Strajki w Radomiu Strajki w Radomiu. Czerwiec – 1976 r.

 Czerwiec – określenie nadane fali strajków i protestów, które miały miejsce w PRL (Polska Rzeczpospolita Ludowa) pod koniec czerwca 1976r., po ogłoszeniu przez rząd Piotra Jaroszewicza wprowadzenia drastycznych podwyżek cen urzędowych na niektóre artykuły konsumpcyjne.  Bezpośrednią przyczyną strajków było przemówienie premiera Piotra Jaroszewicza. Było ono transmitowane na żywo w radiu i telewizji roku. W przemówieniu premiera informacja o podwyżkach nie padała wprost. Była ukryta zgodnie z wcześniejszymi zaleceniami Komitetu Centralnego. Podwyżki miały sięgnąć 70%. W komentarzach prasowych do wydrukowanego w prasie przemówienia próbowano tłumaczyć podwyżki nazywając je konsekwentną realizacją założeń polityki pogrudniowej oraz kontynuacją postępu rozpoczętego na początku lat siedemdziesiątych.

Przebieg wydarzeń  24 czerwca – transmisja na żywo przemówienia premiera Piotra Jaroszewicza  i ogłoszenie podwyżek  W Radomiu, Ursusie i Płocku. Rząd PRL ukrył przed opinią publiczną fakt wybuchu zamieszek, nazywając je "drobnymi, chuligańskimi wybrykami". Mimo to, szybko wycofał się z zapowiadanych podwyżek, w lęku przed rozszerzeniem się protestów na cały kraj i zaproponował rozpoczęcie " 25 czerwca– treść przemówienia pojawia się w prasie. Strajkuje 97 zakładów, m.in. szerokich konsultacji społecznych na temat podwyżek cen i trudnościach w zaopatrzeniu.  26–30 czerwca wydarzenia radomskie – rozszerzenie się strajków na wszystkie zakłady państwowe w Radomiu w odpowiedzi na brutalne pacyfikacje i aresztowania organizatorów pierwszych strajków. Władze lokalne ogłaszają stan wyjątkowy i czasowo zamykają wszystkie zakłady.

Według raportu sporządzonego przez MSW (Ministerstwo Spraw Wewnętrznych i Administracji) na potrzeby Biura Politycznego na terenie 12 województw zastrajkowało 112 zakładów, w strajkach uczestniczyło ponad 80 tysięcy osób (w tym w Radomiu)

Po wydarzeniach czerwca '76 w Radomiu, Ursusie i Płocku rozpoczęły się represje wobec robotników podejrzanych o udział w strajkach. Dochodziło do licznych aresztowań i zwolnień z pracy. Uczestnicy protestów nie mogli znaleźć zatrudnienia w zakładach na terenie całego kraju. Osoby uznane za prowodyrów zaś zostały skazane na wyroki do 10 lat więzienia. Trzy miesiące po protestach, gdy trwały represje wobec uczestników strajków, powstał Komitet Obrony Robotników. Organizował on pomoc materialną i prawną dla aresztowanych i ich rodzin. Wśród założycieli KOR-u byli między innymi Jacek Kuroń, Edward Lipiński i Antoni Macierewicz.

z przywódców opozycji demokratycznej Jacek Jan Kuroń (ur. 3 marca 1934r. we Lwowie, zm. 17 czerwca 2004 w Warszawie) – polski polityk, jeden z przywódców opozycji demokratycznej w okresie PRL, historyk, działacz ZHP, współzałożyciel KOR, dwukrotny minister pracy i polityki społecznej, w latach 1989–2001 poseł na Sejm X, I, II i III kadencji. Antoni Macierewicz (ur. 3 sierpnia 1948 w Warszawie) – polski polityk, były minister spraw wewnętrznych w latach 1991–1992, wiceminister obrony narodowej w rządzie Jarosława Kaczyńskiego, były szef Służby Kontrwywiadu Wojskowego. Działacz opozycji demokratycznej w PRL w latach 1968–1989, współtwórca Komitetu Obrony Robotników, publicysta. Edward Lipiński (ur. 18 października 1888 w Nowym Mieście nad Pilicą, zm. 13 lipca 1986 w Warszawie) – polski ekonomista, działacz społeczny i uczestnik opozycji w PRL. Zajmował się teorią koniunktur oraz historią polskiej myśli ekonomicznej, opisał teorii równowag cząstkowych.

Wykonały : Kamila Sikora Kaja Ogrodna Klaudia Ochodek Wykonały : Kamila Sikora Kaja Ogrodna Klaudia Ochodek