DANE INFORMACYJNE Nazwa szkoły: Zespół Szkół w Olecku – Gimnazjum nr 1 z Oddziałami Integracyjnymi im. ks. Jana Twardowskiego ID grupy: 96/46_P_G1 Opiekun: Jadwiga Zdan Kompetencja: przedsiębiorczość Temat projektowy: „Już dziś pomyśl o swojej przyszłości!” Semestr/rok szkolny: semestr IV/ 2011/2012

Co to jest bezrobocie? Bezrobocie krótko mówiąc jest zjawiskiem społecznym polegającym na tym, że część ludzi zdolnych do pracy i deklarujących chęć jej podjęcia nie znajduje faktycznego zatrudnienia z różnych powodów.

Rodzaje bezrobocia: bezrobocie krótkookresowe – bezrobocie średniookresowe – bezrobocie długookresowe – bezrobocie chroniczne, bezrobocie jawne – bezrobocie ukryte, bezrobocie strukturalne – bezrobocie technologiczne, bezrobocie cykliczne – bezrobocie sezonowe, bezrobocie klasyczne – bezrobocie neoklasyczne, bezrobocie frykcyjne – bezrobocie z wyboru.

Czynniki wpływające na bezrobocie: Na rozmiar zjawiska bezrobocia wpływ mają przykładowo następujące czynniki: system gospodarczy, polityka krajowego rynku pracy, poziom nowych inwestycji.

Pozytywne skutki bezrobocia: wzrost szacunku do pracy, większa motywacja do kształcenia, racjonalizacja wyboru kwalifikacji i zawodu (dostosowanie kierunku studiów do rynku pracy).

Negatywne skutki bezrobocia: pogorszenie sytuacji materialnej bezrobotnych, zatrudnianie „na czarno”, osłabienie budżetu państwa, niskie pensje, wykluczenie społeczne.

Sytuacja na rynku pracy we wrześniu 2011r. Liczba wolnych miejsc pracy i miejsc aktywizacji zawodowej zgłoszonych przez pracodawców do urzędów pracy we wrześniu 2011 r. wyniosła 68,5 tys. i w porównaniu do miesiąca poprzedniego spadła o 4 tys.

Po wakacyjnym ożywieniu na rynku pracy wrzesień jest miesiącem, w którym rejestrowały się osoby powracające do bezrobocia przede wszystkim po zakończeniu prac sezonowych, jak również po zakończeniu udziału w aktywnych formach przeciwdziałania bezrobociu oraz po wygaśnięciu umów zawartych na czas określony.

Statystyki rynku pracy – październik 2011 ( stopa bezrobocia ) Polska – 11,8%, woj. warmińsko-mazurskie – 18,9%, powiat olecki – 20,2 %.

Przeciwdziałania bezrobociu: upusty w podatkach dla pracodawców uruchamiających nowe stanowiska pracy, uznanie całości lub części obowiązkowej składki na ZUS jako podatku od wartości dodanej pracy (zrównanie pracy z innymi towarami), stworzenie systemu bardziej elastycznego kształcenia, ograniczenie biurokracji związanej z otwieraniem nowych firm, wspieranie drobnych i średnich przedsiębiorstw,

zwolnienia z płatności VAT przy eksporcie, skracanie czasu pracy, polityka proeksportowa państwa prowadząca do zwiększenia produkcji i zatrudnienia, udzielanie przez państwo funduszy, na otwieranie własnych firm, tworzenie nowych miejsc pracy przez państwo.

BEZROBOCIE WŚRÓD MŁODYCH

Stracone pokolenie? W wielu państwach Unii Europejskiej bezrobocie wśród osób do 25 roku życia jest znacznie wyższe niż w pozostałych grupach wiekowych. Np. w Grecji wynosi 36% (ogólne 14%), w Szwecji ponad 20% (ogólne 7,4%). Natomiast w Polsce bez pracy pozostaje 25% młodych i 9,9% ogółu społeczeństwa zdolnego do pracy. (GUS podaje wyższy niż Eurostat wynik na poziomie 13,1%). We Włoszech stopa bezrobocia wśród młodych jest aż 3,5 razy wyższa od ogólnej – odpowiednio 28,5% i 8,1%).

