PATRON SZKOCJI Na widok krzyża św. Andrzej Apostoł miał zawołać: "O, dobry krzyżu, od dawna upragniony, weź mnie od ludzi i zwróć mnie mojemu Mistrzowi".
Historia W 356 r. przeniesiono relikwie z Patras do Konstantynopola. W 1208 r. Krzyżowcy wywożą relikwie Apostoła do Amalfi. Głowę Apostoła Pius II w 1462 nakazał przewieść do bazyliki św. Piotra w Rzymie, tłumacząc, iż bracia powinni być razem. Podczas Soboru Watykańskiego II 23 września 1964 roku Paweł VI wraz z ojcami soboru oddają cześć św. Andrzejowi w procesji i uroczystym nabożeństwie. Następnie Hermę z relikwią Świętego przekazano Kościołowi Prawosławnemu. I tak spełniły się słowa Piusa II, który przed pięciu wiekami napisał w Breve: Powrócisz do twej stolicy, jeśli da Bóg, w chwale i będzie można kiedyś powiedzieć: Błogosławione wygnanie, które taką przynosi pomocą. Hermę św. Andrzeja złożono w katedrze w Patras, gdzie poniósł śmierć. Relikwie Świętego od 800 lat spoczywają we Włoszech, w Amalfi koło Neapolu. Dnia 18 października 2003 r. czcigodne szczątki Apostoła zostały przekazane przez Arcybiskupa diecezji Amalfi kościołowi środowisk twórczych w Warszawie, którego patronem jest św. Andrzej. W uroczystości wzięli udział Józef Kardynał Glemp Prymas Polski, przedstawiciele środowisk twórczych oraz Rektor kościoła. Było to wielkie święto i niezwykłe wydarzenie dla Warszawy oraz całej Polski, albowiem pierwszy z Apostołów Pana Jezusa (i pierwszy w naszej historii) po dwóch tysiącach lat uroczyście przybył na stałe do naszej ojczyzny. Sanktuarium św. Andrzeja na Placu Teatralnym otwiera swoje podwoje dla wszystkich chrześcijan. Niechaj stanie się tym szczególnym miejscem ekumenicznym dla całej Europy Środkowej i Wschodniej, gdzie będą wspólnie modlili się z nami Prawosławni, dla których św. Andrzej jest najważniejszym pośród świętych. Niech Bóg da, aby tutaj Kościół oddychał dwoma płucami, o których mówił Ojciec Święty.
Misja Jest patronem prawosławia, Słowian (szczególnie obrządków wschodnich), Bułgarii, Burgundii, Austrii, Grecji, Hiszpanii, Holandii, Niemiec, Rosji, Sycylii, Szkocji, archidiecezji warmińskiej, szeregu miast m. in. Bordeaux, Brescii, Brugii, Hanoveru, Neapolu, Rawenny oraz podróżujących, rybaków, rycerzy, woziwodów, rzeźników. Patron małżeństw, wspomagaw wypraszaniu potomstwa. Orędownik zakochanych.
Świętego Andrzeja, do grona swoich najbliższych uczniów i współpracowników w dziele zbawienia powołał sam Jezus: „Gdy Jezus przechodził brzegiem Jeziora Galilejskiego, ujrzał dwóch braci, Szymona, zwanego Piotrem, i brata jego Andrzeja, jak zarzucali sieć w jezioro; byli bowiem rybakami. I mówi do nich: «Pójdźcie za mną, a uczynię was rybakami ludzi». Oni zaraz zostawili sieci i poszli za Nim” (Mt 4,18; Mk 1,16). Andrzej Apostoł był rybakiem z Betsajdy i uczniem Jana Chrzciciela. Razem z Filipem przedstawił Chrystusowi pogan pragnących Go poznać. Św. Andrzej występuje często w Ewangeliach, natomiast mniej wiemy o jego działalności po Zesłaniu Ducha Świętego. Według tradycji głosił on Dobrą Nowinę w różnych krajach, zwłaszcza w okolicach Morza Czarnego i w Grecji. Tam też poniósł śmierć męczeńską, zawieszony na krzyżu w kształcie litery „X”. Jego relikwie w 375 roku ze czcią przeniesiono do Konstantynopola, a w 1208 r. dostały się do Amaldi we Włoszech. Jego kult, podobnie jak i innych apostołów, szybko rozwijał się w całym Kościele. Z łowcy ryb Andrzej Apostoł stał się łowcą ludzi dla Chrystusa.
Święty Andrzej Apostoł