Demokratyczna Unia Kobiet jest ogólnopolską organizacją non-profit o statusie pożytku publicznego i strukturze terenowej zrzeszającej około 3 500 członkiń. Powstała w 1990 r. w okresie transformacji społeczno-ustrojowej jako jedna z pierwszych organizacji pozarządowych. Na terenie kraju działają terenowe struktury Demokratycznej Unii Kobiet, są to Wojewódzkie Rady Porozumiewawcze, które swoim zasięgiem działania obejmują teren danego województwa oraz terenowe Kluby Demokratycznej Unii Kobiet na terenie gminy, powiatu lub zakładu pracy.

Demokratyczna Unia Kobiet działa na rzecz ogółu społeczeństwa ale priorytetowo traktowane są działania na rzecz równego statusu kobiet i mężczyzn. Obecnie w Polsce działa 105 jednostek terenowych Demokratycznej Unii Kobiet, funkcjonują dwa biura krajowe, jedno w Warszawie a drugie we Wrocławiu. Na terenie Dolnego Śląska działa najaktywniejszy ośrodek Demokratycznej Unii Kobiet , który swoją siedzibę ma we Wrocławiu przy ul. Ofiar Oświęcimskich 17

Cele działania organizacji: - reprezentowanie praw i interesów kobiet w kontekście praw człowieka, w tym praw politycznych i ekonomicznych - działanie na rzecz równego statusu płci poprzez dedukcję społeczną, - walka ze społeczną, obyczajową i polityczną dyskryminacją, - przygotowanie kobiet do udziału w życiu publicznym, kreowanie kobiet-przywódczyń (liderek), - rozwój aspiracji kobiet, wspomaganie samorozwoju, edukacja dla demokracji, wspomaganie awansu społecznego i zawodowego, - badanie praktyki stosowania przepisów prawnych dotyczących kobiet, rodziny i dziecka, - działania na rzecz ofiar przemocy, niepełnosprawnych, bezdomnych, nieporadnych, uzależnionych i krzywdzonych, - realizacja programów profilaktyczno-wychowawczych dla dzieci i młodzieży zagrożonej uzależnieniem, niedostosowaniem społecznym czy przestępczością, - realizacje programów wspierania rodziców w ich funkcjach wychowawczych, - współpraca zagraniczna w ramach UE i innych państw, - inicjowanie i organizowanie wypoczynku letniego i zimowego, - organizowanie kursów i szkoleń, - realizacja programów z zakresu polityki społecznej, promocji zdrowia, profilaktyki społecznej i uzależnień, - pomoc bezrobotnym poprzez prowadzenie z upoważnienia Prezesa Krajowego Urzędu Pracy pośrednictwa pracy, Klubów Pracy, profesjonalnych szkoleń dla bezrobotnych, fachowego doradztwa i pośrednictwa dla bezrobotnych, w tym szczególnie grup społecznych dyskryminowanych na rynku pracy.

MISJA 1. Działania na rzecz zwiększenia udziału kobiet w życiu publicznym i w zakresie wyrównania szans we wszystkich obszarach życia społecznego, politycznego i gospodarczego. 2. Działania proeuropejskie. 3. Rzecznictwo interesów.

GŁÓWNE DZIAŁANIA 2003 - 2006 1. Projekty szkoleniowe, 2 GŁÓWNE DZIAŁANIA 2003 - 2006 1. Projekty szkoleniowe, 2. Projekty socjalno-terapeutyczne, 3. Dolnośląska Koalicja Kobiet na rzecz Integracji Europejskiej, 4. Salon Polityczny Kobiet Dolnośląskich, 5. Program dla Kobiet i Dziewcząt z zaburzeniami psychicznymi "Daissa", 6. Ośrodek Interwencji Kryzysowej i Socjoterapii "Przeciw Przemocy", 7. Europejska Akademia Kobiet.

8. Projekt „ Razem Mamy Szansę” - projekt dla długotrwale bezrobotnych zagrożonych społecznym wykluczeniem 9. Wzmacnianie systemu sprawiedliwości - projekt skierowany do skazanych opuszczających zakłady karne oraz ich rodzin 10. Sektorowy Program Rozwoju Zasobów Ludzkich ( Wsparcie na rzecz zatrudnienia osób, które ukończyły pięćdziesiąty rok życia – Akademia Przedsiębiorczości 50+) 11. Centrum Rozwoju i Przedsiębiorczości Kobiet „ SUKCES” 12. Europejska Akademia Kobiet – projekt szkoleniowy 13. Uniwersytet Społeczeństwa Obywatelskiego – projekt z zakresu edukacji społecznej prowadzony wspólnie z Fundacją „SOKRATES”

