Przygotował Tomasz Pabian kl. 1A Metody komunikacji Przygotował Tomasz Pabian kl. 1A

Komunikacja interpersonalna Człowiek jest istotą społeczną. Żeby funkcjonować w społeczeństwie musi komunikować się z innymi jego członkami. Komunikacja daje nam szansę na wymianę myśli i współdziałanie. Umiejętność porozumiewania się jest podstawą kontaktów międzyludzkich. Niski poziom tych umiejętności prowadzi do samotności i poczucia bezradności, niezadowolenia oraz niepowodzeń w życiu osobistym. Model swój Shannon i Weaver (1948) przedstawili na poniższym schemacie.

Do zaistnienia komunikacji interpersonalnej muszą istnieć 4 ogniwa: Nadawca, czyli osoba, która przesyła informację.  Odbiorca - to osoba, do której daną informację kierujemy.  Kod, czyli sposób przekazania i odczytania informacji (obraz, gest, słowo, itd.).  Kanał, przez który przepływa informacja. Każdy kanał ma swoją określoną przepustowość i pojemność. Różna jest szybkość transmisji informacji w kanale wzrokowym a inna słuchowym czy węchowym. Przepływ informacji podczas komunikacji interpersonalne j przedstawiono poniżej na schemacie: 

Można też wyróżnić komunikację werbalną i niewerbalną Można też wyróżnić komunikację werbalną i niewerbalną.  Komunikacja werbalna występuje w dwóch podstawowych formach: Komunikacji ustnej - stanowi ona najczęstszy sposób przekazywania informacji pomiędzy ludźmi. Do popularnych form tej komunikacji zaliczymy rozmowy indywidualne lub grupowe oraz przemówienia. Zasadniczymi zaletami tego rodzaju komunikacji są: szybkość i łatwość w uzyskaniu sprzężenia zwrotnego. Komunikacji pisemnej - do komunikatów pisemnych zaliczymy notatki, listy, faksy, emaile i wszystkie inne sposoby przekazywania słów czy symboli w formie pisemnej. Komunikaty pisemne są sprawdzalne i mogą być przechowywane przez długi okres czasu.

Obok werbalnej istnieje komunikacja niewerbalna Obok werbalnej istnieje komunikacja niewerbalna. Jak sama nazwa wskazuje, technika ta nie wymaga słów. Nazywamy ją często "mową ciała". Do głównych form komunikacji niewerbalnej należą: 1. Mimika - ruchy wyrazowe mięśni twarzy i oczu wyrażające przezywane emocje: spontaniczne (niekontrolowane);  odegrane (kontrolowane i służące komunikowaniu o własnych emocjach). 2. Pantomimika (gesty, ruchy i postawa ciała). Gesty towarzyszą niemal każdej rozmowie. Gdy mówimy bardzo często pomagamy sobie gestykulując rękoma, kiwamy głową, zaciskamy pięści, grozimy palcem, gładzimy włosy itp. Każdy z tych gestów ma swoje znaczenie. Są one ważnym uzupełnieniem komunikacji werbalnej. Mogą świadczyć o naszych emocjach. Ziewając sygnalizujemy zmęczenie, senność lub znudzenie. Wymachując rękoma możemy wyrazić złość, ale również podkreślić wagę tego, o czym mówimy. 

3. Wokalizacja (intonacja głosu) 3. Wokalizacja (intonacja głosu). Można mówić zimno albo ciepło, ostro lub łagodnie, monotonnie względnie dynamicznie, spokojnie bądź nerwowo, głośno lub cicho. Intonacja głosu może zmienić sens wypowiedzi choćby w zdaniu: "tylko Ciebie tu brakowało". 4. Wygląd fizyczny – sposób ubierania się (np. w mundur), czesania, ozdabiania, malowania, poziom higieny osobistej. Bardzo często pierwsze wrażenie (pierwszych kilka sekund) decyduje o powodzeniu rozmowy, zdanym egzaminie, przyjęciu do pracy czy nawiązaniu udanej znajomości. 5. Kontakt wzrokowy - w czasie rozmowy nasza uwaga koncentruje się na oczach (przeciętnie przez około 50% czasu jej trwania (Stewart 2008). Patrzenie na inną osobę jest przejawem pozytywnej lub negatywnej oceny. Na przykład podczas rozmowy kwalifikacyjnej kandydat usiłuje nawiązać kontakt wzrokowy z rozmówcą by wyrazić swoją wiarygodność, kompetencję, zainteresowanie firmą.

