Polityka migracyjna Cypru dr Artur Adamczyk Centrum Europejskie Uniwersytetu Warszawskiego
Położenie Geograficzne Cypru Cypr nie jest członkiem strefy Schengen
1974 r. - Konflikt z Turcją – pojawienie się uchodźców wewnętrznych
Polityka migracyjna Republiki Cypryjskiej Od 1974 r. Cypr krajem emigrantów – Wielka Brytania, Kanada, Australia, USA, RFN, FR Kraj tranzytowy dla uchodźców i imigrantów Lata 80. – Cypr zainicjował politykę migracyjną (inwestorzy i robotnicy) Lata 90. – kontynuacja – gastarbaiterzy z Rosji, Bułgarii, Rumunii, Serbii (kościół prawosławny) Podstawa funkcjonowania systemu imigracyjnego: - wydanie tymczasowego pozwolenia na pracę (do 4 lat) - pozwolenie na pracę = zezwolenie na pobyt - brak opieki socjalnej i zdrowotnej - możliwość deportacji pod każdym pretekstem Od 2010 r. Narodowy plan działania 2013 r. kryzys gospodarczy – imigranci traktowani jako zagrożenie dla rynku pracy Od 2015 r. – imigranci traktowani jako zagrożenie dla bezpieczeństwa państwa
Polityka azylowa Republiki Cypryjskiej Od 1974 r. Wysoki Komisarz ONZ ds. uchodźców na Cyprze Pojawienie się cudzoziemców/uciekinierów z państw Bliskiego Wschodu, w latach 90. z państw byłej Jugosławii. Od 2002 r. własny urząd ds. uchodźców Od 2015 r. reforma instytucjonalna - Służba Azylowa (procedura przyśpieszona i zwykła) - Urząd rewizyjny ds. Uchodźców - Sąd Administracyjny Wnioskujący o azyl z: Syrii, Iraku, Egiptu, Somalii, Bangladeszu, Wietnamu, Pakistanu Od 2014 r. wprowadzenie statusu ochrony uzupełniającej Cypr wspiera politykę relokacji UE
Wykres 1. Ilość wniosków o azyl złożonych na Cyprze w latach 1997-2015 Wykres 2. Ilość osób, które uzyskały azyl na Cyprze w latach 2004-2015
Ośrodek dla uchodźców w Kofinou