medio (specjalistyczne kształcenie zawodowe na poziomie średnio zaawansowanym) 1½ roku do 2 lat. Wiek lat

23 System edukacyjny w Grecji
Kształcenie obowiązkowe Kształcenie jest obowiązkowe w wieku od 5 do 15 lat i obejmuje następujące etapy: Nipiagogeio (przedszkole) 5-6 lat Dimotiko scholeio (szkoła podstawowa) 6-12 lat Gymnasio (szkoła średnia 1 stopnia) lat Kształcenie ponadobowiązkowe Geniko Lykeio or G.L. (ogólnokształcąca szkoła średnia 2 stopnia, liceum)15-18 lat Epagelmatiko Lykeio lub EPA.L. (techniczna szkoła średnia 2 stopnia, liceum techniczne)15-18 lat Epaggelmatikes Scholes or EPA.S (szkoła zawodowa)16-18 lat Instituta Epagelmatikis Katartissis or I.E.K. (szkoły średnie na poziomie policealnym) lat

24 Poziom wykształcenia, 2005 podstawowe średnie wyższe
Jako procent liczby ludności lat

25 Wykształcenie wyższe, 1988-2002
Udział ludności z wykształceniem wyższym w ogóle ludności, 2002, w procentach. Źródło: M. Herbst

26 Udział ludności z wykształceniem wyższym w ogóle ludności, 2002, w procentach
Przyrost udziału ludności z wykształceniem wyższym w ogóle ludności w okresie , w punktach procentowych. Źródło: M. Herbst

27 Aktualne reformy Od roku szkolnego 2009/10 dzieci od szóstego roku życia będą miały prawo do rozpoczęcia obowiązkowej nauki w szkole podstawowej (obowiązku szkolnego). Dzieci w wieku 3-5 lat zostaną objęte edukacją przedszkolną w szerszym stopniu. Od roku 2010/11 wszystkie pięciolatki będą zobowiązane odbyć roczne przygotowanie przedszkolne; Opracowano projekt reformy programowej: "Szkoła przyjaźnie wymagająca”. Celem reformy jest dostosowanie treści kształcenia do wieku uczniów w związku z obniżeniem wieku szkolnego oraz podniesienie jakości kształcenia i dopasowanie treści kształcenia do zwiększonej liczby osób pragnących uzyskać wykształcenie średnie. Reforma ma obejmować lata Edukacja w klasach I-III ma się odbywać w klasach liczących nie więcej niż 25 osób. W szkole podstawowej ma być rozszerzona oferta zajęć dodatkowych dla uczniów wymagających szczególnego wsparcia i dla uczniów zdolnych.

28 Aktualne reformy c.d. Planuje się wprowadzenie dwóch języków obcych na poziomie gimnazjum, z czego jeden język ma być kontynuacją nauki języka ze szkoły podstawowej. Od roku szkolnego 2008/09 zostanie wprowadzony obowiązkowy egzamin z języka obcego na zakończenie gimnazjum, Na mocy porozumienia pomiędzy MEN i MON, w gimnazjum zostanie wprowadzony nowy przedmiot „edukacja dla bezpieczeństwa”, który zastąpi dotychczasową ofertę przysposobienia obronnego i będzie kontynuowany w szkołach ponadgimnazjalnych. Planowane są zmiany w systemie egzaminów zewnętrznych. Oprócz wspomnianego wyżej egzaminu z języka obcego na zakończenie gimnazjum, proponuje się wprowadzenie matematyki jako obowiązkowego przedmiotu na egzaminie maturalnym od 2009/10 roku. Zniknie natomiast obowiązkowy pisemny egzamin z wybranego przez ucznia przedmiotu.

29 Polskie uczelnie w Rankingu THES
Uczelnia 2007 2006 2005 UJ 331 287 351 UW 345 326 399 PW 371 350 452 UŁ 480 501 499

30 Polskie uczelnie w Rankingu Webometrics
439 – PW 465 – AGH 500 – UJ 559 – UW 566 – PWr. 630 – UAM 742 – UWr. 808 – UG 895 – UMCS 895 – Wydz. MIM UW 980 - SGH 1069 – PRz. 1098 – UMK 1138 – PSz. 1143 – PP 1189 – PŁ 1240 – UŁ 1260 – Wydz. Fizyki UW 1282 – UŚl. 1476 – PŚl. 1498 – PK 1546 – SGGW 1682 – UwB 1796 – UE w Krakowie PB

31 Polskie uczelni w Rankingu szanghajskim
W 2007 r. wśród pierwszych 500 uczelni są jedynie dwa polskie uniwersytety - w grupie sklasyfikowanej wspólnie na pozycjach znajdują się: Uniwersytet Jagielloński Uniwersytet Warszawski Podobnie było w latach 2006 i 2005, przy czym w roku oprócz UJ i UW sklasyfikowano też Uniwersytet Wrocławski (w grupie )

32 Opinie studentów… Nie wiem na który kierunek się zdecydować Mam 2 do wyboru: -Logistykę -Zarządzanie Który z tych kierunków jest łatwiejszy, który ciekawszy po który łatwiej zdobyć pracę??? Proszę o pomoc a ...możeby tak zreformować poziom nauczania, bo jest tragiczny....od lat wystukiwanie na blache tomów, które ni jak ma się do rzeczywistości.Z całym szacunkiem -student polski to jeden z najgorzej wyedukowanych studentów w europie-przykre to.... Czy członkowie ministerstwa w ogóle kiedyś studiowali? Bo chyba nie mają pojęcia o tym co mówią.. Reformy, które chcą wprowadzić ograniczą możliwości poszerzania wykształcenia, zamiast iść do przodu to próbują cofnąć oświatę o krok do tyłu.. Nawet na biednych studentów chcą zarobić, a pomyśleliby raczej nad reformą zmniejszającą ich dochody, bo od nadmiaru kasy miesza im się w głowie...

33 Dziękujemy za uwagę.