Jak wielki jest to problem? w Polsce 25% osób poniżej 25 roku życia nie ma pracy, jest to poziom podobny do Czech czy Bułgarii (ok. 20 - 30%), prawdziwy problem mają Hiszpanie – tam aż 45% młodych nie ma pracy.

Przyczyny: brak doświadczenia zawodowego, brak wykształcenia (pracy nie ma 30% młodych z doświadczeniem podstawowym, 20% z wyższym), ogólne problemy gospodarcze strefy euro oraz UE.

Świadczone usługi dla absolwentów : prace, staże, praktyki.

10 dobrych rad jak nie zostać bezrobotnym: 1. Studiuj – warto. Dyplom wyższej uczelni nadal otwiera drogę do kariery i niezłych zarobków. Absolwenci szkół wyższych szybciej znajdują wymarzoną pracę. 2. Nie sugeruj się modą. Wybierając kierunek studiów, nie warto sugerować się wyborami przyjaciół czy popularnością kierunku. Czasem warto pójść pod prąd, znaleźć „niszę”, która w przyszłości może ci zapewnić pracę. 3. Jedna specjalność to za mało. Ważna jest elastyczność. Przyszłość mają kierunki interdyscyplinarne. Co prawda, trudno się na nie dostać, ale po ich ukończeniu dysponujesz dużo szerszym wachlarzem możliwości. 4. Ucz się budować swoje CV i redagować list motywacyjny.

5. Praktykuj, szukaj stażu 5. Praktykuj, szukaj stażu. Gdy pracodawca szuka pracowników, chce wybrać absolwenta z najlepszymi wynikami w nauce, ale także posiadającego dodatkowe doświadczenie. 6. Bądź gotów zmienić zawód. Konieczność podejmowania nowych wyzwań (czyli nawet kilkukrotnej zmiany zawodu) może wydawać się dolegliwością współczesnych czasów. Można jednak i w tym dostrzec ich niebywałą zaletę. 7. Nie zadzieraj nosa, staraj się. Duże znaczenie ma twoje podejście do szukania pracy. Absolwenci modnych kierunków czasem są sami odpowiedzialni za swoje kłopoty ze znalezieniem zatrudnienia. 8. Pokaż, że umiesz pracować. Ważne jest każde, nawet najdrobniejsze doświadczenie zawodowe. Na pewno lepiej robić cokolwiek niż nic.

9. Pokaż osobowość. Sukces na rynku pracy, oprócz dobrego przygotowania do zawodu, ułatwiają czynniki osobowościowe. Nie możesz dać się usidlić stereotypom. Kolejna kwestia to krytycyzm, a może nawet sceptycyzm w odniesieniu do własnej wiedzy i umiejętności. Wreszcie otwartość umysłu. 10. Nie zadręczaj się prognozami. Rynek z założenia jest dynamiczny, cały czas podlega zmianom, często zupełnie nieoczekiwanym. Musisz się z nimi pogodzić – dotkną cię wielokrotnie podczas kariery zawodowej…

Co to jest kariera ? Kariera jest to droga, jaką każdy człowiek po swojemu chciałby przejść w swoim życiu. Jest to zjawisko poszerzania swoich umiejętności, osiągania wyższych stopni np. na jakimś stanowisku. Każdy z nas może inaczej definiować pojęcie kariery, ponieważ wszyscy chcieliby co innego w swoim życiu zawodowym osiągnąć. Dla niektórych to wysokie stanowisko w pracy, dla innych, zdobycie dużej ilości pieniędzy, awanse, prestiżowe osiągnięcia itd.

