Uzupełnienie

Armia Siły zbrojne – siły i środki wydzielane przez państwo do zabezpieczenia jego interesów i prowadzenia walki zbrojnej, obrony, ujęte w całość organizacyjną, składającą się z różnych rodzajów wojsk i służb. wojsko z poboru – bazująca na powszechnym obowiązku odbywania służby wojskowej przez obywateli, głównie mężczyzn (w Izraelu również kobiety są objęte poborem) wojsko zawodowe – żołnierze dobrowolnie zgadzają się na służbę np. przez określony czas w zamian za wynagrodzenie; takie rozwiązanie stosują m.in. Wielka Brytania, Francja, USA, Chińska Republika Ludowa, a także Polska od 2009 roku wojsko najemne – służba podobna do zawodowej, ale żołnierze z reguły są obcokrajowcami (np. Gwardia Szwajcarska w Watykanie)

Rodzaje sił zbrojnych W czasach obecnych większość państw posiadających siły zbrojne dzieli je na następujące rodzaje: Wojska lądowe Marynarka wojenna Lotnictwo W niektórych siłach zbrojnych wydzielonymi rodzajami sił mogą być także: wojska kosmiczne (np. Siły Powietrzno-Kosmiczne w Rosji) wojska obrony powietrznej wojska piechoty morskiej (np. Piechota Morska w USA) siły specjalne (np. Wojska Specjalne w Polsce)

zadania sił zbrojnych w zakresie obrony państwa: Zagwarantowanie nienaruszalności terytorium. Obrona dobra narodowego i państwowego w sytuacji silnego niepokoju. Eliminowanie, zapobieganie i ograniczanie zagrożeń i konfliktów. Zapewnienie wyłączności w zakresie egzekwowania prawa na terytorium państwa. Realizowanie zobowiązań sojuszniczych w zakresie użycia sił zbrojnych. Propagowanie polityki i wspieranie obrony interesów państwowych na arenie międzynarodowej. Aktywna walka w obronie pokoju narodowego oraz zaangażowanie w działania pokojowe.

Powszechnie przyjmuje się, że militarne zagrożenia bezpieczeństwa narodowego obejmują użycie lub groźbę użycia siły militarnej przez podmioty prawa międzynarodowego (państwa). Tezę tę weryfikują w pewnym stopniu zamachy terrorystyczne i zdolność struktur niepaństwowych do posługiwania się zbrojną przemocą w osiąganiu własnych celów. W tym kontekście pojęcie zagrożeń militarnych to realna możliwość zastosowania przemocy zbrojnej. W tradycyjnym ujęciu, zagrożenie militarne postrzegane jest jako najpoważniejsze zagrożenie bezpieczeństwa państwa i rozumiane jest najogólniej jako potencjalne lub istniejące niebezpieczeństwo użycia przemocy zbrojnej – bezpośrednio lub pośrednio – przeciwko wartościom i interesom narodowym. W historii można znaleźć wiele przykładów bezpośredniego i pośredniego użycia przemocy zbrojnej jako narzędzia osiągania celów polityki.

Potencjał militarny państw w 2014 r.

Demonstracja siły

Defilada – rodzaj parady wojskowej, przemarsz oddziałów wojska, a także przejazd pojazdów i broni zmechanizowanych, w szyku paradnym przed dowódcą lub ważnymi osobistościami. Defiladą nazywany bywa też przemarsz członków organizacji lub grup ludności przed przedstawicielami władz. Zwykle okazją do organizacji defilady jest święto lub uroczystość.

