„Turystyka jako zjawisko przestrzenne” Zagospodarowanie turystyczne i rekreacyjne – ćwiczenia 1

Warunki zaliczenia przedmiotu Ćwiczenia Obecność na zajęciach - max 10 pkt. Aktywność na zajęciach (prezentacje, wypowiedzi, praca w grupach, case study): 30 pkt Zaliczenie końcowe (pytania testowe i opisowe) - max 60 pkt. Punktacja: 0 - 50 punktów - ocena 2.0 51 - 60 punktów - ocena 3.0 61 - 70 punktów - ocena 3.5 71 - 80 punktów - ocena 4.0 81 - 90 punktów - ocena 4.5 91 - 100 punktów - ocena 5.0

Warunki zaliczenia przedmiotu Projekt Wytyczne: W grupach 4-5-osobowych należy przygotować analizę wybranej miejscowości turystycznej (do 50 tys. mieszkańców) pod kątem zagospodarowania turystycznego (dostępne walory turystyczne, atrakcje, infrastruktura, problemy związane z ruchem turystycznym), a następnie przedstawić swoją wizję rozwoju miejscowości. Na ocenę z projektu składają się: Zastosowanie się do wytycznych przygotowania projektu, Terminowość oddania projektu (do końca maja), Udział w konsultacjach do projektu: udział w spotkaniach projektowych oraz konsultacje tradycyjne w terminach moich konsultacji – wtorki KA16 godz. 11:00-13:00.

Warunki zaliczenia przedmiotu Literatura Swarbrooke J., The development and management of visitor attractions, Routledge Meyer B., Turystyka jako ekonomiczny czynnik kształtowania przestrzeni, Uniwersytet Szczeciński, Szczecin 2004, Kowalczyk A., Derek M., Zagospodarowanie turystyczne - Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2010 Płocka J., Wybrane zagadnienia z zagospodarowania turystycznego, cz. I i II , CKU, Toruń 2001 Pawlikowska-Piechotka A., Zagospodarowanie turystyczne i rekreacyjne, Gdynia: Novae Res - Wydawnictwo Innowacyjne, 2009 Rogalewski O., Zagospodarowanie turystyczne, Warszawa 1977,

Przestrzeń geograficzna powierzchnię Ziemi nazywa się przestrzenią geograficzną, dzielącą się na 2 części: - lądy - 29% - oceny i morza – 71% Cechy przestrzeni geograficznej: 1. Cechy fizyczne: wyniesienia nad poziomem morza, przebieg linii granicznej między lądem a morzem, urzeźbienie.

Przestrzeń geograficzna 2. Cechy przyrodnicze: energia słoneczna, budowa geologiczna, klimat, wody, gleby, roślinność i świat zwierzęcy.

Kauai Kauai - amerykańska wyspa na Oceanie Spokojnym, należąca do archipelagu oraz stanu Hawaje.

Obszary o jednakowej strukturze komponentów i natężeniu procesów przyrodniczych. Wyróżniamy 7 elementów środowiska geograficznego: rzeźba terenu, zasoby wodne, klimat, zasoby leśne zasoby roślinne, gleby, zespoły zwierzęce. Ustalona typologia środowisk pozwala na zakwalifikowanie wg niej poszczególnych obszarów i przejście do regionalizacji fizyczno – geograficznej.

Turystyczne jednostki przestrzenne Region turystyczny – to obszar o wysokich walorach turystycznych, na którym koncentruje się ruch turystyczny. Odznacza się pewną jednorodnością cech środowiska geograficznego oraz wewnętrznymi powiązaniami usługowymi. Wybrzeże jako region turystyczny

Turystyczne jednostki przestrzenne Obszar turystyczny – jest to jednostka przestrzenna o jednorodnym typie walorów i jednakowej randze walorów, mająca dobre potencjalne warunki do rozwoju turystyki. Obszar chroniony – wydzielona jednostka przestrzenna, w której podejmowane są różne działania związane z zachowaniem, restytuowaniem (przywracaniem gatunków) i właściwym wykorzystaniem zasobów oraz obiektów przyrody żywej i nieożywionej, których istnienie leży w interesie społecznym.

Turystyczne jednostki przestrzenne Przykłady obszarów chronionych: obszary leśne – na których las spełnia funkcję ochronną, wody powierzchniowe (np. Jezioro Nidzkie) obszary posiadające szczególne walory rekreacyjne – lasy poł. w odległości 50-60 km od Warszawy: Lasy Legionowskie parki krajobrazowe: Park Krajobrazowy Doliny Sanu, parki zabytkowe zlokalizowane np. w pobliżu dawnych posiadłości (park przy dworku w Żelazowej Woli), miasta i wsie o zabytkowym rozplanowaniu ulic lub zabytkowej architekturze: np. Kazimierz Dolny.

Park przy dworku w Żelazowej Woli Dom urodzenia Fryderyka Chopina. Z okazji przypadającej w 2010 r. 200 rocznicy urodzin wielkiego kompozytora to szczególne miejsce – dworek w otoczeniu parku – zostało gruntownie odrestaurowane i przebudowane.

Kazimierz Dolny Kazimierz Dolny miasto w woj. lubelskim, nad Wisłą.