W ZAKRESIE PROJEKTÓW REALIZOWANYCH PRZEZ DEMOKRATYCZĄ UNIĘ KOBIET REALIZOWANE SĄ ZAŁOŻENIA AGENDY 21, SZCZEGÓLNIE: - DOTYCZĄCE UPOWSZECHNIANIA EDUKACJI , ŚWIADOMOŚCI SPOŁECZNEJ ORAZ PODNOSZENIA KWALIFIKACJI, - UMACNIANIA ROLI ZNACZĄCYCH GRUP SPOŁECZNYCH , PROMOWANIA I AWANSU KOBIET I ZWIEKSZANIA UDZIAŁU KOBIET W ORGANACH DECYZYJNYCH ORAZ REALIZOWANIA POLITYKI RÓWNOUPRAWNIENIA WE WSZYSTKICH ASPEKTACH ŻYCIA SPOŁECZNEGO, POLITYCZNEGO I GOSPODARCZEGO, - WYRÓWNYWANIA SZANS OSÓB ZAGROŻONYCH WYŁĄCZENIEM SPOŁECZNYM

Demokratyczna Unia Kobiet Ośrodek Interwencji Kryzysowej i Socjoterapii „Przeciw przemocy” ul. Ofiar Oświęcimskich 17 50-069 Wrocław Autorka i kierownik projektu: Renata Berent - Mieszczanowicz

Z historii…… Ośrodek Interwencji Kryzysowej i Socjoterapii „ Przeciw Przemocy” jest najstarszym autorskim projektem prowadzonym przez Demokratyczną Unię Kobiet we Wrocławiu. Autorski program terapeutyczny oraz wsparcia społecznego został opracowany przez Renatę Berent – Mieszczanowicz w 1993 roku. W kolejnych etapach rozwoju był modyfikowany co polegało na wprowadzaniu do projektu nowych pomysłów i innowacji.

Pierwszy etap rozwoju – od 1993 r. do 1 kwietnia 1996 r Pierwszy etap rozwoju – od 1993 r. do 1 kwietnia 1996 r. Formy pomocy: - poradnictwo prawne - konsultacje, poradnictwo i terapia psychologiczna - konsultacje medyczne w zakresie diagnozowania zespołu dziecka maltretowanego i przemocy wobec kobiet - pomoc socjalna - grupa wsparcia dla ofiar przemocy Inne działania: - organizowanie konferencji i szkoleń - włączenie się w system działań Niebieskiej Linii Miejsce realizacji: - siedziba Demokratycznej Unii Kobiet we Wrocławiu, ul. Św. Macieja 5

Drugi etap rozwoju – 1 kwiecień 1996 r. do 30 września 2002 r Drugi etap rozwoju – 1 kwiecień 1996 r. do 30 września 2002 r. Całodobowy Ośrodek Interwencji Kryzysowej i Socjoterapii „ Przeciw Przemocy” ul. Obornicka 99 Wrocław Formy pomocy: - miejsca noclegowe - wieloaspektowa terapia psychologiczna wg autorskiego programu „ Terapia sześciu kroków” - poradnictwo prawne i rzecznictwo interesów - pomoc socjalna - pomoc medyczna i rehabilitacyjna ( internista, pediatra, psychiatra, rehabilitant) - świetlica socjoterapeutyczna dla dzieci - mediacje rodzinne - pomoc w uzyskiwaniu i odzyskiwaniu mieszkań - pomoc w przekwalifikowaniu i powrocie na rynek pracy - grupa wsparcia dla ofiar przemocy i grupa rozwojowa dla młodzieży - muzykoterapia - organizowanie aktywnych i terapeutycznych form wypoczynku - zajęcia psychoedukacyjne

Inne działania: - organizowanie konferencji, seminariów i szkoleń - organizowanie integracyjnych imprez środowiskowych we współpracy z Radą Osiedla oraz innymi partnerami społecznymi - przygotowywanie publikacji i audycji radiowo – telewizyjnych nt. przemocy i jej skutków oraz form pomocy

Trzeci etap – 1 październik 2002 r. do 1 marzec 2004 r Trzeci etap – 1 październik 2002 r. do 1 marzec 2004 r. Całodobowy Ośrodek Interwencji Kryzysowej i Socjoterapii „ Przeciw Przemocy” ul. Rybnicka 39 Wrocław (Ośrodek dzienny) ul. Samotna 14a (Ośrodek całodobowy z miejscami noclegowymi) Formy pomocy: - noclegi dla osób uczestniczących w procesie terapeutycznym ( kobiety i dzieci) - wieloaspektowa terapia psychologiczna wg autorskiego programu „ Terapia sześciu kroków” - poradnictwo prawne i rzecznictwo interesów - pomoc socjalna - pomoc medyczna ( internista, pediatra, psychiatra konsultant) -- mediacje rodzinne - pomoc w uzyskiwaniu i odzyskiwaniu mieszkań - pomoc w przekwalifikowaniu i powrocie na rynek pracy - grupa wsparcia dla ofiar przemocy organizowanie aktywnych i terapeutycznych form wypoczynku - zajęcia psychoedukacyjne

