Bieszczadzki Park Narodowy

Bieszczadzki Park Narodowy – jeden z 23 polskich parków narodowych położony w Bieszczadach Zachodnich. Utworzony w 1973 r. Bieszczadzki Park Narodowy jest trzecim co do wielkości parkiem narodowym na terenie Polski. W chwili utworzenia w 1973 obejmował masyw Tarnicy, Krzemienia i Halicza, oraz podszczytowe partie Połoniny Caryńskiej o powierzchni zaledwie 59,55 km². Zajmuje południowo-wschodnią część województwa podkarpackiego. W 1992 r. stał się częścią Międzynarodowego Rezerwatu Biosfery „Karpaty Wschodnie”.

Powierzchnia - 29202 ha, Powierzchnia obszarów ochrony ścisłej- 18425 ha Długość szlaków turystycznych – 198 km

Położenie na mapie województwa podkarpackiego

Logo parku

Flora Roślinność stanowi ok. 780 gatunków roślin naczyniowych, 250 gatunków mchów, 500 gatunków porostów i 1000 gatunków grzybów.

Najwyższym szczytem polskiej części Bieszczadów jest Tarnica (13 46 m n.p.m.).

Bieszczady wyróżniają się specyficznym układem pięter roślinnych Bieszczady wyróżniają się specyficznym układem pięter roślinnych. Brak tu zarówno piętra górnoreglowych lasów świerkowych, jak również kosodrzewiny. W związku z czym wyróżniono tu trzy piętra roślinno-klimatyczne: pogórze (do ok. 500 m npm.), regiel dolny (do ok. 1150 m npm) oraz piętro połonin. Najwyższym szczytem polskiej części Bieszczadów jest Tarnica (13 46 m n.p.m.).

Fauna Spośród 230 gatunków kręgowców, w parku można spotkać takie zwierzęta jak: Jeleń, ryś, żmija, żbik, sarna, dzik, niedźwiedź brunatny, wilk, sóweczka, orzeł przedni, orlik krzykliwy, puchacz, puszczyk uralski, wąż Eskulapa, żubr. Poza kręgowcami jest też dużo wyjątkowych pierścienic, owadów i pajęczaków.

Sieć rzeczna Ze zboczy gór spływają potoczki łącząc się w dolinach w większe potoki jak: San, Terebowiec, Wołosatka, Rzeczyca, Wołosaty, Wetlina, Potok Nasiczański i Górna Solinka. Tworzą one tzw. „kratowy układ”, czyli w górnym biegu płyną równolegle do głównych grzbietów, po czym przecinają pasma górskie w kierunku północnym.

Ciekawostki Bieszczadzki Park Narodowy to największy górski park narodowy w kraju. Leży w południowo-wschodniej Polsce, w południowej części województwa podkarpackiego na terenie powiatu bieszczadzkiego i leskiego w gminach Lutowiska i Cisna, oraz niewielki kawałeczek w gminie Czarna.

 Ze względu na zainstalowane urządzenia służące ochronie otoczenia przyrodniczego szlaków pieszych (bariery drewniane i taśmowe) oraz progi drewniane utrwalające podłoże, w czasie przemieszczania się po szlakach należy zachować szczególną ostrożność. Bezwzględnie zabrania się dokonywania zjazdów z grzbietów połonin w dół stoków. Takie zachowanie grozi ciężkimi kontuzjami. Nakazuje się odpinać narty na stromych odcinkach stoków. BdPN nie ponosi odpowiedzialności za skutki wypadków związanych z niewłaściwym korzystaniem ze szlaków.

Bibliografia Linki: https://pl.wikipedia.org/wiki/Bieszczadzki_Park_Narodowy http://www.ochrona-przyrody.edu.pl/parki-narodowe/bieszczadzki Muzeum Przyrodnicze Bieszczadzkiego Parku Narodowego Schematyczna mapa Bieszczadzkiego Parku Narodowego oficjalna strona Bieszczadzkiego Parku Narodowego Wykonawcy: Uczniowie klasy 5b.