William Szekspir ur. prawdopodobnie 23 kwietnia 1564, data chrztu: 26 kwietnia 1564, miejsce ur. Stratford- upon-Avon, zm. 23 kwietnia 1616 (renesans/barok) – angielski poeta, dramaturg, aktor. Powszechnie uwa ż any za jednego z najwybitniejszych pisarzy literatury angielskiej oraz reformatorów teatru.

teatru el ż bieta ń skiego, Szekspir odrzucił w swoich dramatach zasad ę 3 jedno ś ci (czasu, miejsca, akcji), wprowadził sceny zbiorowe. Z Szekspirem wi ąż e si ę poj ę cie teatru el ż bieta ń skiego, którego nazwa pochodzi od imienia panuj ą cej w czasach Szekspira królowej El ż biety. Szekspir odrzucił w swoich dramatach zasad ę 3 jedno ś ci (czasu, miejsca, akcji), wprowadził sceny zbiorowe.  Sztuki Szekspira zostały przetłumaczone na wszystkie najwa ż niejsze j ę zyki nowo ż ytne. J est najcz ęś ciej cytowanym pisarzem w angloj ę zycznym ś wiecie. Wiele jego neologizmów weszło do codziennego u ż ycia.  Napisał około 40 sztuk, 154 sonety, a tak ż e wiele utworów innych gatunków. Mimo ż e cieszył si ę popularno ś ci ą ju ż za ż ycia, jego sława rosła głównie po jego ś mierci, dopiero wtedy został zauwa ż ony przez prominentne osobisto ś ci. Uwa ż a si ę go za poet ę narodowego Anglii.

Sztuka przedstawia konflikt dwóch zwa ś nionych rodzin, których członkowie zakochuj ą si ę w sobie. Nieszcz ęś liwie zakochany w kobiecie imieniem Rozalina, Romeo Monteki dowiaduje si ę o balu w domu rodziny Capulettich, gdzie ma pojawi ć si ę jego wybranka. Udaje si ę tam wraz z grup ą przyjaciół i poznaje Juli ę - wkrótce dochodzi do pierwszych pocałunków tych dwojga. Pod osłon ą nocy Romeo udaje si ę pod balkon Julii i wyznaje jej miło ść ; ta jednak – ze wzgl ę du na mrok - nie wie kto czeka pod balkonem. Odpowiada wi ę c, ż e jedyn ą osob ą, któr ą kocha jest przedstawiciel wrogiego jej rodu, Romeo Montecchi. Słysz ą c to młodzieniec postanawia ujawni ć swoj ą to ż samo ść. Nast ę pnego dnia nastolatkowie (Julia ma niespełna 14 lat, a Romeo 16) bior ą potajemny ś lub w celi ojca Laurentego.

Wkrótce w Weronie dochodzi do konfliktu pomi ę dzy przyjaciółmi młodzie ń ców. Pojedynek pomi ę dzy Tybaltem (krewnym Capulettich) a Merkucjem (przyjacielem Romea) ko ń czy si ę ś mierci ą tego ostatniego. Kiedy dowiaduje si ę o tym Romeo, dochodzi do kolejnego pojedynku, tym razem pomi ę dzy tytułowym bohaterem, a samym Tybaltem. Tybalt ginie. Kar ą za ś mier ć Tybalta ma by ć wygnanie Romea. Pani Capuletti informuje Juli ę, ż e ta wyjdzie za m ąż za Parysa. Nie chc ą c doprowadzi ć do ś lubu, Julia wypija otrzyman ą od Ojca Laurentego mikstur ę, która wprawia j ą w stan podobny do ś mierci. Laurenty chce poinformowa ć o całej sytuacji Romea, jednak ż e wie ś ci te nie docieraj ą do niego. Na cmentarzu, po zobaczeniu Julii spoczywaj ą cej w trumnie, zrozpaczony Romeo podejmuje decyzj ę o samobójstwie. Dochodzi do przebudzenia Julii, która - widz ą c ś mier ć Romea - postanawia przebi ć swoj ą pier ś sztyletem i równie ż umiera. Ojciec Laurenty tłumaczy przybyłym na miejsce członkom rodzin całe zaj ś cie, co prowadzi do pojednania pomi ę dzy rodami Montecchich i Capulettich.

Gatunek Romeo i Julia to tragedia, gatunek należący do dramatu. konflikt tragiczny Występuje tu konflikt tragiczny, bohaterowie muszą wybierać między lojalnością wobec rodziców a miłością względem siebie, znajdują się w sytuacji bez wyjścia. z góry skazani na porażkę (fatum): Są z góry skazani na porażkę (fatum): wszystkie ich chaotyczne działania prowadzą do smutnego finału. katastrofa (klęska) Dzieło wieńczy katastrofa (klęska) – śmierć kochanków, do której prowadzi przypadek. MelpomenaMelpomena, muza tragedii, z maską tragiczną

Romeo- pochodził z rodu Montekich. Pocz ą tkowo w utworze jest bardzo niedojrzały, marzycielski, skłonny do czułostkowo ś ci, upajaj ą cy si ę własnymi słowami, gotów do miłosnych uniesie ń. Nieszcz ęś liwa, niedojrzała miło ść do Rozaliny pogr ąż yła go w smutku. Ju ż wtedy zauwa ż ymy w nim jednak sporo ciepła, szczero ś ci. Był on szlachetny, dzielny młodzieniec gotowy w ka ż dej chwili broni ć honoru rodu. Prawdziwa miło ść zdecydowanie odmieniła Romea, uspokoiła go, przydała rozs ą dku, uczyniła gotowym do ust ę pstw szczególnie wobec Julii. Kolejne tragiczne do ś wiadczenia czyni ą go osob ą doro ś lejsz ą, odpowiedzialn ą. Pragnie poł ą czy ć si ę z ukochan ą, nie wyobra ż aj ą c sobie bez niej ż ycia. Po jej ś mierci ż egna si ę ze ś wiatem bez rozterek i waha ń. W jego przypadku wielka miło ść jest sił ą niszcz ą c ą wszystko.