Inne działania: - organizowanie konferencji, seminariów i szkoleń - organizowanie integracyjnych imprez środowiskowych we współpracy z Radą Osiedla oraz innymi partnerami społecznymi - przygotowywanie publikacji i audycji radiowo – telewizyjnych nt. przemocy i jej skutków oraz form pomocy - uczestnictwo w pracach grupy „ interwencja”

Czwarty etap: - 1 marca 2004 r. i nadal Ośrodek Interwencji Kryzysowej i Socjoterapii „ Przeciw Przemocy” ul. Ofiar Oświęcimskich 17 50-069 Wrocław Czynny codziennie od 9:00 do 20:00 od poniedziałku do piątku ( w soboty i niedziele dyżury interwentów i zajęcia grupowe oraz działalność edukacyjna i kulturotwórcza)

Formy pomocy: -interwencja kryzysowa - diagnostyka i konsultacje w obszarze kryzysów, przemocy, wyuczonej bezradności oraz dysfunkcjalności rodziny i problemu uzależnień - wieloaspektowa terapia i wsparcie psychologiczne -badania psychologiczne - poradnictwo prawne i rzecznictwo interesów - poradnictwo socjalne - psychoterapia - konsultacje i pomoc medyczna - diagnozowanie zespołu dziecka maltretowanego - mediacje - mieszkanie chronione dla osób bezdomnych uczestniczących w programie długoterminowej terapii - diagnozowanie i terapia mobbingu - grupy wsparcia dla kobiet ( przemoc, współuzależnienie) - ośrodek wsparcia i treningi umiejętności społecznych dla kobiet i dziewcząt z zaburzeniami psychicznymi ( okresowo) - grupy wsparcia i samorozwoju dla młodzieży - warsztaty rozwoju osobistego dla kobiet i dla osób z wypaleniem zawodowym - doradztwo zawodowe - pomoc w przekwalifikowaniu i włączeniu się w rynek pracy ( kursy zawodowe) - przygotowanie do samozatrudnienia - pomoc w przygotowaniu procedur sądowych i w uzyskaniu mieszkania -pomoc w readaptacji społecznej i zawodowej osobom opuszczającym zakłady karne

Telefon zaufania dla młodzieży i dla osób w kryzysie czynny od poniedziałku do piątku w godzinach od 10:00 do 19:00 pod numerami: tel./fax 341 71 44 tel./fax 343 47 29

Inne działania: - współpraca ze szkołami, kuratorami sądowymi, psychologami, pedagogami szkolnymi, pracownikami ośrodków pomocy społecznej oraz innymi podmiotami - opracowywanie i wydawanie poradników - współpraca w ramach systemu Niebieskiej Linii - współpraca w ramach Wrocławskiej Grupy Interwencja - współpraca z Europejskim Lobby Kobiet w zakresie monitorowania i ograniczania problemów przemocy - współpraca z partnerami zagranicznymi w ramach programu DAPHNE II - organizowanie konferencji, seminariów i szkoleń - organizowanie integracyjnych imprez środowiskowych we współpracy partnerami społecznymi - przygotowywanie publikacji i audycji radiowo – telewizyjnych nt. przemocy i jej skutków oraz form pomocy - przygotowanie kampanii „ Białej wstążeczki” w ramach światowych dni przeciwdziałania przemocy - przygotowanie seminarium nt. „ Przeciw przemocy – prawo, standardy, dobre praktyki i prezentacja oferty pomocowej w Gminie Wrocław” 12 grudnia 2005 r. -współudział w przygotowaniu Targów organizacji Kobiecych zorientowanych w działaniach na ograniczanie problemów przemocy – 3 grudnia 2005 r. - uczestnictwo w pracach grupy „ interwencja”

Działalność Ośrodka uzupełniają inne projekty prowadzone przez Demokratyczną Unię Kobiet w zakresie: - wzmacniania systemu sprawiedliwości - edukacji obywatelskiej ( Uniwersytet pod nazwą Społeczeństwo obywatelskie) - wyrównywanie szans osób bezrobotnych na rynku pracy ( grupy zagrożone wykluczeniem społecznym, kobiety, osoby po 50 roku życia i inne) - projektu skierowanego do seniorów - pod nazwą Akademia Złotego Wieku - kursów zawodowych i doradztwa zawodowego - przygotowania bezrobotnych do zakładania spółdzielni socjalnych - kursów komputerowych - nauki języka angielskiego - zajęć kulturotwórczych - debat otwartych - spotkań ze sztuką

GRAFIK GRUPA WSPARCIA DLA KOBIET DOŚWIADCZAJĄCYCH PRZEMOCY W RODZINIE Anna Pawińska wtorki od 16:00 do 19:00 PSYCHOLOG Benita dobrzańska poniedziałki od 13:00 do 18:00 czwartki od 15:00 do 18:00 PSYCHOTERAPEUTA Ewa Polak – Szpich wtorki i czwartki od 15:00 do 18:00 PSYCHOLOG Anna Pawińska poniedziałki od 10:00 do 13:00 wtorki od 13:00 do 16:00 czwartki od 10:00 do 15:00 piątki od 10:00 do 15:00