„Marzenie admirałów” Wysłanie lotniskowca to często demonstracja siły i ostrzeżenie Lotniskowiec to pływająca baza lotnicza, która zapewnia projekcję siły. Na jego pokładzie można przetransportować kilkadziesiąt samolotów bojowych w niemal każdy rejon świata z dostępem do morza i utrzymywać je tam przez wiele miesięcy. Ograniczona zdolność do samoobrony sprawia, że okręt lotniczy musi mieć silną eskortę. Oczywiście najpotężniejsza jest ona w wypadku amerykańskiego superlotniskowca. Zwykle jednostce typu Nimitz towarzyszy co najmniej jeden krążownik rakietowy, dwa lub trzy niszczyciele rakietowe (niekiedy też fregata), dwa myśliwskie atomowe okręty podwodne oraz okręt logistyczny. Razem tworzą one grupę bojową lotniskowca, która ma chronić go przed zagrożeniami z powierzchni morza, spod wody, z lądu i powietrza. Grupa uderzeniowa lotniskowca ma potencjał bojowy wystarczający do przejęcia kontroli nad jakimś akwenem lub terenami nadbrzeżnymi. Taki zespół może też na przykład blokować cieśniny lub kanały, a na zamkniętych akwenach wewnętrznych, takich jak Bałtyk, morza Śródziemne i Czerwone czy Zatoka Perska, skutecznie sparaliżować działania strony przeciwnej.

Państwa posiadające lotniskowce

Wyróżniamy: blokadę lądową; blokadę powietrzną; blokadę morską; Blokada wojenna Wyróżniamy: blokadę lądową; blokadę powietrzną; blokadę morską; blokadę mieszaną:

Zbrojne starcie Bitwa – zbrojne starcie sił zbrojnych stron prowadzących wojnę, mające zwykle duży lub decydujący wpływ na przebieg lub wynik operacji, kampanii a nawet wojny. We współczesnej terminologii wojskowej bitwa to kilka jednoczesnych lub kolejnych operacji prowadzonych siłami kilku współdziałających ze sobą frontów lub grup armii przy udziale lotnictwa i ewentualnie marynarki wojennej. Potocznie bitwą określa się każde większe starcie zbrojne.

Rodzaje bitew Bitwa graniczna – specyficzna forma bitwy obronnej. Jej szczególny charakter wynika z faktu, że jest ona prowadzona w strefie przygranicznej, a jej treścią jest walka o uchwycenie inicjatywy strategicznej lub operacyjnej. Jest to więc starcie zbrojne sił głównych przeciwstawnych stron, w których jedna, prowadząc operację zaczepną dąży do przekroczenia granicy innego państwa, druga zaś prowadzi operację obronną Bitwa obronna – podstawowa część operacji obronnej, prowadzona w celu odparcia zgrupowań uderzeniowych przeciwnika. Stanowi ją skupione w czasie i przestrzeni starcie sił głównych związków operacyjnych (związków taktycznych). Polega też na wykorzystywaniu fortyfikacji, umocnień, barykad w celu zapewnienia ochrony żołnierzy. W bitwie obronnej wykorzystuje się innego rodzaju uzbrojenie, niż w ataku.

Bitwa spotkaniowa – starcie głównych sił przeciwstawnych związków operacyjnych lub kilku związków taktycznych, które jednocześnie w sposób zaczepny dążą do osi celów położonych poza rubieżą ich starcia. W zależności od jej wyniku, przekształca się ona w bitwę zaczepną, bitwę obronną lub odwrót. Polega też na tym, że armie przeciwne spotykają się na danym miejscu i na dany sygnał ruszają do zmasowanego ataku. Bitwa zaczepna – podstawowa część operacji zaczepnej. Stanowi ją skupione w czasie i przestrzeni uderzenie sił głównych związków operacyjnych (związków taktycznych) w celu rozbicia zasadniczych sił przeciwnika i opanowania zajmowane go przez nie obszaru. W bitwie zaczepnej wykorzystuje się szybko przemieszczające wojska. Ich celem jest zaskoczenie wroga i zajęcie terytorium do czasu wsparcia silniejszych i wolniejszych jednostek.

TEST ATOMOWY Zgodnie z traktatem o ograniczeniu testów jądrowych, test jądrowy to jedna, dwie lub więcej eksplozji jądrowych wywołanych w ciągu 0,1 sekundy jedna od drugiej w obszarze o promieniu 2 kilometrów.

