Metody Komunikacji

Komunikacja Dawniej Dawno temu, kiedy jeszcze nie było czegoś takiego jak telefon, ludzie chcąc się ze sobą porozumieć na odległość musieli albo wysyłać do siebie posłańców, albo przemierzać wiele kilometrów w celu odwiedzin. Nie było to jednak sprawdzoną metodą. Często bywało tak, że posłaniec nie docierał na miejsce w określonym czasie, albo podczas drogi ulegał jakiemuś wypadkowi ,który zmuszał go do powrotu. Takie komunikowanie się nie było też wygodne ponieważ nie można było w ten sposób zaalarmować kogoś o nagłym zdarzeniu. Wiele ludzi nie wyobraża sobie jak kiedyś mogło się w ten sposób żyć. Dlatego właśnie ktoś postanowił ułatwić ludzkości życie.

Komunikacja Teraz Teraz mamy wiele sposobów komunikacji: telefon(komórka), poczta(telegramy, listy wysyłane priorytetem), Internet(Email, różnego rodzaju komunikatory), Fax oraz różne środki komunikacji miejskiej. Telefon - urządzenie końcowe dołączane do zakończenia łącza telefonicznego. Internet-ogólnoświatowa sieć komputerowa, określana również jako sieć sieci. Poczta elektroniczna -usługa internetowa, w nomenklaturze prawnej określana zwrotem świadczenie usług drogą elektroniczną, służąca do przesyłania wiadomości tekstowych, tzw. listów elektronicznych – stąd zwyczajowa nazwa tej usługi. Telefaks- współczesna nazwa usługi symilograficznej dla abonentów, polegająca na przesyłaniu wiadomości w postaci obrazów nieruchomych pomiędzy aparatami symilograficznymi, realizowana za pośrednictwem łączy telefonicznych z komutacją automatyczną. Telewizja (TV) – dziedzina telekomunikacji przekazująca ruchomy obraz oraz dźwięk na odległość. W jednym miejscu za pomocą kamery telewizyjnej i mikrofonu rejestruje się sygnał, który następnie jest transmitowany do dowolnego miejsca w zasięgu transmisji. Sygnał odbierany jest przez odbiornik telewizyjny i przetwarzany na obraz oraz dźwięk. Komputer - liczyć, sumować; dawne nazwy używane w Polsce: mózg elektronowy, elektroniczna maszyna cyfrowa, maszyna matematyczna) – maszyna elektroniczna przeznaczona do przetwarzania informacji, które da się zapisać w formie ciągu cyfr albo sygnału ciągłego.

Alternatywne i wspomagające metody komunikacji - dosłownie wspomagająca i alternatywna komunikacja, AAC) - grupa metod mających na celu umożliwienie komunikowania się osobom, które nie posiadają umiejętności mowy, bądź posiadają ją w stopniu uniemożliwiającym satysfakcjonującą komunikację.

Wspomagająca komunikacja Alternatywna komunikacja Przeznaczona jest dla osób które nie nabyły umiejętności mówienia. Wspomagająca komunikacja Przeznaczona jest dla osób, których umiejętność mówienia nie zapewnia im skutecznego porozumiewania się z otoczeniem (np. mowa niewyraźna) lub nie wykształciły jeszcze umiejętności mowy, a wprowadzenie systemu komunikacji ma pomóc w jej rozwoju.

Użytkownicy AAC Użytkownikami alternatywnych metod komunikacji mogą być osoby z: mózgowym porażeniem dziecięcym - problemy z kontrolą aparatu artykulacyjnego uniemożliwiające mówienie; innymi chorobami powodującymi problemy z kontrolą aparatu artykulacyjnego (np. Stephen Hawking cierpiący na stwardnienie zanikowe boczne jest użytkownikiem AAC); autyzmem - zaburzenia w komunikowaniu się.

Dobór metody dla użytkownika Istnieje szereg alternatywnych i wspomagających metod komunikacji. Dla każdego użytkownika dobiera się najodpowiedniejszą dla niego metodę w zależności od jego możliwości i ograniczeń. Przykładowo: osobom ze słabo rozwiniętą motorykę (np. z powodu mózgowego porażenia dziecięcego) nie poleca się języka migowego, ale łatwiejsze gesty Makatonu , lub systemy oparte na znakach graficznych; osobom z autyzmem, które mają często problemy z praksją poleca się metodę ułatwionej komunikacji;

Przykładowe systemy Do przykładowych metod zaliczanych do tej kategorii zaliczyć można: systemy znaków manualnych: język migowy Makaton fonogesty systemy znaków graficznych: PIC PCS Bliss Rebus metoda ułatwionej komunikacji systemy znaków przestrzenno dotykowych: klocki słowne Premacka alfabet Lorma

Komunikacja wspomagana i niewspomagana O komunikacji wspomaganej mówimy gdy osoba posługuje się w czasie komunikowania pomocami: tablicami, książkami lub komunikatorami zawierającymi znaki(np. z systemu PCS). Użytkownik AAC wybiera/wskazuje znak lub szereg znaków przekazując w ten sposób komunikat. W komunikacji niewspomaganej ekspresja komunikatu nie wymaga fizycznych pomocy, a osoba samodzielnie produkuje znak (np. w języku migowym).

Komunikacja zależna i niezależna W komunikacji zależnej osoba komunikująca się jest uzależniona od wsparcia drugiej osoby (np. w metodzie ułatwionej komunikacji). W drugim przypadku jest to niepotrzebne. W wielu przypadkach komunikacja staje się komunikacją zależną jeśli potrzeba tłumacza.