LEKARZ KONSULTANT ( PRZEMOC W RODZINIE, ZESPÓŁ DZIECKA MALTRETOWANEGO, ZESPÓŁ ADHD, SYTUACJE KRYZYSOWE) Danuta Otwinowska Pierwsza i trzecia środa miesiąca od 17:00 do 19:00 KONSULTACJA I USTALANIE INDYWIDUALNEGO PROGRAMU TERAPII Renata Berent-Mieszczanowicz poniedziałek od 15:00 do 17:00 KONSULTACJE I DIAGNOZOWANIE MOBBINGU Renata Berent-Mieszczanowicz poniedziałki i czwartki od 14:00 do 18:00 Anna Pawińska poniedziałki od 10:00 do 13:00 piątki od 10:00 do 15:00

PRAWNIK Ewa Gąsowska poniedziałki i czwartki od 15:00 do 18:00 DYŻURY PRAWNE Elżbieta Gandor - Hejnowicz środy i piątki od 15:00 do 18:00 PORADY PRAWNE DOTYCZĄCE PRZEMOCY DOMOWEJ Ewa Polak – Szpich wtorki i czwartki od 15:00 do 18:00 DORADCA ZAWODOWY Krzysztof Michalski od poniedziałku do piątku od 11:00 do 16:30

Mediacje - jak to się robi Mediacje - jak to się robi? Mediator, w odróżnieniu od arbitra, sędziego czy doradcy, nie przedstawia propozycji rozwiązania ani nie wyraża własnej opinii. To skłóceni uczestnicy konfliktu muszą sami znaleźć dobre dla siebie rozwiązanie. Mediator jedynie pomaga im w negocjowaniu. Mediator dba, by każda ze stron mogła przedstawić swój punkt widzenia, porządkuje sprawy, o których strony chcą rozmawiać, sprawdza, czy się zrozumiały. Ważnym zadaniem mediatora jest umożliwienie stronom oderwania się od przeszłości (zwłaszcza od ustalania, kto jest winien) i pomoc w znalezieniu rozwiązań. Bolesne, choć stosunkowo proste do przeprowadzenia i skuteczne są mediacje rozwodowe, kiedy do załatwienia są sprawy rzeczowe, takie właśnie jak ustalenie zasad kontaktów z dziećmi czy podział majątku. Pary, w których obie strony razem decydują się na mediację, łatwiej później dochodzą do porozumienia. Do mediacji nie dochodzi, jeśli druga strona jej nie chce.

Po wspólnym zadeklarowaniu chęci przeprowadzenia mediacji następuje spotkanie konsultacyjne. Mediator poznaje wtedy problem. Sprawdza, jak obie strony konfliktu wyobrażają sobie najlepsze dla siebie rozwiązanie, jakiego rodzaju pomocy oczekują. Mediator przedstawia szczegółowo, czym jest mediacja i jaką rolę pełni mediator. Jeśli przyczyną konfliktu jest niezrozumienie, niedostrzeganie problemu drugiej strony, zaburzenia komunikacji - można próbować mediacji. Gdy przyczyny są głębsze, potrzebny jest psycholog. Mediacje nie są podejmowane, jeśli w rodzinie jest przemoc, uzależnienie bądź inne głębokie problemy psychologiczne. Wtedy warto skorzystać z pomocy psychoterapeutów. Czasem udaje się małżonkom podczas mediacji ustalić "program naprawczy małżeństwa", którego jednym z ważniejszych postanowień jest decyzja o udaniu się na terapię jednego lub obojga małżonków. Mediacja nie może zastąpić psychoterapii. Terapia koncentruje się na człowieku, pozwala odkryć, nazwać, wyjaśnić, co się źle dzieje i dlaczego tak jest. Mediacja ma skromniejsze zadanie: rozwiązać problem, często konkretny, praktyczny. Pozostaje na poziomie objawów. I tak jak z chorobą, jeśli nie jest poważna, leczenie objawowe może być skuteczne. W wielu przypadkach jednak nie wystarczy i trzeba podjąć trud głębszej diagnozy i leczenia przyczyn. Mediacja jest łagodniejsza, mniej kosztuje emocjonalnie niż terapia. Dlatego wiele osób łatwiej się na nią zdecyduje