6. Odległość od partnera (dystans fizyczny między rozmówcami) odległość w trakcie komunikacji jest ważną informacją o wzajemnych relacjach i poziomie akceptacji. Odległość od partnera jest związana z relacją zachodzącą między dwiema osobami i walką o własne terytorium psychologiczne. Im większa jest sympatia tym odległość między nimi podczas rozmów jest mniejsza i odwrotnie. Jeżeli odczuwamy do kogoś niechęć lub się go boimy zawsze będziemy dążyć do utrzymania bezpiecznego dystansu przestrzennego. Odległość od partnera dzieli się na 4 strefy: Intymną (bezpośredni kontakt dotykowy). Dotyk i kontakt fizyczny oznacza zwykle zażyłość. Może mieć charakter pozytywny, wyrażając chęć bycia z drugą osobą (uścisk dłoni, głaskanie, przytulenie, pocałunek), lub negatywny świadczący o lekceważeniu drugiej osoby albo wręcz jej atakowaniu czy molestowaniu.  Indywidualna (przestrzeń wyznaczona zasięgiem naszych rąk).  Społeczna (powstająca podczas codziennych kontaktów społecznych). Przestrzeń ta jest ograniczona do takich rozmiarów, aby do utrzymania interakcji nie były potrzebne dodatkowe urządzenia.  Publiczna (umożliwiająca bezpośredni kontakt wzrokowy przy równoczesnym użyciu sprzętu nagłaśniającego; choćby podczas wykładu czy zebrania).

W codziennym życiu nie zdajemy sobie sprawy z jej istnienia, jest zjawiskiem całkowicie oczywistym i naturalnym, jednak ma ona ogromny wpływ na nas i nasze otoczenie. Porozumiewamy się, aby zdobyć informacje, uczyć się, stworzyć i podtrzymać więzi międzyludzkie, a także wpływać na innych i budować swój wizerunek w ich świadomości, krótko mówiąc – komunikacja jest nam niezbędna do życia, a brak komunikacji nie jest możliwy. Czym więc ona jest i na czym polega? Komunikację można określić jako proces wymiany wiadomości w środowisku społecznym, który obejmuje aktywność poznawczą, stany aktywne oraz zachowania.

Ludzie od dawnych czasów próbowali się ze sobą porozumiewać Ludzie od dawnych czasów próbowali się ze sobą porozumiewać. Nauczyli oni się komunikować ze sobą za pomocą przeróżnych środków: od wyrazu twarzy, poprzez gesty, aż po wydawane przez siebie dźwięki. Istnieją także bardziej wyszukane sposoby komunikowania się między ludźmi. Aby nawiązać kontakt z drugim człowiekiem nauczyliśmy się mówić, pisać i czytać. Jednak to człowiekowi nie wystarczyło. Zapragnął on porozumiewać się z innymi na dalsze odległości.

Telegraf Pierwszymi ludźmi którzy uczynili krok w tym celu byli dwaj Anglicy - William Cook i Charles Wheatston, którzy w roku 1837 wynaleźli telegraficzny system przesyłania informacji (telegraf). Odbiornik telegraficzny ich pomysłu składał się z pięciu igieł magnetycznych, umieszczonych na planszy z wypisanymi literami alfabetu. Nadawany sygnał odchylał dwie z igieł, które wskazywały na jedną z liter. Dwa lata później Wheatson opracował system dwu igłowy, w którym numer odchylanej igły oraz kierunek wychylenia jednoznacznie wskazywały nadawaną literę. Do nadawania i interpretacji sygnałów potrzeba było jednak wykwalifikowanych i zręcznych operatorów.