Planowanie kariery zawodowej Wybranie w przyszłości takiego zawodu, w którym będziemy się czuć dobrze i będzie nam odpowiadał. Ustalenie czy praca ma być fizyczna czy umysłowa. Ewentualne dochody i ilość wolnych miejsc pracy. Odpowiednie wykształcenie.

Planowanie ścieżki zawodowej obejmuje następujące etapy: 1.Diagnoza własnego potencjału. a) samoocena, b) opinia rodziny, przyjaciół, znajomych, c) testy.

2. Analiza rynku pracy. a) zawody deficytowe i przyszłości, b) raporty wynagrodzeń, c) wskaźniki np.: bezrobocia, zatrudnienia, aktywności zawodowej, d) pracodawcy (marki, rozmiar działalności, źródło kapitału, forma własności, kultura organizacyjna, rodzaj działalności, branże, struktura organizacyjna, zakres obowiązków, wymagania), e) oferowane warunki, f) opinie o firmie (innych osób zajmujących dane stanowisko pracy, praktykantów, stażystów, pracowników). 3. Wyznaczenie misji. Ofertę firm skierowaną do osób poszukujących zatrudnienia porównujemy z własnymi kompetencjami i oczekiwaniami. Określamy własną tzw. wartość rynkową i możliwość realizacji kariery w interesującej nas dziedzinie. Następnie definiujemy naszą misję, czyli ogólny kierunek osobistego i profesjonalnego rozwoju, obszary, którymi chcemy i możemy się zająć.

4. Określenie celów osobistych i zawodowych: a) krótkookresowe, czyli operacyjne, obejmujące działania w ciągu najbliższego roku, b) średniookresowe, czyli taktyczne, dotyczące działań w okresie od 1 roku do 5 lat, c) długookresowe, czyli strategiczne, obejmujące okres powyżej 5 lat. 5. Wybór metod realizacji celów Należą do nich różne aktywności umożliwiające zdobycie i rozwój kompetencji, np.: kursy, szkolenia, studia, specjalistyczne certyfikaty, praktyki, staże, praca, wolontariat, działalność w organizacjach branżowych itp. 6. Opracowanie planu kariery Plan drogi zawodowej powinien być zapisany lub narysowany i schowany w bezpiecznym miejscu. Tak byśmy w dowolnym momencie mogli go szybko odnaleźć i zweryfikować, na którym etapie ścieżki kariery się znajdujemy i jakie kolejne działania powinniśmy podjąć.

Nowe zawody W wyniku postępu cywilizacyjnego i technologicznego, na rynku pracy pojawiają się nowe zawody. W niektórych przypadkach chodzi co prawda wyłącznie o przekształcenie nazwy lub nadanie nazwy anglojęzycznej, co może wpływać na pewien stopień dezorientacji odnośnie zakresu obowiązków oraz stawianych wymagań. Czasem zmiana dotyczy rozszerzenia oferty lub rozszerzenia możliwości zatrudnienia (np. dopuszczenie do zawodu kobiet, jak to ma miejsce w przypadku pracy pilota samolotu). Osobie poszukującej pracy niezwykle ważne jest posiadanie wiedzy o nowych możliwościach zatrudnienia, dlatego wychodząc naprzeciw tym potrzebom przedstawiamy przykłady zawodów przyszłości.

Przykładowe „nowe” zawody: Zoopsycholog Telepracownik Tester gier Rezydent Konsultantka ślubna Mediator sądowy Tajemniczy klient Groomer Pompista

Cechy charakteru wpływające na wybór zawodu: społeczne, przedsiębiorcze, artystyczne, badawcze, konwencjonalne.

Wizyta w PP–P Nasza grupa wybrała się do Poradni Psychologiczno–Pedagogicznej w Olecku w celu uzyskania pomocy co do kierunku naszego rozwoju zawodowego. Przeszliśmy odpowiednie testy, dzięki którym poznaliśmy nasze temperamenty, zdolności, umiejętności i predyspozycje zawodowe.

