E-dyplomacja jako element komunikacji strategicznej Justyna Arendarska Zakład Komunikowania Międzynarodowego
Nowa epoka informacyjna Nowe wzory komunikowania: one-to-one, one-to-many, many-to-many; Mass-self communication, zindywidualizowana komunikacja masowa; Sieciowi aktorzy komunikowania globalnego; Zdelokalizowani nadawcy;
Wyzwania dla państw narodowych szum informacyjny, szum komunikacyjny; Utrudniona (niemożliwa) kontrola przepływu informacji ponad granicami; Konieczność dostosowania sposobu komunikacji z otoczeniem międzynarodowym za pomocą nowych środków; nowa doktryna w komunikowaniu globalnym- zamiast „free flow of information”- „freedom of internet”
Komunikacja strategiczna Perspektywa długoterminowa; Odnosi się do strategii rządzenia państwem (wielkiej strategii); Uzupełnia strategię militarną, polityczną, ekonomiczną; Integruje działania wszystkich podmiotów państwowych zaangażowanych w działania o charakterze międzynarodowym; Cel: poprawa wizerunku kraju, poparcie dla kierunku polityki zagranicznej na arenie międzynarodowej; Dyplomacja publiczna tylko jednym z elementów komunikacji strategicznej;
Miękka siła wzmacnia zasoby „twarde” USA: koordynacja działań informacyjnych Departamentu Stanu i Departamentu Obrony, Przykłady: blogi, czaty, konsultacje online, Digital Outreach Team; NATO: współpraca pomiędzy strukturami cywilnymi i wojskowymi, Dywizja Dyplomacji Publicznej; Przykłady: kanał telewizji internetowej NATO TV, social media, biblioteka cyfrowa;
Konkluzje Funkcja adaptacyjna, przystosowanie się do otoczenia międzynarodowego; Łatwo dostępny środek komunikacji, trudno oszacować efektywność komunikacji; „Tabloidyzacja” przekazu; Efekt „agenda-setting”;