Przez mediację najczęściej rozumie się pośredniczenie w sporze, mające na celu pomoc (dwóm lub więcej) stronom w osiągnięciu wspólnego porozumienia (Pruitt, Kressel, 1985; Wall, Lynn, 1993). Bardziej precyzyjna, zawierająca więcej szczegółów, jest definicja podana przez Christophera W. Moore'a. Autor ten stwierdza, że mediacja jest interwencją w toczące się negocjacje lub konflikt, podjętą przez akceptowaną trzecią stronę, która nie ma autorytatywnej władzy pozwalającej na podjęcie decyzji rozstrzygającej spór lecz pomaga stronom w dobrowolnym osiąganiu przez nie wzajemnie akceptowanego porozumienia w kwestiach spornych (Moore 1996, s.15). W świetle tej definicji jasno jest określona rola mediatora jako osoby niezaangażowanej bezpośrednio w spór, bezstronnej, biegłej w warsztacie kierowania konfliktem, lecz nie ingerującej w sam przedmiot umów. To strony mają podjąć wzajemne zobowiązania i być odpowiedzialne za ich dotrzymanie. Do zadań mediatora należy natomiast: ułatwianie komunikacji, pomoc w uświadamianiu praw każdej ze stron konfliktu, dostarczanie technik pomocnych podczas rozwiązywania sporu, formalne przewodniczenie sesjom, edukacja, eksploracja problemu, sprawdzanie realności propozycji, poszerzanie źródeł informacji poprzez kontakt z ekspertami, inicjowanie i kierowanie negocjacjami (Moore, 1996).

Procedura mediacji rodzinnych - etapy postępowania Proces mediacji jest procedurą posiadającą swoją strukturę, pozwalającą na prowadzenie sporu według pewnego, sprawdzonego w praktyce schematu postępowania. Nie jest to jednak proces łatwy do pokierowania. W przypadku sporów rodzinnych trudności wynikają nie tylko z charakteru problemu, głębokości konfliktu czy naturalnej skłonności zwaśnionych stron do kierowania uwagi w przeszłość kryjącą źródła konfliktu. Ludzie pozostający ze sobą przez długi czas w bliskich związkach intymnych mają spore kłopoty w funkcjonowaniu zadaniowym i koncentracji uwagi na rozwiązaniu sporu. Siłą rzeczy pojawiają się liczne przeszkody w postaci pewnych utartych przekonań na temat partnera, uproszczonego i tendencyjnego spostrzegania, myślenia, czemu towarzyszą najczęściej silne emocje. Stanowią one bazę dla konkurencyjnych motywów przeciwdziałających skupieniu na rzeczowej rozmowie nawet wówczas, gdy dana osoba deklaruje chęć rozwiązania konfliktu. Schemat postępowania mediacyjnego oznacza raczej orientacyjną strategię kroków, które należy poczynić, aby zwiększyć prawdopodobieństwo osiągnięcia porozumienia, aniżeli gotową propozycję metodyki pracy. Różni autorzy, analizując strategie postępowania mediacyjnego, przytaczają różne podziały faz procesu mediacyjnego. Dla potrzeb niniejszego artykułu zostaną pokrótce przytoczone dwa takie podziały. Pierwszy został opracowany przez znany autorytet w dziedzinie mediacji Christophera Moore'a, a drugi stanowi przykład wzoru postępowania mediacyjnego stosowanego w rozwodowych mediacjach sądowych.

12 etapów mediacji, czyli kroków, które mediator powinien zaplanować w swojej pracy: Nawiązanie kontaktu ze stronami sporu (zainicjowanie wstępnych kontaktów, budowanie wiarygodności, wyjaśnienie stronom istoty procesu, zmotywowanie stron do podjęcia mediacji - zwiększenie zaangażowania w procedurę mediacji, podtrzymywanie kontaktu). Wybór strategii prowadzenia mediacji (pomoc stronom w ocenie różnych sposobów rozwiązania konfliktu i dokonaniu wyboru potrzebnego im sposobu rozwiązania). Zbieranie i analizowanie podstawowych informacji (gromadzenie i analizowanie istotnych informacji o osobach uczestniczących w konflikcie, dynamice i istocie konfliktu; weryfikowanie dokładności danych; minimalizowanie wpływu nieścisłych i niedostępnych danych). Sporządzenie szczegółowego planu mediacji (ustalenie strategii i wynikających z nich typowych posunięć, które umożliwią stronom zmierzanie w kierunku porozumienia; ustalenie ewentualnych nietypowych interwencji odpowiadających specyfice konfliktu). Budowanie zaufania i współpracy (psychologiczne przygotowanie stron do udziału w negocjacjach na zasadnicze tematy, kierowanie silnymi emocjami stron, sprawdzenie percepcji i minimalizowanie wpływu stereotypów, budowanie zaufania i uznawania racji stron, wyjaśnianie, klaryfikacja wypowiedzi). Rozpoczęcie sesji mediacyjnej (otwarcie negocjacji pomiędzy stronami, stworzenie pozytywnej i otwartej atmosfery, ustalenie podstawowych "reguł gry" i zasad zachowania, pomoc stronom w wentylacji emocji, nakreślenie obszarów tematycznych i spraw do dyskusji). Zdefiniowanie spraw i ustalenie planu (ustalenie szerokiego obszaru tematów interesujących obie strony, uzyskanie zgody stron na podjęcie określonych tematów w dyskusji, rozstrzygnięcie kolejności omawiania poszczególnych spraw). Odkrywanie ukrytych interesów stron (ustalenie rzeczywistych, proceduralnych i psychologicznych interesów stron, uświadomienie stronom ich wzajemnych interesów).