Ej, bezrobocie! Dowiedziałem się, że możesz mi skomplikować życie. Nie poddam się! Znam swoją ścieżkę edukacyjną. Znamy swoje mocne i słabe strony, umiem konstruować list motywacyjny i CV. Potrafimy dostosować się do rynku pracy!

Zostawcie mnie! BEZROBOCIE

BEZROBOCIE

ZADANIE WYKONANE

Wnioski: Od średniej europejskiej mamy ponad 2 razy większe bezrobocie. Jesteśmy zbliżeni do Hiszpanii, która ma rekordowe na skalę Unii Europejskiej bezrobocie wynoszące aż 22,8%. W porównaniu do rekordowo niskiej stopy bezrobocia Austrii nasza jest większa niemal 5-krotnie. Powinno powstać więcej zróżnicowanych rządowych programów aktywizacji bezrobotnych. Edukacja ustawiczna warunkiem sukcesów na rynku pracy.

BIBLIOGRAFIA: Banecka Elżbieta, Fanslau Barbara „Zaplanuj karierę! Przewodnik dla nauczyciela”, Fundacja Gospodarcza NSZZ „ Solidarność” ,Gdańsk 1999. Duda Wioleta, Kukla Daniel „Rodzice jako podstawowy determinant wyborów edukacyjno – zawodowych dzieci”, Doradca zawodowy, kwartalnik 1 (14)/2011. Eurostat, http://epp.eurostat.ec.europa.eu/portal/page/portal/eurostat/home/, dostęp: grudzień 2011 r. Fiała Urszula Małgorzata „Nowe trendy w orientacji i doradztwie zawodowym w gimnazjum”, Wydawnictwo eMPi 2, Poznań 2009. Greiner I., Kania I., Kudanowska E., Paszkowska – Rogacz A., Parkowska M., „Materiały metodyczno-dydaktyczne do planowania kariery zawodowej uczniów”, EFS, KOWEZiU, Warszawa 2006.

BIBLIOGRAFIA: Informacja o sytuacji społeczno – gospodarczej Polski w listopadzie 2011 r., http://www.stat.gov.pl/gus/5840_2913_PLK_HTML.htm, dostęp: grudzień 2011 r. Kania Iwona „Jak towarzyszyć uczniom w rozwoju społeczno – zawodowym” , Wyd. Difin, Warszawa 2010. Kowalski Jacek „Zawody przyszłości – dla kogo będzie praca za 10 lat”, Gazeta Wyborcza, http://wyborcza.pl/1,77072,3610602.html, dostęp: grudzień 2011 r. Paszkowska – Rogacz Anna „Psychologiczne podstawy wyboru zawodu. Przegląd koncepcji teoretycznych”, KOWEZiU, Warszawa 2003. Pielok Cecylia, Sołtysińska Grażyna „Vademecum absolwenta szkoły ponadpodstawowej”, Centrum Metodyczne Pomocy psychologiczno – pedagogicznej Ministerstwa Edukacji Narodowej, Warszawa 1995.

BIBLIOGRAFIA: Portal Moje Bezrobocie, http://www.mojebezrobocie.pl, dostęp: grudzień 2011 r. Powiatowy Urząd Pracy w Olecku, http://pup.olecko.pl/, dostęp: grudzień 2011 r. Przewodnik po zawodach. Aneks, Ministerstwo Pracy i Polityki Społecznej, Warszawa 2002. Smielecka A. „Poradnictwo w podejmowaniu trafnych decyzji zawodowych” , Edukacja i dialog, 8, nr 171, 2005. Sultana Ronald „Czy przejście ze szkoły na rynek pracy musi boleć ?”, Doradca zawodowy, kwartalnik 3 (16)/2011. Trzeciak Włodzimierz, Sołtysińska Grażyna „Jak wybierać zawód”, WSiP, Warszawa 1996. Trzeciak Włodzimierz, Sołtysińska Grażyna „Uczeń wybiera zawód”, WSiP, Warszawa 1996.