Historyczna postać naszej Szkoły ANNA BORCHERS Historyczna postać naszej Szkoły

ANNA BORCHERS urodziła się 11 czerwca 1870 roku w Königshütte (Chorzów), jako druga w wielodzietnej rodzinie górniczej.

ANNA BORCHERS Chociaż pochodziła z wielodzietnej rodziny górników, otrzymała dobre wykształcenie była artystycznie uzdolniona, pobierała prywatne lekcje śpiewu  i gry na fortepianie bardzo szybko straciła matkę, później ojca. następnym ciosem, który spotkał młodą dziewczynę była utrata, w wieku lat 15, wzroku.

ANNA BORCHERS w 1886 roku została przyjęta do wrocławskiej szkoły dla ociemniałych.  Tu wykazującej się nieprzeciętnymi zdolnościami pedagogicznymi dziewczynie, w czwartym roku nauki, powierzono stanowisko nauczyciela prac ręcznych W 1890 roku, pomimo kalectwa, rozpoczęła naukę we Wrocławskim Seminarium Nauczycielskim

ANNA BORCHERS Po otrzymaniu w 1893 roku dyplomu podjęła pracę jako nauczycielka w zakładzie sióstr diakonisek „Adalbert-Diakonissenmutterhaus”  w Kraschnitz (Krośnice). Przez siedem lat z ogromnym zaangażowaniem, przygotowywała siostry do pracy w ochronkach, sierocińcach

ANNA BORCHERS przyjechała do Zielonej Góry w 1902 roku Pod jej przewodnictwem zielonogórski zakład diakonisek, rozwijał się bardzo szybko i prężnie,

ANNA BORCHERS Zgromadzenie „Bethesda”, ze środków własnych, dotacji miejskiej i składek społecznych wybudowało neogotycki kompleks budynków służby zdrowia (autorem projektu był wrocławski architekt Hans Schuetz) przy ówczesnej ulicy Grünerweg (dziś Wazów), w skład którego wchodził: szpital św. Jana Chrzciciela wraz z kaplicą, przedszkole, szkoła gospodarstwa domowego dla dziewcząt seminarium nauczycielskie dla wychowawczyń przedszkoli. Kierownictwo pedagogiczne nad sierocińcem, przedszkolem i seminarium powierzono Annie Borchers

ANNA BORCHERS Jej zasługą było uznanie zielonogórskiego Seminarium Wychowawczyń Przedszkoli 1 września 1914 r. za placówkę naukową o statusie państwowym. Nauka w seminarium trwała rok, łączyła teorię z praktyką, w myśl zasady: „poprzez przypatrywanie się i automatyczność do samodzielności” („Durch Anschauung und Selbsttätigkeit zur Selbständigkeit”).

ANNA BORCHERS uznała, że gry i zabawy stanowią doskonały środek stymulujący aktywność twórczą, pobudzają i rozwijają jednocześnie wszystkie sfery osobowości dziecka: intelektualną, psychiczną, społeczną, fizyczną. Szczególne znaczenie miały i mają zabawy poznawcze, które sprzyjają rozwijaniu zdolności młodych ludzi propagując metody wychowawcze, z którymi zetknęła się w seminarium nauczycielskim, zauważała jednocześnie, że powstający w ten sposób nowy zawód - „freblanki” - przedszkolanki, może być doskonałym źródłem utrzymania i pełnym satysfakcji sposobem na aktywne życie kobiet

ANNA BORCHERS Działalność jej nie ograniczała się do organizacji opieki zdrowotnej, kształcenia sióstr. Prowadziła także aktywną działalność literacką, pisywała do gazet i czasopism. Przez kilka lat redagowała założone w 1911 roku przez siebie fachowe pismo „Der Kinderhort” (Ochronka dla dzieci). Świąteczne godziny z naszymi maluchami. Wiersze i piosenki dla szkół maluchów i Horte, Drezno 1905. Wytyczne dotyczące pracy dydaktycznej w rodzinie i azylu, Drezno 1907. Od przedszkola po świat. Sposoby na podróż z maluchami, Drezno 1910. Drogowskaz do praktycznej pracy w przedszkolu i żłobku, Drezno 1912. Co każda kobieta musi wiedzieć o życiu publicznym. Krótkie wprowadzenie do wiedzy o społeczeństwie, Drezno 1914.

ANNA BORCHERS Na krótko przed śmiercią wyszedł jej „Przewodnik praktycznej pracy w ochronce dla dzieci” („Führer zur praktischen Arbeit im Kinderhort”, Dresden 1918). Był to pierwszy fachowy podręcznik  pedagogiki, który w krótkim czasie zaczął obowiązywać w całych Niemczech.

ANNA BORCHERS zmarła nagle, niespodziewanie w wieku 48 lat, po wylewie krwi do mózgu, 6 października 1918 roku. Została pochowana na terenie cmentarza zakonnego, naprzeciwko szpitala.

PAMIĘCI ANNY BORCHERS