Turystyczne jednostki przestrzenne Rejon turystyczny – to zespół miejscowości turystycznych posiadających określone walory turystyczne, powiązanych ze sobą wspólnym węzłem rozrządowym ruchu turystycznego i bazą zaopatrzeniową. Miejscowość turystyczna - to jednostka osadnicza, która ze względu na walory turystyczne i dostępność komunikacyjną stanowi punkt docelowy lub etapowy migracji turystycznych np. Kraków. Ze względu na znaczenie w turystyce wyróżniamy: miejscowości międzynarodowe, ogólnokrajowe i regionalne, natomiast pod względem charakteru dominującego ruchu turystycznego wyodrębniono: miejscowości krajoznawcze, wypoczynkowe, krajoznawczo–wypoczynkowe.

Miejscowości turystyczne W zależności od położenia geograficznego wyróżniamy: miejscowości nadmorskie, pojezierne, nizinne, podgórskie i górskie. Do miejscowości o charakterze krajoznawczym zalicza się miejscowości, które posiadają: walory środowiska przyrodniczego, walory antropogeniczne, walory współczesnych osiągnięć człowieka. Do miejscowości o charakterze wypoczynkowym zalicza się miejscowości: dysponujące walorami środowiska przyrodniczego, wyposażone w odpowiednie urządzenia wypoczynkowe, posiadające odpowiednią dostępność komunikacyjną.

Turystyczne jednostki przestrzenne Zespół jednostek krajobrazowych – stanowią obszary o zbliżonym ukształtowaniu i pokryciu terenu. Szlak turystyczny – to droga lub ścieżka prowadząca przez atrakcyjne obszary, miejscowości i obiekty turystyczne, przystosowana do potrzeb określonych form wędrówek turystycznych. Wyróżniamy następujące szlaki turystyczne: pieszy: górski, nizinny wodny narciarski drogi turystyczne kołowe (motorowe i rowerowe)

Turystyczne jednostki przestrzenne Chłonność turystyczna – naturalna odporność terenu, środowiska naturalnego na degradację związaną z ruchem turystycznym. Chłonność turystyczna określa max. liczbę osób, która może równocześnie przebywać na danym terenie, nie powodując degradacji i dewastacji środowiska naturalnego. Pojemność turystyczna ogólna pojemność bazy noclegowej, gastronomicznej i towarzyszącej określająca maksymalną liczbę uczestników ruchu turystycznego mogących równocześnie korzystać z poszczególnych urządzeń, nie przyczyniając się do zmniejszania zakresu i poziomu podaży usług turystycznych oraz dezorganizacji życia społeczno-gospodarczego.

Zagospodarowanie turystyczne Zagospodarowanie turystyczne – to działalność mająca na celu przystosowanie środowiska geograficznego do potrzeb turystyki. Działalność ta polega na: Przystosowaniu do potrzeb ruchu turystycznego walorów turystycznych, elementów środowiska geograficznego stanowiących właściwy cel przestrzenny wyjazdów turystycznych, Zapewnieniu możliwości odjazdu do obszarów, miejscowości i obiektów stanowiących cel wyjazdów turystycznych, Zapewnieniu turystom niezbędnych warunków egzystencji w miejscu lub na szlaku będącym celem podróży.

Zagospodarowanie turystyczne Pojęcie zagospodarowania turystycznego należy utożsamiać z pojęciem infrastruktury turystycznej, ponieważ infrastruktura to podstawowe urządzenia, budynki oraz instytucje usługowe, których istnienie jest niezbędne do właściwego funkcjonowania gospodarki i społeczeństwa. Infrastrukturę dzieli się na: techniczną: urządzenia stosowane w transporcie, łączności, gazownictwie, energetyce itd. społeczną: urządzenia i instytucje związane z oświatą, kulturą, nauką, zdrowiem, kulturą fizyczną, turystyką, administracją publiczną itp.

Infrastruktura turystyczna Infrastrukturę turystyczną w ujęciu rodzajowym tworzą obiekty i urządzenia niezbędne dla właściwej obsługi turystów, a szerzej dla rozwoju turystyki. Wyróżnia się w niej: 1. Infrastrukturę typowo turystyczną: baza noclegowa, pozostała baza obsługi ruchu turystycznego przyjazdowego, informacja turystyczna, szlaki turystyczne. 2. Infrastrukturę paraturystyczną, którą tworzy: baza transportowa – drogi i punkty transportowe, baza lokalna (komunalna wraz z komunikacją miejską), baza handlowo-usługowa, w tym rzemieślnicza.

Infrastruktura turystyczna 3. Elementy, które trudno jednoznacznie sklasyfikować, ich funkcja bowiem wynika z pierwotnego celu, dla którego zostały zbudowane: baza gastronomiczna, baza towarzysząca: sportowa, rekreacyjna, kulturalna, rozrywkowa. NOMA Restaurant, Kopenhaga

Baza turystyczna Uzupełnienie bazy podstawowej, czyli urządzenia, obiekty oraz instytucje o charakterze usługowym, handlowym, rozrywkowym, kulturalnym, rekreacyjno-sportowym, zaspokajają rozmaite potrzeby życiowe turystów, a nawet stwarzają dodatkowe walory turystyczne lub umożliwiają pełniejsze wykorzystanie istniejących walorów podstawowych. Należy pamiętać, że intensywność odwiedzania rejonu lub szlaku turystycznego zależy od: rangi walorów turystycznych, stanu dostępności komunikacyjnej, zdolności obsługowej urządzeń turystycznych.