Generowanie opcji rozwiązań (rozwijanie świadomości stron dotyczącej potrzeby tworzenia różnorodnych pomysłów rozwiązań, zmniejszenie przywiązania stron do swoich stanowisk i jedynych pomysłów rozwiązań, tworzenie rozwiązań przy użyciu przetargu biorącego pod uwagę stanowiska, jak również interesy stron). Ocena możliwości rozwiązań (przegląd interesów stron; ocena, na ile interesy stron mogą być zaspokojone w ramach dostępnych możliwości rozwiązań; ocena kosztów i korzyści płynących z wybrania określonych opcji). Przetarg końcowy (osiąganie porozumienia w drodze negocjacji poprzez stopniowe zbliżenie stanowisk, przejście do rozwiązań końcowych łączących uzgodnienia szczegółowe, uzgodnienie proceduralnych środków osiągania porozumienia w kwestiach merytorycznych, wypracowanie zasad akceptowanych przez obie strony) Osiągnięcie formalnego porozumienia (ustalenie proceduralnych kroków pozwalających na formalizowanie porozumienia, ustalenie procedury pozwalającej na ocenę i kontrolę zawartego porozumienia, sformalizowanie porozumienia i stworzenie mechanizmu zapewniającego wprowadzenie go w życie, ustalenie zasad gwarancji).

Alison Taylor opracowała schemat etapów mediacji rozwodowych Alison Taylor opracowała schemat etapów mediacji rozwodowych. Rezultatem tego typu mediacji jest złożenie dokumentu porozumienia w sądzie celem nadania mu statusu dokumentu prawnego, a co za tym idzie, stworzenie przez sąd gwarancji ochrony warunków umowy. Propozycja Taylor jest interesująca z uwagi na wyeksponowanie trybu opracowywania dokumentu porozumienia końcowego i dostosowania go do wymogów sądu, który następnie ma rozpatrywać i ewentualnie zatwierdzać porozumienie. Umowa mediacyjna wykorzystywana przed sądem musi być starannie opracowana pod względem poprawności języka prawniczego tak, aby sąd mógł ją wziąć pod uwagę. Generalnie, etapy wyróżnione przez Taylor są podobne do opisanych przez Moore'a (1996). Taylor wymienia następujące fazy procesu mediacji rozwodowych:

Wprowadzenie - tworzenie zaufania, nawiązanie ze stronami kontaktu sprzyjającego dalszemu rozwijaniu procesu mediacji; Identyfikacja problemów - wyodrębnienie spraw spornych; Tworzenie opcji i alternatywnych rozwiązań; Negocjacje i podejmowanie decyzji; Klaryfikacja - pisanie dokumentu końcowego; Ocena formalno-prawna przygotowanego dokumentu; Wprowadzenie porozumienia w życie, ocena i sprawdzenie.

Mediacjom podlegają następujące rodzaje spraw: - kontrakty przedślubne; -sprawy rozwodowe (w tym: opieki nad dzieckiem i regulacji kontaktów z nim, alimentacji, sprawy finansowo-własnościowe, inne); -sprawy opieki nad dzieckiem i regulacji kontaktów z rodzicami wynikające z innych niż ww. uwarunkowań; - problemy rodzinne charakterystyczne dla powtórnych związków małżeńskich, rodzin zrekonstruowanych; - problemy rodzinne wynikające z posiadania rodziców w wieku starszym; adopcje; - przemoc domowa (Lemmon, 1985; Kaslow, Schwartz, 1987).

Systemy zgłoszeń na mediacje - dobrowolne vs Systemy zgłoszeń na mediacje - dobrowolne vs. Obligatoryjne -mediacje dobrowolne odnoszą się do osób, które same zgłaszają się do mediatora i można by je określić jako system w pełni dobrowolnych zgłoszeń (voluntary mediation). -mediacje obligatoryjne odnoszą się do osób, które są kierowane na mediacje przez sąd (mandatory mediation)

Cechą charakterystyczną mediacji obligatoryjnych jest to, że są ograniczone tylko do spraw sporów dotyczących opieki nad dzieckiem i regulacji kontaktów z nim, z reguły w związku ze złożeniem pozwu rozwodowego (lub o separację). Wykluczone są dyskusje dotyczące własności i kwestii finansowych. Mediacje obligatoryjne zostały wprowadzone w wyniku spostrzeżenia, że procedura sądowa, osadzająca rodziców w roli przeciwników, nie sprzyja rozwiązaniu większości sporów dotyczących dzieci, zaś sam proces bywa najczęściej sporym stresem dla dzieci. Rodzice zajęci głównie sobą w procesie rozwodowym (separacji), przestają się angażować w poszukiwanie rozwiązania możliwego do przyjęcia dla obu stron. Przyjmują często pozycję oczekiwania na postanowienie sądu, jednocześnie stając się coraz bardziej wrogo do siebie nastawieni. Wymaganie udziału w mediacjach jest równoznaczne z tym, że strony nie mogą toczyć procesu sądowego bez poddania się próbie mediacji.

