 Jest to zespó ł le ś ny, którego pi ę tro drzew utworzone jest g ł ównie przez d ą b bezszypu ł kowy (Quercus petraea), a na pó ł noco-wschodzie równie ż d ą b szypu ł kowy (Quercus robur), z mniejsz ą lub wi ę ksz ą domieszk ą sosny, która w lasach zagospodarowanych cz ę sto dominuje.

 Zwarcie koron w warstwie drzew osi ą ga 60 — 70%.  Warstwa krzewów rozwini ę ta dobrze; w jej sk ł ad wchodzi zwykle jarz ą b pospolity (Sorbus aucuparia), grusza dzika (Pyrus communis), g ł óg jednoszyjkowy (Crataegus monogyna) i dwuszyjkowy (C. laevigatus), szak ł ak pospolity (Rhamnus catharticus), berberys zwyczajny (Berberis vulgaris), tarnina (Prunus spinosa) i inne.

 Runo rozwini ę te jest stosunkowo bujnie, z ł o ż one z wielu gatunków helio-i termofilnych ze zwi ą zku Quercion pubescentis rz ę du Quercetalia pubescentis. Najcz ęś ciej w runie spotyka si ę : dzwonek brzoskwiniolistny (Campanula persicifolia), traganek szerokolistny (Astragulus glycyphyllos), biedrzeniec mniejszy (Pimpinella saxifraga), koniczyn ę dwuk ł osow ą (Trifolium alpestre), ciemi ęż yk bia ł okwiatowy (Vincetoxicum hirundinaria = V. officinale), groszek czerniej ą cy (Lathyrus niger), gorysz siny (Peucedanum cervaria), rzadziej wyst ę puj ą wyka kaszubska (Vicia cassubica), jaskier wielkokwiatowy (Ranunculus polyanthemos), miodunka w ą skolistna (Pulmonaria angustifolia} i pi ę ciornik bia ł y (Potentilla alba}.

 Drug ą grup ę ro ś lin stanowi ą umiarkowanie acidofilne gatunki borowe, jak: borówka czarna (Vaccinium myrtillus), siódmaczek le ś ny (Trientalis europaea), orlica pospolita (Pteridium aquilinum) i trzcinnik le ś ny (Calamagrostis arundinacea).

 Charakterystyczn ą cech ą Potentillo albae- Quercetum jest udzia ł gatunków łą kowych, jak: sierpik barwierski (Serratula tinctoria), czarcik ę s łą kowy (Succisa pratensis), przytulia pó ł nocna (Galium boreale), okrzyn łą kowy (Laserpitium prutenicum). W tym zespole znajduj ą swoj ą ostoj ę prawnie chronione mieczyk dachówkowaty (Gladiolus imbricatus) i pe ł nik europejski (Trollius europaeus).

 Sk ł ad florystyczny omawianego zespo ł u jest ubo ż szy w gatunki o charakterze po ł udniowym i po ł udniowo-kontynentalnym od sk ł adu zespo ł u ciep ł e zaro ś la, ogólna liczba gatunków jest tu jednak zazwyczaj wi ę ksza, co wynika z przenikania ro ś lin z s ą siednich zbiorowisk le ś nych, w stosunku do których d ą browa ś wietlista zajmuje mniej odr ę bne i skrajne siedliska ni ż zaro ś la kserotermiczne.

 W terenie p ł aty zespo ł u s ą siaduj ą cz ę sto z borami sosnowymi, borami mieszanymi, rzadziej natomiast z gr ą dami. Omawiany zespó ł wyst ę puje w Polsce ś rodkowej i wschodniej. Wyst ę powanie ś wietlistej d ą browy w pó ł nocno- wschodniej Polsce mo ż e by ć wynikiem dzia ł ania czynników antropo- i zoogenicznych

 - obszar ochrony ś cis ł ej znajduj ą cy si ę na terenie Wielkopolskiego Parku Narodowego, w pobli ż u Jaros ł awca, przy Gajzerówce Powierzchnia obszaru wynosi 5,19 ha.  Przedmiotem ochrony jest obszar le ś ny - ś wietlista d ą browa na stokach rynny polodowcowej, stopniowo przekszta ł caj ą ca si ę w gr ą d. Wyst ę puje tu znaczne bogactwo flory w runie le ś nym - rosn ą m.in. wyka kaszubska, groszek czerniej ą cy, ciemi ęż yk bia ł o kwiatowy, k ł osownica pierzasta, kokoryczka wonna, konwalia majowa i lilia z ł oto g ł ów.

Pami ę tajmy ż e musimy ż y ć w zgodzie z natur ą.