Wykład 6 – formuły Excela 2000

Formuły – ogólne informacje Formuły są podporządkowane określonej składni lub porządkowi polegającemu na użyciu znaku równości (=) na początku formuły. Po tym znaku następują elementy, które mają być obliczane (argumenty) i które są od siebie oddzielone operatorami obliczeń. Każdy argument może być wartością niezmienną (wartością stałą), komórką lub odwołaniem do zakresu, etykietą, nazwą lub funkcją arkusza roboczego. Program Excel Excel wykonuje operacje od lewej do prawej — zgodnie poczynając od znaku równości (=). Porządek obliczeń można kontrolować, używając nawiasów, tak aby grupować operacje, które powinny być wykonane w pierwszej kolejności. Na przykład następująca formuła daje wynik 11, ponieważ program Excel wykonuje operacje mnożenia przed dodawaniem. Formuła mnoży liczby 2 i 3 i następnie dodaje do wyniku liczbę 5. =5+2*3 jeśli zostanie użyty nawias w celu zmiany składni, program Excel wykona dodawanie liczb 5 i 2, a następnie pomnoży wynik przez 3, co da wynik 21. =(5+2)*3 Formuły są podstawowymi narzędziami Excela do przeprowadzania obliczeń. Nadają mu charakter dynamiczny, pozwalają na łatwą manipulację danymi zawartymi w arkuszu.

Formuła Excela – operatory arytmetyczne Operator – znak lub symbol określający sposób przeliczania Operatory arytmetyczne służą do wykonywania podstawowych operacji matematycznych takich, jak dodawanie, odejmowanie lub mnożenie; składania liczb i obliczania wyników numerycznych. Operator arytmetyczny ZnaczeniePrzykład + (znak plus)Dodawanie3+3 - (znak minus)Odejmowanie Negacja * (gwiazdka)Mnożenie3*3 / (kreska ukośnaDzielenie3/3 % (znak procent)Procent20% ^ (daszek)Potęgowanie3^2

Formuły –operatory porównania Operatory porównania pozwalają porównać dwie wartości za pomocą operatorów porównań. Gdy dwie wartości są porównywane za pomocą tych operatorów, to wynik jest wartością logiczną, PRAWDA lub FAŁSZ. Operator porównania = (znak równości) > (znak większy niż) < (znak mniejszy niż) >= (znak większy niż lub równy) <= (znak mniejszy niż lub równy) <> (znak nie równy) Przykład A1=B1 A1>B1 A1<B1 A1>=B1 A1<>B1 A1<=B1

Formuły- operatory tekstowe Operator złączenia tekstu && Operatora (&) należy używać do łączenia lub składania jednego lub kilku ciągów tekstowych w celu utworzenia pojedynczego fragmentu tekstu. & - ampersand) Operator tekstowy & (handlowe i) Znaczenie Przykład Łączy lub wiąże dwie wartości w celu utworzenia jednej ciągłej wartości tekstowej "North" & "wind" daje w wyniku "Northwind"

Przykładowe struktury formuł =„Raport firmy - ” & ”IBM” Raport firmy - IBM =A1&A2 =5^ =3125^(1/5) 5 Jeżeli komórki maja nazwy to możemy je stosować w formułach: =(przychód-koszty)*podatek

Odwołania w formułach do innych arkuszy Komórki z innych arkuszy: NazwaArkusza!AdresKomórki! Np.: =A1*Arkusz2!B10 Komórki z innych skoroszytów: =[NazwaSkoroszytu]NazwaArkusza!AdresKomórki! Np..: [Zestawienie.xls]Arkusz3!D55

Formuła podająca nazwę aktualnego pliku roboczego =KOMÓRKA(„filename”)

Podgląd wyniku formuły Wprowadzana formuła Klikamy znak = na pasku narzędzi Pojawia się podgląd wyniku formuły w trakcie jej wprowadzania Normaln y układ

Edycja wzorów Aby dokonać obliczeń w arkuszu, należy posłużyć się formułą, która oblicza i wyprowadza wynik, w oparciu o inne znane wartości. Formuła (wzór) w Excelu, to ciąg wartości liczbowych, adresów komórek (lub ich nazw), funkcji arkusza oraz operatorów, rozpoczynająca się znakiem równości. Operatory arytmetyczne stosowane w formułach: +dodawanie -odejmowanie *mnożenie /dzielenie ^potęgowanie %procent z wartości Formuła widoczna jest w Pasku edycji Kształt wskaźnika myszki przy uaktywnianiu komórki (zaznaczaniu zakresu) Wynik formuły widoczny jest bezpośrednio w komórce

Kopiowanie wzorów Obliczenia przebiegające według takiego samego schematu nie wymagają konstruowania nowych wzorów, Excel umożliwia ich kopiowanie. Kształt wskaźnika myszki przy kopiowaniu Przy kopiowaniu formuł istotne znaczenie ma sposób adresowania. W Excelu można stosować trzy rodzaje adresowania:  adresowanie względne np. E6,  adresowanie bezwzględne np. $B$3,  mieszane z blokowaniem wiersza np. B$7 z blokowaniem kolumny np. $B7

Wprowadzanie daty, czasu itd.. Ctrl+;  Wprowadzanie bieżącej daty do komórki: Ctrl+;  Wprowadzanie czasu do komórki: Ctrl+Shift+;  Ułamki np..6 7/8 – wpisujemy: 6 7/8 – (w zależności jak jest sformatowana komórka, np.. Dla liczbowych program wyświetla: 6,875  Wymuszenie nowej linii w komórce (dla długiego tekstu) Alt+Enter

Zamiana formuł na wartości Wklej specjalnie Zaznaczamy komórki Kopiujemy i następnie:

Dołączanie komentarzy do komórek

funkcje Excela - podstawy 2000

Funkcje Excela Funkcja jest predefiniowaną formułą posiadającą oryginalną nazwę, która pobiera wartości (zwane argumentami funkcji) i zwraca wynik lub wyniki. Użycie funkcji może znacznie uprościć i skrócić konstrukcję formuły. Jeśli w formule ma zostać użyta funkcja konieczne jest zastosowanie odpowiedniej składni. Nazwa_funkcji(Argument_1;Argument_2;...;Argument_N)

Funkcje Funkcje są wstępnie zdefiniowanymi formułami wykonującymi obliczenia z wykorzystaniem określonych wartości nazywanych argumentami i w konkretnym porządku nazywanym składnią. Na przykład funkcja SUMA dodaje wartości lub zakresy komórek, a funkcja PMT oblicza spłaty kredytu na podstawie stopy oprocentowania, okresu spłat i kwoty kredytu. Argumenty Argumentami mogą być liczby, tekst, wartości logiczne, takie jak PRAWDA lub FAŁSZ, tablice, wartości błędów takie, jak #N/D! lub odwołania do komórek. Wyznaczony argument musi mieć prawidłową wartość dla tego typu argumentu. Argumentami mogą także być stałe, formuły lub inne funkcje.

Struktura funkcji Struktura Struktura funkcji zaczyna się od nazwy funkcji, po której występuje otwierający nawias, argumenty funkcji oddzielone przecinkami i na końcu nawias zamykający. Jeśli funkcja zaczyna się od formuły, przed nazwą funkcji należy wpisać znak równości (=). W czasie tworzenia formuły zawierającej funkcję może być pomocna Paleta formuł. =Suma(A5;C10:C50;D5:D8;56;100) = gdy formuła rozpoczyna się od funkcji Nazwa funkcji Argumenty – rozdzielone średnikami ; Argumenty muszą być zamknięte w nawiasy ( )

Funkcje zagnieżdżone Są to funkcje, które jako swoich argumentów używają inną funkcję Na przykład, formuła poniższa korzysta z zagnieżdżonej funkcji ŚREDNIA i porównuje ją z liczbą 100 =Jeśli(Średnia(A10:A20)>100; Suma(B10:B20); 0) Średnia i suma – są w tym przypadku funkcjami zagnieżdżonymi Gdy zagnieżdżona funkcja jest używana jako argument, musi zwrócić wartość tego samego typu co używany argument. Na przykład, jeśli argument zwraca wartość PRAWDA lub FAŁSZ, to zagnieżdżona funkcja musi zwrócić wartość PRAWDA lub FAŁSZ. Jeśli tego nie zrobi program Microsoft Excel wyświetli wartość błędu #ARG!. Ograniczenia poziomu zagnieżdżania Formuła może zawierać do siedmiu poziomów zagnieżdżonych funkcji. Gdy Funkcja B jest użyta jako argument w Funkcji A, Funkcja B jest funkcją drugiego poziomu. Na przykład, funkcja ŚREDNIA i funkcja SUMA na rysunku 1 są funkcjami drugiego poziomu ponieważ są argumentami funkcji JEŻELI.

Zasady obowiązujące przy stosowaniu funkcji  Funkcje Excela podzielone są na kategorie: finansowe, daty i czasu, matematyczne, statystyczne, wyszukiwania i adresu, bazy danych, tekstowe, logiczne i informacyjne.  Nazwa funkcji może być pisana małymi lub wielkimi literami. Jeżeli nazwa funkcji zostanie wpisana małymi literami, zostaną one zamienione na wielkie, pod warunkiem, że nazwa jest prawidłowa.  Przed i za nawiasami nie używa się spacji.  Jeżeli funkcja jest bezargumentowa, po jej nazwie należy wstawić parę nawiasów – liczba 3, – Pi()  Argumenty funkcji oddzielone są średnikami, będącymi separatorami listy argumentów.  Argumentami funkcji mogą być liczby, teksty, adresy, wartości logiczne, tablice lub inne funkcje. Funkcja jest zagnieżdżona, jeśli jest argumentem innej funkcji.  Gdy funkcja znajduje się na początku formuły należy ją poprzedzić znakiem równości (=).

Podział funkcji ze względu na liczbę argumentów Rodzaj funkcjiNotacja symbolicznaUwagi BezargumentowaDZIŚ() Nie wymaga żadnych argumentów, ponieważ data systemowa jest jednoznacznie określona. Ze stałą liczbą argumentów POTĘGA(liczba;potęga) ZAOKR.DO.CAŁK(liczba) Potęga jest wyliczana po określeniu dwóch wartości: podstawy i potęgi. Wymaga tylko jednego argumentu – liczby rzeczywistej, która ma zostać zaokrąglona w dół do najbliższej liczby całkowitej. Ze zmienną liczbą argumentów SUMA(liczba_1;liczba_2;...;Liczba_N)Sumę można obliczyć z bliżej nieokreślonej liczby argumentów, którymi mogą być adresy komórek, zakresy lub liczby. Z argumentami opcjonalnymi

Autosumowanie Jedną z najczęściej stosowanych funkcji w arkuszu jest funkcja sumowania, wywoływana przyciskiem Autosumowania Kolejne czynności:  uaktywnienie komórki, w której oczekujemy wyniku sumowania,  kliknięcie myszką przycisku Autosumowania,  zatwierdzenie proponowanego zakresu komórek (klawiszem Enter lub przyciskiem Wpis) ewentualnie zaznaczenie innego zakresu.

Korzystanie z palety funkcji Wpisanie zakresu komórek, z których wartości są argumentami funkcji lub zaznaczenie ich w arkuszu Przycisk zwijania palety funkcji do jednego wiersza Przycisk powrotu do palety funkcji Przycisk Wklej funkcję