Telefon Następnym wielkim wydarzeniem z zakresu komunikacji było opatentowanie w 1876 r. przez Alexandra Grahama Bella urządzenia -telefonu-, za pomocą którego można było przesyłać na odległość mowę. W mikrofonie jego telefonu fale dźwiękowe padały na giętką membranę, do której przymocowano magnes stały. Membrana z magnesem wibrowały, co, dzięki zjawisku indukcji elektromagnetycznej, powodowało wytworzenie w znajdującej się obok cewce zmiennego prądu, którego natężenie odpowiadało zmianom ciśnienia fali akustycznej. Ten prąd przesyłano kablem do odbiornika, czyli słuchawki, gdzie przechodził przez uzwojenie elektromagnesu. Zmienny prąd powodował zmienne pole elektromagnetyczne, w którym ferromagnetyczna membrana, odtwarzając oryginalny dźwięk. Bellowski nadajnik wytwarzał jedynie słaby sygnał i nie było wówczas metody na jego wzmocnienie.

Radio Kolejnym urządzeniem które przyczyniło się do rozwoju komunikacji między ludźmi było radio, a dokładniej fale radiowe, gdyż radio jest tylko częścią odbiorczą wielkiego systemu komunikacji radiowej. Programy radiowe nadawane są ze specjalnie wyposażonego studia. Tam ludzkie głosy są zamieniane na sygnały elektroniczne. Sygnały te są wzmacniane, a następnie wysyłane z wysokich masztów jako fale radiowe. Te właśnie fale radiowe są wyłapywane przez radio u nas w domu i zamieniane z powrotem na dźwięki które można usłyszeć.

Metody komunikacji w XXI wieku Sposoby komunikowania się ludzi w XXI wieku uległy niezwykłemu rozwinięciu. Rozmawiamy ze sobą nie tylko czysto werbalnie. Szybki i sprawny rozwój techniki, doprowadził do sytuacji, w której można skontaktować się z drugim człowiekiem, będącym nawet na drugim kontynencie w kilka sekund. 

Telefon komórkowy Pierwszy ze sposobów komunikowania się ze sobą ludzi, który pragnę opisać to komunikowanie się ze sobą za pomocą telefonu komórkowego. Te małe urządzenia, które bardzo chętnie i szybko zostały przyjęte przez społeczeństwa na całym świecie, stały się jednym z podstawowych środków komunikacji międzyludzkiej. Można korzystać z nich wszędzie. W obecnych czasach posiadanie telefonu komórkowego stało się praktycznie obowiązkiem. Tak zwane „komórki” są niezwykle przydane w sytuacjach kryzysowych. Niestety posiadanie tego typu telefonu ma też swoje minusy. Człowiek staje się osobą będącą stale w zasięgu innych ludzi. Wymaga się od niego dyspozycyjności, a co za tym idzie ogranicza się jego prywatność. Dokładnie można to zaobserwować u ludzi, którzy są bardzo mocno związani ze swoją pracą. Nigdy nie rozstają się oni z telefonem.

Za ogólna dostępnością rozmów telefonicznych, pojawia się kolejna funkcja komórek czyli krótkie wiadomości tekstowe zwane inaczej sms. Korzystanie z tej funkcji zostało przyjęte bardzo pozytywnie przede wszystkim przez młodzież. Z powodu niskiej ceny, która jest oferowana przez operatorów sieci komórkowej jest ona używana przez nich częściej. Dzięki sms’om pojawił się swoisty sposób porozumiewania się ze sobą za pomocą skrótów. Ten język, który został praktycznie wymyślony przez „młodych komórkowców” może być zupełnie niezrozumiały dla laika. Dla młodzieży sposób komunikowania się dzięki sms jest bardzo wygodny i daje swoistą swobodę wypowiedzi. Świadomość, że wiadomość zostanie dostarczona natychmiast, powiadomienie o jej otrzymaniu przez drugą osobę, możliwość korzystania z tej opcji wszędzie i wygoda użycia powodują, że tak zwane smsowanie stało się najpopularniejszym środkiem komunikacji niewerbalnej wśród młodych ludzi. Są oni w stanie opisać swoje emocje i uczucia w kilkunastu znakach. Ludzie komunikujący się głównie przez sms stworzyli swoistą kulturę, stworzyli swój język porozumiewania się. Telefony komórkowe zdobyły rzesze zwolenników i stały się jednym z najpopularniejszych urządzeń służących do komunikowania się ludzi ze sobą. Rozwój techniki stworzył nowe możliwości ludziom na całym świecie, gdzie każdy potrzebuje i od każdego wymaga się dyspozycyjności i dostępności dla innych.

