praktyczne, prowadzone z zachowaniem obiektywizmu i etycznego podejścia, okresowe badanie oceniające postęp na drodze do osiągania ustalonych rezultatów w zakresie ich zgodności z określonymi celami (standardami), kończące się formułowaniem wniosków opartych na zebranych informacjach.
To ewaluacja skierowana na samego siebie. jest systematyczną refleksją nad własną pracą pedagogiczną, to refleksja nad tym, co robimy, dlaczego to robimy, jaka jest wartość tego, co robimy. jest podstawą planowania i własnego rozwoju.
Cechy szczególne autorefleksji: zasady, na których opiera się proces ewaluacyjny są określone przez samych zainteresowanych, Autoewaluator sam definiuje kryteria sukcesów i standardy, metody i techniki mogą być zapożyczone z badań ewaluacyjnych, Wyniki są podstawą dla wprowadzenia zmian i poprawy działań konkretnego nauczyciela.
Odpowiedzialny nauczyciel musi regularnie ewaluować jakość swojej pracy. Czasem to, co sami uważamy za rewelacyjne, po praktycznej weryfikacji okazuje się nieraz zupełnie inne dla uczniów. Wyciągnięte wnioski pozwalają wtedy wyeliminować błędy i poprawić jakość pracy nauczyciela i wyniki uczniów.
Ocenianie osiągnięć edukacyjnych ucznia polega na rozpoznawaniu przez nauczycieli poziomu i postępów w opanowaniu przez ucznia wiadomości i umiejętności w stosunku do wymagań edukacyjnych wynikających z podstawy programowej, określonej w odrębnych przepisach, i realizowanych w szkole programów nauczania uwzględniających tę podstawę.
Nieświadoma Niekompetencja. Świadoma niekompetencja Świadoma kompetencja Nieświadoma kompetencja Nie wiem, czego nie potrafię Wiem, czego nie potrafię i chcę się nauczyć. Wiem, w jaki sposób coś robię, świadomie kontroluję proces. Robię to automatycznie.