MEDIACJE RODZINNE W POLSCE W Polsce mediacje rodzinne są w początkowym stanie rozwoju (Przybyła, Cybulski, 1997; Przybyła-Basista, 2000; 2002). Tu i ówdzie przeprowadza się takie mediacje, ale po pierwsze jest to jeszcze praktyka rzadka, a po drugie bywa wykonywana "przy okazji". Na przykład, sąd kieruje rodzinę na badania diagnostyczne do Rodzinnego Ośrodka Diagnostyczno-Konsultacyjnego i bywa, że przy okazji zaleca przeprowadzenie rozmowy mediacyjnej pomiędzy rodzicami w sprawie sporu o regulację odwiedzin dziecka (nie bacząc na to, że mediatorem ma być osoba mająca status biegłego, co oczywiście nie jest praktyką korzystną). Mediacje toczą się też przy okazji zgłoszenia się rodziny na terapię lub przy okazji udzielania rodzinie pomocy socjalnej. Oczywiście problemem nie jest to, że mediacja może się toczyć przy okazji interwencji innego rodzaju, takich jak sprawy sądowe, terapia, czy udzielanie pomocy społecznej. Problemem jest to, że nie nadając jej statusu odrębnej metody postępowania w przypadku sporów rodzinnych tworzy się zjawisko marginalizacji jej znaczenia zarówno w oczach profesjonalistów z innych dziedzin, jak i w oczach samych klientów. Skutki takiej marginalizacji są następujące: zbyt pospieszne, niezgodne z regułami stosowanie procedury mediacji, brak wypracowywania pisemnych porozumień, brak czasu na realizację poszczególnych etapów mediacyjnych, ograniczony zakres spraw trafiających na mediacje itp. W takiej sytuacji specjaliści od mediacji zastanawialiby się niejednokrotnie, czy taką "rozmowę o charakterze mediacyjnym" w ogóle można nazwać mediacją.

Brak jasnego statusu mediacji jako uznanego środka interwencji w konflikt pociąga za sobą brak specjalizowania się profesjonalistów w posługiwaniu się metodą mediacji. Rozwiązaniem byłoby oczywiście usankcjonowanie prawne mediacji rodzinnych poprzez umiejscowienie ich w kodeksie cywilnym, w szczególności rodzinnym i opiekuńczym. Zapewne spowodowałoby to wzrost zainteresowania wśród profesjonalistów szkoleniem się w zakresie mediacji, jak również wzrost zainteresowania klientów wyborem mediacji jako środka rozwiązywania sporu w sytuacji możliwości zwrócenia się do sądu o nadanie ochrony prawnej wypracowanemu dobrowolnie porozumieniu. Również i sami sędziowie mając zapis w kodeksie umożliwiający im kierowanie na mediację mogliby sugerować rodzinie takie rozwiązanie w sytuacji dostrzegania szans na złagodzenie kosztów psychologicznych, a często i ekonomicznych, trwającego konfliktu.

DEMOKRATYCZNA UNIA KOBIET Ośrodek Mediacji Rodzinnych i Społecznych ul DEMOKRATYCZNA UNIA KOBIET Ośrodek Mediacji Rodzinnych i Społecznych ul. Ofiar Oświęcimskich 17 50-069 Wrocław Kadra: 1. Licencjonowany mediator( prawnik z przygotowaniem psychologicznym, wpisany na listę mediatorów sądowych oraz Ministra Pracy i Polityki Społecznej - mężczyzna) 2. Prawnicy – specjaliści prawa rodzinnego, prawa pracy i innych spraw podlegających mediacjom 3. Psycholog uczestniczący w mediacjach zależnie od potrzeb ( kobieta) 4. Sekretarz prowadzący dokumentację i terminarz spotkań 5. Wolontariusze - studenci prawa i psychologii

Proponujemy mediacje w zakresie: konfliktów rodzinnych - kiedy trudno się Wam dogadać nawet w najprostszych sprawach, kiedy krzyczycie na siebie, ranicie się nawzajem, a potem czujecie się zupełnie bezradni; w nieporozumieniach i sporach między małżonkami oraz rodzicami i dziećmi; sporów rozwodowych: kiedy zdecydowaliście się na rozwód, ale nie możecie ustalić co z dziećmi, co z mieszkaniem, co z alimentami lub kiedy już przeprowadziliście rozwód, ale wciąż nie wiecie, jak rozwiązać kwestie opieki nad dziećmi, podziału majątku, wzajemnych kontaktów; konfliktów społecznych - sporów, w które zaangażowana jest społeczność lokalna, mieszkańcy gminy, dzielnicy, samorządy i instytucje lokalne.