Broń masowego rażenia Współczesne środki walki przeznaczone do rażenia organizmów żywych i częściowo sprzętu bojowego na ogromną (masową – stąd nazwa) skalę, tzn. na wielkich obszarach. Stosowany jest skrótowiec: broń ABC (od pierwszych liter: atomowa, biologiczna, chemiczna) lub broń NBC (nuklearna, biologiczna, chemiczna). broń jądrowa - zwana też atomową lub nuklearną broń biologiczna broń chemiczna broń radiologiczna toksyczne środki przemysłowe

Broń chemiczna (bojowe środki trujące – BST) To specjalna grupa związków chemicznych, które poprzez bezpośrednie działanie na organizm człowieka lub przez skażenie środowiska (powietrza, wody, gleby i żywności) mogą spowodować masowe porażenie ludzi, zwierząt i roślin. Broń chemiczna należy do najgroźniejszych współczesnych środków rażenia. a) toksyczne związki chemiczne i ich prekursory, z wyłączeniem tych przypadków, które są przeznaczone do celów nie zabronionych na mocy niniejszej Konwencji, pod warunkiem, że ich rodzaje i ilości są zgodne z takimi celami; b) amunicję i urządzenia specjalnie zaprojektowane dla spowodowania śmierci lub innej szkody poprzez toksyczne właściwości związków chemicznych wyszczególnionych w ustępie a), wyzwalanych w rezultacie zastosowania takiej amunicji i urządzeń; c) wszelki sprzęt specjalnie zaprojektowany do użycia w bezpośrednim związku z zastosowaniem amunicji i urządzeń określonych w ustępie b)

1. Bojowe środki trujące (głównie gazy lub lotne ciecze): A. środki duszące – zwykle oparte na cyjankach, blokują transport tlenu przez krew z płuc do tkanek; B. środki parzące – takie jak np. gaz musztardowy, które powodują rozległe oparzenia skóry; C. środki krztuszące – takie jak chlor, które silnie podrażniając górne drogi oddechowe; D. środki paralityczno-drgawkowe – takie jak np. tabun, sarin, cyklosarin, które działaja na układ nerwowy człowieka; E. środki halucynogenne i usypiające, zwane psychogazami – (takie jak LSD czy BZ).

2. Bojowe środki pomocnicze: A. lakrymatory – czyli gazy bojowe; B. defolianty – takie jak DDT czy dioksyny – które są silnie toksyczne dla roślin i umożliwiają szybkie „oczyszczanie” zalesionych terenów; C. środki zapalające – takie jak np. napalm, które służą do wzniecania pożarów; D. zasłony dymne – które są stosowane na polu bitwy w celu wprowadzania elementu zaskoczenia

Rodzaje amunicji chemicznej

Broń biologiczna Broń B, broń bakteriologiczna - to broń masowego rażenia, w skład której wchodzą różne drobnoustroje chorobotwórcze (wirusy, bakterie, riketsje, pierwotniaki) oraz ich toksyny wywołujące epidemie chorób wśród ludzi, zwierząt i roślin. Choć istotę że istotę chorób zakaźnych odkryto dopiero na przełomie XIX wieku, po broń biologiczną sięgano już w starożytności i średniowieczu. Fakt, że broń biologiczna była dotychczas tak rzadko stosowana, wynika między innymi z problemów technicznych dotyczących jej produkcji. Zastosowanie w walce drobnoustrojów chorobotwórczych może być niebezpieczne ze względu na nieprzewidywalne skutki ich użycia. Zmutowane przetrwalniki mogą stanowić bowiem zagrożenia dla środowiska i strony atakującej.

Podział broni biologicznej ze względu na czynniki: bakterie (wąglik, dżuma, tularemia, bruceloza, żółta febra) – najmniejsze żywe organizmy mogące samodzielnie się rozmnażać, mają różne kształty i rozmiary, produkują własne toksyny; część z nich – jak wąglik – może tworzyć formy przetrwalnikowe (spory); wirusy (ospa, gorączki krwotoczne – Ebola, Marburg, Congo)- mniejsze niż bakterie, nie mogą rozmnażać się samodzielnie, ponieważ potrzebują do tego nosiciela; toksyny (jad kiełbasiany, rycyna) – toksyczne substancje wytwarzane przez zwierzęta, rośliny (np. grzyby) lub bakterie, porażenie następuje najczęściej poprzez wdychanie, drogą pokarmową, lub oddziaływanie przez skórę