Julia - mieszkała w Weronie, mie ś cie poło ż onym we Włoszech. Była ona pi ę kn ą nastolatk ą. Młodzieniec porównuje j ą do ś nie ż nego goł ę bia, gdy jej towarzyszki staj ą si ę gronem kawek. Twierdzi, ż e pi ę kno ść Julii zawstydza blask jarz ą cych si ę ś wiec. Główna bohaterka na pocz ą tku jest jeszcze dzieckiem - nie zna prawdziwej miło ś ci oraz nie jest gotowa na ś lub, dorosłe ż ycie i potomstwo. Jest ona uległa w stosunku do rodziców - godzi si ę na ś lub z Parysem, mimo i ż go nie kocha. Swoje uczucia spycha na dalszy plan, chc ą c zadowoli ć blisk ą rodzin ę. W chwili, gdy spotyka Romea zmienia si ę w kobiet ę, która zaczyna pod ąż a ć za głosem serca. Staje si ę ona czuła i troskliwa, nie boi si ę mówi ć o swoich uczuciach, Ju ż podczas pierwszego spotkania z ukochanym wyznaje mu miło ść. Jest tak ż e w stanie wyrzec si ę swej rodziny i swego nazwiska dla ukochanego. Julia przestaje słucha ć w wi ę kszo ś ci spraw rodziców. Buntuje si ę, gdy ojciec informuje j ą o decyzji wydania j ą za Parysa. Zostaje do ko ń ca wierna swojemu m ęż owi. Dziewczyna odznacza si ę tak ż e odwag ą, gdy wypija tajemn ą mikstur ę od ojca Laurentego. Wielka miło ść do Romea i nierozwaga doprowadzaj ą do ś mierci głównej bohaterki.

Dramat ujawnia prawd ę : zgoda buduje, niezgoda rujnuje. Pokazuje, ile zła mo ż e wyrz ą dzi ć za ś lepiaj ą ca nienawi ść. Dopiero nad zwłokami swych dzieci dumni arystokraci zrozumieli destrukcyjny wpływ ich rodowej wa ś ni na innych ludzi, szczególnie tych najbli ż szych. Ka ż da nienawi ść jest złem. Istotnym czynnikiem kształtuj ą cym los bohaterów jest tak ż e przeznaczenie, ujawniaj ą ce si ę w snach i przeczuciach bohaterów. Od pocz ą tku wszystko zmierza do tragicznego finału. Utwór jest te ż ostrze ż eniem, by nie budowa ć swego ż ycia na kłamstwie i łamaniu powszechnie przyj ę tych norm. Mo ż na si ę znale źć w sytuacji bez wyj ś cia.

miło ść i nienawi ść. Umo ż liwia post ę p, zmiany na lepsze. Autor tragedii skonfrontował na scenie dwie pot ęż ne warto ś ci: miło ść i nienawi ść. Przedstawił dwoje młodych kochaj ą cych si ę ludzi, którym na drodze do szcz ęś cia staje nienawi ść rodów, z których oboje pochodz ą. Miło ść pojawia si ę tu jak o ż ywcza siła - nikt ju ż nie pami ę ta, co poró ż niło rody Kapuletich i Montekich, ich przedstawiciele nie wiedz ą, o co walcz ą. Miło ść Romea i Julii daje mo ż liwo ść zgody i całkowitej zmiany stosunków. Umo ż liwia post ę p, zmiany na lepsze. niszcz ą c ą sił ę nienawi ś ci Szekspir pokazał niszcz ą c ą sił ę nienawi ś ci. W imi ę tej warto ś ci ginie przyjaciel Romea, Merkucjo, a on sam zabija Tybalta. Cho ć ju ż planuje ś lub z ukochan ą, nie mo ż e si ę powstrzyma ć przed zemst ą na mordercy Merkucja. Nienawi ść go za ś lepia. Jego przyjaciel nie b ę dzie ostatnim, który zgin ą ł z powodu rodowego sporu (to jest siła nap ę dowa ka ż dej rywalizacji - ostatni musi zgin ąć przedstawiciel wrogiego rodu, musi by ć oficjalny wygrany i przegrany). W tej sytuacji jest oczywiste, ż e tylko jednoczesna ś mier ć przedstawicieli dwóch pokłóconych rodów mo ż e przynie ść zgod ę. I tak si ę wła ś nie dzieje - gin ą Romeo i Julia. Dobrowolnie popełniaj ą samobójstwo, bo nie mog ą bez siebie ż y ć, a wspólna przyszło ść okazuje si ę niemo ż liwa. Po ich ś mierci Kapuleti i Monteki mog ą odczu ć braterstwo w nieszcz ęś ciu, tragedia zbli ż a ich do siebie. Ju ż nie oceniaj ą si ę w kategoriach wygranych i przegranych. Godz ą si ę przed majestatem ś mierci.

Tragedia Romeo i Julia porusza motywy:  nieszczęśliwej miłości,  zwaśnionych rodów (kłótni),  dojrzewania, przemiany wewnętrznej,  przyjaźni,  śmierci. Frank Dicksee, Romeo i Julia