Mediacja pomaga w osiągnięciu obopólnie satysfakcjonującego porozumienia, wspiera wzajemne zrozumienie, pomaga w przywróceniu dobrych relacji. Ważne, żebyście OBOJE uwierzyli w sens mediacji i umówili się z mediatorem.

MEDIATOR - neutralny i bezstronny - pomoże Wam lepiej zrozumieć własne potrzeby i interesy oraz potrzeby drugiej strony, z którą jesteście w konflikcie, by potem pomóc Wam znaleźć najlepsze w Waszej sytuacji rozwiązanie. MEDIATOR pomoże Wam zadbać o Wasze uczucia. Nawet jeśli, w przypadku konfliktów małżeńskich, zdecydowaliście się albo zdecydujecie na rozstanie, będziecie się przecież musieli kontaktować, na przykład w sprawach dzieci. MEDIATOR spisze razem z Wami umowę dotyczącą Waszego sposobu rozwiązania konfliktu, która ma wszystkie cechy umowy cywilno - prawnej. MEDIATOR umówi się z Wami w dogodnym dla Was czasie i będzie Wam towarzyszył tak długo, jak będziecie tego potrzebowali. MEDIATOR zachowa absolutną dyskrecję w Waszej sprawie.

JAK PRZEBIEGA MEDIACJA KROK PIERWSZY: ZGŁOŚ SIĘ DO NASZEGO OŚRODKA I WYPEŁNIJ DEKLARACJĘ PRZYSTĄPIENIA DO MEDIACJI, DYŻURNY PRACOWNIK WYJAŚNI CI PROCEDURĘ I UDZIELI PODSTAWOWYCH INFORMACJI KROK DRUGI: MEDIATOR NAWIĄŻE Z TOBĄ KONTAKT I ZAPROSI NA ROZMOWĘ W KTÓREJ OKREŚLICIE ZAKRES MEDIACJI I FORMĘ KONTAKTU Z OSOBĄ KTÓRA MA UCZESTNICZYĆ W JEJ PROCESIE. OCENI RÓWNIEŻ WSTĘPNIE TWOJĄ SYTUACJĘ I BYĆ MOŻE POPROSI CIĘ O KONTAKT Z PSYCHOLOGIEMLUB INNYM SPECJALISTĄ KROK TRZECI: MEDIATOR NAWIĄZUJE KONTAKT Z DRUGĄ STRONĄ KONFLIKTU I WYSYŁA PISEMNE ZAPROSZENIE DO NIEJ DO UDZIAŁU W MEDIACJI KROK CZWARTY: INDYWIDUALNE SESJE MEDIACYJNE ( USTALANIE WARUNKÓW POROZUMIENIA) KROK PIĄTY: WSPÓLNE SESJE MEDIACYJNE STRON ( NEGOCJOWANIE WARUNKÓW POROZUMIENIA I PODPISANIE KONTRAKTU) KROK SZÓSTY: DALSZA DZIEŁALNOŚĆ MEDIATORA W ZAKRESIE USTALONYCH WARUNKÓW MEDIACJI ( TZN. PRZYGOTOWANIE INFORMACJI DLA SĄDU, UDZIAŁ W SPRAWIE SĄDOWEJ ITP.)

Na prośbę stron w niektórych przypadkach monitorujemy realizację kontraktu mediacyjnego. PAMIĘTAJ! Kiedy pojawi się nowy kryzys możesz zawsze się do nas zgłosić.

Deklaracje przystapienia do mediacji można składać codziennie z wyjątkiem sobót i niedziel w godzinach: od 10:00 do 18:00 Wcześniej możliwy jest kontakt telefoniczny lub e-mailowy tel./fax 341 71 43 e-mail: koalicja_europejska@tlen.pl e-mail: dukwroc@free.ngo.pl Po złożeniu deklaracji w ciągu jednego tygodnia mediator nawiąże z Tobą kontakt i wspólnie ustalicie plan i zakres mediacji. Możliwe jest również przeprowadzenie mediacji w trybie pilnym, jeżeli wymaga tego sytuacja i strony zgadzają się na udział w niej. Powodzenia!!!!

W 2004 roku złożono 112 deklaracji przystąpienia do mediacji W 2004 roku złożono 112 deklaracji przystąpienia do mediacji. 23 sprawy nie kwalifikowały się do przeprowadzenia mediacji. W 29 przypadkach druga strona sporu nie wyraziła zgody na udział w mediacjach. Przeprowadzono 60 mediacji z czego 72% zakończyło się przyjęciem kontraktu ( porozumienia) przez strony. Mediacje głównie dotyczyły spraw rozwodowych, podziału majątku, ustalenia zasad i form kontaktów z dziećmi, osiągnięcia porozumienia w sprawie użytkowania mieszkania po rozwodzie, opieki nad osobami starszymi zależnymi a także konfliktów sąsiedzkich i sporu pomiędzy pracodawcą a pracownikiem.