METODY I FORMY PRACY w Zespole Szkół dla Dzieci Niesłyszących w Bielsku - Białej opracowała: mgr Joanna Skowron

Cele kształcenia poznanie języka ojczystego jako wspólnego ze słyszącymi środka komunikacyjnego; wyposażenie w niezbędną wiedzę o świecie; zdobycie wiadomości i umiejętności niezbędnych do funkcjonowania w środowisku ludzi słyszących;

Metody nauczania języka niesłyszących metody, wykorzystujące jako podstawę porozumiewania się mowę dźwiękową metody manualne metoda migowa metoda oralno-słuchowa metoda oralno-daktylograficzna metoda oralno-fonogestowa metoda oralno-migowa

Metody pracy nad rozwojem języka uczniów stosowane w ZSDDN rozwój i stymulacja sprawności językowej, zarówno na poziomie ustnym (konwersacja, rozumienie mowy) jak i pisemnym z wykorzystaniem resztek słuchu oraz z zastosowaniem dodatkowych metod, które mają pomóc w osiągnięciu tego celu cel: możliwości percepcyjne ucznia rodzaj oprotezowania opinia psychologiczno-pedagogiczna poziom rozwoju emocjonalnego i psychicznego ucznia diagnoza: dodatkowe umiejętności dodatkowe zaburzenia rozwojowe, wymagające kompensacji, usprawniania i korygowania preferencje i uwarunkowania otoczenia społecznego dziecka niesłyszącego

METODA ORALNO-SŁUCHOWA oparta jest na zasadzie pełnego wykorzystania resztek słuchu oraz wspomagania wzrokowego; stosowana jest w odniesieniu do uczniów, u których resztki słuchu pod względem jakościowym i ilościowym są wystarczające do tego, by wyposażyć ich w kompetencje komunikacyjne oraz dostarczyć im niezbędnych informacji o otaczającej rzeczywistości; charakterystyczne dla tej metody jest globalne podejście do kształcenia językowego; w procesie wprowadzania nowego materiału językowego bazuje się na całościowym (polisensorycznym) poznaniu; najważniejsze są bodźce akustyczne i możliwość odczytywania mowy z ust równolegle włączana jest również forma graficzna wprowadzanego pojęcia (umożliwiająca czytanie globalne) .

METODA ORALNO-MIGOWA stosuje się ją w pracy z dziećmi, u których występuje głęboka głuchota, resztki słuchu są pod względem jakościowym mało efektywne, a ponadto metody oralno - słuchowe nie przynoszą spodziewanych efektów priorytetem jest tu również opanowanie przez uczniów zasobu językowego, a wprowadzenie znaków daktylograficznych i ideograficznych języka migowego jest jedynie ważnym narzędziem, służącym porozumiewaniu się z otoczeniem i wspomagającym rozwój kompetencji komunikacyjnych oraz przyswajanie wiedzy. ten wielokanałowy przekaz (percepcja poprzez: resztki słuchu dziecka, umiejętność odczytywania mowy z ust, znajomość alfabetu palcowego oraz znaków ideograficznych) stanowi drogę do łatwiejszego porozumiewania się z dzieckiem niesłyszącym, a tym samym do podniesienia skuteczności nauczania języka

METODA PRAKTYCZNEGO DZIAŁANIA metoda ta stosowana jest powszechnie, ponieważ język funkcjonuje tu jako środek komunikacji, a nie cel sam w sobie (umiejętności praktyczne i komunikacyjne rozwijają się równolegle) Daje możliwość rozwoju mowy poprzez: rozszerzanie zasobu słownictwa stymulowanie rozwoju mowy okazje do prowadzenia dialogów samodzielne czytanie ze zrozumieniem rozwój wypowiedzi ustnych i pisemnych wychowanie słuchowe

Formy pracy stosowane w ZSDDN 1. grupowe zajęcia edukacyjne (lekcje w zespołach klasowych) indywidualne zajęcia edukacyjne (nauczanie indywidualne) 2. dodatkowe formy zajęć: koła zainteresowań zajęcia logopedyczne zajęcia korekcyjno - kompensacyjne zajęcia dydaktyczno - wyrównawcze zajęcia języka migowego wycieczki

  Przyjęty w naszej placówce model pracy z dziećmi niesłyszącymi, odpowiedni dobór metod i różnorodność form pracy pedagogicznej: - daje możliwość całościowego kształcenia i wszechstronnego rozwoju naszych wychowanków; - promuje wszystkie aspekty rozwoju dzieci niesłyszących; - pozwala na komunikowanie się w sposób, który uznają za najlepszy; - pozwala na kompensację zaburzonych funkcji;