Miejska obywatelskość Ramy rozdziału – do dyskusji r.

4. Miejska obywatelskość 4.1. Kultura życia miasta – miejski styl życia 4.2. Ruchy i inicjatywy miejskie – uczestnictwo w zarządzaniu 4.3. Mechanizmy w planowaniu i zarządzaniu – społeczny wymiar zarządzania

Struktura treści raportu Teza diagnostyczna (wyzwanie) Uszczegółowienie (przyczyna-skutek + aksjologia) Rekomendacja Studia przypadku 3 podrozdziały oparte o 4 tezy diagnostyczne wraz z uszczegółowieniem, odpowiadające rekomendacjom studia dobrych praktyk - studia przypadku

PodrozdziałTeza diagnostyczna 4.1 Kultura życia miasta – miejski styl życia Przestrzeń publiczna jest istotnym elementem kultury życia miasta, jednak dla jej właściwego kreowania brakuje instrumentów partycypacyjnych i planistycznych. Istotna rola przestrzeni publicznych w kształtowaniu się miejskiego stylu życia Niski priorytet w polityce większości samorządów miejskich Niewielkie możliwości ze strony mieszkańców jako obrońców i kreatorów przestrzeni publ. Postępująca prywatyzacja i semi-prywatyzacja przestrzeni publicznych Studium dobrych praktyk Proces rewitalizacji Podzamcza w Lublinie (konstruktywne zaangażowanie Lokalnej Grupy Wsparcia oraz aktywizacja mieszkańców) Bydgoskie Przedmieście w Toruniu (udane planowanie partycypacyjne) Wstępne rekomendacje Instrumenty zachowania ilości i jakości przestrzeni publicznej: planistyczne: włączenie do listy inwestycji celu publicznego zakładania i utrzymania przestrzeni publicznych partycypacyjne: wdrożenie miejskich narzędzi partycypacji społecznej (projektowanie partycypacyjne, panel obywatelski, system informowania mieszkańców o potencjalnych zmianach stanu własności przestrzeni publicznej);

Plany rewitalizacji Podzamcza w Lublinie

PodrozdziałTeza diagnostyczna 4.2 Ruchy i inicjatywy miejskie – uczestnictwo w zarządzaniu Mieszkańcy miast są coraz bardziej zainteresowani podjęciem działań wpływających na kształt przestrzeni – aktywizacja ruchów miejskich. Kształtowanie się społeczeństwa obywatelskiego Nowi mieszczanie jako inicjatorzy/liderzy zmian Niebezpieczeństwo przeniesienia całości dialogu o mieście do Internetu Studia dobrych praktyk Gdańsk Wrzeszcz (instytucjonalizacja działań oddolnych wspólnot mieszkaniowych w ramach Rad Dzielnic) Warszawskie NGO (od idei w Internecie do działania dla i w przestrzeni – Forum Rozwoju Warszawy, SISKOM, Zielone Mazowsze) Wstępne rekomendacje Lepsze wykorzystanie potencjału drzemiącego w mieszkańcach: stworzenie warunków dla miejskiej aktywności : włączenie potencjału finansowego i aktywności mieszkańców w proces rewitalizacji i poprawy warunków zamieszkania stworzenie warunków dla miejskiego dialogu: przestrzeń fizyczna: community centers i/lub fora mieszkańców; przestrzeń internetowa (usieciowienie portali miejskich)

Wspólnota Lokalna Wrzeszcz Wajdeloty Wspólnototwórcza aktywność nowych mieszkańców Planistyczny ideał przestrzeni publicznej Rynek we Florencji

PodrozdziałTeza diagnostyczna 4.3 Mechanizmy w planowaniu i zarządzaniu – społeczny wymiar zarządzania Obecny system gromadzenia danych nie pozwala reagować na zmieniającą się dynamicznie strukturę społeczno-przestrzenną oraz właściwie rozeznać potrzeby mieszkańców. BRAK DANYCH NA POZIOMIE MIAST Brak przeświadczenia o potrzebnie niezależnej oceny skuteczności realizowanej polityki Brak środków własnych na kosztowne badania jakościowe (socjologia miasta) Realizacja projektów nie mających uzasadnienia w danych wskazujących na realne problemy Studium dobrych praktyk Audyt miejski – propozycja systemowego zbioru danych na poziomie miast autorstwa IRM dla jednostek urbanistycznych na podstawie danych zintegrowanych w ramach systemu informacji przestrzennej Wstępne rekomendacje Stworzenie dla potrzeb prowadzenia polityki miejskiej: systemu monitoringu miejskiego : decentralizacja części środków Regionalnych Obserwatoriów Terytorialnych na systemy monitoringu miejskiego (audyt miejski); centralnych baz danych statystycznych obszarów miejskich : weryfikacja jednostek terytorialnej agregacji danych, weryfikacja zakresów gromadzonych danych ilościowych i jakościowych, dostęp ;

PodrozdziałTeza diagnostyczna 4.3 Mechanizmy w planowaniu i zarządzaniu – społeczny wymiar zarządzania Budżet obywatelski jest potrzebnym narzędziem partycypacji społecznej oraz szkołą miejskiej obywatelskości. Budżet obywatelski jako narzędzie demokratyzacji procesu zarządzania Różne podejścia do budżetu obywatelskiego stosowane w Polsce Studium dobrych praktyk Porównanie budżetu obywatelskiego w Sopocie i w Łodzi – wskazanie złych i dobrych praktyk Wstępne rekomendacje Wypracowanie kanonu budżetu obywatelskiego dostosowanie modelu w zależności od skali miasta; doprecyzowanie zasad na poziomie każdego miasta ujęcie w zapisach ustawowych podstawowych założeń budżetu obywatelskiego, w tym m.in. zagwarantowanie wiążącego wyniku głosowania

Sopot (edycja 2013) Łódź (edycja 2013) Liczba mieszkańców Udział BO w całkowitym budżecie miasta 1,79%1,01% Prowadzenie spotkań i kampanii informacyjnej Urząd Miastaorganizacja pozarządowa Ograniczenie czasu realizacji projektów bez ograniczeń12 miesięcy Liczba projektów poddanych po wybór (po weryfikacji) Liczba wybranych projektów 2679 Frekwencja na wyborach 6,76%22,25% Budżet obywatelski w Sopocie i Łodzi – złe i dobre praktyki

Kultura życia miasta – miejski styl życia Ruchy i inicjatywy miejskie – uczestnictwo w zarządzaniu Mechanizmy w planowaniu i zarządzaniu – społeczny wymiar zarządzania Instrumenty planistyczne i partycypacyjne zachowania ilości i jakości przestrzeni publicznej Stworzenie warunków dla miejskiej aktywności i dialogu w przestrzeni publicznej Polityka miejska oparta na informacji Kanon budżetu obywatelskiego