Kolejnym z najbardziej rozpowszechnionych środków komunikowania się ze sobą ludzi jest Internet. Daje on różnego rodzaju możliwości porozumiewania się ze sobą ludzi. Tutaj pojawiają się między innymi: 1. Rozmowy na czacie. 2. Rozmowy z wykorzystaniem mikrofonu i kamery. 3. Korzystanie z poczty elektronicznej.

Rozmowy na czacie Rozmowy na czacie stanowią swoisty kontakt różnych ludzi ze sobą. Można rozmawiać z każdym o czym tylko się zapragnie. Można podzielić się swoimi zainteresowaniami i znaleźć ludzi, których takie same rzeczy pociągają. Jest to o wiele łatwiejsze i szybsze niż w prawdziwym świecie. Czat stanowi ułatwiony kontakt z ludźmi na całej naszej planecie. Spotkania w wirtualnym świecie dla wielu osób zaczęły nawet zastępować rzeczywistość. Rozmowa na tak zwanym czacie pozwala na kreowanie swojej osobowości w dowolny sposób. Można tam stać się każdym. Stanowi to ogromne ryzyko, ponieważ ludzie często uciekają od prawdziwego życia, a z innymi ludźmi porozumiewają się tylko dzięki klawiaturze i monitorowi. Nie potrafią nawiązać zdrowych relacji z drugim człowiekiem w tak zwanym „realu”. Tacy ludzie przestają uczestniczyć w życiu społecznym. Często są zagubieni i samotni. To ryzyko, które niesie ze sobą Internet. Zastanawiam się czy w rzeczywistości tak nawiązywanie znajomości na czacie nie oddala od siebie ludzi, chociaż umożliwia im komunikowanie się z różnych zakątków całego świata.

Rozmowy z wykorzystaniem mikrofonu i kamery. Rozmowy z wykorzystaniem mikrofonu i kamery pozwalają nie tylko na werbalny kontakt, ale jako dodatek mamy jeszcze obraz osoby, z którą prowadzimy dialog. Jest to niezwykła ciekawostka techniczna. Niewiele różni się od kontaktu przez telefon, ale jest trochę bardziej rozwinięta przez wykorzystanie obrazu i daje poczucie bliższego kontaktu z drugą osobą.

Korzystanie z poczty elektronicznej. Korzystanie z poczty elektronicznej stało się już czymś naturalnym. Jest to najpopularniejszy środek do przesyłania sobie dłuższych informacji. Zaoszczędza czas. Ludzie nie muszą korzystać już z tradycyjnych środków przekazywania dłuższych wiadomości. Dla wielu ludzi stało się już nawykiem sprawdzanie swojej elektronicznej skrzynki odbiorczej po powrocie do domu. Uważam, że jest to jedna z najwygodniejszych dróg komunikowania się z innymi ludźmi.

Uważam, że w XXI wieku sposoby komunikowania się ludzi między sobą zostały zdominowane przez ciągle prący naprzód rozwój techniki. Wszędzie otaczają nas elektroniczne urządzenia, które mają ułatwić życie. Powodują, że jesteśmy dostępni i zawsze możemy skontaktować się z inną osobą, kiedy tylko tego chcemy. Możemy nawiązywać znajomości nie wychodząc z domu. Bez problemów porozumiewamy się z kimś na drugim końcu świata i do tego nawet patrzymy na nią. Wydaje się to wygodne i łatwe, zbliżające ludzi do siebie. Myślę jednak, że nic zastąpi rozmowy z drugą osobą, gdzie działają ton głosu, mimika i mowa ciała. Nic nigdy nie będzie w stanie zastąpić bezpośredniego komunikowania się ze sobą ludzi. Nie jesteśmy stworzeni do życia w elektronicznym świecie. Jesteśmy istotami stadnymi i bez możliwości bezpośredniego kontaktu stajemy się samotni i nieszczęśliwi.

Koniec  Źródła: http://www.psychologia.net.pl http://www.sciaga.pl Google Grafika